Αυτό που είμαστε, αυτό που θέλουμε να είμαστε.
Αυτό που χάσαμε, αυτό που θέλουμε να βρούμε.
Οι άνθρωποι που έφυγαν, οι στιγμές που πέρασαν.
Οι προσευχές μας, τα δάκρυά μας, οι πτώσεις και τα πάθη μας.
Είμαστε όλα τα παραπάνω. Την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα. Και κάθε πρωί θα ξυπνάμε και θα σηκωνόμαστε απ'το κρεβάτι, θα ξεκινάμε τη μέρα μας κι όλα θα συνεχίζουν να'χουν το ρυθμό τους. Και θα ιδρώνουμε, θα κλαίμε, θα γελάμε, θα πονάμε. Όλα, όλα.
Θέλουμε δε θέλουμε, είμαστε ένας κόσμος ξεχωριστός μέσα στον κόσμο γύρω μας. Είμαστε ένας κόσμος γεμάτος ζωή, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως ό,τι είμαστε μπορεί να γίνεται παράδεισος από τώρα. Ό,τι κι αν είμαστε μπορεί να γεμίσει απ'το φως του Χριστού. Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα, αλλάζοντας τον εαυτό μας.
Δεν είναι αυτό το πι'όμορφο απ'όλα;
το πιο ομορφο απ ολα ,το τοσο απλο αλλα και το πιο δυσκολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παραδεισος ειναι μεσα μας και η αποφαση της ζωης μας περιμενει..
ζητημα χρονου και θελησης να αλλαξουμε .
Να εισαστε παντα γεματος απο ομορφια και Σοφια Θεου Σεβαχ.
Καλημέρα φίλε μου, χθες παραβρέθηκα σε μία κηδεία, άκουγα τα λόγια του ιερέα που πολλές φορές σε τέτοιες στιγμές ούτε καν τα ακούμε...όλοι μας..πλούσιοι και φτωχοί, διάσημοι και απλοί ήμαστε μία μάζα οστών χωρία να ξεχωρίζουμε.Λοιπόν..αγάπη..αυτό πρέπει να είναι ο μόνος σκοπός μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή