Σήμερα ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει! Η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα και όλος ο κόσμος τιμούν τη μνήμη του...
Στο ναό του στη Θεσ/νίκη, πολλοί επισκέπτες προσέρχονται καθημερινά. Άλλοι να τον προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Άλλοι από περιέργεια, άλλοι από ιστορικό ενδιαφέρον, άλλοι γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν...
Καθημερινά πολλοί πηγαίνουν. "Μα κάνει στ'αλήθεια θαύματα;" ρωτούν πολλοί. Και σκέφτομαι το πόσο μας έχει φάει η ανούσια καθημερινότητα όλους μας. Χάνουμε την ουσία της ζωής, το νόημά της... Είμαστε ικανοί να πιστέψουμε σε διάφορα άλλα (άστρα, κάρμα,τύχη, όνειρα, κλπ),αλλά όμως όταν μας μιλούν για κάποιον άγιο, για τα θαύματά του, για τα μυστήρια της Εκκλησίας, τότε γινόμαστε σκεπτικιστές. Τότε θυμόμαστε πως μας φταίνε οι παπάδες, τα Βατοπέδια, τα χρυσά άμφια, κλπ...
Τι να πει κανείς; Ώρες-ώρες, γινόμαστε αξιολύπητοι. Ας κάνουμε μια στροφή 180 μοιρών και ας δούμε λίγο την καρδιά μας. Ας κοιτάξουμε τον ατακτοποίητο εσωτερικό μας κόσμο. Ας παρακαλέσουμε τον μέγα μυροβλήτη Δημήτριο να μας βοηθήσει ώστε να μαλακώσει λίγο η καρδιά μας... Να νικήσουμε τους Λυαίους μας, δηλαδή τα πάθη μας...
Άγιε του Θεού Δημήτριε πρέσβευε υπέρ ημών...
υγ: αναδημοσίευση από προπέρσινή μας ανάρτηση
Καλημέρα και χρόνια πολλά!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Δημήτριος να είναι πάντοτε βοηθός στον αγώνα της ζωής σου....!
Μου άρεσε πολύ η ευχή σου..." Να νικήσουμε τους Λυαίους μας, δηλαδή τα πάθη μας...", εύχομαι με την χάρη του Κύριου να βγούμε νικητές στον αγώνα :)
Μου άρεσε όπως το έθεσες το σκεπτικό σου Σεβάχ,
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί όντως έτσι συμβαίνει
κι έτσι το νιώθω κι εγώ...
...
Χρόνια πολλά να έχουμε,
και να μας προστατεύει ο Άγιος Δημήτριος πάντοτε!
Αν κάνει λέει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλανθαστος και θαυματουργός!
Η Χάρη Του να προστατεύει πάντα την ομορφη Θεσσαλονίκη μας!
Αυτές τις μέρες πραγματικά έχουμε μεγάλη γιορτή στη Θεσσαλονίκη. Στα προσκυνήματα επικράτησε το αδιαχώρητο. Κόσμος, ζέστη, σμπροξήματα, μουρμούρες, πηγαδάκια, ασεβείς επίσημοι που ήρθαν μόνο για δημόσιες σχέσεις και κουβεντολόι, νευρικοί παπάδες που σκουντούσαν τον κόσμο για να περάσουν μπροστά πρώτοι, ανυπόμονοι, γκρινιάριδες προσκυνητές. Όλα ήταν εκεί για να σε σκανδαλίσουν να σε εκνευρίσουν και τελικά να ξεχάσεις τον σκοπό του προσκυνήματος. Όμως όταν ένας φίλος έχει γιορτή, στο σπίτι του δεν είναι όλοι οι καλεσμένοι ευχάριστοι και ευγενικοί. Υπάρχουν και προσκεκλιμένοι φορτικοί και εκκνερυριστικοί. Άλλος θα ρίξει το ποτό του πάνω σου, άλλος θα σε κουράσει με την πολυλογία του, άλλος θα σε φέρει σε δύσκολη θέση με το κοτσομπολιό του,άλλος θα προσπαθήσει να σου βάλλε άσχημα λόγια για τον ίδιο τον φίλο σου. Το μυστικό είναι να μην ξεχάσεις πόσο πολύ αγαπάς τον φίλο σου. Συμφιλιώνεσαι με τις παραξενιές των άλλων όχι γιατί είσαι πολύ ασκημένος άνθρωπος αλλά γιατί αγαπάς τον φίλο σου και δεν θέλεις να τον προσβάλεις. Ας κάνει ο κόσμος ότι θέλει. Ας γκρινιάζει, ας κοτσομπολεύει, ας δυσπιστεί. Η δική μας η δουλειά είναι να μην προσβάλουμε τον φίλο μας. Κάποτε αυτός ο Άγιος ήταν ένας νέος που σεριανούσε στα σοκάκια της πόλης με τις δικές του κοσμικές περέες λέγοντας χορατά και ανέκδοτα. Έτρωγαν μαζί, γελούσαν μαζί, έκλαιγαν μαζί. Ένας απλός άνθρωπος σαν εμένα σαν εσένα και ήρθε η κατάλληλη στιγμή και η συγκυρία και από απλό παλικάρι έγινε Άγιος. Θα μπορούσαμε κι εμείς αν ζούσαμε τότε να μασταν στην παρέα του. Αλλά τελικά είμαστε στην παρέα του, γιατί εκείνος ζει ανάμεσά μας και έρχεται πολλές φορές ακάλεστος στα τραπέζια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή