(...) Γιατί η ζωή θέλει να'χεις ματιά λεβέντικη.
Να μη φοβάσαι ν'αποδεχτείς τον άγριο καιρό. Τον άγριο βυθό.
Το χαμόγελο πάει παρέα με το δάκρυ. Κι η αλμύρα με τα όνειρα.
Κι αυτά κανείς δε μπορεί να στα στερήσει. Κανείς.
Όσα είναι τα φώτα της πόλης τόσες κι οι ελπίδες σου.
Απόσπασμα από μια απ'τις παλιές μου απόπειρες γραφής
