Αγαπητό μου ημερολόγιο,
αυτές τις γραμμές που εδώ γράφω με κάνουν πάντα να έχω αναφορά. Μπορώ να τις ξανακοιτάζω στο μέλλον, να ανατρέχω εδώ, να θυμάμαι το πώς ένιωσα, το τι σκεφτόμουν, τι με απασχολούσε. Γι'αυτό είσαι πάντα αγαπητό σε μένα. Αγαπημένο. Αυτές τις μέρες που ξανακοίταζα παλιότερες αναρτήσεις θυμήθηκα κι αυτό το "πιστεύω στον Χριστό αλλά με τον δικό μου τρόπο" που ακούγεται από πολλούς συνανθρώπους γύρω μου.
Εδώ, παραθέτω τώρα μια ανάρτηση πολύ σοφή του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου, την οποία τυχαία βρήκα στο facebook και θεωρώ ότι έχει πολλά να μας πει. Καλή ανάγνωση.
Είναι το λιγότερο αφελές, να λες ότι πιστεύω στον Χριστό ή σε αυτά που είπε ο Χριστός αλλά όχι στην εκκλησία. Μα ο Χριστός που λες ότι πιστεύεις είναι της εκκλησίας. Είναι οι καταγραφές και η εικόνα που έχουν οι πρώτες εκκλησιαστικές κοινότητες. Δεν υπάρχει Χριστός έξω από την εκκλησία. Τα ευαγγέλια μέσα απο τα οποία αντλούμε εικόνα του λόγου και της παρουσίας του Χριστού, είναι η καταγραφή της αρχαικής εκκλησίας. Αυτή διασώζει την πίστη περι του Χριστού. Ο Χριστός δεν έγραψε κανένα βιβλίο, η εκκλησία έγραψε γι αυτόν. Οπότε Χριστός και εκκλησία δεν διαχωρίζονται. Τώρα εάν θέλεις να πεις ότι κάποιες φορές μέσα στην δισχελιετή πορεία της, η χριστιανική εκκλησία ως ανθρώπινος φορέας έκανε λάθη και εξέκλινε του ρόλου της έχοντας στην πορεία της και μαύρες σελίδες, κατα αρχήν θα συμφωνήσω και επιπροσθέτως θα απαντήσω με τα λόγια του μεγάλου Γάλλου συγχρόνου φιλοσόφου Ζαν-Λυκ Μαριόν: «Ποτέ δεν είχα την ελάχιστη πρόθεση να πάψω να είμαι Χριστιανός. Για πολλούς λόγους. Γιατί πιστεύω ότι ο Χριστιανισμός είναι απολύτως αληθής. Εντελώς. Και όσο έχω μελετήσει φιλοσοφία, ιστορία της φιλοσοφίας, λογοτεχνία κι όλα τα υπόλοιπα, τόσο πεπεισμένος είμαι γι’ αυτό. Το ότι μπορώ να κάνω μια λίστα με σφάλματα, δεν είναι λόγος να αφήσω την Εκκλησία. Όπως δεν είναι λόγος το να πω ότι η Εκκλησία δεν είναι τέλεια. Πώς θα μπορούσε να είναι τέλεια αφ’ ης στιγμής αποτελείται από αμαρτωλούς;»
Ενδιαφέρον..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.