Δούλος Χριστού σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!!

Πώς γίνεται να ‘είμαι’ ελεύθερος αλλά να λέω ότι είμαι ‘δούλος Χριστού; Δεν είναι αντιφατικό;

Αν λάβουμε τις έννοιες επιφανειακά, είναι εύκολο να μπερδευτούμε. Αλλά ας ενσκύψουμε λίγο στο τι σημαίνει ‘δούλος Χριστού’. Όταν είσαι κοντά στον Χριστό, προσπαθείς να Τον ζεις. Προσπαθείς να αγωνίζεσαι, να μειώνεις τα πάθη σου. Όταν μένεις μακρυά Του, εύκολα μαραζώνει η ψυχή ραθυμεί, ελαττώνει τον αγώνα και γίνεται εύκολη λεία για τον αντίθετο. Εύκολα τότε τα πάθη θεριεύουν (κι άρα, ο άνθρωπος σιγά-σιγά υποδουλώνεται σ’αυτά), οι αρετές απομειώνονται και ολόκληρη η ύπαρξη του ανθρώπου καταβαραθρώνεται. Μετά εμφανίζονται ψυχικοί νόσοι, ακόμη και σωματικοί (καθώς σωματοποιούνται), έρχεται η απόγνωση και τόσα άλλα… 

Ενώ, αν ο άνθρωπος συνεχίσει να μετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας μας (και ειδικά αν εξομολογείται και λαμβάνει τον ίδιο τον Χριστό δια της Θ.Κοινωνίας), αν συνεχίσει (κατά το μέτρο των δυνάμεών του) να αγωνίζεται καθημερινά, τότε γίνεται δούλος Χριστού: δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! Κι αυτό, διότι ο αντίθετος δεν βρίσκει ‘πατήματα’ στην ψυχή του, διότι τα πάθη τιθασεύονται και κοιμούνται, διότι όλος ο άνθρωπος γίνεται χαρούμενος, ολοκληρωμένος. 

Όπως λέει και ο Άγ.Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ‘όταν γινόμαστε δούλοι Χριστού, ελευθερωνόμαστε. Αυτή είναι η πραγματική ελευθερία. Να καίγεσαι για τον Χριστό. Αυτό είναι το παν. (…) Αν ‘νικηθείς’ απ’τον Θεό, ‘υποδουλώνεσαι’ σ’Αυτόν και ζεις την ελευθερία των τέκνων του Θεού: …ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται (…).