Έστω λίγο να Τον πλησιάσεις...

Ήρθε ένα ζευγάρι Γερμανών, στο άσχετο, και με βρήκαν και μου έβγαλαν ένα κουτάκι με βέρες και μου έλεγαν στα Γερμανικά κάτι, μισο-καταλάβαινα ελάχιστα. "Θέλουμε", λέει, "να μας ευλογήσετε τις βέρες". Με είδαν που βγήκα απ'το Άγιον Όρος; Δεν ήξεραν ότι βγήκα απ'το Άγιον Όρος και δεν ξέρω γιατί, με βρήκαν στο αεροδρόμιο. Λέω: "Είστε ορθόδοξοι;" Λέει: "Όχι. Πειράζει; Θέλουμε να μας ευλογήσεις. Είναι κακό να μας ευλογήσεις τις βέρες;". "Να σας ευλογήσω". Και τους ευλόγησα τις βέρες και με χαιρέτισαν με πολλή αγάπη.

Και λέω: "Βρε παιδί μου, κοίτα να δεις. Φεύγω απ'το Άγιον Όρος συγκινημένος, πάω στο αεροδρόμιο και κάθομαι. Και, ενώ θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου και να σκεφτώ όλα αυτά τα ωραία που έζησα, κάποιος ξαφνικά σαν να τον τράβηξε κάτι, ήρθε κοντά μου και μου ζητά ευλογία". Μου λέει: "Έχουμε πενήντα χρόνια γάμου-επέτειο και θέλουμε να μας ευλογήσετε εσείς".

Βγήκα απ'το Άγιον Όρος και αμέσως ήρθε κάποιος κοντά μου να μου ζητήσει ευλογία. Εγώ που το αισθάνθηκα στην ψυχή μου αυτό, έτσι το πήρα: όταν πραγματικά πας κοντά στον Θεό, έστω λίγο να Τον ακουμπήσεις, μετά οι άλλοι, όταν γυρίσεις, θέλουν κι αυτοί να σε πλησιάσουν χωρίς να το επιδιώξεις. Χωρίς να το θέλεις. Μόνο και μόν επειδή είσαι άνθρωπος του Θεού, έστω και λίγο.

(απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου "Δυνάμωσε την ψυχή σου", εκδ.Σωματείο Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα)