Σαν το ρομποτάκι της NASA

Πριν από λίγες μέρες έφτασε στον πλανήτη Άρη το ρομποτάκι της NASA ονόματι Perseverance. 

Το παρακολουθούσα κι εγώ ήδη από πριν, από την προετοιμασία από την επιστημονική του ομάδα, διότι από μικρός μου άρεσε το διάστημα και η αστρική εξερεύνηση.

Για να ετοιμαστεί αυτό το ρομποτάκι, για να υλοποιηθεί σαν σχέδιο απαιτήθηκαν άπειρες ώρες προετοιμασίας, δουλειάς, έρευνας, σχεδίων, προσπάθειας. 

Ας κάνουμε κι εμείς κάτι αντίστοιχο για το δικό μας.....'ρομποτάκι': την ψυχή μας! Κάποτε θα φύγουμε από αυτή την πρόσκαιρη ζωή και θα πάμε στην άλλη: την αληθινή, την αιώνια! Εκείνη για την οποία είμαστε φτιαγμένη με άπειρη πατρική αγάπη από τον Θεό μας για να ζήσουμε.

Ας προετοιμαζόμαστε! Ας προσπαθούμε! Ας επενδύουμε με στιγμές προσευχής καρδιακής, έμπονης και αληθινής! Ας δημιουργούμε χώρο στην ψυχή μας ώστε να πλαταίνει και να αγαπά όλο και πιο πολύ!

Και, ποια καλύτερη περίοδος από αυτή του Τριωδίου;

Λοιπόν, καλή αρχή, αδέρφια! Ας γίνουμε κι εμείς σαν....το ρομποτάκι της ΝASA!

Αφήστε την ελπίδα να σας καθοδηγεί

Ετοιμαστείτε, λοιπόν, πνευματικά και μείνετε άγρυπνοι. Αφήστε την ελπίδα να σας καθοδηγεί πλήρως στη σωτηρία που σας προσμένει, όταν φανερωθεί ο Ιησούς Χριστός. Αφού έχετε πάρει την απόφαση να υπακούετε στο Θεό, μην αφήνετε να ρυθμίζουν τώρα τη ζωή σας οι επιθυμίες που είχατε πριν τον γνωρίσετε. Αντίθετα, όλη σας η συμπεριφορά να είναι άγια, όπως άγιος είναι και ο Θεός που σας κάλεσε. Γι'αυτό λέει η Γραφή: να γίνεται άγιοι γιατί κι εγώ είμαι άγιος.

Καινή Διαθήκη, Ά Πέτρου, κεφ1, στ13-16

Όπως ανασαίνεις στο δάσος

Σίγουρα θα έχεις βρεθεί σε δάσος κατάφυτο με πεύκα και έλατα! Θα έχεις ακούσει τον άνεμο τον αρχοντικό να περνά μέσα από τα ψηλά δέντρα αφήνοντας μια απίστευτη, μαγευτική μελωδία. Σίγουρα θα έχεις κλείσει τα μάτια, θα έχεις σηκώσει ψηλά το βλέμμα σου και θα έχεις ρουφήξει αυτόν τον ζωογόνο αέρα. 

Θα έχεις νιώσει την καθαρότητά του να εισέρχεται στα πνευμόνια σου.

Κάπως έτσι είναι και η προσευχή για την ψυχή. Είναι ζωογόνος. Είναι ένδειξη υγείας. Είναι ανάγκη της ψυχής μας. Η προσευχή μας ανεβάζει ψηλά. Μας ενώνει με όλη τη φύση, με τους ανθρώπους, με τον Θεό.

Θυμάμαι που κάποιοι άγιοι έλεγαν ότι αξίζει να προσεύχεσαι τόσο συχνά όσο ανασαίνεις. Απίστευτα δύσκολο, ε;

Εμείς μπορούμε απλά να θυμόμαστε αυτή την ομορφιά του κατάφυτου δάσους. Κι έτσι να παίρνουμε και καμιά ανάσα ευχαριστώντας τον Θεό. Παρακαλώντας τον. Δοξολογώντας τον. Όλα τα έφτιαξε τέλεια! Και τα έφτιαξε για μας!

Σκέψεις πρωινές του χειμώνα

Καλημέρα, αδερφή/έ μου. 

Σχεδόν όλη η Ελλάδα είναι ντυμένη στα λευκά σήμερα! Κρύο πολύ! 

Θυμάμαι που, μικρό παιδάκι, πετούσα από τη χαρά μου όταν οι γονείς μου μας πήγαιναν στα χιόνια! Ένα αίσθημα, μια γλυκιά ευτυχία που συνεχίζεται και τώρα αμείωτη :)

Όμως, η μελωδία του χρόνου και της ζωής συνεχίζεται. Έτσι, λοιπόν, με ρυτίδες στο μέτωπο, μέσα στη ζεστασιά και στην ασφάλεια του σαλονιού μου, κρατώντας και μια ζεστή κούπα καφέ στα χέρια μου, σκεφτόμουν πως θα'ταν εξαιρετικό αν μπορούσαμε να κάνουμε προσευχούλα για όλη τη φύση που δεν έχει κάποιο ζεστό καταφύγιο αυτές τις στιγμές. Για τους άστεγους συνανθρώπους μας. Για τα ζωάκια τ'αδέσποτα. Αλλά και για τα δέντρα και τα φυτά! 

Η αγάπη μας και ο σεβασμός μας ας είναι αδιάκριτοι και καθολικοί. Ας σκεπάζουν όλη την Πλάση του καλού μας Θεού.

υγ: Έχε μαζί σου ένα-δύο παραπάνω μπουφάν στο αυτοκίνητο ή στη μηχανή σου. Κι αν δεις κάποιον συνάνθρωπό μας άστεγο, χάρισέ του το. Κέρασέ τον κι ένα ζεστό ρόφημα. 

υγ2: Ίσως ο Κύριος στην άλλη ζωή να μη μας ρωτήσει πόσες μετάνοιες κάναμε ή πόσες νηστείες κρατήσαμε, αλλά πόσους συνανθρώπους μας βοηθήσαμε βγαίνοντας από το δικό μας βόλεμα...

Μεταμεσονύκτιες σκέψεις

Σε κάθε νύχτα που κυλάει, κλείνει ο κύκλος μιας ημέρας. Μιας ημέρας γεμάτης ή άδειας. Που είχε κοσμηθεί με στιγμές αγώνα καλού αλλά και από στιγμές ίσως εμπαθείς. Η χαρά του να είσαι ανθρώπινος ολοκληρώνεται στη συνειδητοποίηση ότι μπορείς να γίνεις ένθεος. Γι'αυτό και η βίωση της έμπονης -αγωνιώδους κάποιες φορές- προσπάθειας για Θεό, σε κάνει πρώτα βαθιά ανθρώπινο. 

Αντιλαμβάνεσαι ότι η αδυναμία, τα πάθη, η αμαρτία είναι καταστάσεις που συμβαίνουν σε όλους μας. Γι'αυτό και όταν πλησιάζουμε τον συνάνθρωπο και τον Θεό, πλαταίνει η ύπαρξή μας ολάκερη! Μεγαλώνει η ματιά της ψυχής μας και ζεσταίνει η αγκαλιά μας. 

Γι'αυτό, ας αφήσουμε πίσω μας κάθε τι που μας βαραίνει. Ας αποθέσουμε στο πετραχήλι του παπά τις αμαρτίες μας. Ας συγχωρήσουμε καρδιακά κάθε άνθρωπο. 

Και ας κάνουμε το βήμα εμπρός στην νέα στιγμή. Στην ελπίδα του Κυρίου μας. Στη χαρά που περιμένει να την βιώσουμε. 

Αυτή τη νύχτα ας αφήσουμε την ύπαρξή μας να ποτιστεί από την μονολόγιστη ευχή 'Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με'. Και ο καλός Θεός Πατέρας μας θα μας ξημερώσει αύριο μια νέα μέρα.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. 

Η προπόνηση είναι πάντα καλή!

Στον ουρανό οι άγγελοι συνεχώς δοξολογούν τον Θεό! Συνεχώς προσεύχονται, χαίρονται, ψάλλουν για Εκείνον! Υμνούν τα μεγαλεία Του, θαυμάζουν και η ύπαρξή τους αγάλλεται ασταμάτητα!

Ο ουρανός, η αιώνια ζωή είναι φτιαγμένη και για μας! Για τα παιδιά Του!

Οπότε, ας ξεκινήσουμε (ας ξεκινούμε κάθε μέρα μας) με προσευχή! Με δοξολογία! Με χαρά για το σπίτι μας -τη γη μας- που ο καλός Θεός για μας δημιούργησε! Κι αν καμιά φορά ξεχνάμε να προσευχόμαστε το πρωί που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι, τουλάχιστον ας Τον θυμηθούμε την ώρα που θα ετοιμάζουμε τον πρωινό μας καφέ :)  Ο καλός Θεός κοιτάζει την προαίρεσή μας, τη θέλησή μας!

Ας ξεκινήσουμε να προπονούμαστε στην αγάπη, στην καθημερινή εξύμνηση του Κυρίου μας! Ας προσπαθούμε να αγαπούμε τον συνάνθρωπό μας!

Από αυτή τη ζωή και για πάντα!

Καλημέρα, αδερφή/ε μου!

Λίγο ακόμη.

Καλέ μου φίλε,

σκέφτομαι πως όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Όμως, όσο περισσότερο προσπαθούμε ν'αγωνιζόμαστε τόσο περισσότερο χαίρεται ο φύλακας-άγγελός μας. Όσο περισσότερο εναντιωνόμαστε στα βέλη του πονηρού εχθρού διαβόλου (όταν ταράζεται η καρδιά μας και χτυπά γρηγορότερα-όπως λέει κι ο αββάς Δωρόθεος) τόσο περισσότερο δυναμώνει η ψυχή μας και γίνεται 'πάρτυ' θεϊκό στον ουρανό!

Γι'αυτό, φίλε μου, να λες στον εαυτό σου: "Λίγο ακόμη αγώνα ας κάνω! Λίγο ακόμη ας παλέψω να μη νικηθώ! Λίγο ακόμη να προσευχηθώ". Μα κι αν νικηθούμε; Ο φιλόστοργος Θεός Πατέρας μας είναι πανέτοιμος να μας ξαναδεχθεί στην αγκαλιά Του μέσα από το μυστήριο της Εξομολόγησης.

Λίγο αγώνα ακόμη, φίλε μου. Από το πρωί που θα ξυπνάς. Να δεις μετά πόση γλυκιά λιακάδα θα'χει η καρδιά!

Με πολλή αγάπη, 

Σεβάχ

Για το 2021

Τι θα'θελα για το 2021;

Αυτό σκεφτόμουν σήμερα... Τι θα'θελα στ'αλήθεια; Εννοώ πραγματικά, βαθιά μέσα στην ψυχή μου...

Και η απάντηση έρχεται πάντα όταν χάνω την εσωτερική μου ελπίδα. Θεέ μου, για αυτή τη χρονιά θέλω να μπορώ να σε εμπιστεύομαι περισσότερο. Θέλω να μην είμαι σαν το κεράκι που το σβήνει ο άνεμος με το πρώτο ελαφρύ φύσημα.

Βοήθησέ με, Κύριε, να προσπαθώ να σε αγαπώ πιο πολύ. Να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στα χέρια Σου τα πατρικά. Στα χέρια Σου που είναι αγκαλιά θεϊκή.

Όλα θα πάνε καλά. Όλα. 

Πόσο πολλή είναι, Κύριε, η αγάπη σου!

Πόσο πολλή είναι, Κύριε, η αγάπη σου!

Το γένος των ανθρώπων στην προστασία σου ελπίζει.

Από τον πλούτο θα χορτάσουνε του οίκου σου,

και της ευδαιμονίας σου τον χείμαρρο θα τους δώσεις να πιουν.

Γιατί από σένα πηγάζει η ζωή,

βλέπουνε το φως μέσα στο φως σου.

Συνέχισε να δίνεις την αγάπη σου σ'αυτούς που σε γνωρίζουν,

και τη δικαιοσύνη σου σ'αυτούς που σε σκέφτονται έντιμα.

(μετάφραση τμήματος του 35ου ψαλμού του Δαυίδ από την έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας)

Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Ευλογημένα Χριστούγεννα!

'Σεβάχ, πέρασαν τα Χριστούγεννα' ακούω τον αμφισβητία εαυτό μου να φωνάζει.

Μα, μια άλλη φωνούλα μέσα μου τολμά να γείρει και μου σιγοψιθυρίζει:

Σεβάχ,

ναι, όντως η ημέρα της 25ης Δεκεμβρίου ολοκληρώθηκε. Μα τα Χριστούγεννα δεν είναι μια ημερολογιακή ημέρα. Ούτε μια στιγμή. Ούτε μια καθωσπρέπει σειρά από υποχρεώσεις (εκκλησία-φαγητό με συγγενείς-κοινωνικές υποχρεώσεις-βόλτες κλπ). 

Σεβάχ,

τα Χριστούγεννα είναι ένα μικρό θείο φωτάκι που κάθε μέρα αν το ζεσταίνεις με τον αγώνα σου (κατά των παθών σου) θ'αρχίσει να ξεπαγώνει τα μάτια της ψυχής σου. 

Τα Χριστούγεννα είναι η αρχή. Κάθε μέρα ας είναι και μια νέα ευκαιρία (τ'ακούς, Σεβάχ; Ευκαιρία!) να δυναμώνεις τα φτερά της ύπαρξής σου. 

Όχι. Τα Χριστούγεννα δεν τέλειωσαν! Τα Χριστούγεννα είναι τρόπος ζωής! Ζωής με το Χριστό!

Έλα.

Έλα να Τον ακολουθήσουμε.

Κι αν κουραστείς ή φοβηθείς ή πας να πέσεις, έχουμε ο ένας τον άλλον. Και όλοι έχουμε Εκείνον!

Καλό αγώνα, αδερφή/έ.

Έφτασαν Χριστούγεννα

Έφτασαν Χριστούγεννα

κι ο κόσμος μας ακόμη να μονοιάσει.

Έφτασαν Χριστούγεννα

κι ακόμη να μάθουμε να βλέπουμε λίγο με αγάπη.

Γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας

πόνος, στενοχώρια, θλίψη, άγχος. Βυθός ταραγμένος η ψυχή μας.

Βρέφος θεϊκό θα'ρθει και φέτος να γεννηθεί ταπεινά. Αθόρυβα. Δίχως να ζητήσει μεγαλοπρέπειες.

Κι εμείς; Ακόμη θα τρέχουμε για υλικά αγαθά, likes και εφήμερο καταναλωτισμό. Οι μικροί θεοί μας επιτακτικά ζητούν κορεσμό. Μα κορεσμός δεν έρχεται.

Πού είσαι, Χριστέ μου; Πού; 

Έλα στην ζωή μας. Έλα να γαληνέψει η ύπαρξή μας. Δείξε μας πως υπάρχει αλήθεια, ηρεμία, φως.

Σε ψάχνουμε, Χριστέ μου. Μα πολλές φορές δεν έχουμε την υπομονή να σε δούμε και να σε ακούσουμε. Ζέστανέ μας, Κύριε. Βγάλε την παγωνιά απ'τα δωμάτια της ψυχής μας.

Αυτά τα τόσο περίεργα Χριστούγεννα μάθε μας να Σε αισθανόμαστε. 

Μια προσευχή από όλους μας

Μια προσευχή από όλους μας.

Να περάσει η πανδημία. 

Να τελειώσει το κακό.

Και ακόμα μία, 

ν'ανοίξουν και οι εκκλησίες μας.

Ν'ανασάνουν και πάλι οι διψασμένες μας ψυχές.

Δες τη ζωή λίγο ποιοτικότερα

Φίλε,

κλείσε την TV σου.

Αρκετά αυτό-υπνωτίστηκες στον αδηφάγο μονόλογό της.

Πάρε ένα καλό βιβλίο και δες τη ζωή λίγο ποιοτικότερα. Μόνο να κερδίσεις θα έχεις.

Ο χειμώνας έρχεται

Ο χειμώνας έρχεται. Τουλάχιστον ημερολογιακά. Αφού ώρες-ώρες το νιώθω πολλές φορές καθώς περπατώ (κωδικός 6, σωστά;;) στο κέντρο ή στην άνω πόλη. Το αισθάνομαι κυρίως στα αυτιά μου που δεν πολυσυμπαθούν τις χαμηλές θερμοκρασίες σε αντίθεση με όλο το υπόλοιπο σώμα μου που χαίρεται όταν φεύγουν ανεπιστρεπτί οι ζεστές, θερμές μέρες του καλοκαιριού και του νεαρού φθινοπώρου.

Ο χειμώνας έρχεται. Και μας βρίσκει... Αλήθεια, πώς σε βρίσκει ο χειμώνας αυτός; Θα'θελα να μπορώ να μάθω το πώς αισθάνεσαι. Πώς νιώθεις αυτή την οριακά τρελή περίοδο που βιώνουμε. Εμένα, πάντως, με βρίσκει μια στις καλές μου και μια στις στενάχωρες στιγμές μου. 

Ο χειμώνας έρχεται και θέλω να στολίσω το σπίτι μου. Μα και την ψυχή μου. Και μου φαίνονται τόσο ποθητά και τόσο δύσκολα. Και τα δύο. Δεν ξέρω τον τρόπο φέτος. Μα τα επιθυμώ. Όπως επιθυμώ τόσο πολύ το να χιονίσει. Μα στην πόλη που με βρίσκει αυτός ο χειμώνας έχει να χιονίσει πολύ πολύ καιρό. 

Ο χειμώνας έρχεται, πλησιάζει και θέλω οι αποθήκες της καρδιάς μου να έχουν αρκετά καυσόξυλα. Θέλω να χτυπά χαρούμενη, ζεστή. Από αγάπη. Από προσευχή. Ναι, θέλω πολύ να αποζητά η καρδιά μου την προσευχή. Να ρέει στις φλέβες μου, να τη νιώθω να μου ζωογονεί την ύπαρξη. Μα κι αυτό είναι θέμα αγώνα.

Οκ, αγαπητέ χειμώνα. 

Έλα.

Το αποφάσισα.

Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι όσο μπορώ.