Μια αλλιώτικη ιστορία

Όλα έμοιαζαν σαν ψέματα. Έτριβε τα μάτια του, τα ανοιγόκλεινε μήπως και ήταν οφθαλμαπάτη, αλλά όχι. Χάρτινος ο ίδιος, χάρτινο το δωμάτιό του. Βγήκε βιαστικός στο μπαλκόνι και έμεινε έκπληκτος: όλος ο κόσμος ήταν χάρτινος! Τα σπίτια, οι δρόμοι, οι άνθρωποι που περπατούσαν, τα αυτοκίνητα, τα δέντρα, τα πουλιά που πετούσαν, ο ουρανός... Όλα! Όλα από χαρτί!

Μα πώς να ονειρευτείς σε μια χάρτινη ζωή; Με τον πρώτο άνεμο χάνονται στο άπειρο... Το αποφάσισε. Θα εγκατέλειπε αυτή την πραγματικότητα. Θα πήγαινε σε μια άλλη όπου θα έχει την ευκαιρία να ονειρεύεται. Να ζει! Γιατί ήθελε να'ναι τίμιος. Και τίμιος είναι αυτός που δεν πουλά τα όνειρά του. 

Πήρε τη μεγάλη απόφαση και ξεκίνησε το ταξίδι. Το ταξίδι με τον πιο μακρινό δρόμο. Το δρόμο προς το κέντρο της καρδιάς του...

απόσπασμα από ένα μικρό μυθιστόρημα που'χα γράψει κατά λάθος πριν καιρό :)