Στην Εκκλησία σώζομαι μαζί με τον/ην αδερφό/ή μου. Ναι μεν ο καθένας μας έχει τον δικό του αγώνα, αλλά το 'εγώ' μεταστοιχειώνεται σε εμείς. Προσευχόμαστε πρώτα για όλο τον κόσμο και μετά για εμάς. Σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Αγαπάμε τον Θεό μας αλλά ταυτόχρονα αγαπάμε και τον/ην διπλανό/ή μας. Και στην Θ.Κοινωνία προσερχόμαστε αφού πρώτα έχουμε εξομολογηθεί αλλά και συγχωρεθεί με τον συνάνθρωπό μου.
Ενότητα. Αγάπη. (Επι)Κοινωνία.
Τόσο λεπτά τα νοήματα, τόσο ευεργετικές οι ενέργειες, τόσο σπουδαία η πίστη μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου