Καρδιά αγάπης

Καλημέρα. Αρχίζω να νιώθω σιγά-σιγά το φθινόπωρο να μπαίνει στη ζωή μου. Ξυπνώντας σήμερα πολύ πρωί και παίρνοντας τη μηχανή μου για να φύγω για τη δουλειά, ο αέρας ήταν αρκετά δροσερός -οριακά ανεκτός πια χωρίς ζακέτα. 

Σκεφτόμουν, καθώς οδηγούσα, πόσο σοφή είναι η συνεχόμενη εναλλαγή, η ακολουθία στις εποχές. Και πώς αυτή η εναλλαγή εντυπώνεται κι αποτυπώνεται στη φύση. Είναι απίστευτο!

Μα κάπως έτσι δε συμβαίνει και σε μας; Όσο δινόμαστε ανιδιοτελώς στην προσευχή τόσο η καρδιά μας γλυκαίνεται. Γεμίζει από το φως το ολόγλυκο του Χριστού, εκείνο που πάντα δίνει χαρά. Μια τέτοια καρδιά που προσπαθεί πάντα να γίνεται πιο ταπεινή, αποκτά μια θεϊκή ευρυχωρία. Αγκαλιάζει τους πάντες και τα πάντα, σοφά κι αδιάκριτα. 

Το λέει κι ο γέροντας Θαδδαίος: "Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη δεν σκέφτεται τον εαυτό της, αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο".

Αδερφέ, όσο παλεύουμε να αποκτούμε πράγματα εφήμερα τόσο αδειάζει η καρδιά μας. Οι πιο γλυκείς άνθρωποι, οι άνθρωποι της αληθινής αγάπης, κατείχαν πολύ λίγα πράγματα. Είχαν ελάχιστα υλικά αγαθά. Μα είχαν μια καρδιά απέραντης γαλήνης, ανείπωτης ευτυχίας που ξέφευγε απ'τα όρια του προσωρινού και του φθαρτού.

Η καρδιά που γεμίζει με αγάπη Θεού έχει τα πάντα. Μοιράζεται, επικοινωνεί αληθινά, ζει την κάθε στιγμή ως μοναδικό δώρο θεϊκό. Καλημέρα και σήμερα! Καλή δύναμη να'χεις!