Αναφέρεται, λοιπόν, ότι η ίδια η ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα. Λένε κάποιοι : "Και πώς κάποιος θα βρει τον Θεό αν δεν του μιλήσει κανείς; Και πώς θα καταλάβουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος; Πώς θα ξυπνήσει μέσα στον άνθρωπο η επιθυμία για τον Θεό";
Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ίδια η ζωή. Δε χρειάζονται κηρύγματα, δε χρειάζονται διδάσκαλοι, δε χρειάζονται ιεραποστολικές φλυαρίες. Ήδη η πρόνοια του Θεού μέσα απ'την προσωπική ζωή του καθενός μας μάς ανοίγει την πόρτα γι'αυτό: για το μυστήριο της ζωής. Εκατό κηρύγματα να κάνεις, χιλιάδες βιβλία να διαβάσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόπο που βρίσκει ο Θεός να μιλήσει σε κάθε άνθρωπο. Κι ο πιο συγκλονιστικός τρόπος που μιλά ο Θεός στον άνθρωπο είναι τα δικά μας αδιέξοδα, οι δικές μας απογοητεύσεις, οι δικές μας αποτυχίες. Μ'αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε το μέτρο μας. Καταλαβαίνουμε τις πραγματικές μας διαστάσεις. Ο άνθρωπος ωριμάζει απ'την εμπειρία της ζωής και αυτό του γεννά τη διάκριση: να διακρίνει και να αξιολογήσει τα πράγματα, τη ζωή και τις σχέσεις του.
Όσο αυτό δεν γίνεται είμαστε εγκλωβισμένοι στους λογισμούς μας, στις αγωνίες μας, στις φαντασιώσεις μας, στο άγχος μας.
απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης -www.iomilia.net
