Η γέννηση του Χριστού μας!

 Πάντα μου άρεσε, με χαροποιούσε το γεγονός της γέννησης του Χριστού μας! Φυσικά, ήταν και όλη η ατμόσφαιρα: η προετοιμασία για τη μέρα αυτή, η νηστεία, ο αγώνας, το διάβασμα (και τ’ακούσματα μέσω ραδιοφώνου) βιβλίων με τη θεματική αυτή, τα φωτάκια, τα τραγούδια, τα κάλαντα, κλπ.

Ταυτόχρονα, με θλίβει που εδώ και κάποια χρόνια επιχειρείται μια συστηματοποιημένη αφαίρεση του κεντρικού προσώπου των εορτών (του Χριστού!!) απ’το όλο 12ήμερο και την προετοιμασία γι’αυτό. Αντικαταστάθηκαν οι φάτνες που έβλεπες σε πλατείες και κεντρικά σημεία πόλεων και χωριών με μπάλες χριστουγεννιάτικες και χιονάνθρωπους και νιφάδες χιονιού. 

Μα, για δες. Όσο κι αν γεμίζουμε με ψεύτικα πράγματα τις ζωές μας τόσο η καρδιά μας παγώνει. Όσο καταναλώνουμε κι αγοράζουμε υλικά αγαθά αυτές τις μέρες τόσο δεν απομειώνεται η θλίψη, η μοναξιά. 

Πόσο εύκολο είναι να βυθιστούμε στο πνεύμα των ‘γιορτινών’ ημερών άθελα ή ηθελημένα, όταν βγούμε απ’το ΦΩΣ του Χριστού…

Ας πάμε, λοιπόν, κόντρα στο ρεύμα των [κατευθυνόμενων;] ‘γιορτινών’ συνηθειών της πλειοψηφίας κι ας ακολουθήσουμε μέσα στη νύχτα το υπέρλαμπρο ΦΩΣ του αστεριού που μας δείχνει τη φάτνη της Βηθλεέμ. 

Διότι Χριστούγεννα σημαίνει αγάπη και φως και ελπίδα! Και για να τα έχουμε όλα αυτά, πρέπει να προετοιμαστούμε. Να αγωνιστούμε ειλικρινά. Ετσι, θα δούμε το ΦΩΣ του Χριστού μας. Όπως οι ποιμένες και οι Μάγοι.

Διότι Χριστούγεννα πραγματικά είναι μόνο τα Χριστούγεννα ΜΑΖΙ με τον Χριστό.