Αυστηρός στον εαυτό σου, χαλαρός στους άλλους. Χωρίς, βέβαια, να νερώνεις τα πιστεύω σου. Το άκουσα σε μια ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου. Δεν είναι πολύ ωραίο;
Δηλαδή να μην ζητάς απ'τους άλλους, αλλά να είσαι γλυκός, διακριτικός. Να μην απαιτείς. Κατανόησε, χαμογέλα, αγάπα! Το πρόβλημα της κρίσης που βιώνουμε μπορεί να ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό αν όλοι μας γίνουμε λιγάκι πιο καλοί με τους γύρω μας. Με τους συν-ανθρώπους μας. Μου κάνει εντύπωση μια κυρία που δουλεύει στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου που είναι σχεδόν πάντα χαμογελαστή. Πηγαίνω με το καλάθι τα πράγματα να τα χτυπήσει και χαμογελάει! Χαμογελάει! Σε όλους! Ε, είναι δυνατόν να μη σε επηρεάσει θετικά αυτό; Σου λέω αλήθεια, τέτοιους ανθρώπους χαμογελαστούς (όχι τα ψεύτικα χαμόγελα, αλλά τα αληθινά!) μέσα στην καρδιά μου τους έχω. Εκπέμπουν μια άγνωστη, απρόσμενη δροσιά που με δυναμώνει.
Εύχομαι, καλέ μου φίλε, καλή μου φίλη, σήμερα να χαμογελάσεις πιο πολύ! Να προσπαθήσεις πιο πολύ! Να αγαπήσεις πιο πολύ!
Καλημέρα :)
