Μια τρελή καλημέρα

Τι τρελή που'ναι η πίστη μας! Πέρα και πάνω απ'τη λογική... Άλμα στο κενό. Και δε γνωρίζεις αν θα πετάξεις ή θα γκρεμιστείς...Για να'σαι πιστός πρέπει να'χεις τρέλα! Του Θεού την τρέλα που'λεγε και ο γερο-Παϊσιος. Χωρίς αυτή, μένεις στα ίδια. Στα μίζερα, στα ψεύτικα, στα συνηθισμένα.

Κάθε μέρα, δίνε μια νέα νότα στη ζωή σου! Σβήσε τις στεναχώριες του χτες με μια προσευχή της καρδιάς. Αυτή είναι η πιο δυνατή... Αν το νιώσεις, θα με θυμηθείς...
Κάθε μέρα να ξυπνάς και να λες: "Σήμερα, με το Χριστό μου, θα ζήσω αληθινά. Ας γίνει το θέλημά Σου". Και έτσι, ξεκίνα με χαμόγελο την κάθε σου μέρα!

Η ηθική της χριστιανικής αγάπης

Κάθε άνθρωπος φέρει όλο τον κόσμο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ο όλος άνθρωπος. Είναι ο παγκόσμιος άνθρωπος. Είναι ο οικουμενικός άνθρωπος. Και, εφόσον θεωρήσω ότι η προσωπική μου σωτηρία είναι ένα ατομικό γεγονός ξέχωρο απ'όλους τους άλλους, αυτό είναι μια ψευδής σωτηρία. Μια απατηλή σωτηρία. Δεν είναι σωτηρία!
Αυτή η ενότητα δεν είναι ένα ψυχολογικό γεγονός που φαντασιώνομαι μέσα σε μια συναισθηματική έξαρση ότι "ναι, και οι άλλοι έχουν θέση στην καρδιά μου" ή "ε, άνθρωποι είμαστε όλοι". Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό! Είναι ένα υπαρξιακό γεγονός, ένα οντολογικό γεγονός. Που, μέσα απ'την προσωπική σχέση με το Χριστό, μέσα απ'την κοινωνία μαζί του, αντιλαμβάνομαι ότι ο ένας είναι όλοι! Αυτό, αν το βιώσει ο άνθρωπος, βγάζει άλλο ήθος.
Η ηθική, δηλαδή, του χριστιανισμού, η ηθική της αγάπης δεν είναι ένας ρομαντισμός που λέει:"Ο καημένος...Πώς πάσχει...Κάτσε να τον βοηθήσουμε, γιατί και μεις μπορεί να βρεθούμε στη θέση του". Όχι αυτό! Αλλά ένα γεγονός που προέρχεται απ'τη βίωση του μυστηρίου της αγάπης του Θεού. Που εκεί αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να υπάρχω ξέχωρα απ'τον άλλον. Και το πρόβλημα του άλλου δεν είναι ξέχωρο απ'το δικό μου πρόβλημα. Άρα, η δικαιολογία είναι προσβολή της ενότητας. Είναι πολύ μεγάλο αμάρτημα...

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης)

Ουράνια παρηγοριά και πειρασμοί

Κανείς δεν είναι άξιος της υψηλής θεωρίας του Θεού, αν, χάρη του Θεού, δεν υποστεί λύπες. Ο πειρασμός είναι συνήθως ο προάγγελος της παρηγοριάς, η οποία τον ακολουθεί. Η ουράνια παρηγοριά έχει υποσχεθεί σ'εκείνους που δοκίμασαν τον πειρασμό.

Η ουράνια παρηγοριά δίνεται, λοιπόν, για ενίσχυση του ανθρώπου, για να μπορέσει αυτός να τα καταφέρει στις αντιξοότητες. Ο πειρασμός που ακολουθεί είναι για να προλάβει τον εγωισμό μας.

Ο διάβολος δεν κοιμάται και η σάρκα δεν είναι νεκρή ακόμα. Γι'αυτό, μην παύεις να ετοιμάζεις τον εαυτό σου για τον αγώνα, επειδή και απ'τα δεξιά σου και απ'τα αριστερά σου υπάρχουν εχθροί που πάντα αγρυπνούν...

(Ελεύθερη μετάφραση απ'το βιβλίου του Θωμά Κεμπησίου "Η μίμησις του Χριστού", εκδ.Χρ.Συνοδινού)

Αν ψάχνεις ή...ξαναψάχνεις

Υπάρχει το πριν. Πριν η ψυχή γνωρίσει τον Χριστό. Υπάρχει και το μετά. Αφότου η ψυχή γευτεί μυστικά τη χαρά της Χάρης Του...

Αν ψάχνεις τη χαρά και είσαι ακόμα στο πριν, παρακάλεσέ Τον απ'την καρδιά σου, ειλικρινά, να σ'επισκεφτεί. Και τότε θα καταλάβεις... Θα νιώσεις...
Αν την έχεις βρει τη χαρά, κάνε το παν να προσπαθείς να την κρατάς κοντά σου. Δεν έρχεται όποτε θες εσύ, αλλά όποτε Εκείνος κρίνει...

Είτε ψάχνεις είτε ξαναψάχνεις, έχε την ψυχή σου ανοιχτή στο Χριστό και δε θα απελπιστείς ποτέ...

Θέλεις να διορθώσεις τον άλλο;

Είναι καλύτερα να δίνεις στον άλλον να καταλαβαίνει που φταίει, εφόσον το ζητήσει, και να χτυπά μόνος του τον παλαιό του άνθρωπο, γιατί έτσι πονά λιγότερο. Βλέπεις, κι ένα παιδάκι, όταν πέσει μόνο του και χτυπήσει, κλαίει λιγότερο απ' ό,τι κλαίει, αν πέσει, γιατί το έσπρωξε ένα άλλο παιδί. 

Για να πει κανείς στον άλλον να κάνει κάτι, πρέπει αυτός που θα το ακούσει να είναι ταπεινός και αυτός που θα το πει να είναι δέκα φορές πιο ταπεινός και να προσπαθεί να το εφαρμόζει αυτό που θα πει. Θα κάνω ενάμισι εγώ, για να πω στον άλλον να κάνει ένα, και πάλι θα σκεφθώ αν το πω. 

γέροντας Παϊσιος αγιορείτης

(Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε)

Ο άγιος της Πασχαλιάς

...και μπροστά στον Διοκλητιανό και στο Μαγνέντιο η βασίλισσα Αλεξάνδρα ομολόγησε θαρραλέα πως είναι Χριστιανή. Επίσης, πολλοί άλλοι πίστεψαν στο Χριστό, βλέποντας τον άγιο να μένει αβλαβής αφότου τον έριξαν οι βασανιστές του στον λάκκο με τον ασβέστη. Μετά, κάρφωσαν στα πόδια του αγίου παπούτσια σιδερένια με καρφιά και τον ανάγκασαν να τρέξει. Κατόπιν, τον χτύπησαν αλύπητα με βούνευρα. Ο Μαγνέντιος ζήτησε και άλλο σημείο απ'τον άγιο: να αναστήσει κάποιον νεκρό που είχε πεθάνει πριν πάρα πολλά χρόνια και είχε ταφεί εκεί κοντά. Γονάτισε ο άγιος Γεώργιος πάνω στον τάφο εκείνο και, αφού προσευχήθηκε, -ω του θαύματος!- αναστήθηκε ο νεκρός, ο οποίος αφού προσκύνησε τον άγιο, δόξασε τον Θεό. Τον ρώτησε τότε ο βασιλιάς ποιός είναι και πότε είχε πεθάνει και εκείνος του αποκρίθηκε ότι είχε ζήσει τριακόσια χρόνια προ Χριστού (!) και ότι καιγόταν στον άδη όλο αυτό το διάστημα λόγω της πλανεμένης πίστης του στα είδωλα. Βλέποντας αυτό το θαύμα, πολλοί Έλληνες πίστεψαν στον Θεό και όλοι μαζί το διακήρυξαν. Μαζί μ'αυτούς, και ο γεωργός Γλυκέριος, του οποίου το βόδι είχε αναστήσει ο άγιος...

(Απόσπασμα απ'το θαυμαστό βίο και τα μαρτύρια του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου)

ΥΓ: Βρείτε και διαβάστε ολόκληρο το βίο του αγίου! Είναι καταπληκτικός...

Άγιος Γεώργιος

Σήμερα, μια μέρα μετά την Ανάσταση, τιμάται ο άγιος Γεώργιος! Απ'τους πιο γνωστούς άγιους της Ορθοδοξίας και πολύ αγαπητός. Όχι μόνο στις ορθόδοξες χώρες, αλλά και από άλλους λαούς. Η χάρη των θαυμάτων του απλώνεται ακόμα και στους μουσουλμάνους, οι οποίοι αυτήν την ημέρα σπεύδουν να τον τιμήσουν!
Μεγαλομάρτυρας, που έζησε τον καιρό του ρωμαίου διώκτη Διοκλητιανού. Στρατιωτικός του ρωμαϊκού στρατού και στρατιώτης μέγας του Κυρίου. Ας διαβάσουμε αυτή την ημέρα το βίο του που είναι θαυμαστός. Χρόνια πολλά σε όσους έχουν το όνομά του! Ας έχουμε την ευχή του και ας ζητούμε την προστασία του!
Χριστός ανέστη αδέρφια!

Απολυτίκιο:

Ως τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτὴς καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρεσβεῦε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχὰς ἠμῶν.

Ως (ο) ελευθερωτής των αιχμαλώτων και υπερασπιστής των φτωχών, γιατρός των ασθενών, υποστηρικτής των βασιλιάδων, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε το Χριστό το Θεό, να σωθούν οι ψυχές μας. (πιο ελεύθερα και μάλλον πιο όμορφα-στρωτά μεταφρασμένο: να σώσει τις ψυχές μας)

Μεγαλυνάριο:

Μέγας ἐν ἀθλήσει ἀναδειχθείς, ὡς τροπαιοφόρος, καὶ ἐν θαύμασιν εὐκλεής, μέγας ἀντιλήπτωρ, τῆς Ἐκκλησίας ὤφθης, Γεώργιε παμμάκαρ, Μαρτύρων καύχημα.
Μεγάλος (Μέγας) αφού αναδείχτηκες στα μαρτύρια, ως τροπαιοφόρος, και ένδοξος στα θαύματα, μεγάλος υπερασπιστής της Εκκλησίας φάνηκες (αναδείχτηκες), Γεώργιε πανευτυχή (ή καλύτερα παμμακάριστε), καύχημα των Μαρτύρων.

(Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο για τις μεταφράσεις!)

Χριστός ανέστη!

Η αόρατη γωνιά σας εύχεται:

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Ε Σ Τ Η!

Η τεράστια σημασία της Σταύρωσης

Αδελφοί μου, τι μεγάλο πράγμα που είναι η σταύρωση του Κυρίου. Αν την καταλάβουμε,θ'αλλάξει όλη η ζωή μας. Αν καταλάβουμε ότι αυτός ο εσταυρωμένος είναι ο Θεός μας. Αυτά που λέμε δεν είναι ασήμαντα...Φαίνονται πολύ ασήμαντα, επειδή λέγονται ανθρώπινα. Αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικά, επειδή είναι το παν της ζωής.
Όλα όσα κάνουμε τώρα -φαγητά, ετοιμασίες, ψώνια, αγορές- όλα αυτά έρχονται και παρέρχονται. Τώρα μιλάμε γι'Αυτόν που θα ζούμε και θα βλέπουμε στους αιώνες των αιώνων. Μιλάμε για τον Κύριο. Τι ευτυχισμένοι που θα είμαστε που γνωρίσαμε τον Κύριο. Που αγαπάμε αυτόν τον Κύριο.
Να το καταλάβουμε τη μεγάλη Εβδομάδα, πόσο πολύ μας αγάπησε...Και να του πούμε και εμείς: "Κύριε, μας αγάπησες πολύ. Αξιώσέ μας να σε αγαπήσουμε και εμείς πολύ. Αξίωσέ μας και μας να μετανοήσουμε πολύ..."

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)

Πήρε στο σταυρό όλη την ανθρώπινη αμαρτία...

...Ο Κύριος, όμως, πάνω στο σταυρό ένιωθε εκείνη τη στιγμή όλη την κακία. Την κακία όχι μόνο αυτών που ήταν κάτω και τον κοιτούσαν, αλλά την κακία όλων των Ιεροσολύμων, την κακία των ανθρώπων όλης της γης. Όλη την εμπάθεια, όλη την αμαρτωλότητα, όλες τις αδικίες, όλο τον εγωισμό, όλη τη φιλαυτία, όλες τις αμαρτίες της γης εκείνης της εποχής. Των ανθρώπων της προηγούμενης γενιάς, της προ-προηγούμενης. Των ανθρώπων που φτάνουν μέχρι τον Αδάμ και την Εύα. Και το συγκλονιστικό: και των ανθρώπων που θα γεννιόντουσαν μετά την εποχή του Κυρίου και θα έφταναν μέχρι την εποχή τη δική μας και μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, στα έσχατα. Όλη αυτή την κακία, ο Κύριος την αισθανόταν συσσωρευμένη επάνω του. Το μίσος των ανθρώπων...Γιατί ,ξέρετε, τον Κύριο τον σταύρωσαν εκείνοι μεν οι άνθρωποι -της εποχής του-, αλλά στην πραγματικότητα ο Κύριος ένιωσε και την δική μας την κακία, γιατί και εμείς θα τον σταυρώναμε. Αισθάνθηκε, λοιπόν, ότι "δια φθόνων παρέδωκαν αυτόν", το ήξερε ο Κύριος, και αυτός ο φθόνος την ευαίσθητη ψυχή του την έκανε να πονά πάρα πολύ. Και να υποφέρει. Και να θλίβεται απ'αυτό τον πόνο. Έκανε τόσα πολλά, έδειξε τόση αγάπη και τον πληρώσαμε με τόση κακία. Όλοι μας...

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)

Συνάντηση των δύο αβύσσων

Στη μεγάλη εβδομάδα που περπατάμε μία ας είναι η αναζήτησή μας: το πώς θα προσπαθήσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό.
Πρόκειται για μια συνάντηση δύο αβύσσων: της αβύσσου (της αμαρτωλότητας) του ανθρώπου και της αβύσσου (της αγάπης) του Θεού... Εμείς μπορούμε να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Δηλαδή, το πολύ λίγο: το να θελήσουμε ελεύθερα. Ο Χριστός τότε θα αναλάβει όλα τα υπόλοιπα...

Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο;

Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο; Πώς θα καταλάβουμε τον Κύριο, ο οποίος κάποια στιγμή σταμάτησε και αυτός να τρέχει; και καθηλώθηκε και έμεινε ακίνητος. Μετέωρος πάνω στο σταυρό.
Σταματάει ο Κύριός μου! Σταματάει ο Κύριός μου να ενεργοποιείται και να δραστηριοποιείται έτσι. Και εγώ να κάτσω λίγο ακίνητος. Να δω. να καταλάβω. Να ατενίσω τον Τίμιο σταυρό. Να δω το Πάθος του. Να εμβαθύνω σ'αυτό. Να εντρυφήσω σ'αυτό. Εκεί θέλει μια ακινησία ψυχής, η οποία δεν είναι ακινησία. Είναι υπερλειτουργικότητα. Λειτουργεί πάρα πολύ η ψυχή μας σε αυτή τη φάση. Αλλά πρέπει λίγο να γαληνέψουμε. Να μαζευτούμε.

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)

Να ζητάς τα πάντα στον Χριστό

Πολλές φορές θ'απατηθείς, αν κρίνεις τους ανθρώπους απ'την εξωτερική τους εμφάνιση. Διότι αν ζητάς παρηγοριά ή κέρδος στους άλλους, πολλές φορές θα απογοητευτείς.... Να ζητάς στα πάντα τον Χριστό και σίγουρα θα βρεις τα πάντα σ'Αυτόν. Αν, όμως, στα πάντα ζητάς τον εαυτό σου, θα βρεις τον εαυτό σου, αλλά αυτό θα σημάνει και την καταστροφή σου. Διότι ο άνθρωπος που δεν ζητά τον Ιησού, βλάπτει τον εαυτό του περισσότερο απ'ότι μπορούν οι εχθροί του και ο κόσμος όλος να τον βλάψουν...

(Ελεύθερη μετάφραση αποσπάσματος απ'το βιβλίο του Θ.Κεμπήσιου "Η μίμησις του Χριστού" εκδ.Χ.Συνοδινού)

Ο μονόλογος του Θεού

Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα. 

Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!


Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου. 

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια. 

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες . Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις. 

Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες...αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου. 

Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.
Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι. Δεν μου μένει παρά να σ' αγαπώ και να ελπίζω ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου.....


(Θερμές ευχαριστίες στο φίλο που μας το προώθησε!) 

Συμβουλές προσευχής 2

Όταν προσεύχεσαι, φύλαγε δυνατά τη μνήμη σου να μη βάζει μπροστά σου τα δικά σου, αλλά να παρακινείς τον εαυτό σου να εννοεί και να αντιλαμβάνεται μπροστά σε ποιον βρίσκεται. Γιατί ο νους έχει στη φύση του να παρασύρεται πάρα πολύ από τη μνήμη κατά τη διάρκεια της προσευχής. Μη φανταστείς κανένα σχήμα για τον Θεό, όταν προσεύχεσαι ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τρόπο τον Άϋλο και θα καταλάβεις...

Άγιος Νείλος ο ασκητής

Τι θα πει αγάπη...

Η αγάπη πάει μαζί με την ελευθερία.

Σ'αγαπώ και σ'αφήνω ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις. Αγαπώ θα πει θέλω το καλό αυτού που αγαπώ. Νοιάζομαι γι'αυτόν. Αν δω ότι κάπου θα προκόψει, θέλω την προκοπή του ακόμα και αν αυτό δεν με συμφέρει εμένα....Όταν αγαπάς, σκέφτεσαι αυτόν που αγαπάς. Σκέφτεσαι το καλό αυτού που αγαπάς. Αυτό είναι το δύσκολο... 

Όταν δεν αγαπάς, θα πει ότι δεν γνωρίζεις. Όποιος γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στον άλλον, τον αγαπάει.

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Συμβουλές προσευχής

Αγωνίσου να κρατήσεις το νου σου κατά την ώρα της προσευχής. 

Αν επιθυμείς να προσευχηθείς σωστά, μη λυπήσεις κανέναν άνθρωπο. Διαφορετικά προσεύχεσαι μάταια. Μη προσεύχεσαι να γίνουν τα θελήματά σου, γιατί οπωσδήποτε δε συμφωνούν με το θέλημα του Θεού. Καλύτερα να λες στην προσευχή σου: "Ας γίνει το θέλημά Σου σε μένα". Και σε κάθε πράγμα, έτσι να ζητάς από Εκείνον να γίνει το θέλημά Του, γιατί ο Θεός θέλει το αγαθό και συμφέρον της ψυχής σου. Ενώ εσύ δε ζητάς πάντα το συμφέρον σου.

Άγιος Νείλος ασκητής

Ποια είναι η λογική του Θεού

...Ο άνθρωπος ανακεφαλαιώνει το σύμπαν. Δεν είναι ο κάθε άνθρωπος ένα τμήμα του σύμπαντος ή της ανθρωπότητας, αλλά το σύμπαν και το όλον είναι τμήμα του καθενός. Αυτή είναι η λογική του Θεού Λόγου που ξεπερνά την δική μας λογική...

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Βασιλείου Γοντικάκη, ηγουμένου Ι.Μ.Ιβήρων, με θέμα "Μετάνοια και ταπείνωση")

(Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο που μας το έστειλε)

Τι είναι μετάνοια

Μετάνοια είναι ο τρόπος που σωζόμαστε. Η μετάνοια είναι η πόρτα που μας οδηγεί στον Παράδεισο. Είναι η οδός του αγιασμού μας. Είναι το μυστήριο και η κατάσταση που μας φέρνει σε κοινωνία με τον Θεό. Είναι ο φόβος και ο τρόμος του διαβόλου. Είναι η χαρά του κόσμου. Η μετάνοια είναι για όλους! Εάν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει πόσο ευλογημένο δώρο είναι η μετάνοια δεν θα μπορέσει ποτέ να λυπηθεί στη ζωή του. Η αληθινή χαρά είναι τόσο κοντά μας! Ο Θεός είναι τόσο εύκολος! Είναι τόσο πλησίον μας! Γιατί δεν το συνειδητοποιούμε αυτό; Επειδή δεν δώσαμε την αξία που πρέπει στη μετάνοια. Η μετάνοια μπορεί τον λύκο να τον κάνει περιστέρι. Η μετάνοια μας αλλάζει τα φώτα! Η μετάνοια σε κάνει από διάβολο άγγελο. Η αληθινή μετάνοια! Αν την κάναμε στόχο ζωής, τότε θα γινόμασταν άνθρωποι αληθινοί.

(Από απομαγνητοφωνημένη ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου (28.03.2011)- Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης)

Ο...πραγματικά Χριστιανός

...Αυθεντικός είναι εκείνος που πέφτει και σηκώνεται. Που αμαρτάνει και μετανοεί. Που δεν παριστάνει, αλλά είναι.Είναι ελεύθερος και όταν είναι ανθρώπινος. Σφάλλει και διορθώνεται. Δεν είναι αλάθητος. Είναι αληθινός. Αυθεντικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη, αλλά αυτός που τα αντιλαμβάνεται, τα ομολογεί και μετανοεί. Ο αυθεντικός άνθρωπος δεν είναι μόνο ανθρώπινος στον τρόπο του. Είναι και γνήσιος στην πίστη του...

(Απ'το βιβλίο "Άνθρωπος μεθόριος" του π.Νικολάου, μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής -εκδ. εν πλω)

Αν θες η προσευχή σου να πιάσει...

Εκείνο με το οποίο πρέπει να αρχίσουμε -αν αληθινά επιθυμούμε να μάθουμε να προσευχόμαστε- είναι η βεβαιότητα ότι είμαστε αμαρτωλοί. Η βεβαιότητα ότι έχουμε ανάγκη σωτηρίας, ότι είμαστε αποκομμένοι απ'τον Θεό και ότι χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να ζήσουμε. Η βεβαιότητα ότι το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό είναι η αγωνιώδης επιθυμία να γίνουμε άξιοι να μας δεχτεί. Να μας δεχτεί "εν μετανοία", να μας δεχτεί με έλεος και αγάπη.

Έτσι, από την αρχή η προσευχή μας γίνεται το ταπεινό ανέβασμά μας προς τον Θεό...

(Απ'το βιβλίο "Μάθε να προσεύχεσαι" του αρχιεπισκόπου Anthony Bloom)

Αγάπη δίχως όρους!

Ο Θεός αγαπά το κάθε πλάσμα Του, μας αγαπά, όχι μόνο όταν πάμε καλά, αλλά και όταν δεν πάμε καλά. Και όταν κάνουμε λάθη. Και όταν πέφτουμε. Και όταν είσαι άσωτος, σ'αγαπάει ο Θεός! Σ'αγαπάει ο Θεός! Έχεις αξία στα μάτια Του όχι επειδή είσαι καλός ή επειδή είσαι κακός, αλλά επειδή είσαι το πλάσμα της αγάπης Του. Το πλάσμα των χειρών Του. Έχεις αξία! Και είσαι σε μια πορεία που παλεύεις και αγωνίζεσαι. Και δεν σε κρίνει ο Θεός, επειδή ξέρει ότι αυτό που σήμερα είσαι είναι ένα στιγμιότυπο της ζωής σου.Είναι μια φάση της ζωής σου, είναι μια δυσκολία της ζωής σου. Παλεύεις, προσπαθείς και  δεν τα καταφέρνεις; Πάλι σ'αγαπάει ο Θεός!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Δεν είσαι μόνος/η!

Όλοι έχουμε προβλήματα. Και συ και γω, όλοι. Όλοι κάτι έχουμε!

Να νιώθουμε, όμως, ενωμένοι: ενωμένοι με τον Χριστό μέσα απ'τον πόνο, ενωμένοι μεταξύ μας με τον πόνο. Να έχουμε κατανόηση στους άλλους. Να κατανοούμε! Δηλαδή, αν εγώ πέρασα το σταυρό το δικό μου στη ζωή μου, να κατανοώ τον άλλον. Και αυτό είναι καλό!

Γιατί, αν είμαστε εμείς σταυρωμένοι και πονεμένοι, θα καταλαβαίνουμε και τους άλλους καλύτερα. Ένας -ας πούμε- που πέρασε δύσκολη εφηβεία δεν κάνει στο παιδί του συνέχεια κήρυγμα και διδασκαλία. Γιατί ξέρει τι θα πει αυτό... Ξέρει ότι είναι δύσκολο. Γι'αυτό, συμπαραστέκεται... Κατανοεί! Καταλαβαίνει! Συμπονεί! Αυτές τις λέξεις μόνο αν έχεις σταυρό, τις καταλαβαίνεις... Συμπόνοια... Ευσπλαχνία...

Έτσι να περάσει η ζωή μας. Και ο ένας να στηρίζει τον άλλο. Χέρι-χέρι θα προχωρήσουμε! Στο'να χέρι τον συνάνθρωπο και στ'άλλο χέρι τον Θεό.

Νιώθεις σιγουριά κοντά στον Θεό;

....Γι'αυτό, στους ανθρώπους της εκκλησίας που δεν έχουν συνειδητοποιήσει την χαρά της μετάνοιας, την σχέση με τον Θεό, είναι γεμάτοι με πολλά απωθημένα, με πολύ καταπίεση και βγάζουν χίλιες δυο νευρώσεις και ψυχολογικά προβλήματα. Φταίει τι; Η θρησκευτική τους ζωή. Γιατί; Γιατί ο Χριστός δεν είναι θρησκευτική ζωή! Είναι προσωπική σχέση. Ποια είναι η προσωπική σχέση; Λέω στον Θεό: "Η ζωή μου είναι μαύρη! Είμαι χάλια όσο δε πάει! Ζω στο ψέμα και στην αμαρτία. Και τι ζητώ; Όχι να με κάνεις καλύτερο, αλλά θέλω να'ρθεις στη ζωή μου! Δε θέλω να μου χαρίσεις τον Παράδεισο. Σε θέλω εσένα! Από κει και πέρα, ό,τι θέλεις δώσε εσύ".
Τα πράγματα τότε είναι διαφορετικά. Οι λογισμοί που μας πιάνουν και οι αμφιβολίες και οι αντιδράσεις και οι απορίες ενώπιον του Θεού είναι γιατί νιώθουμε ανασφαλείς ενώπιον του Θεού. Γιατί φτιάξαμε μια ιδέα περί Θεού που δεν ανταποκρίνεται στον πραγματικό Θεό. Και δεν νιώθουμε άνετοι και ασφαλείς κοντά Του. Και συνήθως, οι λογισμοί βγαίνουν όταν δεν αφήνεσαι σε μία σχέση. Δεν νιώθεις σίγουρος. Ή θεωρείς ότι πρέπει να περάσουν απ'τα χέρια σου τα πράγματα, να ελέγχεις τη σχέση. Οι λογισμοί, οι αμφιβολίες είναι καρπός της διάθεσής μας να ελέγχουμε μια σχέση. Πότε ελέγχουμε μία σχέση; Όταν δεν είμαστε σίγουροι για την αγάπη του άλλου.
Όταν, λοιπόν, εγώ είμαι σίγουρος για την αγάπη του Θεού, δεν θέλω να Tον ελέγξω. Θέλω ν'αφεθώ. Δεν έχω λογισμούς τότε. Είμαι σίγουρος. Ξέρει ο Θεός. Ξέρεις ο Θεός. Το "ξέρει ο Θεός" έχει πραγματικότητα όταν είναι καρπός του ότι κάποτε έστω για λίγο ζήσαμε και βεβαιωθήκαμε και είχαμε εμπειρία της αγάπης του. Τότε, έχοντας αυτή τη μνήμη, λέμε με σιγουριά: "Ξέρει ο Θεός". Και αυτό είναι ελευθερωτικό.

(Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας http://iomilia.net/)

Ο Χριστός δεν μαλώνει

...Να γονατίσεις μπροστά στον Χριστό και να πεις:
''Κύριέ μου, εγώ κρύβομαι από τους ανθρώπους. Αλλά θέλω εσύ να με δεις όπως είμαι! Αυτός που είμαι! Να μ' αγαπάς όπως είμαι. Να μη με μαλώσεις, γιατί δεν αντέχω να με μαλώνεις, γιατί απογοητεύομαι εύκολα αν με τσακίζεις...''. Και θα πει ο Χριστός:
''Πού είσαι παιδί μου; Σε περίμενα! Όχι! Εγώ καλάμι συντετριμμένο δεν θα το τσακίσω! Ούτε φλόγα που τρεμοσβήνει θα τη σβήσω,όχι!''
Όταν δει ο Χριστός ότι το κεράκι της ψυχής σου είναι σα να το φυσάνε οι άνεμοι, θα βάλει το χέρι Του μπροστά και τη φλόγα αυτή θα τη μεγαλώσει! Δεν θα σε τρομάξει! Δεν θα σε μαλώσει!Αλλά να γονατίσεις! Να ταπεινωθείς!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]


(Ευχαριστούμε πολύ τον ανώνυμο φίλο που το έστειλε)

Οι ληστές και ο γέροντας

Κάποτε ζούσε ένας άγιος γέροντας μόνος του. Προσευχόταν πάρα πολύ και είχε και έναν μικρό κήπο. Κάποια μέρα πήγαν στην καλύβα του ληστές και του είπαν: "Ήρθαμε ν'αρπάξουμε ό,τι έχεις στο κελλί σου". Και εκείνος αποκρίθηκε: "Πάρτε ό,τι θέλετε, παιδιά μου". Τα πήραν αυτοί όλα και ξεκίνησαν να φύγουν. Άφησαν μόνο ένα σκαλιστήρι.

Το, παίρνει, τότε, ο γέροντας και τρέχει να τους προφτάσει φωνάζοντας: "Παιδιά, πάρτε και αυτό που ξεχάσατε στο κελλί μου!". Εκείνοι, τότε, θαυμάζοντας την ανεξικακία του έφεραν όλα τα κλεμμένα πίσω στο κελλί του και, μετανοημένοι, είπαν μεταξύ τους: "Πραγματικά, είναι άνθρωπος του Θεού αυτός εδώ!"

(Απ'το γεροντικό...)

Εγώ πού ανήκω;

Σ'αυτή την παραβολή [σσ:του σπορέα] ο Χριστός συγκρίνει τη γη αυτού του κόσμου με τη γη της ψυχής μας. Ο Χριστός δεν κάνει κριτική. Δεν μαλώνει κανέναν. Δεν κάνει παρατηρήσεις. Απλώς περιγράφει. Γιατί περιγράφει; Για να μας πει ότι "εγώ, ως Θεός Παντοδύναμος, σας ξέρω. Ξέρω πώς δουλεύει η ψυχή σας. Ξέρω όλες τις ψυχές, ξέρω αυτούς που έχουν πόθο, αυτούς που βαριούνται, αυτούς που τεμπελιάζουν, αυτούς που πνίγονται, αυτούς που καρποφορούν με υπομονή. Σας ξέρω όλους. Και σας επισημαίνω τι βλέπω. Τι παρατηρώ. Τα υπόλοιπα είναι δικά σας".

Δηλαδή, ποια είναι δικά μας Κύριε; Τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Τι μας μένει εμάς να κάνουμε; Και λέει ο Χριστός: "Σας μένει,νομίζω, να νιώσετε ένα δέος μπροστά στο γεγονός αυτό που λέγεται σωτηρία. Μπροστά στο γεγονός αυτό που λέγεται πνευματική καρποφορία. Σας τα λέω όλα αυτά με τις παραβολές μου για να έχετε μια εγρήγορση και μόνοι σας να καθίσετε να σκεφθείτε και να πει ο καθένας: "Εγώ πού ανήκω; Η δική μου ψυχή πώς είναι άραγε;" Δηλαδή να φτάσεις πρώτα σε μια συνείδηση της κατάστασής σου. Να δεις τον πραγματικό σου εαυτό. Εσύ πώς είσαι; Ο μέσα σου κόσμος... Θέλεις; Σου αρέσουν αυτά τα πνευματικά; Διψά η ψυχή σου;

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Ακόμα και τις ακούσιες...

Ζητάμε συγχώρεση απ'τον Θεό για λάθη που κάναμε. Αλλά ας προσευχόμαστε να μας συγχωρεί και τα λάθη που κάνουμε και δεν καταλαβαίνουμε.... Να ζητάμε συγχώρεση, άφεση και για όλες εκείνες τις στιγμές που πληγώνουμε τους άλλους άθελά μας. Δηλαδή για τα λάθη τα ακούσια... Για τις αμαρτίες που κάναμε και κάνουμε και που ούτε καν διανοούμαστε ότι είναι αμαρτίες....Η αμαρτωλότητά μας έχει τόσο πολύ βάθος! Βάθος που αν μπορούσαμε έστω και λίγο να το κοιτάζαμε, θα μας έπιανε απελπισία...

Ας Τον παρακαλούμε θερμά να μας συγχωρεί κάθε αμαρτία -ηθελημένη ή ακούσια- και να μας χαρίζει μετάνοια. Ιδίως τώρα! Που είναι η πιο πρόσφορη περίοδος μετάνοιας... Καλή μετάνοια σε όλους μας!

Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός

Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός. "Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες...". Μετά, εμείς οι άνθρωποι αποδεχόμαστε αυτό το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζουμε με την αγάπη μας απέναντί Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια.
Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί, στο ξύπνημα αυτό, γίνεται το θαύμα της μετάνοιας. Κι εδώ, βρίσκεται η προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα, όμως, δεν έγκειται στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μόνος δεν μπορεί. Επεμβαίνει ο Θεός. Τότε έρχεται η Θεία Χάρη. Χωρίς τη Χάρη, δεν μπορεί να μετανοήσει ο άνθρωπος. Η αγάπη του Θεού θα κάνει το παν. Άρα, η μετάνοια δια της Θείας Χάριτος κατορθούται. Απλά και απαλά εμείς θα κάνουμε μια κίνηση προς τον Θεό και από κει και πέρα έρχεται η Χάρη...

γέροντας Πορφύριος

(απ'το βιβλίο "Βίος και λόγοι" γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου -εκδ.Ι.Μ.Χρυσοπηγής Χανιά)

Πάντα δίπλα μας

Μπορεί να μπερδευόμαστε συχνά... Οι πολλές δουλειές, τα τρεχάματα από δω κι από κει...Μέριμνες...

Υπάρχει, όμως, κάτι που ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Πως υπάρχει ο Χριστός. Kαι πως είναι πάντα δίπλα μας. Σε κάθε χαρά, σε κάθε λύπη μας. Και πάντα περιμένει από μας να του πούμε: "Έλα, Χριστέ, στην ψυχή μου". Περιμένει! Κάθε φορά που εμείς αποφεύγουμε να αμαρτάνουμε, γίνεται πάρτυ στον ουρανό (όπως έλεγε και ο τρελο-Γιάννης). Κάθε φορά που προσευχόμαστε με την καρδιά μας, άγγελοι έρχονται και την ανεβάζουν ως τον θρόνο Του...

Εμείς ένα πράγμα ας προσπαθούμε: να μην Τον ξεχνάμε!

Η αγάπη που δεν έχει όρια...

...Αυτός ο άνθρωπος με τόση προσευχή, με τόσα δάκρυα που έχυνε...Μια φορά πήγα, τον είδα. Ήταν πολύ κουρασμένος. Του λέω:

-Τι έχεις γέροντα;

- Τι να κάνω, ευλογημένη ψυχή; Πονάω πάρα πολύ με τους ανθρώπους που έρχονται. Και ιδίως για τα παιδιά με τα ναρκωτικά (σσ: Τότε είχε αρχίσει το κύμα των ναρκωτικών το πολύ και έρχονταν πολλά παιδιά στον γέροντα και ζητούσαν βοήθεια). Να, χθες είχα τρεις μέρες άυπνος κι ήρθε ένα παιδάκι, το καημένο εδώ πέρα, ταλαιπωρημένο, ορφανό, εγκαταλειμμένο, δεν είχε που την κεφαλή κλίνη και μου είπε: "Γέροντα, κανέναν δεν έχω στον κόσμο. Κανένας δεν με αγάπησε και είμαι και ορφανός και έμπλεξα και με τα ναρκωτικά. Θέλω να μου πεις κάτι". Και, ενώ τα μάτια μου έκλειναν απ'την αγρυπνία, τα τραβούσα -λέει- 9 ώρες, τα κόλλησα πάνω σ'αυτό το παιδάκι να μπορέσω να το βοηθήσω να καταλάβει κι αυτό ένα ίχνος αγάπης. Ε... Έφυγε αναπαυμένο. Τώρα δεν ξέρω πόσο το βοήθησα...

Αλλά αυτό το πράγμα, αν ερχόταν σε μένα κάποιος που θα'μουν κουρασμένος, θα έλεγα "άφησέ με να ξεκουραστώ και μετά". Ο π. Παΐσιος δεν έβαζε τον εαυτό του ποτέ μπροστά. Έβαζε πάντοτε τον άλλον. Που είναι δείγμα μεγάλης αγιότητος αυτό...

(Απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανασίου Σιμωνοπετρίτη για τον γέροντα Παϊσιο)