St. Maria of Paris

Έλα στη ζωή μου, Θεέ μου

Μου είναι δύσκολο να εμπιστευτώ τον Θεό. Είμαι ένας θεωρητικά πιστός που ηθικιστικά Τον ακολουθώ. Όμως, πώς μπορεί κανείς να λέει ότι εμπιστεύεται αν δεν πιστεύει με όλη του την καρδιά; Πώς μπορεί η καρδιά να είναι δεκτική και ανοιχτή όταν κρύβει μέσα της ιδιοτέλεια, φόβο, σκιές και πάθη; 

Σε όλες τις στιγμές της ζωής προσπαθώ να έχω εγώ τον έλεγχο. Κι όμως. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα. Και πώς τα καλύπτω αυτά τα ψέματα; Με το να προσπαθώ να πείθω τον εαυτό μου ότι είμαι 'του Χριστού'. Ότι είμαι 'καλός χριστιανός. Ότι είμαι 'καλος άνθρωπος'. Μα, τελικά, πόσο μακρυά από Εκείνον βρίσκομαι. Μάλλον έφτιαξα έναν Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου. Έναν Θεό που με βολεύει.

Τον ζητώ μόνο στα δύσκολα. Τον ζητώ σαν έμπορος που κάνει δοσοληψίες. Έχω συμφέρον τότε. 

Κι όμως. Η αγάπη Του δεν ζήτησε ποτέ να Τον ακολουθήσουμε με το ζόρι. Μοίρασε και μοιράζει απλόχερα το Φως Του στα πάντα, σε όλους και σε όλα. 

Υπάρχουν και εκείνες, βέβαια, οι στιγμές που νιώθω πως τελικά υπάρχει! Είναι παρών στη ζωή μου! Κι εμφανίζεται στις πιο απρόσμενες στιγμές. Εκεί που δεν υπήρχε -θεωρητικά- περίπτωση να εμφανιστεί. Τότε, ευκολότερα Τον εμπιστευόμουν.

Θεέ μου, βοήθησέ με να σε εμπιστεύομαι. Πάντα. Δίχως αντάλλαγμα. Δίχως φόβο. Θέλω να είναι η σχέση μου μαζί Σου αγνή. Μα είμαι βρώμικος. Θέλω το φως Σου, μα πολλές φορές τα έργα μου είναι στις σκιές.

Έλα στη ζωή μου, Θεέ μου και κάνε τα όλα Φως, Χαρά κι Αγάπη!

Πέφτεις; Σήκω!

Με όλη σου τη δύναμη προφύλαγε τον εαυτό σου να μην πέφτεις· γιατί η πτώση δεν αρμόζει στο δυνατό αθλητή. Αν όμως συμβεί να πέσεις, πετάξου επάνω αμέσως και στάσου πάλι στον καλό αγώνα· και αν μύριες φορές πέσεις από υποχώρηση της χάρης, άλλες τόσες φορές σήκω επάνω· κι αυτό μέχρι του θανάτου σου. Γιατί είναι γραμμένο: «Αν ο δίκαιος πέσει εφτά φορές -δηλαδή διαρκώς σε όλη του τη ζωή του- άλλες τόσες θα σηκωθεί».

(Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
πηγή

Του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Συμβουλές ζωής.

Υπήρξαν άνθρωποι σ'αυτή τη γη που έδωσαν πραγματικά τη ζωή τους στο Χριστό. Πάλεψαν με τον κακό εαυτό τους, με τα πάθη τους, με τους δαίμονες. Και, με τη Χάρη Του, βγήκαν νικητές. Ένας από αυτούς είναι ο Μεγάλος Αντώνιος. Ο επονομαζόμενος και καθηγητής της ερήμου. Στο γεροντικό υπάρχουν άπειρες ιστορίες όπου αναφέρουν τους αγώνες του. Σε εμάς αφήνει παρακαταθήκη σπουδαία λόγια. Μεστά, γεμάτα ουσία, πράξη, βίωμα κι αγάπη. Παραθέτω μερικά στη φωτογραφία:

Ευχή σαν το φως

μνημονευτέον Θεού μάλλον

ή αναπνεστεύον

Σκέφτομαι πως η ζωή μας αξίζει να διαποτίζεται από την ενεργητική δίψα μας για ένωση με τον Θεό Πατέρα μας. Τι πι'όμορφο από αυτό!

Καθώς σήμερα το πρωί πήγαινα με το αυτοκίνητο στη δουλειά, έβλεπα το πρωινό φως του ήλιου που έπεφτε παντού και, εμμέσως ή αμέσως, φώτιζε τα πάντα γύρω του. Και η καρδιά μου πολύ χάρηκε από αυτό! Κάπως έτσι πρέπει να είναι και με την Παρουσία Του: φωτίζει τα πάντα γύρω Του αρκεί να Τον αποζητούμε. Να ευχόμαστε όσο μπορούμε -όχι μόνο για μια στιγμή μέσα στη μέρα. Να θέλουμε να έχουμε μια συνεχόμενη υγιή σχέση αγάπης κι εμπιστοσύνης μαζί Του. Παρ'όλα τα λάθη και τις αστοχίες μας. Είμαστε αδέξιοι σαν τα παιδάκια που κάνουν τα πρώτα τους βηματάκια. Ανοίγουμε τα χέρια της ψυχής μας σ'Εκείνον. Στην θεϊκή αγκαλιά.

Κι όλα μέσα μας θα μεταστοιχειώνονται. Θα γίνονται όλα φως κι αγάπη.

Ωφέλιμη διήγηση από το γεροντικό

Ένας Γέροντας είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. Μόλις τον έβγαλε,ο σκορπιός τον τσίμπησε,ο πόνος ήταν οξύς και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά. 

Ένας υποτακτικός που είδε τη σκηνή πλησίασε και του είπε: Με συγχωρείτε, γέροντα,αλλά δεν έχετε αντιληφθεί ότι κάθε φορά που προσπαθείτε να σώσετε τον σκορπιό, αυτός σας τσιμπάει; 

Ο γέροντας απάντησε: Η φύση του σκορπιού είναι να τσιμπάει κι αυτό δεν θα αλλάξει. Η δική μου είναι να βοηθώ. Στη συνέχεια, ο Γέροντας με την βοήθεια ενός φύλλου έβγαλε το σκορπιό απ το νερό και τον έσωσε. 

Στράφηκε κατόπιν στο μαθητή του και του είπε: Μην αλλάξεις τη φύση σου αν κάποιος σου προξενήσει πόνο. Απλά πάρε τα μέτρα σου επειδή οι άνθρωποι είναι μάλλον πάντα αχάριστοι στο καλό που τους γίνεται. Αλλά δεν είναι λόγος να σταματήσεις να το κάνεις, να νεκρώσεις την αγάπη που ζει μέσα σου. Κάποιος κυνηγά την ευτυχία, άλλοι την δημιουργούν.

Να ανησυχείς περισσότερο για τη συνείδηση σου παρά για την φήμη σου. Επειδή η συνείδηση σου είναι αυτό που είσαι ενώ η φήμη σου είναι ότι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. 

Όταν η ζωή σου παρουσιάζει χίλιους λόγους για να κλαις, δείξε ότι έχεις χίλιους λόγους για να χαμογελάς.

πηγή: εδώ

Μικρή πρωινή προσευχή αυτοσχέδια

Πατέρα μου ουράνιε, 
σ'ευχαριστώ που μου χάρισες άλλη μια μέρα.

Η ψυχή μου, η πίστη μου είναι τρεμάμενες.
Σαν το κερί που κινδυνεύει να σβήσει 
όταν ο αέρας περάσει βιαστικός.

Μα όσο αδύναμος κι αν είμαι,
ελπίζω στη δική Σου φροντίδα.

Εσύ, που φροντίζεις 
ακόμη και τα πιο αδύναμα 
πλάσματα της φύσης.

Εσύ, που όλα τα νοιάζεσαι 
που όλα τα αγαπάς.

Ελπίζω στην δική σου Αγάπη,
Πατέρα μου ουράνιε.

Ευλόγησέ με.
Χάρισέ μου δύναμη και φως ουράνιο
ώστε να ξεκινήσω με πίστη 
το μονοπάτι της νέας μέρας.

Σ'ευχαριστώ για όλα. 

υγ: Καλό μήνα, αγαπημένοι μου φίλοι! Σας ευχαριστώ για όλα και κυρίως για τις αγνές, καρδιακές προσευχές σας :)