Το μεγάλο όπλο

Η Νίνα, 10 ετών, ζει μαζί με τους γονείς της στο Κογκό της Αφρικής. Τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της πέθαναν σε ηλικία ενός και τριών ετών αντίστοιχα. Η μητέρα της είναι ήδη παστόρισσα, δηλαδή ιερέας των προτεσταντών. Η μικρή, ζώντας κοντά στην ορθόδοξη ιεραποστολή, ζήτησε σύντομα να βαφτιστεί. Παρά τις πολλές αντιρρήσεις των υπολοίπων ο πατέρας της, παρότι μη ορθόδοξος, της έδωσε την άδεια. Έτσι η Νίνα μετά το στάδιο της κατήχησης βαφτίστηκε και συνέχισε να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες της ορθόδοξης ιεραποστολής.

Μια μέρα η Νίνα έφερε μια μικρή χάρτινη εικονίτσα και την τοποθέτησε πάνω στο συρτάρι της κουζίνας, παρά και πάλι τις αντιδράσεις των οικείων της. Ένα απόγευμα ένας ανώτερος πάστορας επισκέφθηκε με την ακολουθία του το σπίτι της μικρής Νίνας, όμως δεν ήθελε να μπει μέσα παρά την ζεστή υποδοχή της μητέρας της μικρής. ’’Δεν μπαίνω μέσα, είπε στη μητέρα, διότι εδώ έχετε ένα μεγάλο όπλο’’. Μα ξέρετε δεν υπάρχει όπλο στο σπίτι, είπε η παστόρισσα. Το μεγάλο όπλο είναι η μικρή χάρτινη εικόνα που έχετε της είπε πάλι και τελικά έφυγε χωρίς να μπει στο σπίτι. Το γεγονός της δύναμης της μικρής εικονίτσας της Παναγίας συγκλόνισε την παστόρισσα η οποία πήγε στην ορθόδοξη ιεραποστολή και τελικά βαφτίστηκε και αυτή.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε!

Κενοδοξία, θυμός και ιεραποστολή

Αν κάποιος δεν έχει ειρήνη, αν μόλις του πεις κάτι, θυμώνει αμέσως, καταλαβαίνεις ότι ζει κενόδοξα, μάταια. Ένα στοιχείο που δηλώνει την κενοδοξία είναι ο θυμός. Αν θυμώνεις έστω και για πνευματικά (ζητήματα), είσαι ένας κακός ιεραπόστολος. Είσαι ένας δαίμονας και δεν το'χεις καταλάβει με το ένδυμα του καλού χριστιανού που θέλει να σώσει τους άλλους. 

Αν θέλοντας να σώσεις τους άλλους γίνεσαι οργίλος, έχεις πρόβλημα. Είσαι άρρωστος. Κυριαρχείσαι απ'το δαιμονικό πνεύμα. Ο Θεός δεν ταράσσεται. Κάνουμε τόσες βλακείες και δεν ταράσσεται. Και συ, είσαι πάνω κι απ'τον Θεό και ταράσσεσαι για τον άλλον που λέει τη βλακεία του; Και χάνεις την ειρήνη σου; "Μα εγώ το κάνω για τα παιδιά μου! Για να τα σώσω!" Και ποιος σου είπε ότι είσαι Θεός για να τα σώσεις τα παιδιά σου; Ο θυμός που βγαίνει από μέσα σου δε μαρτυρεί κάτι άλλο παρά το δικό σου πάθος. Τη δική σου αναπηρία, τη δική σου κενοδοξία...

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσ/νίκης (www.iomilia.net)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

από τη Μαδαγασκάρη. Από επίσκεψη φίλου.

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ίδια η ζωή

Αναφέρεται, λοιπόν, ότι η ίδια η ζωή είναι το καλύτερο κήρυγμα. Λένε κάποιοι : "Και πώς κάποιος θα βρει τον Θεό αν δεν του μιλήσει κανείς; Και πώς θα καταλάβουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος; Πώς θα ξυπνήσει μέσα στον άνθρωπο η επιθυμία για τον Θεό";

Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η ίδια η ζωή. Δε χρειάζονται κηρύγματα, δε χρειάζονται διδάσκαλοι, δε χρειάζονται ιεραποστολικές φλυαρίες. Ήδη η πρόνοια του Θεού μέσα απ'την προσωπική ζωή του καθενός μας μάς ανοίγει την πόρτα γι'αυτό: για το μυστήριο της ζωής. Εκατό κηρύγματα να κάνεις, χιλιάδες βιβλία να διαβάσεις δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόπο που βρίσκει ο Θεός να μιλήσει σε κάθε άνθρωπο. Κι ο πιο συγκλονιστικός τρόπος που μιλά ο Θεός στον άνθρωπο είναι τα δικά μας αδιέξοδα, οι δικές μας απογοητεύσεις, οι δικές μας αποτυχίες. Μ'αυτό τον τρόπο καταλαβαίνουμε το μέτρο μας. Καταλαβαίνουμε τις πραγματικές μας διαστάσεις. Ο άνθρωπος ωριμάζει απ'την εμπειρία της ζωής και αυτό του γεννά τη διάκριση: να διακρίνει και να αξιολογήσει τα πράγματα, τη ζωή και τις σχέσεις του.

Όσο αυτό δεν γίνεται είμαστε εγκλωβισμένοι στους λογισμούς μας, στις αγωνίες μας, στις φαντασιώσεις μας, στο άγχος μας. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου -Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης -www.iomilia.net

Δε μιλάω σε κανέναν για το Χριστό αν δε το ζητήσει

Πρέπει να θέλει ο άλλος να κάμει κάτι. Και θυμάμαι το γέροντα Πορφύριο που έλεγε: 

"Εγώ βρε δε μιλάω σε κανένα για το Χριστό, εάν δε θέλει, εάν δε μου το ζητήσει". Και δεν το έλεγε εγωιστικά, αλλά από σεβασμό της ελευθερίας των άλλων. "Εγώ προσεύχομαι γι'αυτούς, τους κάνω και θαύματα ακόμη, αλλά δεν τους μιλάω. Θέλω να ανοίξει η ψυχή τους και να μου το ζητήσουνε".

(αρχ. Ανανία Κουστένη, Λόγοι Β', σελ.75)
απόσπασμα απ'το βιβλίο Ανθολόγιο συμβουλών, γέρ. Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Μήλεσι Αττικής

Ο χωρικός, ο γέρ. Πορφύριος και οι νέοι

Ένα πρωινό Κυριακής ο γέροντας κατηφόριζε, μαζί μ'ένα γνωστό του ηλικιωμένο χωρικό προς την εκκλησία ενός χωριού. Στο δρόμο συνάντησαν μια παρέα έξι-επτά νεαρών που βάδιζαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο χωρικός ρώτησε τους νεαρούς: "Πού πάτε παιδιά;" Εκείνοι απάντησαν: "Στο καφενείο". Τότε ο χωρικός (που ήταν πολύ αυστηρός) τους είπε: "Δε ντρέπεστε, Κυριακή πρωί σήμερα, αντί να βρίσκεστε στην εκκλησία, πηγαίνετε στο καφενείο; Χριστιανοί είστε σεις;" Και τους εξαπέλυσε ένα υπαίθριο ζηλωτικό κήρυγμα. Οι νεαροί του μίλησαν υβριστικά και συνέχισαν το δρόμο τους. Ο Γέροντας σιωπούσε. Ο χωρικός, γεμάτος έξαψη και αυταρέσκεια, είπε στο Γέροντα: "Καλά τα είπα στα παλιόπαιδα;" Κι ο γέροντας: "Δεν τα είπες καλά". Ο χωρικός, που περίμενε συγχαρητήρια, πικράθηκε απ'την απάντηση του γέροντα. Έφτασαν στην εκκλησία. Ο γέροντας μπήκε στο ιερό και ο χωρικός έπιασε ένα στασίδι. Δε πέρασε μισή ώρα και να'σου όλοι οι νεαροί της παρέας και μπαίνουν στην εκκλησία. Ο χωρικός έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση. Μόλις τέλειωσε η Θεία Λειτουργία και βγήκε ο γέροντας απ'το ιερό, ο χωρικός έσπευσε να τον συναντήσει και του'δειξε τα παιδιά λέγοντας: "Είδες που μου είπες ότι δεν τους τα είπα καλά; Σκέφτηκαν τα λόγια μου και ήρθαν στην εκκλησία". Κι ο γέροντας χαμογελώντας του εξήγησε ότι ήρθαν επειδή προσευχόταν σιωπηλά γι'αυτά και όχι διότι επηρεάστηκαν από τον τρόπο του.

απόσπασμα απ'το βιβλίο Ανθολόγιο συμβουλών του γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, εκδ. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής

Βιβλιοπροτάσεις

Η ασκητική της αγάπης

Έχεις ποτέ συναντήσει ανθρώπους που ακτινοβολούν αγάπη και χαρά; Μέσα στο βιβλίο αυτό της μοναχής Γαβριηλίας, εκδόσεις τάλαντο, περιγράφεται ένας άνθρωπος που όλη του η ζωή ήταν δοσμένη στην αγάπη. Χωρίς αναστολές, χωρίς πεδίο αμφιβολιών έκανε πράξη την παμμέγιστη, εκρηκτική, συμπαντική εντολή της αγάπης. Η γερόντισσα Γαβριηλία ήταν μορφή του εικοστού αιώνα που η παρουσία της χαράχτηκε βαθιά στο ρου της ιστορίας. Ποια ήταν; Ανάργυρη, νηπτική, ασκήτρια και ιεραπόστολος των λεπρών, των τυφλών και των απολωλότων. Η ταπεινή προσφορά του ολοκαυτώματος ενός ανθρώπου στο Θεό και τον πλησίον.

Και πού δεν πήγε. Και πού δεν ταξίδεψε. Ένα ταξίδι στην καρδιά της Αγάπης σε 94 χρόνια και 4 ηπείρους είναι αυτό το βιβλίο. Τα λόγια της μυρίζουν άνοιξη, ευωδιάζουν ελπίδα. "Ούτε πού πας ούτε τι κάνεις ούτε πώς ζεις ούτε αν βοηθείς τους άλλους...Ένα έχει σημασία. Το ποιόν και το ποσόν της αγάπης που δίνεις παντού. Παντού. Χωρίς διακρίσεις", έλεγε." 'Αμα γίνουμε εμείς ο καθρέφτης όπου βλέπει ο άλλος το πρόσωπό του, κι αυτός ο καθρέφτης είναι χαρούμενος, δε μπορεί παρά να δει κι εκείνος κάτι".

Ένα βιβλίο που σε κάνει να χαρείς! Μια πανδαισία ελπίδας, υπομονής και χαράς. Διαβάστε το οπωσδήποτε!

υγ: Όσοι δεν ψηφίσατε στην σημαντική ψηφοφορία, βρίσκεται πάνω δεξιά.

Πρώτη φορά είδαμε παπά και να μη μας μιλήσει για το Θεό

Κι έλεγαν οι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι: "Πρώτη φορά είδαμε παπά και να μη μας μιλήσει για το Θεό". Όταν κάποια νέα του το είπε με αφέλεια, εκείνος της απάντησε ως εξής:

 "Σε παρακαλώ, Γιωργία παιδί μου, μη με παρεξηγείς, που δε σου μίλησα για το Χριστό. Δεν το έκανα από ασέβεια, αλλά από ευσέβεια. Γιατί εγώ δε μιλώ σε κανένα θρησκευτικά αν δε μου το ζητήσει". (...) Κι ο γέροντας έβαζε στους αρχάριους αυτούς ένα πολύ ελαφρύ πνευματικό πρόγραμμα, που σίγουρα θα το εκτελούσαν μετά χαράς.

απόσπασμα απ'το βιβλίο "Ανθολόγιο συμβουλών" του γέροντα Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη,
εκδ. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής






υγ: Καλημέρα. Θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με το θέμα της ψηφοφορίας πάνω δεξιά. Πιστεύετε ότι θα πρέπει στην αόρατη γωνιά να σχολιάζουμε και γεγονότα της καθημερινότητας; πχ:εκλογές, πολιτική, γεγονότα διάφορα; Οι δύο απόψεις οι αντίθετες είναι οι εξής: Η μία άποψη λέει ότι δεν πρέπει η αόρατη γωνιά να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Πρέπει να είναι "παρούσα" και να ασχολείται. Η άλλη (και εντελώς αντίθετη άποψη) λέει ότι υπάρχουν τόσα άλλα άπειρα sites και blogs και θα ήταν καλό η αόρατη γωνιά να συνεχίσει να πραγματεύεται τα θέματα με τα οποία ασχολείται όλο αυτό τον καιρό... Έχω αρχίσει να καταλήγω σε μια άποψη, αλλά δε θα σας την πω ακόμα. Περιμένω την δική σας ψήφο ή και το σχόλιό σας επιπρόσθετα, αλλά αιτιολογημένα. Ευχαριστώ.