Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα γιορτάζει, μεταξύ άλλων, ο άγιος Μακάριος ο νέος.  

   Δεν είναι γνωστός ο τόπος καταγωγής και ποιοί ήταν οι γονείς του Αγίου Μακάριου. Υπήρξε μαθητής του Αγίου Νήφωνος (†1508 - βλέπε 11 Αυγούστου) Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου τον βίο μιμήθηκε. «Φθάσας δε εις το άκρον και τέλειον της θείας αγάπης εφλέγετο καθ' εκάστην η καρδία του και επόθει να αξιωθή να τελειώση την ζωήν του με μαρτυρικόν θάνατον». Φανέρωσε τον ένθεο πόθο του στον άγιο διδάσκαλό του, που βρισκόταν τότε πάλι στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, και αφού γνώρισε ότι η επιθυμία του είναι πράγματι κατά θεία βούληση, τον νουθέτησε κατάλληλα, του ευχήθηκε, τον ευλόγησε, τον κατεφίλησε και τον κατευόδωσε προς την οδό του μαρτυρίου και του είπε: «Άπελθε, τέκνον, εις την οδόν του μαρτυρίου, ότι κατά την προθυμίαν σου, θέλεις αξιωθή να λάβης τον στέφανον της αθλήσεως και να αγάλλεσαι αιωνίως μετά των μαρτύρων και των οσίων».

   Ο Μακάριος είχε συνοδεύσει, μαζί με τον παραδελφό του Ιωάσαφ (βλέπε 26 Οκτωβρίου), τον Γέροντά του Άγιο Νήφωνα στις μακρές και καρποφόρες ιεραποστολικές περιοδείες του στη Μακεδονία και στην Ουγγροβλαχία. Το 1505 μ.Χ. ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη Μονή Βατοπαιδίου. Έμειναν επί μία διετία.

   Κατά την προφητεία του Αγίου Νήφωνος ο μακάριος Μακάριος μετέβη με χαρά στη Θεσσαλονίκη κηρύττοντας με θάρρος τον Χριστό στους μουσουλμάνους. Συνελήφθη και βασανίσθηκε ανελέητα από τους Τούρκους. Τον κτύπησαν με μαχαίρια και ξύλα και αιμόφυρτο τον οδήγησαν στη φυλακή, όπου στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Όταν με τον φωτισμό και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο Άγιος Νήφων πληροφορήθηκε, ευρισκόμενος στη μονή Βατοπαιδίου, το γεγονός την ίδια ώρα, λέει στον άλλο μαθητή του Ιωάσαφ, τον παραδελφό του Μακαρίου: «Να ηξεύρης τέκνον μου, ότι ο συνάδελφός σου Μακάριος ετελείωσε σήμερον διά του Μαρτυρίου, και υπάγει να χαίρεται εις τους Ουρανούς, με τους χορούς των Οσίων, και των Μαρτύρων».

   Η μνήμη του οσιομάρτυρος Μακαρίου, που θεωρείται και ο πρώτος Νεομάρτυς Αγιορείτης, τιμάται στις 14 Σεπτεμβρίου. Το μαρτύριό του πραγματοποιήθηκε το 1507 μ.Χ. και όχι το 1527 μ.Χ., όπως λανθασμένα αναφέρεται, αφού ο Γέροντάς του Άγιος Νήφων εκοιμήθη το 1508 μ.Χ.

πηγή εδώ

Υμνολογίας στιγμή

Τον Κορνήλιο τον εκατόνταρχο ίσως τον έχεις ακουστά. Ήξερες όμως ότι έγινε άγιος; Ότι είναι μάρτυρας; Ιερομάρτυρας; Όπως βλέπουμε και στο τροπάριο στην φωτογραφία, ήταν σπουδαίος άνθρωπος που η εξουσία δεν τον διέφθειρε. Κατάλαβα ότι σημασία έχει η αγάπη, η ένωση με τον Θεό. Γι'αυτό και έμεινε ταπεινός, με την ελεημοσύνη να τον χαρακτηρίζει. Ας έχουμε την προσευχή του απ'του Παραδείσου τα μέρη.

Γράμμα σε σένα

Αγαπημένη φίλη, αγαπημένε φίλε,

  Σίγουρα έχεις διαβάσει αρκετά πράγματα για την κρίση, την κατάκριση. Την κριτική που τόσο εύκολα ασκούμε ή μας ασκείται. Και έχουν γίνει τόσες αναλύσεις... Από άποψη επιστημονική, από πολλές διαφορετικές σκοπιές και γωνίες. Οι επιστήμες εκφράζονται, οι άνθρωποι το ίδιο. Όμως, εν τέλει, τι σημασία έχουν όλες αυτές οι...καταθέσεις απόψεων;

  Στην εκκλησία μας, όπου όλοι είμαστε αμαρτωλοί, συγχωρούνται όλα. Με την μετάνοια όλα σβήνονται. Ο άνθρωπος γίνεται δεκτικός της θείας Χάρης όταν νιώσει και συναισθανθεί ότι δεν υπάρχει καμιά αυτοδικαίωση. Καμιά εμπορικότητα "δίνω-παίρνω". Στην εκκλησία, το ιατρείο του Θεού, μπαίνουμε όλοι γιατί όλοι έχουμε πολλά τραύματα και πληγές. Και βγαίνουμε υγιείς μόνο αν (θελήσουμε να) ταπεινωθούμε. Είμαστε όλοι μας αμαρτωλοί και έτσι, καλέ/ή μου φίλε/η, πρέπει να προχωρούμε. Σου παραθέτω και το τι γράφει ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκυ περί του θέματος:

  "Να θυμάσαι πως δεν μπορείς να γίνεις κριτής κανενός. Δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής για έναν κακούργο, πριν νιώσει πως κι αυτός είναι το ίδιο κακούργος σαν κι αυτόν που έχει μπροστά του. Αυτό φαίνεται παράλογο αλλά είναι αληθινό. Γιατί, αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε αυτός ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω."

  Καλημέρα. Καλή δύναμη. Να ευχόμαστε όλοι για όλους.

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  το κάθε πράγμα θέλει τον καιρό του. Και γίνεται στον καιρό του. Μ'αρέσει να παρατηρώ τη φύση. Το πώς αλλάζουν χρώματα τα φύλλα των δέντρων. Το ποιοι καρποί και ποια φρούτα βγαίνουν το καλοκαίρι, ποια την άνοιξη, τον χειμώνα ή το φθινόπωρο. 

  Όλα έχουν τον δικό τους χρόνο. Το να βιαζόμαστε να πάρουμε κάτι πριν την ώρα του είναι ανώφελο. Το να εμμένουμε επίσης σε κάτι, το οποίο έχει πλέον περάσει, εξίσου ανώφελο. Το τώρα είναι δικό μας. Το παρελθόν πέρασε, το μέλλον είναι άγνωστο. 

  Όλα είναι του Θεού. Εκείνος γνωρίζει τα πάντα. Εμείς μονάχα αξίζει να δεχόμαστε το τώρα. Να ρέουμε (σαν γλυκά ρυάκια) μαζί Του. Να αφηνόμαστε στο έλεός Του και στην αγάπη Του. Να ζητάμε μεν αυτό που θέλουμε, αλλά να Τον αφήνουμε να μας φέρνει ό,τι Εκείνος κρίνει ότι είναι για καλό μας. 

  Είναι Πατέρας μας στοργικός και μεις παιδιά Του αγαπημένα! Υπάρχει κάτι πι΄όμορφο;

Απομαγνητοφωνώντας...

  "Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά, αφού έχουμε Θεό παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το αίμα Του, δεν δικαιούμαστε να ανησυχούμε. Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως, στα δυσκολοακατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντησή μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον Βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι του για να ενεργήσει.

  Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι, διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει. Μετά από λίγο, πάλι την αποσύρει. Όμως, η αίτηση πρέπει να μείνει για να πάρει τη σειρά της."

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από ανάγνωση του βιβλίου του γέροντα Παϊσίου (εκδ.Σουρωτής)

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Φωτογραφία εβδομάδας! Από το μικρό, πολύ παλαιό εξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων στην λακωνική Μάνη. Το είχα επισκεφτεί πριν περίπου πέντε μήνες. Καλημέρα σε όλους :)

Η ομιλία της εβδομάδας

Καλημέρα, αδερφή/έ. Για σήμερα έχουμε μια ομιλία του αγιορείτη γέροντα Μωυσή. Μας μιλάει ο μακαριστός γέροντας για την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Και μόνο η φωνή του γέροντα μπορεί να μας γεμίσει γαλήνη. Να'χουμε την ευχή του. Καλή ακρόαση.

Του βίου του αγίου της ημέρας

   Ο Άγιος Σώζων έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Πατρίδα του ήταν η Λυκαονία και σαν εθνικός ονομαζόταν Ταράσιος. Όταν βαπτίσθηκε χριστιανός, ονομάσθηκε Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε στάθηκε πράος απέναντι τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». 

  Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό. Κάποτε ο Σώζων πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε, η ψυχή του πράου Σώζοντα παροργίστηκε. Τότε, με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του χρυσού αγάλματος, το πούλησε και τα έσοδα διαμοίρασε στους φτωχούς. 

  Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους. Όταν το έμαθε αυτό ο Σώζων, παρουσιάστηκε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε και κάποιους φτωχούς. Αμέσως τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά, όπου ο πράος και ζηλωτής βοσκός απήλθε προς τον Κύριο.

πηγή εδώ

Υμνολογίας στιγμή

Σήμερα στο Μηναίο, υπάρχει και ειδικός κανόνας (ανάμεσα στους άλλους κανόνες) για την ανάμνηση του θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ας τον επικαλούμαστε. Είναι για όσους κατοικούν στη γη ανθρώπους 'φύλακας και ρύστης'. Είναι εκείνος που μπορεί να μας βοηθήσει στις ταλαιπωρίες μας που μας 'φθοροποιούν'. Δηλαδή σε ό,τι μας φθείρει, μας καταβάλλει, μας κάνει να χάνουμε την ελπίδα μας. Ας μας προστατεύει όλους. 

Γράμμα σε σένα

Αγαπημένε/η φίλε/η,

μου κάνει εντύπωση που πολλά τραγούδια έχουν μια μυρωδιά ενότητας. Οι στίχοι, δηλαδή, κρύβουν είτε ένα παράπονο του στιχουργού είτε την ευχή του στυλ "εύχομαι να'μαστε μαζί". Αυτό σε άπειρα τραγούδια, ξένα κι ελληνικά. 

  Νιώθω πως όλοι οι άνθρωποι στο βάθος της καρδιάς τους έχουν αυτό το αίσθημα της ενότητας. Του 'ανήκειν'. Νομίζω είναι του Θεού προίκα και δώρο προς εμάς. Μα οι πιο πολλοί είμαστε αμαρτωλοί και καλύψαμε και κρύψαμε αυτό το διαμαντάκι. Το καταχωνιάσαμε σε σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής μας. 

  Μα όταν αρχίσεις λίγο-λίγο ν'αποζητάς το κάτι ανώτερο, στην ουσία τον Θεό, αυτό φανερώνεται αθόρυβα. Δεν το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι διότι δυστυχώς δεν έτυχε να γνωρίσουν βιωματικά τον Χριστό και την ορθοδοξία.

  Μα στην παράδοσή μας, στην ορθόδοξη βιωματική προσέγγιση, η ενότητα είναι το Α και το Ω. Είναι αυτό που έλεγε συνεχώς ο άγιος Πορφύριος και που ήταν και οι τελευταίες λέξεις του στην επίγεια ζωή του: "ίνα ώσι εν". Το ευαγγελικό ρητό σαν προτροπή κι ευχή και προσευχή προς τον θρόνο Του.

  Αγαπημένε φίλε και φίλη, η αγάπη εκφράζεται μέσα απ'την ανιδιοτέλεια. Κι η ανιδιοτέλεια σημαίνει να είσαι ανοιχτός. Κι αυτό συνταιριάζεται τόσο αρμονικά με αυτή την θεϊκή ενότητα! Είμαστε ένα σώμα: η εκκλησία μας! Είμαστε μαζί! Κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει από μόνος του. Στεκόμαστε στα πόδια μας διότι είμαστε μέλη της αμπέλου Του. 

Σελίδες ημερολογίου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

  τώρα που το φθινόπωρο ήρθε και σιγά-σιγά επανερχόμαστε στους ρυθμούς που είχαμε κάπως ξεχάσει λόγω καλοκαιριού, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είχα δει ένα πρωινό σαν κι αυτό, πριν δυόμιση μήνες περίπου.

  Ήμουν στο μπαλκόνι μου, η ώρα ήταν περίπου 09:15. Είχα ετοιμάσει φραπέ με μπόλικο πάγο κι ένα τοστ και καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου να απολαύσω τις πρώτες πρωινές ηλιαχτίδες που θα έφταναν στο μπαλκόνι. (Λόγω του βουνού, έρχονταν πιο αργά στο χώρο μου οι αχτίδες).

  Στο απέναντι κτίριο, ένα αγαπημένο ζευγαράκι περιστεριών προσπαθούσε με κόπο να χτίσει το δικό του σπιτικό. Πάσχιζαν να βρουν μικρά αγριόχορτα, λεπτά κλαδάκια ώστε να τα χρησιμοποιήσουν. Θυμάμαι πως κάθε μέρα (πρωί κι απόγευμα) δούλευαν με την ίδια μαχητικότητα, ενέργεια κι υπομονή. Ο αρσενικός πετούσε συνεχώς φέρνοντας τις 'πρώτες ύλες' και η θηλυκιά προσπαθούσε να χτίσει τη φωλιά. Τελικά, τα κατάφεραν μια χαρά!

  Τα συμπάθησα πολύ αυτά τα περιστεράκια. Τα βοήθησα κι εγώ. Έσπασα μερικά κλαδάκια ώστε να χωρέσουν στον μικρό χώρο που ετοίμαζαν τη φωλίτσα τους. Τους έριχνα λίγο ψωμάκι. Τα νοιάστηκα. 

  Αυτά τα δύο αγαπημένα πετούμενα με δίδαξαν πολλά. Την υπομονή, την αγάπη, την φροντίδα, την προνοητικότητα. Η φύση είναι κι αυτή πλασμένη απ'τον ίδιο Δημιουργό όπως κι εγώ. Τα φροντίζει κι αυτά. Εμείς γιατί να μην Τον εμπιστευόμαστε από καρδιάς; 

Απομαγνητοφωνώντας...

"Τώρα είμαι απόλυτα σίγουρος. Ο άνθρωπος είναι υποψήφιος θεός. Εγώ, εσείς, ο καθένας, η καθεμιά, αυτό είμαστε. Το αν αντί να γίνουμε θεοί, γίνουμε σκουπίδια, θα είναι η δική μας επιλογή και μόνο. Δεν υπάρχει τρίτη λύση. Και γι'αυτό, βλέπετε, ο θάνατος είναι αυτό που σκοντάφτουν οι άνθρωποι". 

απομαγνητοφώνηση της αόρατης γωνιάς από αυτήν την ομιλία του π.Παύλου, μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Καλή Κυριακή, αδέρφια! Για σήμερα, έχουμε μια φωτογραφία ενός φίλου από ταξίδι του στο Αιγαίο! Δεν θυμάται από πού είναι! Οπότε, όποιος γνωρίζει περισσότερες λεπτομέρειες, ας μας πει :) :)

Η ομιλία της εβδομάδας

Σήμερα θα΄θελα να μοιραστώ μαζί σας ένα επεισόδιο απ'τα "Φωτεινά Μονοπάτια". Δεν είναι ακριβώς ομιλία, όμως έχει πολύ σπουδαία πράγματα να μας δωρίσει. Είναι αφιερωμένο το επεισόδιο στον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Καλό μήνα να έχουμε, καλή αρχή!