Τι να κάνω όταν με στεναχωρεί κάτι που συνέβη;

Νέος μήνας, αδέρφια μου αγαπημένα!

Και, όπως κάθε μήνας είναι ακόμη μία νέα αρχή, έτσι ας κάνουμε κι εμείς και νέο ξεκίνημα! Ξεκίνημα με τον Χριστό! 

Αυτήν την περίοδο διαβάζω και ξαναδιαβάζω τον άγιο Πορφύριο. Συγκεκριμένα, το βιβλίο «Βίος και Λόγοι του γέρ. Πορφυρίου Καυσοκλαυβίτου» των εκδ.Χρυσοπηγή. Κάθε παράγραφος, κάθε πρόταση, κάθε λόγος του Αγίου γέροντα είναι βάλσαμο, είναι παρηγοριά. Κλείνω το βιβλίο και νιώθω αναπαυμένος και με ελπίδα!

Σου αφήνω εδώ ακόμη μια αράδα (σελ. 371, Β’ έκδοση) από τους λόγους του Αγίου μας που μιλάει για το πώς να κινούμαστε όταν μέσα μας έχουμε στεναχώρια:

«(…) Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ο,τι όμως με στεναχωρεί, το κάνω προσευχή. Δεν το κλείνω μέσα μου. Πάω στον πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ’αυτή τη στιγμή κι έπειτα. Όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος».

Έτσι ας πράττουμε κι εμείς, αδέρφια μου!! Να και κάτι σχετικό που βρήκα σ’έναν τοίχο πριν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη:

Καλημέρα, καλή Παρασκευή, καλό μήνα, με ταπείνωση και αγώνα τώρα στο Τριώδιο που ήρθε!