Θέλω να σου πω πως ζηλεύω το κεράκι... Κι έλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να του μοιάσω...
Αλήθεια, έχεις δει πώς λιώνει; Καίει, καίγεται ολόκληρο, ήρεμα, αθόρυβα. Και φωτίζει... Φωτίζει ώσπου να λιώσει ολόκληρο. Έτσι πρέπει να γίνουμε και εμείς. Έτσι πρέπει να ζούμε κι εμείς. Να είναι η ζωή μας αθόρυβη, μα φωτεινή. Να λιώνουμε από αγάπη ανιδιοτελή. Από προσευχή καρδιακή. Να ζεσταίνουμε τους γύρω μας, τους φίλους και γνωστούς μας αλλά και κάθε άνθρωπο που το'χει ανάγκη με το χαμόγελό μας. Με την αγάπη μας. Με την αισιοδοξία μας.
(αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση)
Καλημέρα και καλή εβδομάδα..μπορεί να αργώ να περνώ , αλλά δεν ξεχνώ..καλά έκανες και το αναδημοσίευσες για όσους δε το είδαμε τη πρώτη φορά... ωραία και συγκινητικά λόγια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα μου άρεσαν τα κεράκια...με μαγνητίζει το φως τους...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήταν καλό να τους μοιάσουμε έστω και λιγάκι...!
Καλό σου βράδυ :))