Disable_right_click


Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Ένα μαγευτικό απόγευμα. Πριν χρόνια.

Άνοιξε τη θήκη του βιολιού του κι άρχισε να παίζει 
μια παράξενη μελωδία σα να'θελε να μας πείσει 
ότι όλα είναι πιθανά κι ότι δεν τελειώνει πουθενά ο κόσμος*.

  Τους θυμάμαι σα χτες. Δυο σιλουέτες, βγαλμένες λες από άλλο κόσμο, πολύ μακρινό, πολύ διαφορετικό απ'τον δικό μας. Δυο ερωτευμένες σιλουέτες με παράξενα ρούχα, παλιά. Σχεδόν μισοσκισμένα. Τους θυμάμαι χαμογελαστούς να έρχονται με αργά βήματα στα γρασίδια, έξω απ'την κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. 
  Εκείνη άπλωσε με γλυκές κινήσεις ένα μεγάλο πανί γεμάτο χρώματα. Εκείνος ήσυχα κούρδισε την παλιά του κιθάρα. Σε λίγη ώρα ο κόσμος μας, ο κόσμος τους, το πρώτο φως του καλοκαιρινού φεγγαριού, τα φώτα της Βιβλιοθήκης, όλα γίνονταν μια γλυκιά μελωδία. Κι εμείς, μαγεμένοι, νιώθαμε πως αγγίζαμε τον ουρανό.
  Δεν τους ξαναείδα ποτέ. Η ομορφιά της παρουσίας τους έρχεται κάποια απογεύματα στην καρδιά μου κι οι αναμνήσεις αρχίζουν ένα δικό τους ταξίδι. Παρέα μ'αυτές τις δύο παράξενα όμορφες σιλουέτες. Πορεία τόσο ξεχωριστή. Σαν τις στιγμές της ζωής μας...

Καλή δύναμη, αδέρφια. Να'στε πάντα καλά. 

υγ: Το τρίστιχο στην αρχή είναι από ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη

9 σχόλια:

  1. Αναμνήσεις που ξεπηδούν από μικρά παραθυράκια του μυαλού...τόσο όμορφες ;)
    Να 'σαι καλά φίλε μου...καλό ξημέρωμα!

    υ.γ. υπέροχη η εικόνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπεροχες εικονες μας επλασες σημερα στο νου φιλε μου.

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. φοβερός όπως πάντα .... όμορφα πράγματα διαβάζουμε καλημέρα καλή παρασκευή φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λειβαδίτης και μια γλυκια αναμνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραία το έθεσες, Αριάδνη μου!
      Καλή αυριανή :))
      Σ'ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή