Θυμάμαι και το βλέμμα. Ιλαρό, να εκπέμπει μια απίστευτη γαλήνη. Στιγμές που δε μπορούν να εγκαταλείψουν ποτέ την καρδιά μου. Θα'ναι για πάντα εκεί. Να μου δείχνουν ποιο, τελικά, είναι αυτό που μετράει. Να βάζει στην καρδιά το θάρρος να αψηφήσει τους αέρηδες του πρόσκαιρου. Του εφήμερου. Του βιαστικού. Μ'ένα "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με". Χωρίς φωνές. Απλά. Ψιθυριστά.
Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015
Θυμάμαι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόση γαλήνη απορρέουν αυτά τα λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήτα τόσο απλά και τόσο ψιθιρυστά
καλημέρα αδερφέ μου
Κάποτε φίλε μου γνώρισα ένα νεαρό ιερέα στην εκκλησία της γειτονιάς μας, ήταν από σχολή, Αρχιμανδρίτης και Ιερομόναχος. Απλός , γλυκός, αληθινός.Τον φώναξα στο σπίτι να μου κάνει αγιασμό, όταν πήγα να του δώσω χρήματα μου αρνήθηκε και μου είπε :- Δώστε τα σε ένα φτωχό..μα..να τα δώσετε, μη το ξεχάσετε...Έγινε ο "δικός" μας πνευματικός, πάντρεψε τις κόρες μου, με βοήθησε να βαπτίσω αλλόθρησκους, στόλιζα για χρόνια με τον άνδρα μου την εκκλησία στον επιτάφιο . Ο Θεός παίρνει κοντά του όποιον αγαπάει.Ο πάτερ Παντελεήμων , ο ισχνός, Αγιορίτικης φυσιογνωμίας ιερέας πέθανε πριν 5 χρόνια, νέος ακόμη και θάφτηκε στο Άγιο όρος όπου ανήκε. Αν υπήρχαν τέτοιοι ιερείς θα υπήρχαν άπειροι πιστοί φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα σε ένα 33άρι κομποσκοίνι"
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο κείμενο!
Καλό βράδυ Σεβάχ μου :)
το αγαπώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτην αγάπη μου φίλε μου πάντα
Αγαλλίαση τα λόγια σου, όπως πάντα.. Καλό φθινόπωρο Σεβάχ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αισθήματα που θα τα κατανοήσουμε μονάχα όταν φτάσουμε κι εμείς με το καλό σε κείνη την ηλικία. Ο χρόνος μας σμιλεύει τόσο διακριτικά κι αθόρυβα.
ΑπάντησηΔιαγραφή