Καλή Σαρακοστή!

Νέα αρχή με τη Σαρακοστή!
Κάθε μέρα να τη βλέπεις ως ξεχωριστή.
Να προσπαθείς κάθε μέρα, κάθε εικοσιτετράωρο να μένεις κοντά Του.
Τι κι αν πέσεις; Τι κι αν νιώσεις αποκομμένος;
Αυτή είναι η καλύτερη περίοδος να ξανασυνδεθείς μαζί με τον Χριστό!

Η σύνδεση, το δίκτυό Του έχει το τέλειο σήμα! Αρκεί να τον θες και συ τη ζωή σου.
Έμπρακτα. Αληθινά.

Προηγιασμένες, Χαιρετισμοί. Μεγάλο Απόδειπνο. Κι ένα σωρό ακόμη ακολουθίες έχει η περίοδος αυτή. Ό,τι πρέπει για να μετανοούμε καθημερινά.

Συγγνώμη, ελεημοσύνη, αγάπη και νηστεία. Αυτά μαζί.
Έτσι, θα μένει η ψυχή ενεργή.

Και το βασικότερο απ'όλα: Εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία.

Καλή Σαρακοστή, αδέρφια.

Έστω τρεμουλιαστά. Σαν μικρό κεράκι.

Μάθαμε; Αφεθήκαμε; Συνηθίσαμε; 

Δεν μπορώ να αποφασίσω τι απ'όλα είναι αυτό που μας έκανε να γινόμαστε καταναλωτικοί, επιρρεπείς στο βόλεμα, στο fast φαγητό και σε πολλά άλλα. Αφήνουμε την προσευχή και αποχαυνωνόμαστε στις απίστευτα γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες της τηλεόρασης και του διαδικτύου. 

Ξεφύγαμε απ'τη φύση μας και αποθεώσαμε καθετί παράλογο, ανήθικο, αταίριαστο.

Παρόλ'αυτά, η φλόγα του ουρανού μέσα μας πάντα θα καίει. Έστω τρεμουλιαστά. Σαν μικρό κεράκι. Η αγάπη του Θεού πάντα θα περιμένει τον κάθε άνθρωπο που θα μετανοεί. Η φύση μας (που κι αυτή την πληγώνουμε συνέχεια) πάντα θα μας διδάσκει πως η λύση δεν είναι ο υπερκαταναλωτισμός. Η φύση δείχνει τον Θεό, μα μόνο όσοι έχουν μάτια πνευματικά ανοιχτά μπορούν να το αντιληφθούν.

Ψυχή μου, 

άφησε το τρελό κυνήγι υλικών αγαθών και απολαύσεων. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν θα τα πάρεις μαζί σου τελικά. Ένας περίπατος στη φύση, μια προσευχή, μια ένωση μαζί Του με τη Θεία Κοινωνία, ένα χέρι βοηθείας στον άγνωστο, στον ξένο, τον πρόσφυγα, τον αδερφό σου, τους γονείς σου. Όλα αυτά είναι ανάσες ελευθερίες. Ανοίγουν το δρόμο προς τον ουρανό, πλαταίνουν την ψυχή και την καρδιά. Δείχνουν πνευματική αρχοντιά.

το ήθος του Χριστιανού

από το facebook page του π.Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

«Άπλωσον το φόρεμα σου και σκέπασον τον πταίοντα…» Πόσο όμορφα και γλυκά παρουσιάζει μέσα από μια εικόνα ο Αββάς Ισάακ Σύρος, την αγάπη και την κατανόηση που πρέπει να έχουμε στο λάθος και το σφάλμα του

συνανθρώπου μας. Μας προτρέπει να σκεπάζουμε τον άνθρωπο που πέφτει σε αμαρτίες, λάθη και αστοχίες. Να τον προστατεύουμε από τα απειλητικά βλέμματα των άλλων, εκείνων που καβάλα στο άρμα της "αρετής" τους, είναι έτοιμοι να διαπομπεύσουν τις πληγές του.

Το ήθος του Χριστιανού δεν είναι να σχολιάζει και να φανερώνει τις αδύναμες πλευρές της ζωής του άλλου ανθρώπου. Αντιθέτως ο Χριστιανός σκέπει και φροντίζει τα τραύματα και τις πληγές που κρύβονται κάτω από τις αμαρτίες του άλλου, μια και κανείς δεν αμαρτάνει χάριν γούστο αλλά γιατί βαθιά μέσα στου υποφέρει από μια απώλεια και έλλειψη.

Δυστυχώς όμως αρκετές φορές, άνθρωποι που θέλουν να λέγονται Χριστιανοί, δεν έχουν αυτό το φιλάνθρωπο ήθος. Αντιθέτως σκαλίζουν τις ζωές των άλλων και όχι μόνο δεν σκεπάζουν τα λάθη τους, αλλά με ιδιαίτερη χαιρεκάκια τα διατυμπανίζουν και τα περιφέρουν στην αρένα ενός κόσμου που διψάει για το αίμα του άλλου.

Να γνωρίζουμε όμως, ότι με το μέτρο που μετράμε τα λάθη των άλλων με αυτό και οι ίδιοι θα κριθούμε από το Θεό. Η σκληρότητα αργά η γρήγορα θα γίνει η πέτρα πάνω στην οποία θα τσακιστεί το ψέμα της ζωή μας.

Εμπειρία Θεού

Καλό βράδυ σε όλους. Σε όλο τον κόσμο. 

Σας ευχαριστώ

Μερικές φορές νιώθω την εσωτερική ανάγκη να κάνω την προσευχή μου λέξεις, ποιήματα, φράσεις και αράδες στοιβαγμένες άτεχνα στις νοητές γραμμές αυτής της ηλεκτρονικής γωνιάς. Που ναι μεν είναι αόρατη -αφού είναι κυρίως καρδιακή- μα νιώθω ότι περιτριγυρίζεται από καρδιές που έρχονται εδώ απλά από αγάπη. Όλους εσάς, τους καρδιακούς επισκέπτες της αόρατης γωνιάς, νοερά σας φιλώ.

Αυτή εδώ η γωνίτσα με κάνει να νιώθω τόσο άνετα. Με μαγνητίζει γλυκά αυτή η αγάπη σας, μου γαληνεύει την καρδιά η αίσθηση ότι έχουμε κοινό Πατέρα (τον Χριστό), κοινό ποτήρι (την θεία Κοινωνία) και κοινό στόχο (την αγάπη την άδολη).

Να εύχεστε. Να προσπαθούμε, να ευχόμαστε, να ελπίζουμε. Να αγαπάμε. 

Καλημέρα

Τιτίβισμα θεϊκό

Ν'ακούς, αδερφέ/ή μου, βυζαντινή μουσική. Είναι αγγελική μουσική. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είναι βάλσαμο στην ψυχή, είναι τιτίβισμα θεϊκό μέσα στα δωμάτια της ύπαρξης μας. 

Είμαι. Είσαι. Σ'ευχαριστώ.

Είμαι εκείνο το μικρό παιδί που πάντα έφτιαχνε σαΐτες και τις οραματιζόταν να πετούν αέναα στο ατέλειωτο διάστημα. Είμαι εκείνο το μικρό παιδί που έπιανε πετρούλες στην ακρογιαλιά, έκανε προσευχούλες και τις πετούσε μέσα στη θάλασσα για να νιώθουν περισσότερη γαλήνη τα ψάρια που έτυχε από κει να περάσουν. Είμαι εκείνο το παιδί που θα έκλαιγε όταν οι άλλοι δεν θα κοιτούσαν.

Είμαι εκείνος ο έφηβος που ήθελε τα όνειρά του να γίνουν πράξη. Που οι στίχοι του να έχουν κάτι γνήσιο κι αληθινό, κόντρα στην απολυτότητα του δήθεν και του καθωσπρέπει. Είμαι εκείνος ο έφηβος που ήθελε ν'αντιστέκεται στο ατέλειωτο χάος γύρω του. Είμαι εκείνος ο έφηβος που θα έγραφε και θ'άκουγε μουσική για να ξεπεράσει τους χτύπους της εφηβείας του.

Είμαι εκείνος ο ενήλικος που παλεύει ενάντια στον κομφορμισμό. Που παλεύει ενάντια στην ακινησία της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας. Που προσπαθεί ή που δεν προσπαθεί να κρατήσει το παιδί μέσα του. Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πιο άκαμπτος τείνει να'ναι. Είμαι εκείνος ο ενήλικος που δε θα δείξει στα παιδιά του πόσο αγωνιά για το μέλλον. 

Είσαι εκείνος που σ'όλα τα χρόνια της ζωής μου με συντρόφευε. Που πάντα μου συμπαραστεκόταν. Είσαι η αγκαλιά που καταπραΰνει τους πόνους και διασκεδάζει τους φόβους. Είσαι το φως μέσα στο σκοτάδι της ανησυχίας και το ιατρείο που γιατρεύει τις αμαρτίες και τα πάθη μου. Είσαι πάντα δίπλα μου ακόμη κι όταν σε αρνούμαι με τις πράξεις και τα λόγια μου. Είσαι ο στοργικός Πατέρας μου Θεός. Είσαι η μουσική της ζωής μου. Σ'ευχαριστώ.

Σχέση σημαίνει

Πριν 3 μέρες γεννήθηκε ο Χριστός μας. Ίσως πήγα εκκλησία. Ίσως κοινώνησα. Ίσως προσευχήθηκα σε μια προσπάθεια (μέρες που είναι) να νιώσω τη θεϊκή αγάπη στην ψυχή μου. Στην ψυχή μου που ταλανίζεται καθημερινά από τα καθημερινά και τα μάταια (άραγε, Σεβάχ, πόσα από όλα αυτά που καθημερινά σου τραβούν το ενδιαφέρον, θα σε συνοδεύσουν στην άλλη την αληθινή ζωή;). 

Σκοπός των Χριστουγέννων δεν είναι η απλή εξιστόρηση της γέννησης του Θεανθρώπου. Ίσως, υπάρχουν βαθύτερα νοήματα για έναν χριστιανό του 2019. Ίσως, σχέση να σημαίνει καθημερινό ενδιαφέρον, καθημερινή προσπάθεια βίωσης της αγνής αγάπης. Ίσως, σχέση να σημαίνει πλάτυνση της καρδιάς ώστε να μπορεί να αγκαλιάζει αντί να κατακρίνει.

Ίσως, αυτά τα Χριστούγεννα, Σεβάχ, να προσπαθούσες να σχετιστείς αληθινότερα με τον Χριστό. Να συνέχιζες να τον επισκέπτεσαι στη Βηθλεέμ της ψυχής σου. Να ξαναπήγαινες για επίσκεψη εκεί που Εκείνος θα βρίσκεται. Στο σπίτι του. Στην εκκλησία σου. Δώσε αγάπη, χαμόγελο, καλή καρδιά. Προσευχήσου. Μυστικά κυρίως, χωρίς να σε αντιλαμβάνονται οι γύρω σου. Έλα, μπορείς. 

Σχέση σημαίνει χαρά Θεού!

Χριστούγεννα με Χριστό!

Σ'έναν κόσμο ισοπεδωτικό
όπου το Christmas γίνεται Xmas
και όπου οι φάτνες απανταχού γης γίνονται χριστουγεννιάτικες μπάλες,

η αόρατη γωνιά εύχεται να ζούμε Χριστούγεννα με Χριστό!

Χριστούγεννα με την αληθινή αιτία της ατέρμονης χαράς!

Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

Κοντεύει η γέννηση του Χριστού μας. Κόντρα στο ρεύμα της εποχής μας, όπου το 'Christmas' έγινε 'Xmas' και οι φάτνες γίνονται μπάλες ή άλλα άχρωμα στολίδια, εμείς ας καθαρίσουμε τις καρδιές μας. 

Ας προετοιμαστούμε με νηστεία, με προσευχή, με εξομολόγηση. Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή την πανέμορφη εποχή του χρόνου, αυτές τις άγιες ημέρες για να Τον υποδεχτούμε μοιράζοντας αγάπη άδολη στους διπλανούς μας.

Χριστέ μου, σε περιμένουμε.

υγ: Στη φωτογραφία εικονίζεται ο καθεδρικός (ρωσικός) ορθόδοξος ναός του αγίου Νικολάου στο Ελσίνκι της Φινλανδίας.

Πώς κυλάει η ζωή

Πώς κυλάει η ζωή. Κάποιες φορές τρέχει -τρέχεις και συ μαζί της. 

Μα άλλες φορές λες και παγώνει ο χρόνος -μετέωρος μένεις, ενεός.

Μετά από αρκετές μέρες έντονης επαγγελματικής εργασίας, απλά σταμάτησε προσωρινά για λίγο ο χρόνος για μένα. Κοιτάζω το ημερολόγιο. 14/12. Ω, Θεέ μου. Πώς πέρασε ο χρόνος.... Πότε μπήκε ο Δεκέμβρης, πότε φτάσαμε σχεδόν στη μέση του...

Θεέ μου, πόσα έγιναν ως τώρα και δεν τα ένιωσα (ή τουλάχιστον δεν τα άγγιξα). Τόσοι σπουδαίοι άγιοι γιόρτασαν (Νικόλαος, Σπυρίδων, Λουκία, κλπ). Ένας ακόμη πέρασε στη χορεία τους (ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα). Πόσοι πόλεμοι συνέχισαν να γίνονται. Πόσες απειλές (βλ. Ερντογάν). 

Θεέ μου, περισσότερο από ποτέ ζητώ να γεννηθείς για μένα σε λίγες μέρες. Να γεννηθείς για όλους μας. 

Φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως γεννηθείς και δεν σ'αντιληφθώ. Φοβάμαι μήπως μείνω και γω σαν τους καθωσπρέπει κατοίκους της Ναζαρέτ: εγκλωβισμένος στους τοίχους του εγωισμού και των παθών μου. 

Αστέρι μου λαμπερό, φώτισε τα σκοτάδια της ψυχής μου. Δεν αντέχεται η ζωή χωρίς τη γλύκα του Θεού μας. Μου είναι αδύνατον να ανασάνω δίχως Εσένα, Κύριε. 

Παρόλο που σε ξεχνώ, κάτι μέσα μου Σε αναζητά. Αυτή τη μικρή φλόγα μου, ζέστανέ την, Κύριε. Τόνωσέ μου την αγάπη, σβήσε μου τα πάθη, κατάφλεξε τις αμαρτίες μου. Δέξου την μετάνοιά μου. 

Είναι τόσο όμορφη η ζωή κοντά Σου, Χριστέ μου!

Με αφορμή το πρωινό μου χαμομήλι

Η ζωή μας είναι ένα σπουδαίο θαύμα. Η ανάσα μας κάθε στιγμή είναι θαύμα. Η αγάπη του Θεού Πατέρα μας είναι ανεκτίμητα σπουδαίο δώρο. Σίγουρα δε γίνεται να αισθανόμαστε κάθε στιγμή έτσι. Είμαστε άνθρωποι ατελείς, με τα λάθη και τα πάθη μας. Σίγουρα θα έχουμε και στιγμές ολιγοπιστίας και αμφιβολίας. 

Μα η θέλησή μας, η διάθεσή μας είναι να κρατάμε ξύπνια και ζωντανή τη σχέση μας μαζί Του και με τους συνανθρώπους γύρω μας.

Καλημέρα, αδερφέ/ή μου. Να είσαι πάντα καλά.

Αγάπη και ελευθερία

Είμαστε πλασμένοι για να μπορούμε να ζούμε με αγάπη και ελευθερία. Έννοιες θεϊκές! Μπορούμε να έχουμε σχέση με τον τριαδικό Θεό αγαπώντας Τον ελεύθερα.

Και, ταυτόχρονα, μπορούμε να έχουμε σχέση με τους γύρω μας (με τους συν+ανθρώπους μας), να συν+υπάρχουμε πάλι με αγάπη και ελευθερία.

Όλη μας η ζωή, η ύπαρξη, η αναπνοή μας μπορεί να είναι μια γνήσια έκφραση του 'κατ'εικόνα' σύμφωνα με το οποίο πλαστήκαμε. 

Δεν είναι τόσο όμορφο αυτό;

Η ζωή του χριστιανού

Μια συνεχής προσπάθεια γλυκιά είναι η ζωή του χριστιανού. Και χριστιανός δεν είναι ο τέλειος, ο αλάθητος. Χριστιανός δεν είναι αυτός που κάνει καλά έργα αυτοδικαιώνοντας τον εαυτό του και οικτίροντας τους άλλους για την ανεπάρκειά τους.

Χριστιανός είναι εκείνος που έχει επίγνωση της ημιτέλειάς του. Είναι εκείνος που ασχολείται με τη δική του αμαρτωλότητα. Είναι εκείνος που πέφτει, σηκώνεται, ξαναπέφτει και ξανασηκώνεται.

Μετανοεί.

Εξομολογείται την ανεπάρκειά του.

Κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Και έτσι πορεύεται. Αναζητά συνεχώς την αγάπη κοντά Του, βλέπει το καλό στους συνανθρώπους του. Δεν πιέζεται να εξαφανίσει το σκοτάδι, αλλά προσδοκά να καθαρίσει την ψυχή του αφήνοντας έτσι το Φως της Χάρης του Χριστού να τον προσεγγίσει.

Πέφτω και ξανασηκώνομαι. Αυτό μπορώ. Ο Χριστός αναλαμβάνει όοολα τα υπόλοιπα.

Θέλω να ζω μαζί Του.