της σημερινής ημέρας της Σταύρωσης

Tι βάθος που έχει η ανθρώπινη ψυχή...

Ικανή για πολύ σπουδαία πράγματα. Αλλά και για πολύ φρικτά επίσης. Η σημερινή μέρα, η αφιερωμένη στην Σταύρωση του Κυρίου μας, είναι ένας καθρέφτης αυτής της διαπίστωσης. Τόσες πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες: αυτή του Θεάνθρωπου Ιησού, του ληστή του εκ δεξιών, του ληστή του εξ αριστερών, της Παναγιάς μας, του Πιλάτου, των σταυρωτών, των μαθητών, του Ιούδα.... Και τόσων άλλων.

Εγώ; Πού βρίσκομαι εγώ; Πού είμαι; Πού είναι η ψυχή μου; Ποια η κατάστασή της; Ποια η μετοχή μου στα δρώμενα; Νομίζω ότι  ενδόμυχα μέσα μου ταυτίζομαι σχεδόν μ'όλες τις ανθρώπινες μορφές. Είμαι και λίγο Πιλάτος και λίγο Ιούδας και λίγο μετανοήσας ληστής και λίγο ο άλλος ληστής. Είμαι λίγο πιστός, περισσότερο άπιστος. Είμαι σταυρωτής και θεατής, είμαι όχλος. 

Θεέ μου, Ιησού μου. Συγχώρεσέ μου, την σκληράδα της ψυχής μου. Χάριζέ μου μετάνοια όπως εκείνη του ληστή που τον έκανες πρώτο πολίτη του Παραδείσου Σου. Αξίωσέ με να νιώθω σαν ζωογόνα βροχή τις στάλες του ιδρώτα Σου, τους θρόμβους του αίματός Σου. 

Είμαι ένα τίποτα, Χριστέ μου...

Μείνε μαζί μου, Κύριε. Ακόμη κι αν σήμερα σε σταυρώνω. 

Πονώ που αμαρτάνω.

Διψώ, Χριστέ μου. 

Διψώ για Σένα. Ακόμη κι αν σήμερα σε σταυρώνω.

Μείνε κοντά μου, Θεέ του σύμπαντος.

Γλυκέ μου, Ιησού, Πατέρα μου Παντοδύναμε.