Σαν τα φύλλα του φθινοπώρου

Έχεις ποτέ σου σκεφτεί πως μοιάζουμε πολύ στα φθινοπωρινά φύλλα;

Ένα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα. Μοιάζουμε ασήμαντοι, αφού είμαστε από χώμα... Ένα μηδενικό. Η ζωή που ζούμε μόνο φθείρεται. "Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά..." λέει σε ένα τραγούδι. Είμαστε περαστικοί από εδώ. Διαβάτες. Σαν τα φύλλα στο φύσημα του ανέμου.

Και όμως! Για τον Θεό, όμως, αξίζουμε τα πάντα!! Γι'αυτό και Εκείνος έδωσε τα πάντα για μας... Επειδή μας αγαπάει τόσο πολύ... Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό...

Μια πρωινή προσευχή

Προσευχή των Πατέρων της Όπτινα

Κύριε,βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.Κύριε, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.Καθοδήγησε την θέλησή μου κα δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.ΑΜΗΝ.

Ο γέροντας Παϊσιος για την μετάνοια

Η μόνη σιγουριά είναι η μετάνοια και επάνω σ'αυτήν ας γίνει κάθε πνευματική οικοδομή και την μετάνοια να ζητάμε συνέχεια απ'τον Θεό και τίποτ'άλλο εκτός από αυτήν. Δεν θα πρέπει να ζητάμε ούτε φώτα ούτε θαύματα ούτε προφητείες ούτε χαρίσματα, παρά μετάνοια. Η μετάνοια φέρει την ταπείνωση, η ταπείνωση θα φέρει την Χάρη του Θεού, διότι στους ταπεινούς η Χάρη του Θεού πηγαίνει υποχρεωτικά.
Επομένως, η μετάνοια είναι απαραίτητη για την σωτηρία μας και, όταν την έχουμε, θα έρθει η Χάρη του Θεού και θα μας διδάξει τι χρειάζεται να κάνουμε για την σωτηρία και των συνανθρώπων μας, αν χρειάζεται.

γέροντας Παϊσιος αγιορείτης

Κοίτα ψηλά

Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη... Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται... Κατευθείαν πηγαίνει στον δικό Του θρόνο. Εκείνος, φίλε μου, πάντα σε κοιτάζει. Όχι βλοσυρά, όχι σαν κακός εκδικητής. Μα σαν στοργικός πατέρας, έτοιμος να σε σηκώσει αν χτυπήσεις, έτοιμος αν στενοχωρηθείς να σε παρηγορήσει...

Όμως, έχεις και μια μητέρα ακόμα. Την δική Του μητέρα που και εσένα αγαπάει όσο δεν φαντάζεσαι... Είναι η πιο γλυκιά μητέρα του κόσμου. Όποτε την χρειαστείς και την ζητήσεις, αμέσως θα έρθει. Αν από την καρδιά σου την φωνάξεις, Εκείνη στη στιγμή θα είναι δίπλα σου. Ξέρεις πώς; Με ένα χάδι. Ένα αθόρυβο, ουράνιο χάδι. Η αγκαλιά της Παναγίας είναι η πιο μεγάλη, η πιο σίγουρη, η πιο στοργική, η ωραιότερη... Περιμένει μονάχα από σένα να προσπαθείς. Να αγαπάς το παιδί Της και να προσεύχεσαι. Όσα είναι τα άστρα τ'ουρανού, ας είναι και οι προσευχές σου.
Γι'αυτό, αδερφή και αδερφέ, σου λέω: μην στενοχωριέσαι! Κοίτα ψηλά...

(Την εικόνα ζωγράφισε ο φίλος ΦΩ και γι'αυτό τον ευχαριστούμε θερμά!)

Ίσως έτσι να είναι καλύτερα...

Πάλι ξύπνησε το πρωϊ και κοίταξε απ’ το παράθυρο το πέλαγος που απλωνόταν μπροστά του… Έτσι απλώνονταν κάθε πρωϊ και οι θύμησές του… Αυτές ήταν το «είναι» του… Ανάμεσα στα αγριεμένα κύματα ένας ξερόβραχος, μια μικρή βραχονησίδα… Αυτός του θύμιζε τον πατέρα του… Βράχος γερός στάθηκε κάτω απ’ τα δειλά του πόδια. Βράχος που μαχόταν μέσα στο πέλαγος της ανθρώπινης ψευτιάς, υπομένοντας την όποια καταφρόνια, για τον όμορφο εκείνο αγώνα… της Ζωής…

Και τον θυμάται τώρα σαν να ήταν χθές, που καθισμένοι στον κήπο του σπιτιού του είπε όταν αυτός έκλαιγε που τον κορόιδευαν στο σχολείο για την «διαφορετικότητά του» : «Λευτεράκη, το βλέπεις αυτό το μπουμπούκι στην τριανταφυλλιά; Κρίμα δεν είναι; Όλα τα μπουμπούκια των άλλων φυτών του κήπου άνθισαν και σκορπούν τις ευωδιές τους γύρω-γύρω, κι αυτό το κακορίζικο έμεινε κλειστό ανάμεσα στα αγκάθια που το περιβάλλουν δίχως ομορφιά καμία… Μάλλον δεν θα έχει τι να δώσει και προτίμησε να σιωπήσει… Ίσως έτσι να είναι καλύτερα… Ίσως όμως και να μην ήρθε η κατάλληλη εκείνη ώρα να ανθίσει. Ίσως ακόμη να δουλεύει νυχθημερόν στο εργαστήριο της ψυχής του , τελειοποιώντας τις όποιες ομορφιές του… Και στο κάτω-κάτω, ίσως ούτε τα άλλα άνθη να είναι έτοιμα να αποδεχθούν την λαμπρότητα του… Τελικά Λευτεράκη δεν ξέρω αν θα ανθίσει… αν τα αγκάθια το αφήσουν να ανθίσει… Αν όμως το κάνει, θα είναι το πιο όμορφο και το πιο ευωδιαστό απ’ όλα…»

Έτσι του είπε, μα ο Λευτέρης δεν κατάλαβε και πολλά, ίσως γιατί δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα για να καταλάβει, ή ίσως γιατί ακόμη πάλευε στο εργαστήριο της ψυχής του να καταλάβει γιατί ο δρόμος του πατέρα του, ο δρόμος του Χριστού, έπρεπε να είναι στρωμένος με αγκάθια… Ο Λευτέρης δεν κατάλαβε και πολλά… Ή μάλλον ο Λευτέρης δεν κατάλαβε τότε, πόσο πολύ τα κατάλαβε όλα…

Τώρα πια δεν τα καταλαβαίνει ο Λευτέρης… Σε τέτοια ηλικία, έμαθε να τα βιώνει… Έμαθε να γδέρνεται και να ματώνει από τα αγκάθια… Έμαθε να υπομένει… Να υπομένει το καθετί μέχρι να ανοίξει και το τελευταίο φυλλαράκι της ψυχής του… Να υπομένει το καθετί μέχρι να ανθίσει η τριανταφυλλιά του, πάνω στον ξερόβραχο του πελάγους, σκορπώντας σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, μέσα από τις θαλάσσιες αύρες και τα πελαγίσια αεράκια, όλα της ψυχής του τα «δόξα Σοι»…

Εύμαιος

Η Παναγία, οι Χαιρετισμοί και η προσευχή

Η Παναγία μας, επίσης, και αυτή αγαπούσε αλλά και τώρα την αγαπά την προσευχή και προσεύχεται για τον κόσμο αλλά και εμείς να προσευχόμαστε σε αυτήν.
Σε σημείο, που ένας μοναχός στο Άγιο Όρος, όταν έκανε τους Χαιρετισμούς και έλεγε μια φορά "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε", άκουσε την Παναγία να του απαντά και αυτή και να του λέει: "Χαίρε και εσύ". Ξαναείπε αυτός μετά "Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε" και η Παναγία τού αποκρίθηκε πάλι: "Χαίρε και εσύ".

(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Από το γεροντικό

Πήγε κάποιος μοναχός σε ένα διάσημο γέροντα (που ήταν ξακουστός, αλλά χωρίς διάκριση) και του εξομολογήθηκε πως εφτά χρόνια τον ταλαιπωρούσαν πορνικοί λογισμοί. Ο αδιάκριτος γέροντας τα'χασε και του είπε: "Τι μοναχός είσαι εσύ που έχεις τέτοιους λογισμούς; Εσύ έπρεπε να είσαι σαν άγγελος. Δεν κάνεις για μοναχός". Ο μοναχός εκείνος απελπίστηκε και σκέφτηκε: "Αφού δεν κάνω για μοναχός, ας πάω τουλάχιστον στον κόσμο να ζήσω εκεί όσο διάστημα της ζωής μου έχει απομείνει".
Στον δρόμο για την πόλη συνάντησε τον Αββά Ποιμένα, ο οποίος και τον ρώτησε πού πήγαινε. Ο μοναχός του διηγήθηκε όλη την ιστορία του και τότε ο Αββάς Ποιμήν του λέει: "Μην τον ακούς, παιδί μου. Εσύ συνέχισε τον αγώνα σου στο μοναστήρι και ποτέ σου μην το βάζεις κάτω". Ο μοναχός αναπαυμένος επέστρεψε στο μοναστήρι του.
Ο Αββάς Ποιμήν αποφάσισε να πάει να βρει εκείνο τον αδιάκριτο γέροντα. Στον δρόμο, όμως, τον συναντάει και του λέει: "Πού πας γέροντα;" "Πάω στην πόλη. Δεν αντέχω άλλο. Τρεις ώρες τώρα με πολεμούν πορνικοί λογισμοί και δεν τους αντέχω. Φεύγω".
Τότε ο Αββάς του λέει: "Ο μοναχός που ήρθε πριν και εξομολογήθηκε σε σένα, εφτά ολόκληρα χρόνια έχει πόλεμο. Και εσύ, τρεις ώρες δεν άντεξες;"

Άμα δοθούμε στην αγάπη Του

Οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους. Γι'αυτό, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να καθαρίσουμε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.
Όλοι με το Πνεύμα του Θεού γινόμαστε ανίκανοι προς κάθε αμαρτία. Καθιστάμεθα ανίκανοι, διότι μέσα μας ζει ο Χριστός. Είμαστε πλέον ικανοί μόνο για το καλό. Έτσι, θ'αποσπάσομε την αγάπη του Θεού, θα καταστούμε ένθεοι.
Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός, η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!

(από το βιβλίο Βίος και Λόγοι του γέροντα Πορφυρίου)

Σκοπός της προσευχής

Σκοπός της προσευχής είναι η απόκτηση της αγάπης του Θεού, διότι εκ της προσευχής ευρίσκονται οι αιτίες για να αγαπήσουμε τον Θεό. Λοιπόν, η αγάπη του Θεού εκ της μετ’ αυτού ομιλίας. 

(Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά)

Χαλάρωσε

Πόσο ωφέλιμο είναι να ηρεμείς... Όταν ηρεμήσουν τα νερά μιας λίμνης, τότε μπορείς να δεις τον βυθό. Όταν δεις τον βυθό γεμάτο άχρηστα πράγματα πεταγμενα, τρομάζεις. Λες "εγώ είμαι αυτός;" Όταν έχεις δουλειές, ταραχή και όλο τρέχεις, ξεχνιέσαι και μες στη θολούρα, δεν καταλαβαίνεις. ''Ξεχνιέσαι". Δεν ενώνεσαι. Δεν ενώνεις τα κομμάτια της ψυχής σου. Κάτσε, βρες τα και τακτοποίησέ τα.
Όταν ηρεμήσεις και γαληνέψεις, τότε βλέπεις τον εαυτό σου... Το έχεις ανάγκη... Χαλάρωσε...

(απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Ο Χριστός και εμείς

"Κλίμα εγρήγορσης τα βάσανα και οι δυσκολίες". "Το πιο εύκρατο κλίμα για αμαρτίες είναι οι περίοδοι καλοπέρασης".
Δύο προτάσεις που μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση, όταν τις πρωτοάκουσα... Στα δύσκολα συνήθως αναζητούμε τον Θεό. Κάποια βοήθεια απ'τον ουρανό. Όταν προκύψει, δηλαδή, κάποια δυσκολία, τότε στρεφόμαστε στην προσευχή. Άρα, περιστασιακά. Και άρα, συμφεροντολογικά.
Και όταν ξεπεραστεί η δυσκολία μας ή λυθεί το πρόβλημά μας, τότε Τον ξεχνάμε (άμεσα ή μετά από λίγο) και συνεχίζουμε με τους προηγούμενους ρυθμούς μας. Σαν τους εννιά λεπρούς. Χωρίς να πούμε "ευχαριστώ". Άνοστοι χριστιανοί ανούσιοι, κενοί. Άνευροι "αγωνιστές". Μέσα στην καθημερινότητα. Ούτε κρύοι ούτε ζεστοί... Ανήκουμε στην κατηγορία εκείνη που ο Κύριος αντιπαθεί περισσότερο και που "θα τους κάνει εμετό" (πρβλ। "εμμέσσει αυτούς").
Ο αληθινός χριστιανός είναι ο ζωντανός χριστιανός. Ο άνθρωπος που δεν κάθεται στην άκρη της ζωής σαν απλός παρατηρητής, άβουλο, ανίκανο πλάσμα, σαν βάρκα χωρίς τιμόνι.
Ο Χριστός μας θέλει δυνατούς στα δύσκολα, ζεστούς στην καρδιά. Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Μια περιπέτεια! Περιπέτεια σημαίνει πως δεν γνωρίζεις από πριν το αποτέλεσμα. Η περιπέτεια (όπως άλλωστε και η ζωή) έχει αστάθμητους παράγοντες. Κινδύνους που ελλοχεύουν. Δηλαδή χαρές αλλά και λύπες. Ευτυχία αλλά και βάσανα.
Έτσι, κρατιόμαστε σε εγρήγορση. Έτσι, μένουμε πάντα ζωντανοί. Και παρόλο που είμαστε ένα τίποτα, χώμα και σκόνη, Αυτός είναι παρών πάντα για να μας βοηθήσει... Όποτε εμείς κοιτάξουμε ψηλά.
Είσαι σε δυσκολίες; Προσευχήσου! Είσαι σε ευχάριστη περίοδο, χωρίς δυσκολίες; Προσευχήσου! Μια καρδιά που ζει με τον Χριστό είναι μια όμορφη, ζεστή καρδιά γεμάτη αγάπη! Είναι μια χρυσή καρδιά. Καρδιά φωτεινή. Τι λες; Δεν αξίζει να το παλέψουμε;

Το πανάκριβο δώρο

Ένας νέος έλαβε για δώρο τα Χριστούγεννα από τον αδερφό του ένα ακριβό αυτοκίνητο.

Την παραμονή των Χριστουγέννων βγαίνοντας από το γραφείο του είδε ένα φτωχό
παιδάκι να τριγυρίζει το αυτοκίνητο. Μόλις πλησίασε, το αγόρι τον ρώτησε:
«Δικό σας είναι;»
«Ναι, μου το χάρισε ο αδερφός μου».
«Πώς; Ολόκληρο αμάξι και δεν πληρώσατε τίποτε; Πόσο θα ’θελα…»
Ο νέος φαντάστηκε τη συνέχεια. Το παιδί θα ευχόταν να είχε έναν τέτοιο αδερφό.
Όμως όχι!«… να ήμουν ένας τέτοιος αδερφός!»

Ο νέος ξαφνιάστηκε. Τέτοια ευχή δεν την περίμενε. «Θέλεις να σε πάω μια βόλτα;» του
πρότεινε.
«Ω, ναι, πολύ! Και, θα σας πείραζε να περάσουμε από το σπίτι μου;»
Ο νέος υπέθεσε πως ο μικρός ήθελε να δείξει στους δικούς του το ακριβό αυτοκίνητο
που τον πήγαινε βόλτα και συμφώνησε.
«Να, εδώ σταματήστε, αυτά τα σκαλιά είναι του σπιτιού μας.»
Το παιδί εξαφανίστηκε μέσα στο σπίτι φωνάζοντας πίσω του:
«Θα γυρίσω αμέσως!»
Όταν γύρισε, είχε μαζί του τον ανάπηρο αδερφό του. «Κοίτα φιλαράκο», του έλεγε,
«όπως σου τα ’πα πάνω δεν είναι; Ο αδερφός του του το χάρισε για τα Χριστούγεννα.
Δεν του κόστισε δραχμή. Μια μέρα θα σου δώσω κι εγώ ένα τέτοιο…»
Πόσο γλυκιά κι ευγενική μικρή ψυχούλα!

«Μακάριον είναι να δίνει κάποιος μάλλον παρά να λαμβάνη» (Πρ। 20, 35).

(Από το Ζωντανό Ιστολόγιο:http://istologio.org/?p=2087&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29)

Ας προσπαθούμε...

- Γέροντα πες μου λόγο ωφέλιμο για τον αγώνα μου. Τι να κάνω από εδώ και μπρος στην πνευματική μου ζωή; (ρώτησε ο υποτακτικός τον γέροντα που ήταν ετοιμοθάνατος)

- Παιδί μου, να σου πω να μην ξαναμαρτήσεις, είναι το καλύτερο... Αλλά σου λέω: αμαρτίες κάνουμε. Τουλάχιστον ας προσπαθούμε να μην κάνουμε πολλές...

Το σακί και ο εγωισμός μας

Είπε ένας γέροντας στους υποτακτικούς του, θέλοντας να τους μιλήσει για τον εγωισμό:
Τι είμαστε εμείς οι άνθρωποι,παιδιά μου;
Ένα σακί 70 κιλά άμμο και με εγωισμό από εδώ μέχρι τον ουρανό... Ο Θεός μόνο στους ταπεινούς δίνει τη Χάρη του...

Πώς να τα περιγράψεις;

Ο Απόστολος Παύλος έφτασε μέχρι τρίτου ουρανού. Είδε και άκουσε πράγματα που δεν μπορούσε να βρει λόγια για να τα περιγράψει. 'Ενας αββάς για να το παρομοιάσει, είπε:

Είναι σαν να πάρεις ένα ψαράκι από τη θάλασσα και να το βάλεις κάπου ψηλά. Και από εκεί να δει: αυτοκίνητα, ανθρώπους, κτίρια, αεροπλάνα... Αν, όταν ξαναβάλεις πίσω στη θάλασσα καποιο άλλο ψάρι το ρωτήσει "Τι είδες;", εκείνο πολύ θα θέλει να πει, αλλά δεν θα ξέρει πώς να περιγράψει τα όσα είδε. Διότι είχε συνηθίσει όλη του τη ζωή να ζει με άλλα ψάρια: μπαρμπούνια, χταπόδια κλπ.

Οι ληστές και το κήρυγμα του μοναχού

Ένας μοναχός πεζοπορούσε στην έρημο. Στον δρόμο τον συλλαμβάνει μια συμμορία ληστών. Του ζητούν να τους δώσει όλα τα λεφτά που είχε στο πουγκί του.

- Τα λεφτά σου ή τη ζωή σου, του λένε άγρια.
- Δεν έχω ούτε μια πεντάρα επάνω μου, τους απαντά.

Η ματιά του ήταν πολύ γλυκιά και καλοσυνάτη. Τους έκανε εντύπωση, κι’ ο αρχηγός τους τον λυπήθηκε.

- Κανονικά θα’ πρεπε να σε σκοτώσουμε, του λέει, αφού δεν μας δίνεις τίποτε. Αλλά ίσως έχεις κάτι να μας δώσεις. Κάνε μας ένα κήρυγμα και αν το πετύχεις, θα σ’ αφήσουμε να φύγεις. Διαφορετικά….

Ο μοναχός δεν τους χάλασε το χατίρι. Σκέφθηκε λίγο και ύστερα τους είπε:

- Αδελφοί μου, η ζωή σας μοιάζει με τη ζωή του Χριστού. Όπως Εκείνος, έτσι κι’ εσείς γεννηθήκατε σ’ έναν στάβλο ή κάπου χειρότερα.
Σαν Εκείνον, περάσατε τα νιάτα σας χωρίς να έχετε που να γείρετε το κεφάλι.
Σαν Εκείνον θα πεθάνετε, καρφωμένοι σ’ ένα ξύλο, μέσα στους χλευασμούς του όχλου.
Και σαν Εκείνον θα κατεβείτε στον Άδη. Μόνο, που θα μείνετε εκεί, χωρίς ν’ αναστηθείτε όπως Αυτός. Είναι η μόνη διαφορά που βλέπω. Μετανοήστε αδελφοί μου τώρα που είναι καιρός. Αυτό σας εύχομαι, για να λείψει κι’ αυτή η διαφορά.

Τα λόγια του έπιασαν τόπο στις καρδιές τους. Φιλοτιμήθηκαν να μοιάσουν σε όλα με τον Χριστό.
Κι’ άλλαξαν από εκείνη τη στιγμή τη ζωή τους.

(από την ιστοσελίδα "Το ζωντανό ιστολόγιο" http://istologio.org)

Κοινές προσευχές

"Σας διαβεβαιώνω με απόλυτο τρόπο ότι, αν δυο από σας συμφωνήσουν πάνω στη γη να ζητήσουν με την προσευχή τους οποιοδήποτε πράγμα, θα το λάβουν απ'τον Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς" μας λέει ο Χριστός.
Και δύο έστω να συμφωνήσουν! Ο μικρότερος αριθμός πιστών που είναι δυνατόν να προσευχηθούν μαζί! Και αυτοί οι δύο που θα προσευχηθούν, ας ζητήσουν ο,τιδήποτε θελήσουν. "Περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται" θα εισακουσθούν απ'τον Θεό. Κανόνας απαράβατος. Νόμος με γενική ισχύ. Και δύο μόνο. Και ό,τι θέλουν. Ας παρακαλέσουν θερμά. Ας ζητήσουν απ'τον Θεό. Θα πάρουν οπωσδήποτε!

(Απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Αστερίου Χατζηνικολάου"Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω- Για να εισακούονται οι προσευχές μας)

Πολλοί έχουν μια συνήθεια. Ορισμένη ώρα καλεί η καμπάνα τρεις φορές και επί δέκα λεπτά, όπου και να βρίσκεται κανείς, γονατίζει και λέγει το "Κύριε Ιησού Χριστέ...". Είναι δύσκολο αυτό στην πράξη. Όμως, ξέρετε τι ωραίο είναι να ποτίζεις τον κήπο και, μόλις ακούσεις την καμπάνα, να γονατίζεις; Η' οι πάντες να βγαίνουν έξω και να γονατίζουν εν σιωπή; Δηλαδή να λέμε 10 λεπτά έντονα το "Κύριε Ιησού Χριστέ..." όλοι μαζί, όπου και αν βρισκόμαστε, σαν ένας άνθρωπος να ενούμεθα στη νοερά προσευχή με τον Χριστό και μετά συνεχίζεται η εργασία.

(από το βιβλίο Βίος και Λόγοι του γέροντα Πορφυρίου)

Τον αδερφό στον δικαστή

Κάποιος Χριστιανός πήγε να συμβουλευτεί τον Αββά Σιλουανό.
- Έχω ένα θανάσιμο εχθρό Πάτερ, του εξομολογήθηκε. Τα κακά που μου έχει προξενήσει αυτός ο άνθρωπος είναι αναρίθμητα. Προ καιρού κέρδισε με απάτη ένα μεγάλο κομμάτι απ’ το χωράφι μου. Με συκοφαντεί, όπου βρεθεί κακολογεί κι εμένα και την οικογένειά μου. Μου έχει κάνει το βίο αβίωτο. Τώρα τελευταία μάλιστα επιβουλεύεται και τη ζωή μου. Πριν λίγες μέρες μάλιστα έμαθα πως αποπειράθηκε να με δηλητηριάσει. Δεν παίρνει άλλο λοιπόν. Είμαι αποφασισμένος να τον παραδώσω στην δικαιοσύνη.
- Κάνε όπως θέλεις, του είπε με αδιαφορία ο Αββάς Σιλουανός.
- Δεν νομίζεις Πάτερ, πως αν τιμωρηθεί και μάλιστα αυστηρά, όπως του πρέπει, θα σωθεί η ψυχή του; ρώτησε ο άνθρωπος που τώρα άρχισε να ενδιαφέρεται και για την ψυχική ωφέλεια του εχθρού του.
- Κάνε ότι σε αναπαύει, εξακολουθούσε να λέγει με το ίδιο ύφος ο Όσιος.
- Πηγαίνω λοιπόν στον δικαστή κατευθείαν, είπε ο Χριστιανός, και σηκώθηκε να φύγει.
- Μη βιάζεσαι τόσο, του είπε με ηρεμία ο Όσιος. Ας προσευχηθούμε πρώτα να κατευοδώσει ο Θεός την πράξη σου.
Άρχισε το «Πάτερ ημών».
«Και μή αφίεις ημίν τά οφειλήματα ημών, ως και ημείς ου αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», ακούστηκε να λέει μεγαλοφώνως ο Όσιος, σαν έφτασε σ’ αυτόν το στίχο.
- Λάθος Αββά, δε λέγει έτσι η Κυριακή Προσευχή, έσπευσε να διορθώσει ο χριστιανός.
- Έτσι όμως είναι, αποκρίθηκε μ’ όλη του την απάθεια ο Γέρων. Αφού αποφάσισες να παραδώσεις τον αδελφό σου στο δικαστή, ο Σιλουανός δεν κάνει άλλη προσευχή για σένα.