Ο φόβος του πόνου, ο φόβος της δοκιμασίας, ο φόβος του πειρασμού μάς καθηλώνει στην νέκρωσή μας, στην ανωριμότητά μας και στην ανικανότητά μας να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε και εν τέλει να ζήσουμε. Αυτό ο κόσμος το θεωρεί ιδανικό: δηλαδή την άρνηση του πόνου. Και νομίζει έτσι ότι θα βρει την χαρά. Και θεωρείται ευλογημένος ο άνθρωπος που δεν έχει πόνο.
Ο άνθρωπος που δεν έχει πόνο μπορεί να ορίζεται ευτυχισμένος, αλλά δεν είναι χαρούμενος και δεν έχει ζωή μέσα του. Γιατί ο ευτυχισμένος γίνεται υπερήφανος και ο υπερήφανος δεν μπορεί να αγαπά ούτε να αγαπηθεί. Ο υπερήφανος -δηλαδή ο εγωιστής- δε μπορεί να έχει σχέση.
απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης -www.iomilia.net
Καλημέρα κι από δω Σεβάχ μου! Με το φόβο κι εσύ σήμερα; Έστω κι από άλλη σκοπιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει λόγο η ύπαρξη του πόνου στη ζωή μας!
Ο θεός δεν είναι τιμωρός... Μας στέλνει διαρκώς μαθήματα!Η ευτυχία έγκειται στη γνώση και στην προσπάθεια !
Τα φιλιά μου!
Δεν είναι τιμωρός! Πολύ σωστά το έθεσες, Αριστέα μου. Είναι φιλόστοργος Πατέρας.
Διαγραφήκαλή συνέχεια :)
Κόβεις αποσπάσματα για να κατηγορείς χριστιανούς. Πονηρούλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό από πού το συνήγαγες, ανώνυμε φίλε;
ΔιαγραφήΚι ο πόνος ξεχωρίζει τους δυνατούς απ΄ τους αδύναμους καλέ μου Σεβάχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρούμενη καλημέρα και να ΄σαι πάντα καλά!:-)
Ναι, Σοφία μου!
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη, καλή συνέχεια :)
Δοκιμασίες είναι όλα. Και εμείς πρέπει να στεκόμαστε στα πόδια μας. Να αντέχουμε. Και αν γονατίσουμε, να ξανασηκωθούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα V!
ΔιαγραφήΝαι, να ξανασηκωθούμε! Αυτό είναι το όμορφο, το επιθυμητό :)
Τη θυμάμαι αυτή την ομιλία. Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα - ή άρχισα να καταλαβαίνω - τον πόνο ως δυνατότητα σχέσης. Γιατί σχέση έχεις όταν κάνεις χώρο στην καρδιά σου για τον άλλον και αυτό συμβαίνει μόνο όταν δέχεσαι να ταπεινωθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι η ίδια ομιλία που θυμάμαι, έλεγε και κάτι άλλο που με συγκλόνισε. Ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τρεις τρόπους για να σώσει τον άνθρωπο, την ακλόνητη πίστη, το μαρτύριο και τον πόνο. Ακλόνητη πίστη σπάνια συναντάς ανάμεσα στους πιστούς, μαρτύρια και διωγμούς δε ζούμε, οπότε μας έμεινε ο πόνος. Ν' αγιάσει ο πατήρ! Μ' έμαθε να πιστεύω..