Να θυμάσαι τις κολώνες

...Με τους ανθρώπους όσο κοντά και να'ρθουμε δε μας βοηθά αυτό πάντα έτσι όπως το περιμένουμε. Και καμιά φορά πρέπει να κρατάμε και μια απόσταση απ'τους ανθρώπους. Δηλαδή να μην τους πνίγουμε κι εμείς, να μην τους καταπιέζουμε, να τους αφήνουμε και λίγο ν'ανασαίνουν ελεύθερα και να μας αγαπάνε όταν θέλουν.  Μη ζητάς να σ'αγαπά κάποιος με το ζόρι, επειδή έτσι σου αξίζει ή το δικαιούσαι ή το απαιτείς. Αυτό δε γίνεται με απαίτηση! Η αγάπη δεν απαιτείται, αλλά εμπνέεται.

Έχεις δει τις κολώνες που είναι μέσ'στην εκκλησία; Οι κολώνες είναι πολύ βασικές και στηρίζουν όλο το ναό. Αλλά καμιά κολώνα δεν είναι πάνω στην άλλη. Καμιά κολώνα δεν είναι κολλητή με άλλη. Υπάρχει μια απόσταση, υπάρχει ένας αέρας. Υπάρχει η ελευθερία. Αυτό. Είναι ωραίο αυτό. 

Άσε λίγη ελευθερία στον άλλον. Να νιώσει ωραία κοντά σου. Μη ζητάς να κολλήσει επάνω σου και να τον κάνεις ό,τι θέλεις, να τον έχεις του χεριού σου. Έτσι τον χάνεις τον άλλον! Πνίγοντάς τον, καταπιέζοντάς τον... Να θυμάσαι τις κολώνες...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com

Μάθε να μην προσκολλάσαι

...Μην κάνεις το λάθος να πας να θεραπεύσεις τα προβλήματα της ψυχής σου με ένα καινούριο λάθος: το λάθος της προσκόλλησης, το λάθος της απολυτοποίησης προσώπων, το λάθος της προσωπολατρείας. Όσο καλοί όσο άγιοι κι αν είναι. "Χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβείμ" λέμε στην Παναγία μας. Δηλαδή παίρνουμε το Χριστό από την Παναγία. Την αγαπάμε κι αυτή. Τη σεβόμαστε. Φτάνουμε στα όρια της λατρείας, αλλά δεν την λατρεύουμε όπως τον Θεό.

Το ίδιο και με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι σε αγαπούν, σε βοηθούν, σε στηρίζουν, σε εμπνέουν. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους σκέφτεσαι, πραγματικά τονώνεται η ψυχή σου και λες: "μόνο που τον σκέφτηκα, πήρα κουράγιο". (...) Αλλά να μην ξεχνάς ότι αυτός ο άνθρωπος είναι το όχημα και όχι ο ίδιος ο Θεός. Είναι ο μεταφορέας. Αυτός που σου μεταφέρει τον Θεό. Γι'αυτό, μην κολλάς σ'αυτόν τον άνθρωπο. Κατάλαβες; Γιατί μετά προσκολλάσαι, στεναχωριέσαι αν δεν έχεις αυτό το πρόσωπο, υποφέρεις, παρεξηγείσαι εύκολα, συγκρίνεις συνέχεια τους άλλους μ'αυτόν/ήν και μετά υποφέρεις. 

Για να μην υποφέρεις λοιπόν, μάθε πίσω απ'αυτούς τους ανθρώπους να'ναι ο Θεός. Να'ναι μαζί με τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε το πνεύμα του Θεού. Όχι ατομικά όμως, πχ: αυτός ή αυτή.

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)