Τρέχω καθημερινά...Πασχίζω για να τα καταφέρω, για να τα προλάβω όλα. Μα πολλές φορές ξεχνάω πως αλλού είναι η ουσία: στην ψυχή μου.
Αλήθεια, τη φροντίζω καθόλου; Μεταλαμβάνω από το φως της Θ.Κοινωνίας μαζί Του;
Ο παράδεισος και η κόλαση ένα ΄ήμαρτον΄ απόσταση μονάχα. Εϊναι τόση πολλή η αγάπη του Χριστού μας που, με ένα καρδιακό συγγνώμη, όλα μεταμορφώνονται γλυκά, όμορφα, όλα γίνονται παράδεισος!
Χριστέ μου, δέξου με κοντά Σου. Θέλω να χαίρομαι την παρουσία Σου. Δεν μπορώ αλλιώς να ζήσω.
Υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.