Βιβλιοπροτάσεις

Άγιον Όρος, το υψηλότερο σημείο της γης 

Τον Αύγουστο του 1971 τέσσερις νεαροί φοιτητές ξεκινούν από την Θεσσαλονίκη για τον Άθωνα. Επιβιβάζονται σε ένα παλαιικό λεωφορείο των ΚΤΕΛ για την Ουρανούπολη κι από κει παίρνουν το καραβάκι για τη Δάφνη. Από μοναστήρι σε σκήτη κι από μοναχό σε ασκητή, τα παιδιά, αλλά κι εμείς ανακαλύπτουμε έναν διαφορετικό κόσμο, παράλληλο και ξεκομμένο από το δικό μας. Ή μήπως τους εαυτούς μας;; Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν σεβάσμιοι γέροντες, σοφές κουβέντες, διδάγματα και θαύματα. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται «αγιορείτης μοναχός». Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Δίπλα του ζεις. Αυτό που διαφοροποιεί όμως το Υψηλότερο Σημείο της Γης από τα άλλα γεροντικά είναι η επιλογή του συγγραφέα να διατηρήσει και να υπερασπιστεί το βλέμμα του εικοσάρη φοιτητή που για πρώτη φορά, ερχόταν σε επαφή με ένα κόσμο οραμάτων και θαυμάτων, που τον παρέσυρε οριστικά μέσα του. Και με αυτόν τον εύγλωττο και αφοπλιστικό τρόπο να αποκαλύπτεται το «Όρος των μορφών», το Όρος του τότε και του σήμερα. Παράλληλα, ο μητροπολίτης Νικόλαος δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, δεν προσπαθεί να σκεπάσει το κακό και την ασχήμια. Θυμίζει στον αναγνώστη ότι δεν ήταν ούτε και τότε όλα καλά και άγια στο Περιβόλι της Παναγίας. Το βιβλίο αυτό, απ'τις εκδ. Καστανιώτη, μπορεί να ενθουσιάσει και να παρασύρει του πάντες, Χριστιανούς και μη, πιστούς, αγωνιστές ή αδιάφορους. 

Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που το επιμελήθηκε!

Book recommendations

Mount Athos, the highest point on earth

by fr. Nicholas, Metropolitan of Mesogaia and Lavreotiki.

 

Currently, there is no available translation of that book in English.

Χωρίς το Χριστό, τρελαίνεσαι!

...Χωρίς το Χριστό τρελαίνεσαι. Χωρίς το Θεό, όλα επιτρέπονται. Χωρίς το Θεό, γίνεσαι εσύ θεός και κάνεις ό,τι θέλεις εσύ. Και σε κάνει και ο διάβολος ό,τι θέλει και φτάνουμε σ'αυτή την κατρακύλα. (...)  

Η εκκλησία δεν είναι μαγαζί αυτού του κόσμου. Η εκκλησία είναι ο Παράδεισος. Η εκκλησία είναι κτίσμα του Θεού. Η εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος δε γκρεμίζεται, δεν πέφτει! 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Without Christ, you lose your mind

Without Christ, you lose your mind. Without God, everything is allowed. Without God, you become god and you do whatever you want. And the devil makes you do whatever he wants and your fall is painful and certain. (...) Church is not this world's shop. Church is the Heaven. Church is a building of God. Church is Jesus himself who can't be crumbled and can't be torn down. 

From father Andreas Konanos' speech (www.atheataperasmata.com)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο γέροντα Πορφύριο

Λίγα λόγια για τη φιλία...

Τελικά ποιος είναι φίλος πραγματικός; Είναι φίλος εκείνος που βγαίνουμε βόλτες μαζί; Είναι φίλοι η παρέα που έχουμε; Θεωρείται φίλος αυτός που μας συμπαραστέκεται στα δύσκολα; Είναι δυνατόν να έχουμε πολλούς φίλους;

Το πόσο τεράστια είναι η αξία της φιλίας είναι δεδομένο. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να έχει φίλους! Άρα, είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο (; μάλλον ναι...) να έχουμε φίλους... Αλλά, όμως, ποιος είναι φίλος; Σίγουρα θα'χεις ακούσει αυτό που λένε πολλοί ότι οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολες στιγμές σου. Αλλά και στις ευχάριστες, νομίζω... 

Φίλος είναι εκείνος

Just few words for friendship...

What is a real friend actually? A person who accompanies us in our walks? Maybe the people with whom we hang out for many hours? Or maybe the person who supports us in our difficulties? Is it possible to have many friends?

The priceless value of friendship is beyond any dispute. It is taken for granted. The man is created to have friends! Therefore, it is indispensable to have friends... But, what is a friend? I am sure you've heard that your true friends are revealed when you go through the difficult times. But I think that they are also revealed at your happy moments... 

A friend is the person who

Πάρε το Χριστό που σου δίνω και άσε με εμένα!

Και θα δεις πώς οι άνθρωποι θα καταλαβαίνουν ότι μόνο στην εκκλησία και στο Χριστό θα βρουν παρηγοριά. Στο Χριστό και στην εκκλησία. Στο Χριστό και την εκκλησία του! Όχι σ'ανθρώπους! Όχι σε μένα! Αλλά, έλα που ο Χριστός μέσα απ'τα δικά μου χέρια περνάει στη ζωή σου... Δε μπορείς να βρεις το Χριστό θεωρητικά. Το Χριστό θα τον βρεις μέσα από έναν ιερέα. Άσε με εμένα! Πάρε, όμως, το Χριστό που σου δίνω! Δια της Θείας Κοινωνίας. Πάρε το Χριστό που σου δίνω με την άφεση που παίρνεις από το πετραχήλι του ιερέα στο μυστήριο της εξομολόγησης. 

Άσε με εμένα! Και πάρε το Χριστό από μένα και φύγε! Δε μπορείς να πας στον Παράδεισο, δεν μπορείς να αγγίξεις την ευτυχία αν δε δεχτείς να πάρεις τη Χάρη του Θεού που περνάει μέσα απ'την εκκλησία δια των ιερέων...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Take Jesus whom I give to you and leave me!

....And you'll see that people will realize that they will find consolation only in Jesus and his church. In Jesus and in his church! Not in humans! Not in me! But, you may understand that Jesus comes to your life through my hands... You can't find Jesus in theory. The only way is through a priest. Leave me. But before you leave, take Jesus whom I give to you! Through Holy Communion. Take Jesus whom I give you through confession. Leave me! Take Jesus and leave me. You can't go to heaven, you can't touch happiness if you don't accept to receive God's grace which goes by the church through the priests...

From father Andreas Konanos' radio broadcast (www.atheataperasmata.com)

Όταν δίνεις αγάπη

Στην πολύ ευαίσθητη περίοδο που ζούμε όλα δείχνουν τόσο λυπηρά. Οικονομική κρίση, βάσανα, δυσκολίες, αδιέξοδα. Πώς να νιώσεις χαρούμενος; 

Κι όμως! Αυτό που μας λείπει είναι η αισιοδοξία! Είναι το χαμόγελο. Είναι η χαρά που δίνει ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός που είναι αγάπη. Πώς το έλεγε ο γέροντας Παΐσιος; "Η χαρά πηγάζει από την αγάπη. Όταν δίνεις την αγάπη, τότε έρχεται η χαρά. Δίνει αγάπη ο άνθρωπος και δέχεται χαρά, ανταμείβεται δηλαδή με την χαρά που νιώθει".

Δύσκολο πολύ, αλλά αξίζει τον κόπο! Δε νομίζεις; 

(το ρητό το δανειστήκαμε από εδώ: http://taxidistooneiro.blogspot.com/)

When you give love

In the very crucial period we are currently in, everything seems so sad. Financial crisis, afflictions, difficulties, dead ends. Is there any chance to feel happy? Yet, there is! What we miss the most is hopefulness! It's the smile. The joy that God gives to us. God, who is love Himself. What monk Paisios used to say? "Joy comes out of love. When you give love, then joy comes to you. So, a person offers love and receives joy instead, he gets as a reward the joy that he feels inside him." Pretty tough, but it's really worth it! Don't you think?
 
(the quote above was taken from here: http://taxidistooneiro.blogspot.com)

Η πιο μεγάλη αγκαλιά

Ο ουρανός, η Βασιλεία του Θεού, η αιώνια ζωή είναι ανοιχτή. Αφ'ης στιγμής ο Χριστός εξέπνευσε στο Σταυρό, με την εκπνοή του ο Παράδεισος άνοιξε διάπλατα. Μέχρι τη στιγμή εκείνη, η πύλη του ουρανού, η πύλη του Παραδείσου ήταν κλειστή. 

Ο Χριστός μας απλώνοντας τα άχραντα χέρια του, ανοίγοντας την αγκαλιά του επάνω στο Σταυρό, αγκάλιασε όλο το ανθρώπινο γένος για να του χαρίσει την αιώνια ζωή.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης, Αριζόνα Αμερική

The biggest hug!

...Heaven, God's kingdom, eternal life is open. By the time God left his final expiration at His holy Cross, this exact moment paradise/heaven opened instantly. Until this moment, heaven's door was closed. By streching his hands at the holy Cross, Jesus embraced all the mankind and gave us eternal life.

Sorry for the poor translation...

Βιβλιοπροτάσεις

Το μυστήριο της ίασης

Μπορεί να θέλουμε να σωθούμε. Μπορεί να είμαστε έτοιμοι να αγαπήσουμε τον Θεό. Μπορεί να νιώθουμε όλα τα παραπάνω. Αλλά τι θα συνέβαινε αν ο Θεός έστελνε στη ζωή μας έναν άνθρωπο που θα μας δυσκόλευε; Τότε θα τα ξεχνούσαμε όλα! Θα ξεχνούσαμε όποιες "ενάρετες" σκέψεις είχαμε, όποια "σχέδια" είχαμε για να συναντήσουμε το Θεό. Κι όμως, ο Θεός μάς στέλνει ανθρώπους σαν απόκριση στις δικές μας παρακλήσεις. Έχουμε τη δύναμη να το κατανοήσουμε; Έχουμε τη δύναμη να ασκηθούμε στην ταπείνωση, στην υπομονή και στην αγάπη; Ο μητροπολίτης Αντώνιος (Anthony Bloom) είναι ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού και η αόρατη γωνιά σας το συνιστά να το διαβάσετε. 

Book proposals

The mystery of cure.

We may want to save our souls. We may be ready to love God. We may feel all the above. But what would happen if God sent us a difficult person? Then, we'd might forget everything! We'd forget every single "divine" thought we've had, every plan we've made to meet God. Yet, God sends us people as a response to our requests. Do we have the strength to understand that? Do we have the strength to put ourselves to an honest effort to "cultivate" the virtues of humility, patience and love? Bishop Anthony Bloom is the author of this book and we ("invisble corner" - "aorati gonia") recommend it.

Η φωτογραφία της εβδομάδας

(photo of the week. It says: "Some people are so poor that the only thing they've got is money")

Να κοιτάξω και λίγο την ψυχή μου

...Αμαρτάνουμε, αδιαφορούμε, αμελούμε την προσευχή μας, τις εντολές του Θεού, δε διορθώνουμε τη συνείδησή μας,  τη ζωή μας, παρόλο που ξέρουμε ότι μετά από λίγη ώρα μπορεί να πεθάνουμε. Κι όλα αυτά τα οποία δημιουργούμε εδώ κάτω στον κόσμο, είτε πλούτος είναι αυτός ή οικογένεια ή πτυχία ή δόξες και τιμές, τα πάντα θα αφανιστούν. "Επελθών γαρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισται".

Γι'αυτό ακριβώς πρέπει να μεριμνήσουμε για την ψυχή μας, για το "ενός εστί χρεία". Να μεριμνάμε συνέχεια πώς θα καθαρίσουμε την ψυχή μας, πώς θα καθαρίσουμε το νου, πώς θα καθαρίσουμε το σώμα, πώς θα απαλλάξουμε τη συνείδησή μας απ'τα αόρατα δεσμά της αμαρτίας. Και τότε, χάριτι Θεού, θα πετύχουμε το "ενός εστί χρεία" και τότε, πράγματι, δια του θανάτου θα περάσουμε στον Ουρανό.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης, Αριζόνα Αμερική

to take care of my soul...

We sin, we are negligent, we neglect to pray, we don't obey to God's commands, we don't correct our conscience, our lives, although we do know that even after a while we might die. And all the things we created and made here in this world (money, glory, family, diplomas, etc) will be vanished. "When death comes, everything else just disappear. That's why we should take care of our souls. We should take care of  "the only thing that really matters". We should be thinking of how we would clean our soul, our mind, our body, how we would be free of the chains of sin all the time. And then, by the Grace of God, we'll achieve "the only thing that matters" and then, indeed, we'll pass from death to eternal life.

monk Ephraim, Arizona USA

Οι δύο καλόγεροι (μια διδακτική ιστορία)

Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού. Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα , που αναρωτιόταν τι να κάμει , μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει . Χωρίς πολλά πολλά , ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού . Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους . Ο άλλος καλόγερος όμως , μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει : " Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα . Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες . Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών ; " Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα , προχωρούσε σιωπηλός . Κάποια στιγμή όμως είπε : " Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα ! Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός ... εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη ; " ...

The two monks

One day, two monks, who were out of their monastery for a pilgrimage, reached a river. They saw a very beautiful girl standing next to the river. She had no idea how she could pass through the river, because it was very deep and dangerous. Without second thoughts, one of the monks helped the girl pass through the river by carrying her in his back and left her at the river bank. After that, the two monks continued their way. About an hour later, the other monk started complaining: "Why did you help her? We're not supposed to touch a woman. It's against God's rules not to get in close contact with a woman. How can you do something that it doesn't comport with the monks' rules?". The monk who helped the woman kept on his way silent. But after a while, he said to the other monk: "I carried the woman and left her at the other side of the river one hour ago. It's over now for me. Why do you continue to carry her?"...

Οι πατάτες του θυμού

Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο. Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας αλλά να κοιτάμε πως θα απαλλαγούμε από αυτόν, μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια. Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ο,τι μας είχε ζητήσει.
Τότε εκείνος λέει:

The potatoes of anger

Many years ago,  as a student, I had a wonderful teacher at school. One day we had a conversation about how necessary is not to keep the anger inside us, but to get rid of it instead. In order to understand that, he told us to do something. "Tomorrow morning, bring a plastic bag and some potatoes each of you", he said. We looked at him stunned, but we knew he wasn't kidding so we did what he had asked. So, the other day he said:

"- Every time you decide NOT to forgive someone, write the name of that person and the date on a potato and throw it to the bag."
After a fairly short period of time, some of the bags were already pretty heavy.
He told us to carry that bag with us all the time, wherever we went. So that we keep that in mind every moment. To carry that bag even when we went to some places more..."fitly" or "classy". Imagine that you should carry a bag full of potatoes when you go to a cafe or a restaurant. Think also that some of the potatoes had already started to putrefy. To remind us the price we have to pay for all the negativity and the pain that resides inside us, when we choose not to forgive someone.
Many times, we consider that forgiving someone is like giving that person a gift. I think that in fact it's exactly the opposite. It's a gift to ourselves. We get rid of a redundant and heavy load off our soul.
So, next time you will think how difficult it is to forgive a person, ask yourself: "Isn't my bag already rather heavy?"

Βιβλιοπροτάσεις

Αββά Δωροθέου -Έργα ασκητικά

Ο αββάς (=πατήρ) Δωρόθεος είναι μεγάλη ασκητική μορφή του 6^ου αιώνος, που όμως στον πολύ κόσμο παραμένει άγνωστη. Στο βιβλίο που τιτλοφορείται “Αββά Δωροθέου - Έργα ασκητικά”, αναφέρονται οι λόγοι και οι διδασκαλίες προς τους μαθητές του. Πρόκειται για καταπληκτικές ομιλίες που δίνουν απάντηση σε μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα, δημιουργούν έμπνευση, αλλά και έφεση για βίωση της ορθόδοξης πνευματικής ζωής. Μελετώντας κανείς τον όσιο Δωρόθεο κατανύσσεται και ανάβει μέσα του ο πόθος για προσευχή. Ταυτόχρονα αισθάνεται στην ψυχή του μια παρηγοριά και μια γλυκύτητα. Ξεχνάει τον πόνο και τα βάσανά του, μάλλον διδάσκεται τρόπους να τα υπερβαίνει. Μπορεί οι ομιλίες του να αναφέρονται σε μοναχούς, αλλά είναι τόσο επίκαιρα τα θέματα που αγγίζει και τόσο πρακτικές οι λύσεις που προτείνει που πραγματικά έχουμε όλοι μας ανάγκη να το διαβάσουμε!!

Ευχαριστούμε πολύ την φίλη που το επιμελήθηκε!

Book recommendations

Monk Dorotheos is a great ascetic luminary of the 6th century but is also greatly unknown for the most of the people. In this book, entitled "Monk Abba Dorotheos - Talks about Asceticism", you can find his discourses and advices to his spiritual students. These discourses are wonderful and you can find incredible answers to many questions such as existential issues, God, etc, which can infuse a true inspiration for experiencing the orthodox spiritual life. When you read this book, it makes your soul to rest and the desire for prayer to arise. At the same time, you feel consolation and divine sweetness. This book makes you find solutions to all your problems. While these discourses were actually intended for monks, the issues it brings up are still current and the solutions it suggests are so practical and helpful that we all need to read it.

Ο γέροντας Σωφρώνιος μάς συμβουλεύει...

Το σύνολο της επίγειας ζωής μας, από τη γέννηση μέχρι την τελευταία αναπνοή μας, τελικά θα μοιάσει με μια περιεκτική πράξη. Το περιεχόμενο και η ποιότητα της θα φανεί σαν μια λάμψη. Φανταστείτε ένα ποτήρι από το καθαρότερο κρύσταλλο γεμάτο νερό. Μια ματιά είναι αρκετή να μας πει αν το νερό είναι καθαρό ή όχι. Το ίδιο θα συμβεί και μ' εμάς, όταν θα πάμε σε άλλη σφαίρα. Ακόμα και η  πιο μικρή κίνηση της καρδιάς μας ή του νου μας αφήνει το στίγμα της στο σύνολο της ζωής μας. ...; Μέχρις ότου αποβάλω τον λογισμό από την καρδιά μου με μια πράξη μετάνοιας αυτή θα μένει μαζί μου σαν μια μαύρη κηλίδα, χωρίς να μπορεί να κρυφτεί. 

Όταν μετανοούμε κατηγορώντας αποκλειστικά τον εαυτό μας μπροστά σε Θεό και ανθρώπους, καθαριζόμαστε εσωτερικά. Το νερό στο ποτήρι καθαρίζεται αφού περάσει από πνευματικό φίλτρο της μετάνοιας. Έτσι όταν εξομολογούμαι, κατηγορώ τον εαυτό μου για κάθε κακό, γιατί δεν υπάρχει αμαρτία σ' όλο τον κόσμο για την οποία δεν είμαι ένοχος έστω και για δευτερόλεπτο. ...; Και αν για μια μόνο στιγμή κρατήθηκα από μια κακή σκέψη, ποιος εγγυάται ότι αυτή η στιγμή δεν θα μεταβληθεί σε αιωνιότητα; 

Γέροντας Σωφρόνιος

(απ'το: http://makedonitissa.blogspot.com/)

Monk Sofronios advises us...

The total of our human life since our birth up to our very last breath, is going to look like a composed act. Its quality will seem like a bright. Imagine a crystal glass full of water A single glance is enough to tell us if the water is pure or not. The same will happen to us, when we move into another sphere. Even the smallest movement of our heart or of our mind leaves the stigma to our whole life.... Until I will oust this thought from my heart with an action of "changing mind" it will remain with me like a black spot unable to be hidden. 

When we change our mind accusing only our self in front of the God and of people, then we get mirrored internally. The water in the glass is cleaned through the filter of "changing mind". So when I confess, I accuse my self for every bad, for there is no sin that I am not responsible even for a second..  And If for just a moment I was kept by a bad though, who guarantees me that this moment will not me transformed to eternity?

Ο μικρός πρίγκιπας και τα χάπια της δίψας

- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Καλημέρα, είπε ο έμπορος.

Πουλούσε τελειοποιημένα χάπια που καταλαγιάζουν τη δίψα. Παίρνεις ένα τη βδομάδα και δεν αισθάνεσαι πια την ανάγκη να πιεις νερό.

- Γιατί τα πουλάς αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Κάνουν μεγάλη οικονομία στο χρόνο, είπε ο έμπορος. Οι ειδικοί τα υπολόγισαν. Γλιτώνουμε πενήντα τρία λεπτά τη βδομάδα.

- Και τι τα κάνουμε αυτά τα πενήντα τρία λεπτά; 

- Τα κάνουμε ό,τι θέλουμε...

"Εγώ σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενήντα τρία λεπτά για ξόδεμα, θα πήγαινα ήσυχα ήσυχα σε μια πηγή...".

(απ'το "Μικρό πρίγκιπα" του Αντ. Σαιντ Εξυπερύ, εκδ. Πατάκη)

The little prince and the pills of thirst

“Good morning," said the little prince.

Good morning," said the merchant.

This was a merchant who sold pills that had been invented to quench thirst. You need only swallow one pill a week, and you would feel no need for anything to drink.

Why are you selling those?" asked the little prince.

Because they save a tremendous amount of time," said the merchant. "Computations have been made by experts. With these pills, you save fifty-three minutes in every week."
And what do I do with those fifty-three minutes?"

Anything you like..."

As for me," said the little prince to himself, "if I had fifty-three minutes to spend as I liked, I should walk at my leisure toward a spring of fresh water.”

From the book of Ant. Saint Exipery, "The little prince"

Το κενό μέσα μας

...Γι'αυτό, όταν δεν έχουμε θεία παρηγοριά, νιώθουμε κενό μέσα στην ψυχή μας. 

Γιατί η ψυχή δεν επαναπαύεται με τίποτα, αφού όλα τα υλικά πράγματα είναι ξένα προς τη φύση της. 

Όταν, όμως, η ψυχή του ανθρώπου εξοικειωθεί με τον Θεό διαμέσου της προσευχής και της ενάρετης ζωής, 

τότε η ψυχή ευφραίνεται. Τότε νιώθει σιγουριά. Τότε αισθάνεται το Θεό μέσα της.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης, -Αριζόνα Αμερική.

The emptiness inside us

...That's why when we don't have the divine consolation, we feel an emptiness inside our souls. And the soul can rest with nothing, because every mortal thing is extraneous to the soul. But, when a man is approaching God through prayer and virtuous way of life, his soul feels familiar with God's presence. Only then the soul feels safe. Only then the soul feels God.

monk Efraim Filotheitis, Arizona USA

Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου!

Όσο κλεινόμαστε, τόσο κλείνουμε τα μάτια της καρδιάς μας και της ψυχής μας. Ανοίξου φίλε μου. Μίλα στο Θεό μέσα απ'την προσευχή.  Βρες έναν πνευματικό άνθρωπο και συζήτησε μαζί του. Στην εκκλησία είμαστε όλοι μαζί ένα σώμα. Δεν χωράνε μοναξιές εκεί. Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη και έμεινε συνεχώς μόνος του, απομονωμένος να προσεύχεται. Κάποτε, ήρθε και εντάχτηκε στην κοινωνία της εποχής του. Μίλησε με τους ανθρώπους. Τους άκουσε. Τους συμπόνεσε.

Έτσι πρέπει κι εμείς. Να μην κλεινόμαστε. Να ανοιγόμαστε. 

Μια ψυχή που ανοίγεται με διάκριση, είναι ψυχή που έχει αγάπη. Μια τέτοια ψυχή έχει όλες τις καλές προϋποθέσεις να ψηλαφήσει μυστήρια της Χάριτος.

Don't close to yourself

The more we close to ourselves the more we close the eyes of our hearts and our souls. Open up yourself. Speak to God through your prayers. Find a man of God an discuss with him. In church we're all one single body.   You'll find no loneliness there. When Jesus was on earth, he didn't stay alone all the time, isolated and praying. Eventually, he bacame part of the society of his current era. He talked to the people. He listened to them. He sympathized them.

This is what we should do. Do not close ourselves. Open up instead. An open soul with discretion is a soul full of love. Such a soul has every possibility to fumble the mysteries of God.

(Sorry for the poor translation)

Όταν μας βρίσκει μια αρρώστια

Όταν μας βρίσκει μια αρρώστια, καλά είναι να αφηνόμαστε στο Θεό εν λευκώ. Να σκεφτόμαστε ότι η ψυχή μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη από υπομονή και δοξολογία στους πόνους παρά από ατσαλένιο σώμα με το οποίο μπορούμε να κάνουμε μεγάλους σωματικούς αγώνες, οι οποίοι όμως ίσως μας κάνουν να καυχηθούμε, χωρίς να το καταλάβουμε, γιατί θα νομίσουμε ότι με το σπαθί μας θα κερδίσουμε τον Παράδεισο.

γέροντας Παΐσιος 

When we get sick

When we get sick, it is better to leave ourselves in God's hands completely. We have to realize that our soul is in much greater need of patience and prayers than an "iron" body with which, on the one hand, we may force ourselves to do great physical efforts in God's name while, on the other hand, we might be bragging about ourselves without even realizing it, and then we might think that we will win a place on heaven by our own effort.

monk Paisios

Δεν είμαι άξιος. Γιατί να προσευχηθώ;

...Μην πεις "δεν είμαι άξιος και γι'αυτό δεν προσεύχομαι". Διότι και η Χαναναία γυναίκα, τέτοια ήταν. Μην πεις "έχω πολλές αμαρτίες και δεν μπορώ να παρακαλέσω τον Θεό, που είναι οργισμένος μαζί μου". 

Διότι ο Θεός δεν βλέπει την αξία, αλλά τη διάθεση. Θέλει μόνο να προσευχηθείς και να επανέλθεις και θα τα πάρεις όλα, και την οργή και την καταδίκη αμέσως θα την σβήσεις.

απ'το βιβλίο του π.Αστερίου Χατζηνικολάου "Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω -Για να εισακούονται οι προσευχές μας" (εκδ.ο Σωτήρ)

I don't deserve it. Why should I pray?

Don't ever say "I don't deserve it and, therefore, I don't pray". Because the Chananaia woman didn't "deserved" it either. Don't ever say "I'm full of sins and I can't pray to God who is very angry with me".Because God doesn't appreciate only the merit of someone but also his intentions.. God only wants you to pray and to repend and you'll get everything back and you'll erase the anger and condemntation.

From the book "For our prayers to be answered" by father Asterios Chantzinikolaou

Προσφέρει έργο η εκκλησία;

Πολλές φορές το ακούς... Τι κάνει η εκκλησία; σου λένε... Κλέβουν οι παπάδες λεφτά, φορούν τα χρυσά άμφια, εκμεταλλεύονται τις περιουσίες της κάθε ευκολόπιστης γιαγιάς... Και δε φτάνει μόνο αυτό! Διδάσκουν -λέει- πράγματα που ούτε και αυτοί τα πιστεύουν! 

Λοιπόν; Εσύ τι γνώμη έχεις φίλε; Πολύ θα χαιρόμουν αν μου έστελνες τη γνώμη σου... Να σου πω εγώ τη δική μου άποψη; Και, αν δε σου αρέσει, απλά ξέχασέ την! Σβήσ'την απ'το μυαλό σου και σου ζητώ συγγνώμη για το χρόνο που σπατάλησες εξαιτίας μου...

Πιστεύω πως η εκκλησία είναι ένας νοητός χώρος(άρα όχι μόνον οι ναοί) που τον επιβλέπει ο Χριστός. Ένα ιατρείο είναι η εκκλησία. Που μπαίνουμε μέσα όπως είμαστε (με τα λάθη μας, με τα πάθη μας, με τις κακίες μας) και αναζητούμε αυτό που πουθενά αλλού δε μπορούμε να βρούμε: την ειρήνη της καρδιάς μας, της ψυχοσύνθεσής μας. Εκεί σωζόμαστε. Εκεί αγιαζόμαστε.

Μου είπες ότι οι παπάδες κλέβουν. Μου είπες ότι οι παπάδες φταίνε που διώχνουν τον κόσμο απ'την εκκλησία. Μάλιστα, είχες κοκκινήσει, γιατί σε έπνιγε το δίκιο σου. Δε σου είπα κάτι τότε, γιατί απλά δε θα δεχόσουν ν' ακούσεις κάτι εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να έχουμε διάκριση... Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες.

Αλλά ξέρεις κάτι; Θυμάμαι αυτό που έλεγε ο γέροντας Παΐσιος για τη μύγα και τη μέλισσα.  Ότι η μέλισσα πηγαίνει μόνο στα λουλούδια, ενώ η μύγα κυνηγάει καθετί το βρώμικο και στέκεται μόνο στις ακαθαρσίες... Έτσι είμαστε και μεις οι άνθρωποι. Το ίδιο ακριβώς. 

Μου είπες ότι δεν κάνει έργο η εκκλησία...

Does the Church offer anything?

You do hear that many times..."What does the church do? ... The priests are stealing, they wear those golden canonicals, they do take advantage of the property of the old people..." And this is not the only criticism. Οthers say that the priests teach things that they don't believe even themselves! So, what do you think? I would be very glad if you did send us your opinion. I will say my opinion. And if you don't like it just ignore it! Erase it from your mind, and I apologize for the time you spent due to me....

I think that the church is an invisible place that is  guarded by the Christ. Church is the medicine centre. We do enter into it with our passions and we are looking this that we cannot find anywhere else: piece. There we save ourselves. You told me earlier that priests are thieves. You told me that they are responsible for the fact that people do not feel attracted by the church. I do remember that you were so sure for your opinion that even you felt angry. I didn't say anything because you didn't want to listen something at that moment. ....

For our foreign followers

About the book "Children and Television" by Tito Squillaci, take a look at the comment here:  http://aoratigonia.blogspot.com/2012/01/blog-post_10.html#comment-form

Βιβλιοπροτάσεις

Η τηλεόραση και τα παιδιά μας

Tο βιβλίο αναφέρεται στην επιρροή της τηλεόρασης στα παιδιά μας. Απευθύνεται στους γονείς εκείνους που δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν μια ηλεκτρονική συσκευή να σφετεριστεί το ρόλο τους ως παιδαγωγών, αλλά και σε όσους δεν ανέχονται οι αμείλικτοι «νόμοι της αγοράς» να καθορίζουν την ζωή του σπιτικού τους. 

Ένα βιβλίο που μπορεί να αποτελέσει επανάσταση και να μας βοηθήσει να αποτινάξουμε το ζυγό της τηλεόρασης. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις παιδιά για να το διαβάσεις. 

Η αόρατη γωνιά σάς το συνιστά ανεπιφύλακτα!

Το χάδι του αγίου

Οι άγιοι είναι φίλοι μας. Ζουν στον ουρανό, όμως δε ξεχνούν ποτέ πως υπάρχουμε και μεις. Οι άγιοι εκδηλώνουν τη χάρη τους με διαφορετικούς τρόπους. Ο άγιος Δημήτριος (το λείψανό του βρίσκεται στον ναό του στη Θεσσαλονίκη) εκδηλώνει την αγάπη του και με το μύρο του. Το χάδι του. Κάνεις το σημείο του σταυρού με το μύρο του στο σώμα σου και αυτόματα δέχεσαι το χάδι του αγίου. Δέχεσαι τη θαυματουργή χάρη του απ'το ευωδιαστό αυτό χάδι. Αρκεί μονάχα να΄σαι δεκτικός στο χάδι αυτό. Να πιστεύεις. Να ελπίζεις. Να είσαι ανοιχτός.

Οι άγιοι είναι πάντα φίλοι μας και το αποδεικνύουν αυτό με κάθε τρόπο. Ας προσπαθούμε και μεις να είμαστε φίλοι τους.

The caress of the saint

The saints are our friends. They live in heaven, but they don't forget us. They show their grace in many different ways. St Demetrius (his relics are located in his church in Thessaloniki) shows his love about us with his essence. His caress. You cross your body with his essence and with your belief you accept his caress. You accept his miraculous grace from this fragrant caress. You accept his grace if you're receptive to this caress. If you believe. If you hope. If you're open. The saints are always our friends and they prove it in every way possible. Let's try to be their friends...

Η πνευματική βάση

Κάποια φορά ο γέροντας Παΐσιος είπε:

- Παιδιά μου, αυτή η ζωή είναι σαν το Γυμνάσιο των παιδιών. 

Να αγωνιστούμε να πιάσουμε τη βάση.

- Γέροντα, η βάση στο Γυμνάσιο είναι 10. Αν πιάσουμε 8,5 τι θα γίνει;

- Ε, ευλογημένε! Πιάσε εσύ 8,5 και θα σου ρίξει ό Θεός μια κλωτσιά και θα σε βάλει στον Παράδεισο!!!

The spiitual base

One day, monk Paisios said:

- This life is like high school. We must fight to reach the base. 

- But, what happens, father, if we can't reach it by 1,5 points?

- Then, God will kick you and throw you in heaven!

Κάνε το βήμα παραπάνω!

Μου είπες μια μέρα πως δε θες να ακολουθήσεις το δρόμο του Χριστού. Δε θες να έχεις σχέση με την εκκλησία. Και γιατί; Πώς απορρίπτεις κάτι χωρίς προηγουμένως να πας να το δοκιμάσεις; Άσε λίγο την καρδιά σου να λειτουργήσει. 

Η εκκλησία προσφέρει κάτι ασύγκριτα μεγάλο. Σου προσφέρει τη δυνατότητα του να δεις με άλλα μάτια. Με άλλη λογική. Η εκκλησία προχωράει πέρα απ'το λογικό και βλέπει το υπέρλογο. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να είσαι ανοιχτός. Και θα λάβεις τα μεγαλύτερα οφέλη με μόνη την καλή σου διάθεση!

Έλεγε ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Δώσε ψωμί και πάρε Παράδεισο. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα.

Make one more step!

One day you told me you don't want to walk the path of God. You don't want to hear anything about church. And why? How can you reject something without knowing or trying it first? Let your heart live for a while. The church offers you something incomparably great. It offers you the opportunity to see with different eyes. With another logic. The church goes far more and beyond logic. The only thing you have to do is to be open-minded. And you'll receive the greatest benefitsin exchange for your good spirit. St John Chrysostome said: "Give bread and receive heaven. little things and take big things. Give mortal things and take immortal things".  

Η βάπτιση του Ιησού

Τότε έρχεται ο Ιησούς απ'τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη για να βαπτιστεί απ'αυτόν. Ο Ιωάννης, όμως, τον εμπόδιζε λέγοντάς του: "Εγώ έχω ανάγκη να βαπτιστώ από εσένα και συ έρχεσαι σε μένα"; Ο Ιησούς όμως του αποκρίθηκε: "Ας τ'αφήσουμε τώρα αυτά, γιατί πρέπει να εκπληρώσουμε και οι δυο μας ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού". Τότε ο Ιωάννης τον άφησε να βαπτιστεί. Βαπτίστηκε λοιπόν ο Ιησούς κι αμέσως βγήκε απ'το νερό. Κι αμέσως άνοιξαν γι'αυτόν οι ουρανοί και είδε το πνεύμα του Θεού σαν περιστέρι να κατεβαίνει και έρχεται πάνω του. Ακούστηκε τότε μια φωνή απ'τα ουράνια που έλεγε: "Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου".

απ'το Ευαγγέλιο

The Lord's baptism

Then, Jesus came from Galilee to the Jordan to be baptized by John. However, John woyld have prevented Him, saying: "I need to be baptized by you, and it is you who came to me?". But Jesus answered and said to him "Allow it for now, for it is fitting that in this way, we should fulfill all righteousness". Then John allowed Jesus to be baptized. After he had been baptized, Jesus immediately came out of the water and behold, the heavens were opened to Him. He saw the spirit of God descending as a dove and coming out to Him. And behold, a voice from heaven said: "This is my beloved Son with whom I am very pleased."

From the Orthodox New Testament

Τα γράμματα που ακολουθούν

2012 μ.Χ. .Αυτό που μας κάνει να ελπίζουμε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι, δεν είναι ο αριθμός που άλλαξε και αντικατέστησε το 2011. Είναι τα δύο γράμματα που ακολουθούν: "μ.Χ.". Αποτελεί εξαιρετικό προνόμιο το γεγονός ότι ζούμε την μετά Χριστόν εποχή, την εποχή της χάριτος. Ήδη το φως του Χριστού διέλυσε το σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας. Ο ερχομός του στον κόσμο άνοιξε για όλους τους ανθρώπους το δρόμο της σωτηρίας. Και είναι αλήθεια τραγικό... Ενώ ζούμε στην μετά Χριστόν εποχή, στην ουσία να πορευόμαστε χωρίς το Χριστό. Καιρός ν'αλλάξουμε πορεία! Να ζήσουμε μαζί του, στην εκκλησία του. Τότε πραγματικά θα μπορούμε να ελπίζουμε. Τότε θ'αλλάξουν πολλά! Πρώτα μέσα μας και έπειτα γύρω μας. Αρκεί ν'ακούσουμε τη θεϊκή προτροπή του: "Μετανοείτε"...

(από εδώ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/12/2012-2011.html#comment-form)

The letters that follow...

2012 A.D. The only thing that makes us hope that something could change is not the number that changed and replaced 2011. It is the two letters that follow: “A.D.”. It is an amazing privilege the fact that we live in the era after Christ, the season of grace. The light of Christ has already scattered the darkness of fallacy and sin. His coming to the world has opened for all people the road to salvation. But it is really tragic…  While we live in the era after Christ, we are marching without Him. It is time to change direction. To live with Him in His church! After that we can only hope. After that many things will change! Firstly inside us and then around us. Only if we hear His holy exhortation: Repent…

Χαμογέλα ρεεεεε!

Βρήκαμε σ'έναν τοίχο τη διπλανή φωτογραφία. Και βρήκαμε σ'ένα site το παρακάτω κείμενο:

Μια εικόνα χίλιες λέξεις… και πως θα μπορούσαμε να ξυπνήσουμε καλύτερα από ένα παιδί που είναι χαρούμενο και απαιτεί κι ο κόσμος να χαμογελάσει…Ίσως εμείς οι “μεγάλοι” να μην έχουμε τον αντίστοιχο τσαμπουκά! Με το που δω κάποιον μουντρούχο δεν έχω το θάρρος να του φωνάξω: “Χαμογέλα ρεεεεε”. Συνήθως θα πάρω ένα ύφος “κατανόησης” και μια εικόνα προσώπου που θα λέει καταλαβαίνω! Τι να καταλάβω; Ότι τα έχουμε όλα και όλη την ώρα γκρινιάζουμε;;;Τι έχουμε;;; Γνώση, παρέα, φαγητό, νεότητα, ζωή, σπίτι…Ρε συνεχίζεις να διαβάζεις; Τι θες; χαμογέλα και πάμε…Κάποιοι είναι τόσο λυπημένοι που όλο εντοπίζουν κάποιον να κλαίει, ακόμα λένε ότι και το φεγγάρι κλαίει… Αλλά πόσοι από εμάς διαπιστώσαμε πόσοι και πόσα γύρω μας γελάνε;;;

Χαμογέλα ρεεεεε!

(από εδώ:  http://antirisis.wordpress.com/2011/12/26/%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CF%81%CE%B5%CE%B5%CE%B5/)

Smile pal!

We found this picture on a wall. And we found the following entry on a site.
One picture, thousand words. ...and how could we wake up better than a child who is happy and wants the whole world to be happy... Maybe we, the grown ups, don't have the same strenght! When I see somebody who is in a bad mood, I don't have the courage to tell him "smile pal!" I 'll do nothing more than to pretend to "understand" him. But what to understand? We do have everything and despite that, we do keep complaining. We have everything: knoweledge, frineds, food, youth, life, home... Do you keep reading this? What do you waant? Let's smile and keep walking! We see someone who's crying and we think that the whole world is crying... But... This is not the reality. Because there are many people who are happy. So, I tell you: "Smile pal!"

(sorry for the poor translation. Our translator will be back soon!)

Ο ποντικός και ο καλόγερος

Κάποτε κάποιος μοναχός, άφησε το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής. Ο λογισμός του απαιτούσε να αφοσιωθεί μέρα νύχτα στη μελέτη και θεωρία του ονόματος του Χριστού και μάλιστα στο μυστήριο της Τριαδικότητος του Αγίου Θεού. Έτσι πίστευε ότι θα μπορούσε μέσα στην ερημιά και στη γαλήνη της ησυχίας να ενωθεί με τον Θεόν χωρίς μέριμνες και χωρίς σκοτούρες.Ύστερα όμως από δύο τρεις ημέρες, δεν μπορεί κανένας να αντέξει και παραπάνω εδώ που τα λέμε, σε κάποια στιγμή των ιερών του στοχασμών, αισθάνθηκε κοντά του την παρουσία κάποιου.

Τι ήταν; Ένα μικρό ποντίκι.Είχε ανεβεί στην μπαλωμένη και τρύπια παντούφλα του, και μύριζε το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του. Έτσι αποσπάσθηκε η προσοχή του και ήταν αδύνατον να κρατήσει αμετακίνητο το νου του, στην ενθύμηση του Θεού και στην προσευχή του.

Το είδε και είπε μέσα του, τι είπε μέσα του τώρα, «Εγώ άφησα τα πάντα για να επικοινωνώ αμέριμνα και σωστά με τον Θεόν και να έρχεται τώρα να μου την χάλασε ένας ποντικός. Ε, αυτό δα, παρατραβάει το κορδόνι, και λέγει νευριασμένος στο ποντίκι, δυνατά τώρα:-«Γιατί βρε σιχαμένο μου διακόπτεις την προσευχή μου;»-«Γιατί πεινάω, απάντησε το ποντίκι».Και ο ησυχαστής ανταπάντησε με αγανάκτηση, χωρίς να αναρωτηθεί, πως το ποντίκι μίλησε με ανθρώπινη φωνή,-«Φύγε από δω βρε μαγαρισμένο, εγώ προσπαθώ με χίλιους κόπους να δω πως θα ενωθώ με τον Θεό, και συ ήρθες να μου ζητήσεις να ασχοληθώ με την κοιλιά σου;» και φραπ, τίναξε το πόδι του και πέταξε τον ποντικό στην απέναντι γωνία της σπηλιάς του.Και τότε το ποντίκι γυρίζει και με πολύ ηρεμία, αφού τον κοίταξε στα μάτια, του απάντησε, με ανθρώπινη γλώσσα:

- «Μάθε το μία για πάντα, πάτερ, αν δεν μπορέσεις με τους γύρω συνασκητάς σου και με τον γέρο Αββακούμ, που ψήνεται στον πυρετό, και πεθαίνει από την πείνα μέσα σε μία διπλανή σου σπηλιά, αλλά και με τον κάθε Αββακούμ, δηλαδή τον πλησίον σου, που πονάει και υποφέρει, που πεινάει και διψάει και κείται γυμνός και πληγιασμένος, και δεν τον συμπονέσεις, και δεν του σταθείς, στα προβλήματά του, τότε, ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να ενωθείς με τον Θεόν της αγάπης και του ελέους. »Και χάθηκε ο ποντικός.

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος, από το Γεροντικό

The monk and the mouse

Once upon a time a monk, decided to leave the monastery and the blessed obedience and he went at the desert to become quieter. He wanted to devote all day and night in study and theory of the name of Christ and in the mystery of the Trinity of the God. In that way he thought that he could unite himself with God, in the wilderness and tranquility of peace, without cares and without worries. After two-three days - no one can stand it for more, however,while he was surrendered to his sacred meditations, he felt near him the presence of someone. What was it? A little mouse...

The mouse has climbed on his patched and pierced slipper, and smelled his big toe. This distracted the monk who became unable to keep his mind unmoved, in the remembrance of God and his prayer. He saw and said to himself, "I have left everything to interact with the God freely and properly and now a mouse comes and breaks down everything. Well, this is too much”, and in angry manner said loudly to the mouse:-"Why, nasty mouse, do you interrupt my prayer?" - "Because I am hungry", said the mouse.

And the quieter retorted with indignation, without wondering how the mouse spoke with human voice, - "Get out of here,I am trying with a thousand pains (ways)to see how I am going to join God, and you came to ask me how to deal with your belly?" and immediately he shook his leg and threw the mouse in the opposite corner of his cave. Then the mouse returned calm and after looking him straight to hiseyes, replied:

"Learn this once and forever, Father, if you can’t live with your fellow ascetics and with the old man Habbakum, who is baked in the fever and starves in a cave beside you, but with every Habbakum, and I mean everyone that is next to you and is suffering, starving and is thirsty and naked and lies wounded, and (if) you don’t feel compassion for him, and don’t help him to overcome his problems, then, never, never you are going to be able to be united with the God of love and mercy."Having said that, the mouse left the place…

Ουράνιο τόξο στην καρδιά

...Μα υπάρχει και κάτι που ξεπερνά τις εξουσίες. Είναι η αγάπη αυτό. Σε μας, η αγάπη είναι αυτή που διορθώνει τα πάντα. Όλα τα εξηγεί και όλα τα συγχωρεί. Η αγάπη όλα τα συγχωρεί.


Στη νέα αυτή χρονιά που μας ξημέρωσε χτες, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να αγαπάμε. Όχι με λόγια, μα με έργα. Και αν συμβαίνουν γύρω μας πράγματα που μας θλίβουν, ας θυμόμαστε αυτό: Αν ο Θεός βάζει ένα δάκρυ στα μάτια μας, είναι γιατί θέλει να δημιουργηθεί ένα ουράνιο τόξο στην καρδιά μας!

Rainbow to the heart

....There is something that's more powerful than power and authorities. And that's love. For us, love fix everything. Love expalins everything and forgives everything. Love forgives everything.

In this new year, let's do everything we can in order to love. To love in practice, not in words. And, if there are thigns that make us sad, let's remember this: If God put a tear in our eye, it's because he wants a rainbow to be risen in our heart!

(I'm sorry for the poor translation!)

Καλή χρονιά!

Η αόρατη γωνιά σας εύχεται καλή και ευλογημένη χρονιά!

Το 2012 να μας φέρει όλους πιο κοντά μεταξύ μας και πιο κοντά στον Θεό. Να αγαπάμε περισσότερο, να προσπαθούμε περισσότερο και να αγωνιζόμαστε με ελπίδα! Καλή χρονιά να έχουμε...

Happy new year

We, from aoratigonia (= invisible corner), wish you a happy new year! Let's hope that 2012 will bring us all closer to each other and closer to God. To love more, to try more, to keep living with hope.
Happy new year to everyone!!