Καλημέρα, αδέρφια. Σας παραθέτω ένα μοναδικό, απίστευτο απόσπασμα απ'το βιβλίο"Περί Θεού λόγος αισθήσεως" του γέροντα +Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου. (σελ. 41-42) που με συγκλόνισε.
Έχουμε, λοιπόν, εμείς την αγωνία μας και μας κρύβεται ο Θεός, σαν να μας παίζει. Και του φωνάζω πάλι με πιο πολύ κτύπο:
- Τι παίζεις μαζί μου; Ποιος είσαι; Πες μου τι γυρεύεις.
Μα, θα μας πει το Πνεύμα:
- Εσύ με φωνάζεις τόσα χρόνια και τώρα μου λες τι γυρεύω;
Αρχίζω πιο πολύ να καταλαβαίνω τι ζητούσα, τι φώναζα, τι γύρευα, γιατί ζω! Λέμε καμιά φορά "ούτε ξέρουμε γιατί ζούμε". Μα πραγματικά δεν ξέρουμε γιατί ζούμε. Άμα δεν μας το διδάξει ο Θεός, δεν μπορούμε να καταλάβουμε.
- Ποιος είσαι συ; του λέμε ύστερα.
- Εγώ είμαι ο Θεός!
Αλλά ακόμα μέσα στα πάθη μας, όπως είμαστε, σκύβουμε, κοιτάζουμε, κάνουμε τα μάτια μας έτσι να φύγουν οι τσίμπλες, να καθαρισθούν. Τα ανοίγουμε, τον κοιτάζουμε γερά, καλά καλά. Μας πλησιάζει και Αυτός σιγά σιγά. Καθαρευόμεθα εμείς, καθαρίζει κι Εκείνος τον εαυτό Του, τα σύννεφα, τον γνόφο. Καθαρίζει τον γνόφο μου, τον ανοίγει κάπως, για να γίνει ορατός από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου