Για εκείνο το αθέατο αστεράκι

Θα υπάρξουν φορές στη ζωή σου που θα προτιμούσες από πριν να γνώριζες τι θα σου συνέβαινε. Θα'θελες να μπορείς να ελέγχεις τα πιο πολλά -αν όχι όλα- απ'αυτά που θα σου συνέβαιναν. Μα η ζωή έχει άλλα σχέδια. Και στο δείχνει κάθε μέρα.

Οπότε; Τι κάνεις; 

Δεν αξίζει να μοιρολατρείς. Δεν αξίζει να τα βάφεις μαύρα. Δεν αξίζει να απελπίζεσαι. Θυμάμαι έναν παππούλη, ένα γεροντάκι εκεί στο Όρος που κάθε βράδυ κοιτούσε τ'αστέρια κι έκανε το σταυρό του. Κάθε βράδυ. Για να θυμάται πως η ζωή, η Δημιουργία, το φως, το σκοτάδι είναι όλα ένα θαύμα. Και η επίγνωση αυτή, έκανε τα γλυκά γεροντικά του μάτια να γίνονται δροσερές πηγές ευχαριστίας.

Μη φοβάσαι, καλέ μου φίλε. Θα'χεις δυσκολίες. Θα'χεις στιγμές που αλλιώς τα υπολογίζεις και αλλιώς ίσως έρθουν τα πράγματα. Μα, να θυμάσαι Εκείνον. Η βοήθειά Του είναι ένα γλυκό φωτάκι, ένα αθέατο σχεδόν αστεράκι. Που θα φέγγει στα σταυροδρόμια σου. 

υγ: 
Photo by Tamás Rizsavi