Γιατί σαν το φως Του άλλο δεν έχει.

καὶ μετὰ τὸ πῦρ, φωνὴ αὔρας λεπτῆς.

Κἀκεῖ Κύριος

Κι είναι κι εκείνες οι στιγμές που λες "πάει πια, δεν αντέχω άλλο". Κι έρχεται τότε η βροχή. Και ξεπλένει τις θάλασσες των ματιών σου. Κάτι γίνεται τότε και, την τελευταία στιγμή, η άβυσσος μέσα σου χάνεται μονομιάς. 

  Ένα γλυκό αεράκι έρχεται σιωπηλά μ'ελπίδα να γεμίσει το κενό στα πνευμόνια σου. Αύρα ολόδροση, μαγευτική, γεμάτη φως κι Αγάπη. Και γαληνεύεις. Και νιώθεις την ψυχούλα σου έτοιμη να σπάσει απ'τη χαρά. Έρχεται έτσι στα ξαφνικά. Για μια στιγμή. Και μπορείς κι αντέχεις μετά για χίλιες κι ακόμα χίλιες στιγμές. 

  Κι ουρανός ξανά βρίσκει στην καρδιά σου το νόημά του. Γίνονται μετά οι πόνοι φτερουγίσματα και τα δάκρυα αγκαλιές. Και μέσα σου είσαι πια σίγουρος. Οι εμπειρίες πια ζωγραφίστηκαν με χρώματα μοναδικά. Γιατί σαν το φως Του άλλο δεν έχει.