Μια μικρή φευγαλέα σκέψη

Μια μικρή φευγαλέα σκέψη. Μια μικρή περιήγηση σε ηλεκτρονικούς ιστότοπους που παλιά είχαν ζωή. Που οι όμορφες σκέψεις, οι άδολες λέξεις έδιναν μια ομορφιά γνήσια και απέριττη. Τώρα μόνο ερημιά, σιωπή. Ακινησία. Μηδέν.

Όχι ότι η σιωπή περικλείει μέσα της πάντα κάτι το αρνητικό. Ίσα-ίσα. Απλώς, θες οι αναμνήσεις, θες η γλυκιά, εξιδανικευμένη αναπόληση, αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν όλα αυτά τα ηλεκτρονικά σπιτάκια έσφυζαν ακόμα από ζωή. 

Συγκεντρώσου, Σεβάχ.

Η ζωή συνεχίζεται. Ο Θεός μας χαρίζει ακόμη μια μέρα. Δοξολόγησέ Τον. Ευχαρίστησέ Τον. Και αφέσου υπάκουος στο θέλημά Του. Γιατί, όπως το λέει ο άγ.Μάξιμος ο Ομολογητής αλλά και πολύ άγιοι και αγίες ακόμα, αν αφεθείς γλυκά και ταπεινά στον Θεό, ο Θεός το ίδιο με εσένα θέλει!

Συνέχισε να γράφεις με όμορφα πράγματα το βιβλίο της ζωής σου. Και, αν δεις ότι πάει να θαμπώσει με πάθη και αμαρτίες το είναι σου, τρέχα στο εξαγνιστικό, αναζωογονητικό πετραχήλι του πνευματικού σου! Και συνέχισε και πάλι! Και πάλι! Και πάλι! 

Καλό αγώνα, αδερφή/έ.