Disable_right_click


Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Μια νύχτα σαν κι αυτή

Μια νύχτα σαν κι αυτή... Που φαινομενικά είναι ίδια με τόσες άλλες... 

Απ'το μπαλκόνι μου βλέπω τα φώτα της πόλης ν'απλώνονται στο βάθος σαν μικρά κεριά. Κι αναρωτιέμαι τι να σκέφτονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεκουραστούν πίσω απ'τα χιλιάδες κλειστά παράθυρα. 

Κι αναρωτιέμαι ποιοι να'ναι οι πόθοι τους, οι πόνοι τους. Τα χαμόγελα και τα δάκρυά τους. Οι ανάσες τους. Πόσοι απ'αυτούς θα ξυπνήσουν αύριο πριν ακόμα χαράξει για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί. Και θα δουλέψουν όλη μέρα. Και το βράδυ πάλι θα γυρίσουν ζαλισμένοι απ'την κούραση. Κι άλλοι που θα επιστρέψουν πάλι στα σπίτια τους έπειτα από καιρό. Με γδαρμένες τις βαλίτσες.

Κι αναρωτιέμαι πάλι οι προσευχές μου πού πάνε
(1)...

Άραγε, πότε θα μάθω ν'αγαπώ; 
Να μπορώ να παίρνω στοργικά το δάκρυ των άλλων και να το κάνω δικό μου.
Όπως έκαναν οι άγιοι. Που με βλέμμα τόσο γαλήνιο κατάφερναν και γλύκαιναν τις ψυχές των πονεμένων. Είναι τόσο μυστήρια η χώρα των δακρύων(2)...

...
Μια νύχτα σαν κι αυτή... Που θα κυλήσει σιγανά. Απαλά. Και που λίγοι θα την καταλάβουν.
Κι αύριο πάλι απ'την αρχή.

...
Θυμάμαι και κάποιες ψυχούλες τόσο γλυκές. Που η προσευχή τους, το κομποσκοίνι τους αγκαλιάζει ολόκληρη τη πόλη. Τη σκεπάζει τόσο αθόρυβα και τόσο διακριτικά.

Στην πόλη αυτή όλα πια έχουν ηρεμήσει. Το φεγγάρι θα συνεχίσει κι απόψε τον αέρινο περίπατό του. Έναν περίπατο τόσο μοναδικό. Ανάμεσα στις γειτονιές των αστεριών. 

Αρπάζω στα κλεφτά ένα κομμάτι φως και το βάζω στην τσέπη μου. Κι εκεί το κρατώ σφιχτά. Μη μου φύγει ώσπου να ξημερώσει.

Κάπου στον ατέλειωτο χάρτη τ'ουρανού ένα πεφταστέρι διασχίζει αστραπιαία το νυχτερινό πέπλο. Μάλλον κάπου κάποιος έκανε ευχή.

Μήπως, τελικά, το νόημα της ζωής κρύβεται στα φτερά μιας πεταλούδας; Στο χαμόγελο π'ανθίζει μέσ'απ'τα δάκρυα; Μέσα από μια στιγμή μοναδική σαν ανάσα ή σαν αθέατη προσευχή;

υγ: (1) Εδώ
      (2) Απ'το μικρό πρίγκιπα


11 σχόλια:

  1. Καλημέρα Θαλασσινέ, καλημέρα σε όλους

    η σημερινή επίσκεψή μου στην αόρατη γωνιά σου .. μου προκάλεσε μια ευχάριστη έκπληξη... η έκπληξη έδωσε τη θέση της σε ένα χαμόγελο ..
    αν δε σου κάνει κόπο δες .. τη χθεσινή τελευταία βραδινή ανάρτηση (στην καινούργια μου προσπάθεια) taxidemoi.blogspot.gr.. θα καταλάβεις

    τι να πω.. τελικά μια αόρατη κλωστή δένει τα ακροδάχτυλα των ανθρώπων.. και κινεί τα νήματα .. κατά βούληση..


    υπέροχη όπως πάντα η ανάρτησή σου μια μαγική εικόνα .. ένα ψηφιδωτό στιγμών που αν κάνεις ησυχία θα ακούσεις τη μελωδία που ψιθυρίζουν..

    να χαμογελάτε..

    να εύχεστε..


    καλή δύναμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα στη νεράιδα του αιγαίου.
      Από την τελευταία φορά που διάβασα τη σελίδα σου, πολλαπλασιάστηκαν οι αναρτήσεις. Και δε ξέρεις ποιά να ξεχωρίσεις. Καλή αρχή στους ταξιδεμούς.
      :)

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ Δημήτρη - με τις πιο γενναιόδωρες καλημέρες -

      μακάρι να υπήρχε λίγος χρόνος παραπάνω.. ή λίγες υποχρεώσεις παρακάτω..

      οι σκέψεις πολλές - η διάθεση περισσότερη .. αλλά ο χρόνος "κλέφτης" μου ξεγλιστράει συνεχώς..

      καλό βράδυ

      υ.γ. το σχόλιό σου για τη "χώρα της προσευχής ".. θαυμάσιο

      Διαγραφή
  2. Άραγε πότε θα μάθω ν'αγαπώ;;;
    Πόση μεγάλη σοφία κρύβει τούτη η ερώτησή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ταξιδευτης και Perpatiti's κυριος Σεβαχ ειναι κινητη βιβλιοθηκη και σαν σοφός γραφει σοφίες, δεν γράφει τρίχες.

      Διαγραφή
  3. http://www.imdb.com/title/tt1687247/?ref_=nm_flmg_prd_40 Γεια σου Σεβαχ, τσέκαρε αυτό το ντοκιμαντεράκι. Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη βιντεοσκοπούν με ερασιτεχνική κάμερα τη ζωή τους για μια μέρα, την 24η Ιουλίου. Στο τέλος παρέδοσαν το φιλμάκι στον σκηνοθέτη και βγήκε αυτό. Αυτό για το οποίο αναρωτιόμαστε όλοι μας, τι να κάνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι αυτή τη στιγμή; Θα εκπλαγείς με το πόσο μοιάζουν οι ζωές όλων μας. Κι εγώ πάντα αυτό σκέφτομαι όταν περπατάω στο δρόμο, όταν μπαίνω στο αστικό. Ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μου, πού πάνε και τι ιστορίες κουβαλάνε. Γιατί δεν τους γνωρίζω προσωπικά; γιατί δεν είναι φίλοι μου; Γιατί να είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πάλι σκεπτόμουν την προσευχή στην ήσυχη στιγμή κάποιου πονεμένου. Ηρεμώντας από την καθημερινότητά του, γαληνεύοντας εκείνη τη στιγμή που όλα ησυχάζουν και προσδοκώντας να μάθει τις σκέψεις τού κόσμου και ως πού φθάνει μια προσευχή, κινείται ορμώμενος από τον πόνο. Από συνθήκες που ζει χωρίς να θέλει και από επιθυμία αλλαγής μιας ρουτίνας, που συνειδητοποιεί ότι δεν τον ανεβάζει επίπεδο.
    Αυτή η σιγανή, απαλή και γλυκιά προσευχή θα πηγάζει όταν προσδοκά κάτι, που δεν είναι μόνο γι' αυτόν τον κόσμο. Και είναι ο ρόλος της τέτοιος, που μετασχηματίζεται και ισχυροποιείται μόνο από πόνο και απόσταση, έως την ασφάλεια της αγάπης. Η ψυχή που θα απλωθεί σε αυτήν τη διακριτική κατάσταση της προσευχής θα καλύψει όση απόσταση αναλογεί για να σκεπάσει. Από κοντά μετρούν άλλοι παράγοντες. Γιατί είναι μυστήρια η χώρα των ανθρώπων...

    Στην έρημο ο αββάς εκμεταλλεύεται τον άνεμο για να φθάσει η προσευχή του εκεί που θέλει και ο βεδουίνος χρησιμοποιεί τη δύναμη και απλωσιά αυτού για να λάβει τη μυρωδιά και τον γλυκό λόγο της αγαπημένης του. Γιατί η απόσταση εις τρόπον τέτοιον απλουστεύει το ρόλο της προσευχής και ο πόνος και η δίψα για ευτυχία και αγάπη ευαισθητοποιεί για να προσευχηθεί κανείς. Τόσο μυστήρια την έκανε ο Θεός τη χώρα της προσευχής.

    Καλημέρες αδέρφια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπέροχο κείμενο! Καλη συνέχεια στη μερα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Στιγμή μοναδική σαν ανάσα"....μα πότε επιτέλους θα μάθουμε να αναγνωρίζουμε αυτές τις στιγμές...;
    Σ'ευχαριστώ! Καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φαίνεται το έχει η μέρα φίλε μου..να σκεπτόμαστε τους άλλους, για όσα θα θέλαμε να κάνουμε και δεν μπορέσαμε τελικά..Για όσα σκέπτονται κάθε στιγμή και δεν μπορούν να κάνουν..όλοι..οι ανώνυμοι που περνούν δίπλα μας..ίσως η σκέψη ότι σαν το ξημέρωμα το αυριανό "αντάμωσα" με τη ζωή και μπήκα στο δρόμο της με κάνει συναισθηματική..
    Αναρωτιέσαι πότε θα μάθεις να αγαπάς;..εσύ;..μα κάθε σου λέξη αναβλύζει αγάπη για το συνάνθρωπο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ.ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ.ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΕΝΤΗΜΕΝΕΣ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ!ΑΧ!ΨΥΧΗ ΜΟΥ,ΣΕ ΠΟΣΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΘΑ ΤΡΕΞΕΙΣ ΑΠΟΨΕ?ΣΤΑΣΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!ΑΠΟΨΕ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΑΝ ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΕΙ,ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ,ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ!ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ!ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ!ΤΡΕΞΕ ΚΑΙ ΠΕΣΕ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΟΥ ΠΩΣ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΑΝΕΣ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ,ΜΑ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΗ ΖΗΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ!ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΛΥΚΑ,ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΟΡΓΗ ΣΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ!"ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ Σ'ΑΓΑΠΩ ΟΣΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ,ΜΗ ΜΕ ΦΟΒΑΣΑΙ,ΜΗ ΜΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ,ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ!ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΧΑΘΕΙΣ!"ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΕΙΔΕΣ?ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ,ΤΩΡΑ Ο ΥΠΝΟΣ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΝΑΝΟΥΡΙΣΟΥΝ!ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΣΕΒΑΧ,Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΕΩΡΓΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή