Βιβλιοπρόταση

 Κάποιες φορές είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε χοϊκοί. Περαστικοί. Δίχως την ψευδαίσθηση του άτρωτου.  Κάποιες άλλες αυτό δεν είναι τόσο ευδιάκριτο. 

Στο βιβλίο της Αλέκος Ρίτσου με τίτλο ‘Ο αγγελιοφόρος’ των εκδόσεων Αρμός απλώνονται εμπρός μας πέντε ιστορίες όπου η αδυναμία και το μοιραίο ή το τέλος αμβλύνονται, μεταμορφώνονται, μεταστοιχειώνονται από την παρουσία ενός Αγγελιοφόρου. 

Η παρουσία του ιδιότυπα, διακριτικά, με αγάπη και τρυφερότητα έρχεται να γαληνέψει να ανακουφίσει και να γλυκάνει τις στιγμές πέντε ανθρώπων. 

Πραγματικά το λάτρεψα το βιβλίο και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Για να ελπίζεις

Για να ελπίζεις πρέπει να'χεις στη βάση σου το φως.

Πώς αλλιώς θα βρίσκεις το δρόμο σου όταν όλα θα είναι ή θα μοιάζουν σκοτεινά;

 

Αδερφή/έ μου, 

κάνε βάση της ζωής σου τον Χριστό. Εμπιστεύσου Τον μέσα από τη βίωση των μυστηρίων Του (εξομολόγηση, Θ.Κοινωνία, εκκλησιασμός). Έτσι, πάντα θα έχεις ένα φως να σου δίνει δύναμη όταν όλα τα υπόλοιπα θα δείχνουν ανήμπορα να σε βοηθήσουν να βρεις το κουράγιο σου. Έτσι, θα έχεις ένα χέρι να σε κρατήσει αν πας να βουλιάξεις απ'τις τρικυμίες που θα σε βρουν.

 

Ο Χριστός είναι ο δρόμος. "Εγώ ειμί η οδός". 

Αυτός η αλήθεια.

 

Αυτός και η Ζωή.

 

Έλα να πορευτούμε και να ζήσουμε μαζί Του. 

 

 

Ελπίδα στον Θεό

Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος είναι ο άνθρωπος που έχει την ελπίδα του στον Θεό και δεν έριξε τα μάτια του στον μάταιο πλούτο, στη δόξα, στις μανίες και έξαλλες ψευδοπροφητείες μάγων και μάντεων.

Ψαλμός 39ος, στίχος 5

Βοήθησέ μας, Κύριε!

 Ανία και πλήξη με κυρίεψαν,
με τα δικά σου λόγια τόνωσέ με.

Από της αδικίας τον δρόμο κράτα με μακρυά,
μέσ' απ'τον Νόμο σου δείξε μου την αγάπη σου.

Αυτά έλεγε ο μεγάλος προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ...
Πόσα μα πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε. Κι όμως. Η ανθρώπινη φύση ήταν και είναι ίδια. Στο βάθος μας έχουμε καλοσύνη. Μα οι πράξεις μας πολλές φορές δείχνουν πως είμαστε επιρρεπείς στο κακό, Στην αμαρτία. 

Βοήθησέ μας, Κύριε. Βοήθησέ μας να μένουμε κοντά Σου. Να θέλουμε να μένουμε κοντά Σου. Να επιθυμούμε την ένωση μαζί Σου. Τι θα ήμασταν χωρίς Εσένα; Τι θ'απογινόμασταν αν δεν είχαμε στραμμένο το βλέμμα και την ελπίδα μας στην στοργική Σου πατρική αγκαλιά; Πώς θα μπορούσαμε να πορευτούμε αν δεν είχαμε τις γεμάτες αγάπη εντολές Σου;

Βοήθησέ μας, Κύριε. Βοήθησέ μας.

Στην κοίμηση της Παναγιάς μας

Παναγιά μας!

Μάνα μας!

Στοργική μας μάνα!

Στην κοίμησή σου συνερχόμαστε και προσευχόμαστε όλοι. 

Γιατί είσαι μάνα όλων μας.

Μη μας αφήσεις ποτέ!

(αφήνω ένα υπέροχο ηχητικό βίντεο και μια εικόνα)

Βιβλιοπρόταση!

 Αδερφή/έ μου,

πραγματικά δεν θυμάμαι πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που πραγματοποίησα την τελευταία βιβλιοπρόταση-βιβλιοπαρουσίαση... Αν βρω λίγο χρόνο μετά, ίσως από καθαρή περιέργεια να το ερευνήσω!

Ωστόσο, με αυτές τις λίγες γραμμές δεν θέλω να σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο σου. Οπότε, μπαίνω κατευθείαν στον τίτλο της βιβλιοπρότασής μου: "Μάξιμος". Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός και το έχει συγγράψει η πολυτάλαντη συγγραφέας Αλέκα Ρίτσου.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τη ζωή του αγίου Μάξιμου του Ομολογητή με έναν τρόπο μοναδικό, πρωτότυπο, γλαφυρό. Φωτίζει τόσο την αγιότητά του όσο και την χοϊκότητά του. Περιγράφει τόσο τους θεολογικούς του αγώνες όσο και τις απλές, καθημερινές στιγμές του ως απλός πολίτης της Βασιλεύουσας όσο και ως ασκητής και περιπλανώμενος υπαρασπιστής των δογματικών αληθειών της πίστης μας.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, νιώθεις πως είσαι κι εσύ, ο αναγνώστης, εκεί δίπλα στον άγιο. Δίπλα σε κάθε του βήμα. Ζεις τις ιστορικές στιγμές που έζησε τόσο η βυζαντινή αυτοκρατορία όσο και τους θλιβερούς, επαίσχυντους δρόμους που ακολούθησαν πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες. Μέσα από την ανάγνωση των σελίδων του βιβλίου, θα γνωρίσεις σπουδαίες προσωπικότητες όπως τον Σωφρόνιο, τον πάπα Μαρτίνο και αρκετές ακόμη που δεν θέλω να στις πω από τώρα.

Θα μπορούσα να γράφω πολλές, πολλές ακόμη παραγράφους. Μα δεν έχει νόημα. Αναζήτησε το βιβλίο και διάβασέ το. Εμένα με συγκλόνισε. Τόνισε και στερέωσε την πίστη μέσα μου. Με βοήθησε πολύ.

Ο Θεός μαζί σου, αδερφή/έ.
Καλό Δεκαπενταύγουστο.

Μια μικρή φευγαλέα σκέψη

Μια μικρή φευγαλέα σκέψη. Μια μικρή περιήγηση σε ηλεκτρονικούς ιστότοπους που παλιά είχαν ζωή. Που οι όμορφες σκέψεις, οι άδολες λέξεις έδιναν μια ομορφιά γνήσια και απέριττη. Τώρα μόνο ερημιά, σιωπή. Ακινησία. Μηδέν.

Όχι ότι η σιωπή περικλείει μέσα της πάντα κάτι το αρνητικό. Ίσα-ίσα. Απλώς, θες οι αναμνήσεις, θες η γλυκιά, εξιδανικευμένη αναπόληση, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν όλα αυτά τα ηλεκτρονικά σπιτάκια έσφυζαν ακόμα από ζωή. 

Συγκεντρώσου, Σεβάχ.

Η ζωή συνεχίζεται. Ο Θεός μας χαρίζει ακόμη μια μέρα. Δοξολόγησέ Τον. Ευχαρίστησέ Τον. Και αφέσου υπάκουος στο θέλημά Του. Γιατί, όπως το λέει ο άγ.Μάξιμος ο Ομολογητής αλλά και πολύ άγιοι και αγίες ακόμα, αν αφεθείς γλυκά και ταπεινά στον Θεό, ο Θεός το ίδιο με εσένα θέλει!

Συνέχισε να γράφεις με όμορφα πράγματα το βιβλίο της ζωής σου. Και, αν δεις ότι πάει να θαμπώσει με πάθη και αμαρτίες το είναι σου, τρέχα στο εξαγνιστικό, αναζωογονητικό πετραχήλι του πνευματικού σου! Και συνέχισε και πάλι! Και πάλι! Και πάλι! 

Καλό αγώνα, αδερφή/έ.