...για μια ιστορία

αnd I watched as the bone dust hung in the sky
like a dim flock of endless prayers

  Θα'θελα να γράψω μια ιστορία για τη ζωή. Για τις στιγμές που περνούν και κυλούν ανύποπτες και κανείς δεν τους δίνει σημασία. Για ένα φεγγάρι, μια βάρκα, έναν ήλιο. Μια ιστορία έρωτα κι αγάπης που ο χρόνος της έδωσε αδιόρατα σχήματα πόνου και χαράς. Που τη στόλισε με δάκρυα κι ελπίδα. Ατέλειωτη σαν θάλασσα, σαν διάφανη γαλάζια αγκαλιά.

  Θα'θελα να γράψω μια ιστορία που να εντυπωσιάσει τα χέρια μου καθώς θα τη γράφουν. Και το μυαλό μου καθώς θ'ανεβαίνει στο τραίνο της καρδιάς έτοιμο να χαθεί σ'άγνωστους προορισμούς. Θα'θελα να τη γράφω ακούγοντας τη στοιβαρή μουσική απ'τις ράγες κοιτώντας πού και πού έξω απ'το παράθυρο χωρίς να σκέφτομαι, χωρίς να με νοιάζει τίποτα. 

  Θα το'θελα τόσο πολύ. Μια μονάχα ιστορία. Μια αέναη κίνηση ισορροπίας ανάμεσα στο γλυκό άπειρο και στη χειροπιαστή πραγματικότητα. Ανάμεσα στ'αστέρια της νύχτας και το σιωπηλό γλυκοχάραμα της μέρας. Κάπου ανάμεσα στις αναπνοές που παίρνουμε και το σμάρι των ευλογημένων στιγμών που βρίσκονται εκεί. 

υγ: Οι δύο στίχοι στην αρχή είναι lyrics απ'το τραγούδι Big Light του συγκροτήματος Houses