Καλημέρα, αδερφή/έ!
Λέει ο γέρ.+Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης πως όταν δεχθώ να ξεκινήσω να αγωνίζομαι (που πρακτικά σημαίνει να ξεκινήσω να γνωρίζω τον Χριστό) το πρώτο πράγμα που θα νιώθω θα είναι πως θα έχω ανάγκη να θυμάμαι και να γνωρίζω τον Θεό.
Και αυτό -λέει ο άγιος γέροντας- είναι η αρχή του 'απαρνησάσθω εαυτόν' που έλεγε ο Χριστός. Δηλαδή, το να βγαίνουμε από τον εαυτό μας, απ'την χοϊκότητά μας, απ'τον εγωισμό μας. Και τότε θ'αρχίσουν να έρχονται τα πρώτα δάκρυα: που θα είναι ο εγωισμός μας που θα σπάει σιγά-σιγά. Η σκληροκαρδία μας που έχει τόσο σκληρό περίβλημα...
Αδερφή/έ μου, τότε είναι που θ'αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, ότι έχουμε όντως ανάγκη γιατρειάς. Και πολλά ακόμα... Δυστυχώς, στην εποχή μας, είναι πολύ εύκολο να ξεχαστούμε /αμελήσουμε ν'αγωνιζόμαστε... Και ακόμη πιο εύκολο να αμελήσουμε την εξομολόγηση διότι αν δεν θελήσουμε ν'αγωνιστούμε, πώς θα καταλάβουμε ότι έχουμε ανάγκη του λουτρού της σωτηρίας μας;
Καλό αγώνα, αδέρφια μου αγαπημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου