Πάλι γέμισε αστέρια ο ουρανός

Πάλι γέμισε ο ουρανός αστέρια… και φέρνει κρύο της ακροθαλασσιάς η μυρωδάτη αύρα… Παράξενος τελικά που είναι ο κόσμος… Δυο τρεις ξερόβραχοι ριγμένοι σε μια ξεχασμένη ακρογιαλιά, μια πολιτεία που θριαμβεύει στην μιζέρια της πάνω στον μακρινό κόλπο, και ένα παιδί που κρεμάει μια-μια τις σκέψεις του απ’ τα λυχναράκια τ’ ουρανού. Όμορφα που ‘ναι… Ιδιωτική υπόθεση. Ιδιωτική ταινία φαντασίας… Χωρίς pop corn και coca cola, αλλά μια θάλασσα μαύρο ουρανό και λίγη φρέσκια σπιτίσια λεμονάδα, σ’ ένα μπουκαλάκι Αύρα. Πάντα μαζί μου το σπίτι… Το κουβαλάς μαζί σου έλεγε ο Καβάφης… Κάτι θα ‘ξερε.

Ηρεμία… Για μια στιγμή σταμάτησαν κι οι σκέψεις να λιθοβολούν… Λες και ζήλεψαν το χορό που έστησαν οι άλλες με τ’ αστέρια. Ωραίες που ήταν. Νύμφες του μέλλοντος και του παρελθόντος σε μια νύχτα ονειρική στο παλάτι της σελήνης. Της σελήνης μου. Εκείνη θα ‘λειπε φαίνεται, μιας και το ολόχρυσό της πέπλο δεν φαινόταν να τριγυρνάει στο παλάτι…

Στο πλάι μου το κερί τρεμόπαιζε. Σαν τη ψυχή που παλεύει για να ζήσει μες την πολύβουη ηρεμία της πόλης… Το προστάτεψα για λίγο και το κράτησα ζωντανό, για να φέγγει σαν μετρώ της μοναξιάς μου τα χτυποκάρδια.

Η Ερμιόνη, ο Γιάννης, ο Δημήτρης, η Μαρία… Οι σκέψεις μου… Ονοματοποιημένες και μυρωδάτες. Στιγμές, ώρες, μέρες… Εγώ… Εγώ τεμαχισμένος και κρεμασμένος στο διάστημα. Στο δικό μου διάστημα. Σ’ αυτό που οι σκέψεις μου όρισαν να βλέπω και όχι σ’ αυτό που ο Θεός μου χάρισε. Κρίμα… Κρίμα; Καθόλου… Λες κι αυτά που βλέπω στο σύμπαν μου μπορώ να τα κατανοήσω. Λες κι αν είχα πιο πολλά θα μπορούσα να τα εκτιμήσω. Τελικά η γοητεία του «ορισμένου» αυτή είναι… Ότι φωτίζει την ταπεινή μας υπόσταση. Ότι μας δίνει δύναμη να παλέψουμε για το κάτι παραπάνω. Ότι μας δίνει τη δύναμη να μπορούμε ακόμα να πούμε ένα ευχαριστώ σ’ αυτόν που έφτιαξε τόσα «σύμπαντα» όσες και οι σελήνες που βλέπει ο καθένας…

Τελικά οι ζηλιάρες δεν φάνηκαν. Δεν θα εκτίμησαν φαίνεται ότι όλοι χωράνε σ’ αυτό το πανηγύρι τ’ ουρανού. Κρίμα… Κι ήτανε στρωμένα τα τραπέζια με ολόλευκα υφάσματα και κρίνους. Είχε θέσεις… Τους φώναξα να ‘ρθουνε με κραυγή αγωνίας, μα τελικά η σιγαλιά της πόλης στάθηκε δυνατότερη… Και θυμάμαι που τις έβαλα στην πάνω αριστερή τσέπη της ψυχής. Εγκλωβισμένες της Αγάπης μου. Τελικά ή η αγάπη μου φάνηκε μικρή ή η αγάπη μου φάνηκε μικρή… Αλλιώς δεν εξηγείται…

Κουράστηκα όμως. Με κούρασε η αγωνία της αναμονής της ανεκπλήρωτης επιθυμίας… Τελικά όμως αυτές οι αναμονές μας κάνουν δυνατότερους. Μας γεμίζουν με πείσμα. Πείσμα αγάπης. Ξεκρέμασα λοιπόν τις σκέψεις μου απ΄ τα ουράνια και τράβηξα με τη σακαράκα μου για τη θριαμβεύουσα, αφού πρώτα έδωσα μια υπόσχεση στους ξερόβραχους. Την επομένη θα ήμουνα και πάλι εκεί, και μαζί με την Ερμιόνη, τον Γιάννη, το Δημήτρη, τη Μαρία, θα έφερνα και την Άννα, τον Βαγγέλη, τον Κωνσταντίνο… όλοι θύματα της αγάπης. Όλοι θύματα της αγάπης Του!

Φίλε, ραντεβού αύριο… Ξέρεις που… Συγγνώμη.

Εύμαιος

Αν πάσχεις από αϋπνίες...

Η προσευχή είναι ένα πολύ ωραίο μυστικό ύπνου.Και κει είναι μπέρδεμα με τον διάβολο.Όταν έχεις αϋπνία, ο καλύτερος τρόπος για να κοιμηθείς είναι να κάνεις προσευχή. Γιατί; Επειδή μπερδεύεις τον διάβολο. Πώς τον μπερδεύεις; Ο διάβολος σε βλέπει που προσεύχεται και λέει: "

Αυτός τώρα προσεύχεται. Κάνει μεγάλη ζημιά στην δικιά μου παρουσία. Αν τον αφήσω να συνεχίσει να προσεύχεται, μου κάνει κακό. Τι διάβολος είμαι; Θα τον πολεμήσω". Σε πολεμάει. Και πώς σε πολεμάει, όταν προσεύχεσαι; Με την υπνηλία.
Εσένα, όμως, εκείνη την ώρα η υπνηλία σου χρειάζεται. Πρέπει να κοιμηθείς. Οπότε ο διάβολος μπερδεύεται και λέει: "Αν τώρα του φέρω ύπνο, θα κοιμηθεί. Αλλά ούτε έτσι θέλω να τον δω ευχαριστημένο. Εγώ θέλω να είναι άϋπνος. Να'ναι τα νεύρα του κουρασμένα. Αλλά η προσευχή που κάνει, πιο πολύ με εκνευρίζει. Λοιπόν, ας κοιμηθεί. Με συμφέρει απ'τα δυο αυτό". Οπότε εμείς είμαστε κερδισμένοι.
Όταν είμαστε άϋπνοι,θα μας μείνει το κέρδος της προσευχής. Αν μας πάρει ο ύπνος, είναι κάτι που το θέλαμε. Οπότε πάλι κερδισμένοι είμαστε! Γι'αυτό, όταν ξαπλώνουμε το βράδυ, να μην μας παίρνει ο ύπνος με άλλα πράγματα στο κεφάλι. Μονάχα με την προσευχή...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από εκπομπή Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Η προσευχή της νύχτας είναι η καλύτερη

Πολύ ωφελεί να σηκώνεστε τη νύχτα για προσευχή. Καλύτερη είναι η προσευχή της νύχτας [...] Είναι μια συνήθεια, μόλις ξυπνήσεις, να πεταχτείς αμέσως όρθιος. Μπορεί , βέβαια, να γυρίσεις απ'την άλλη μεριά και να σε πάρει ο ύπνος μέχρι το μεσημέρι. Πολύ κακό. Γι'αυτό μόλις ξυπνήσεις, αμέσως να σηκωθείς. Να διαλέγεις τις ώρες της νύχτας. Μπαίνεις ευκολότερα στην προσευχή.
Αυτός που αγρυπνεί τη νύχτα στην προσευχή, την άλλη μέρα μπορεί να εργαστεί πιο καλά. Διότι τον χαριτώνει ο Θεός και ανανεώνεται ψυχικά. Αντίθετα, όποιος δεν έχει διάθεση να κάνει θυσίες για την αγάπη του Χριστού, ο ίδιος αποκλείει τον εαυτό του απ'την χάρη.
Ακόμη και τυχαία να ξυπνήσεις τη νύχτα, μην ξανακοιμηθείς αμέσως. Είναι μια ευκαιρία που σου δίνει ο Θεός να προσευχηθείς όσο μπορείς μες στην ησυχία.

γέροντας Πορφύριος

Φιλότιμο και Θεία Πρόνοια

Στην Κόνιτσα ήμουν στη μονή Στομίου. Μετά την πανήγυρη στις 8 Σεπτεμβρίου, οι προσκυνητές τα είχαν αφήσει όλα άνω-κάτω. Εκεί που τακτοποιούσα κάτι, βλέπω, κάθησε η αδελφή μου και μια άλλη κοπέλα να συμμαζέψουν. Αυτή η καημένη είχε ακόμη δύο αδελφές οι οποίες είχαν παντρευτεί και αυτή που ήταν μεγαλύτερη είχε μείνει ακόμα ανύπαντρη. Τι φιλότιμο είχε! Αφού τα τακτοποίησαν όλα στο τέλος μου λέει: «Αν χρειάζεται πάτερ κάτι να καθήσουμε να κάνουμε και τίποτε άλλες δουλειές». Τόσο πολύ φιλότιμο! Λέω μέσα μου. Πάω στο εκκλησάκι και λέω με όλη μου την καρδιά: Παναγία μου, οικονόμησέ την εσύ. Εγώ δεν έχω τι να της δώσω-και να είχα δεν θα το δεχόταν κιόλας. Ε, μόλις πήγε στο σπίτι της, την περίμενε ένας που ήμασταν μαζί στρατιώτες, ένα πολύ καλό παιδί, κομμάτι μάλαμα και από καλή οικογένεια. Παντρεύτηκαν, μια χαρά! Πώς την πλήρωσε η Παναγία!

Παισίου Αγιορείτου: Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο (βλέπε & http://istologio.org/?p=2079&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+(Alive+blog))

Ανατολή και δύση

Όπως ο ήλιος σιγά-σιγά, σχεδόν ανεπαίσθητα ανατέλλει και όλο και περισσότερο φωτίζει τη γη,έτσι και εμείς όλο και πιο πολύ να γινόμαστε καλύτεροι. Όλο και πιο πολύ να αφήνουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης, τον Χριστό, να έρχεται στη ζωή μας και να την αγιάζει.

Όσο φωτεινή μπορεί να γίνει η ημέρα τόσο φωτεινές να είναι και οι σκέψεις μας.Οι λογισμοί μας.

Και, όπως ο ήλιος τόσο απαλά και διακριτικά οδεύει προς τη δύση του και χαρίζει απλώνοντας μαγευτικά χρώματα, έτσι και η ψυχή μας να αποδίδει την ευωδία της Θείας Χάρης και την ομορφιά του Χριστού μας.

Τα κύματα της προσευχής

Σίγουρα έχεις δει κεραίες που εκπέμπουν σήματα... Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την προσευχή. Όταν προσεύχεσαι, εκπέμπεις κύματα. Σήματα προς τον Θεό. Όμως, χωρίς να το καταλαβαίνεις, καταφέρνεις και άλλα πράγματα: δημιουργείς μαζί με το φύλακα-άγγελό σου μια ασπίδα προστασίας γύρω σου που σε προστατεύει απ'τις επιθέσεις του διαβόλου.
Επίσης, τα κύματα της προσευχής σου επηρεάζουν θετικά και τους γύρω σου. Τους δημιουργείς δηλαδή μια ατμόσφαιρα προσευχής...

Τα ατακτοποίητα...

Είναι πολύ σημαντική η εξομολόγηση στη ζωή μας. Μας συμβουλεύει ο γέροντας Παϊσιος:
«Αν βλέπεις ότι δεν έχεις γαλήνη, αλλά στεναχώρια, να ξέρεις ότι υπάρχει μέσα σου κάτι ατακτοποίητο και πρέπει να το βρεις, για να το διορθώσεις. Κάνεις ας υποθέσουμε ένα σφάλμα, στεναχωριέσαι, αλλά δεν το εξομολογείσαι. Σου συμβαίνει μετά ένα ευχάριστο γεγονός και νιώθεις χαρά. Αυτή η χαρά σκεπάζει τη στεναχώρια για το σφάλμα σου και σιγά-σιγά το ξεχνάς, δεν το βλέπεις επειδή καπακώθηκε από τη χαρά. Αλλά εκείνο εσωτερικά δουλεύει ...» Και ο γέροντας Πορφύριος επίσης μας λέει σχετικά:
«Όταν έρθει και κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στεναχώριες. Τότε φεύγει και η αμαρτία».

Ας προσπαθήσουμε με το μυστήριο της εξομολόγησης να κάνουμε τα πάντα ώστε να ελκύσουμε την Χάρη του Χριστoύ στην ύπαρξή μας. Αν γίνει αυτό, τότε έρχεται η γλύκα της Θείας Χάρης. Τότε έρχεται η γαλήνη. Τότε έρχεται η χαρά...

Το βιβλίο της ζωής μου

Έχεις ακούσει για το βιβλίο της ζωής του κάθε ανθρώπου; Είναι το βιβλίο που γράφονται τα πάντα για τον καθένα. Και όταν έρθει η στιγμή που ο καθένας μας θα αφήσει αυτό τον κόσμο, θα κριθεί για τις πράξεις του με βάση αυτό το βιβλίο...
Εκεί γράφονται τα πάντα. Οι καλές και οι κακές πράξεις. Όλα. Οι καλές πράξεις μοιάζουν σαν ένα μπαούλο με χρυσά νομίσματα. Για τις κακές μας πράξεις υπάρχει το καλύτερο πλυντήριο: η εξομολόγηση. Εκεί όχι μόνο ξεπλένονται και διαγράφονται οι κακές μας πράξεις,σκέψεις,κλπ από το βιβλίο της ζωής μας, αλλά είναι σαν να μην γράφτηκαν ποτέ!
Με άλλα λόγια, όλα λειτουργούν υπέρ μας! Το μόνο που χρειάζεται από μέρους μας είναι λίγη καλή διάθεση και θέληση... Και, όπως έλεγε ο γέροντας Παϊσιος, σε κάθε προσπάθειά μας που μοιάζει με μηδενικά βάζει ο καλός Θεός τη μονάδα μπροστά και έτσι αποκτούμε αξία.Μεγάλη!
Ναι! Αξίζουμε πολύ στα μάτια του! Δεν το πιστεύεις; Ε,τότε κοίταξέ Τον που είναι σταυρωμένος... Και που τα χέρια Του και τα πόδια Του στάζουν αίμα απ'την άπειρη αγάπη του...Τότε, θα καταλάβεις...

Αν έχεις απορία

Η προσευχή είναι έργο τόσο μεγάλης σημασίας στην πνευματική ζωή που, εάν κανείς ήθελε να λύσει την απορία του κατά πόσο βρίσκεται στην οδό προς την τελειότητα της πνευματικής ζωής, θα έπρεπε να παρατηρήσει τι πρόοδο έχει στην προσευχή.

Άγ.Φιλάρετος Μόσχας

Δουλειά και προσευχή

Δεν είναι άλλο η δουλειά και άλλο η προσευχή. Η εργασία δεν εμποδίζει την προσευχή. Αντίθετα, την ενισχύει και την κάνει πιο καλή. Είναι θέμα αγάπης. Η εργασία, μάλιστα, είναι σαν να προσεύχεται κανείς, σαν να κάνει μετάνοιες. Η εργασία είναι ευλογία. Γι'αυτό, βλέπουμε ότι τους μαθητές του ο Χριστός τους καλούσε την ώρα που εργάζονταν. Επί παραδείγματι την ώρα που κάποιος ψάρευε ή έβοσκε τα πρόβατά του.

γέροντας Πορφύριος

Κάθε μέρα: μια καινούρια αρχή

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια αρχή. Να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις ό,τι προκύψει με αισιοδοξία, θετική διάθεση και πίστη. Με την ανατολή του ηλίου κάθε πρωινό, όλη η φύση αρχίζει και πάλι απ'την αρχή. Γι'αυτό κάθε μέρα που ο ήλιος ανατέλλει και ανοίγεις τα μάτια σου, θυμήσου:
Κάθε φορά που περιμένεις υπομονετικά για κάτι, αυτό είναι ευκαιρία για προσευχή. Κάθε χαρούμενη είδηση μπορεί να γίνει αφορμή να Τον ευχαριστήσεις. Κάθε δυσκολία ή εμπόδιο που σου παρουσιάζεται γίνεται μια απόδειξη πίστης ή ολιγοπιστίας. Κάθε ζητιάνος που θα συναντήσεις είναι μια ευκαιρία να δείξεις αγάπη.
Κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή είναι μια μοναδική ευκαιρία. Μην την αφήσεις να πάει χαμένη. Είναι μια διακριτικά ανοιχτή, προσωπική πρόσκληση του Θεού στη γεμάτη περιπέτεια ζωή σου! Αγκάλιασέ την και ζήσε αληθινά το κάθε λεπτό της!

Μνήμη του Θεού

"Κράτα μέσα στην καρδιά σου τη μνήμη του Θεού και όλα τα υπόλοιπα θα'ρθουν" είχε πει σε μια παρέα ένας γέροντας άγιος.
Πραγματικά,τι πιο σημαντικό υπάρχει από τη συνεχή μνήμη του Θεού; Αγιάζεται το σώμα και η ψυχή, δυναμώνει η πίστη, αποδυναμώνονται τα πάθη, μειώνεται η επιρροή της αμαρτίας,κατατροπώνεται ο διάβολος.Θυμάμαι και αυτό που έλεγε ο άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος "μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον", δηλαδή καλύτερα να σκέπτεσαι το Θεό πιο συχνά και πιο πολύ απ'ότι αναπνέεις.
Γι'αυτό και οι μοναχοί, προκειμένου να πετύχουν αυτή την ένωση με το Θεό, κρατούν συνεχώς στα χέρια τους το "σκοινί της προσευχής", το κομποσκοίνι. Και λένε συνεχώς: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με...Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με..."

Εγκαταλειμένος και απ'τον Θεό

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι σ'έχει παρατήσει ακόμη και ο Θεός; Στιγμές που νιώθεις τον κόσμο να χάνεται κάτω απ'τα πόδια σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα; Όλα να έχουν πάρει μια τροπή τόσο δυσάρεστη που να είσαι τόσο σίγουρος και τόσο απογοητευμένος;
Να ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή ο Κύριος είναι πολύ κοντά σου. Την στιγμή που νιώθεις τόσο πολύ την απουσία του,αυτός είναι τόσο πολύ κοντά σου. Αλλά θέλει την ψυχή σου να ωριμάσει... Θέλει να δυναμώσεις,να γίνεις γενναίος. Θέλει να γίνεις ξεφτέρι!
Να θυμάσαι και το λιβάνι. Όσο και ωραίο και αν είναι, το λιβάνι αν το'χεις στο κουτί του,όση ποιότητα αρωμάτων και αν έχει, δεν ευωδιάζει! Για να ευωδιάσει και να γεμίσει με άρωμα τον χώρο πρέπει να καεί. Να μπει πάνω στο κάρβουνο. Να λιώσει...Τις στιγμές,λοιπόν, που νιώθεις την απόλυτη μοναξιά, ο Χριστός είναι ακριβώς δίπλα σου. Τότε ετοιμάσου! Τότε θα γίνει το θαύμα! Δεν ακούς;(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου με θέμα "Εγκαταλειμένος και απ'τον Θεό" [(από εκπομπή Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Η αγάπη για τους εχθρούς

Λες για κάποιον ότι είναι κακούργος και ας καεί στη φωτιά του άδη. Σε ρωτώ, όμως: Αν ο Θεός δώσει σε σένα μια καλή θέση στον παράδεισο και δεις στις φλόγες ριγμένον εκείνον, για τον οποίον ευχόσουν αυτά, άραγε δε θα λυπηθείς τότε γι αυτόν, όποιος κι αν ήταν, έστω και εχθρός της Εκκλησίας;

Άγιος Σιλουανός

Άμα αγαπάς...

Άμα αγαπάς,πονάς. Πρέπει να πονάς. Να πονάς γι'αυτόν που αγαπάς. Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δεν λογαριάζει τίποτα. Ούτε από απειλές ούτε από δυσκολίες καταλαβαίνει εξαιτίας της αγάπης.
Άμα αγαπάς, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις ούτε κόσμο βλέπεις ούτε τίποτα! Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σε εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά;
Σκέψου τώρα αυτό το πρόσωπο να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου,ο Χριστός στην καρδιά σου,ο Χριστός σε όλο σου το είναι,ο Χριστός παντού. Όποιος αγαπάει τον Χριστό, αγαπάει και τους άλλους. Όποιος αγαπάει τον Χριστό, ζει τη ζωή.

γέροντας Πορφύριος

Αφήνομαι στον Θεό

Έχεις δει τα φύλλα του φθινοπώρου; Θα ήταν πολύ καλό αν μπορούσαμε να είμαστε σαν ένα φθινοπωρινό φύλλο. Που πέφτει κάτω στο έδαφος και το φυσάει ο άνεμος και αυτό γυρνάει και πηγαίνει και κάπου σταματάει. Και ξανά φυσάει ο άνεμος και αυτό ξανά πετάει και πηγαίνει. Όπου το παέι ο άνεμος... Το φυλλαράκι δεν έχει απαίτηση. Δεν παέι κόντρα στον άνεμο.
Έτσι να είμαστε και μεις. Να μην πηγαίνουμε κόντρα στην πνοή του Θεού,κόντρα στο θέλημά του.
Αγαπώ τον Θεό σημαίνει αφήνομαι στον Θεό.Στο θέλημά του.Τον εμπιστεύομαι σε ό,τι αυτός θέλει.Επειδή Αυτός ξέρει τι είναι πιο καλό για μένα...

Σκέψεις από μια φωτογραφία...

Πόσο χαίρεται κανείς βλέποντας αυτή την φωτογραφία... Στο Άγιον Όρος μέσα, μακρυά από ο,τιδήποτε άλλο,μέσα στο υπέροχο δάσος στο περιβόλι Της, κοντά στον γέροντα.Και τι δεν θα δίναμε για να μπορούσαμε έστω λίγα λεπτά να καθίσουμε δίπλα στον "παππούλη" που η γεμάτη αγάπη καρδιά του με τη δύναμη του Χριστού βοήθησε αμέτρητες ψυχές...
Σε αυτό τον κορμό δέντρου να καθόμασταν. Να τον παρακαλούσαμε να εύχεται για μας, για τους γύρω μας, για όλους... Να μας σκεπάζει με την ομπρέλα της προσευχής του και μεις να μη φοβάμαστε τίποτα.
Αν μπορούσαμε να τον ακούγαμε να μας μιλά... Τι άραγε θα μας συμβούλευε; Τα λόγια του σίγουρα θα άγγιζαν και τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας. Θα ήταν βάλσαμο για μας. Ό,τι μας έλεγε θα το θυμόμασταν για πάντα.

Οι άγιοι είναι απλοί. Σου μιλάνε απλά. Σου μιλάνε λίγο . Ή και καθόλου. Πολλές φορές αρκεί και ένα βλέμμα τους. Τα μάτια αυτά που έχυσαν ποτάμια δάκρυα για χάρη του πλησίον είναι γεμάτα Θεία Χάρη. Γεμάτα αγάπη... Για σένα,για μένα,για όλους.

Το κύπελλο της απόλαυσης

Εάν σου προσέφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου και έλεγαν: "πιες, όμως να ξέρεις, ότι στον πάτο υπάρχει 
σκορπιός", θα έπινες; 

Σε κάθε κύπελο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Υπομονή!

Έχεις δει υπομονετικό άνθρωπο; Είναι ο άνθρωπος που παρ'όλες τις δυσκολίες του δεν χάνει την ψυχραιμία του,την πίστη του. Είναι ταπεινός. Ήσυχος. Ήρεμος.
Υπάρχουν ψυχές που περιμένουν. Πόσο περιμένουν; Ίσως και χρόνια! Όσο θέλει ο Θεός. Αλλά μήπως και ο πατέρας του Ασώτου στην παραβολή πάλι υπονονή δεν έκανε; Ο υπομονετικός άνθρωπος εκπέμεπι ευωδία. 'Εχει ευλογία. Αγνή ψυχή.
Η εκκλησία αγιάζει την υπομονή! Ενώ οι άλλοι κάνουν μίζερη υπομονή, γεμάτοι θυμό και αγανάκτηση, οι χριστιανοί κάνουμε χαρούμενη υπομονή. Χριστιανική υπομονή. Και αυτό, διότι ο χριστιανός ξέρει τα μυστικά της υπομονής. Ξέρει μέσα απ'την υπομονή να αγιάζεται.
Λοιπόν, αδερφή και αδερφέ, να κάνεις υπομονή .Υπομονή και προσευχή. Έτσι θα ευλογηθείς. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Θα περιμένεις. Και,όταν περιμένεις, θα δώσει λύση ο Κύριος από κει που δεν το περιμένεις. Θα σου δώσει λύση που δεν θα την έχεις φανταστεί. Την καλύτερη λύση θα σου δώσει!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου με θέμα "Υπομονή φίλε" [(από εκπομπή Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com/)]

Never give up... Ιστορία απ'το γεροντικό.

Υπήρχε κάποτε στην έρημο ένας ασκητής μεγάλος. Μια φορά τον επισκέφτηκε ένας μοναχός σχετικά νέος στη μοναχική ζωή και του λέει:
"Γέροντα, είμαι πολύ απογοητευμένος. Εδώ και πάρα πολύ καιρό πέφτω συνεχώς στο ίδιο αμάρτημα. Πέφτω, στενοχωριέμαι, πηγαίνω το εξομολογούμαι και έπειτα από λίγο, πάλι τα ίδια... Τι να κάνω; Είμαι σε απόγνωση"


Τότε ο άγιος ασκητής του λέει: "Παιδί μου μην το βάζεις κάτω! Έπεσες; Ξανασήκω! Και αν ξαναπέσεις, πάλι ξανασήκω!"
"Μα γέροντα έως πότε;" λέει ο νεός μοναχός. "Μέχρι να σε βρει ο θάνατος, παιδί μου. Αλλά να προσεύχεσαι στο Θεό,ο θάνατος να σε πετύχει στην άνοδο και όχι στην πτώση".

Πού βρίσκεται η καρδιά μας

Πολλοί άνθρωποι σήμερα λένε πως δεν υπάρχει Θεός.Μιλούν έτσι, γιατί στην καρδιά τους ζει υπερήφανο πνεύμα, που τους υποβάλλει ψεύδη κατά της Αλήθειας και της Εκκλησίας του Χριστού. Νομίζουν πως είναι σοφοί, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιλαμβάνονται καν πως τέτοιοι λογισμοί δεν είναι δικοί τους, αλλά προέρχονται από τον εχθρό. Αν, όμως, τους δεχτεί κανείς στην καρδιά του και τους αγαπήσει, τότε συγγενεύει με το πονηρό πνεύμα. Και είθε να μη δώσει ο Θεός σε κανένα να πεθάνει σε τέτοια κατάσταση. Στην καρδιά των αγίων ζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, που τους κάνει συγγενείς του Θεού, και αυτοί αισθάνονται φανερά ότι είναι πνευματικά τέκνα του ουράνιου Πατέρα και για αυτό λένε: « Πάτερ ημών ».

Άγιος Σιλουανός

(Ευχαριστίες πολλές στον Δημοσθένη για το κείμενο που μας έστειλε)

Για τον αγώνα σου

Έλεγε συχνά ο γέροντας Παϊσιος: "Ο διάβολος οργώνει,αλλά ο Χριστός θα σπείρει τελικά. Τα χάλια μας μεταμορφώνονται σε χαλιά,τα σπασμένα βάζα σε μωσαϊκά,η κοπριά σε λίπασμα."

Τίποτα,παιδιά,δεν πάει χαμένο στην πνευματική ζωή. Η χαρά,η λύπη,η αποτυχία,η επιτυχία,το ατύχημα όλα αξιοποιούνται και το ένα διαδέχεται το άλλο. Είναι όλα για μας και "δεν φταίνε οι άλλοι".
Καλό αγώνα σε όλους...

μοναχός Π.

(Θερμές ευχαριστίες στον μοναχό Π. για το κείμενο που μας έστειλε)

Το ελατήριο και ο εγωισμός

Έχεις παρατηρήσει ποτέ χρησιμοποιήσει ελατήριο; Τότε θα έχεις προσέξει πώς αυτό μπορεί να πετάγεται όσο και αν το μαζεύεις και το συμπιέζεις... Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον εγωισμό: Όσο δεν τον αφήνουμε να εκδηλωθεί,τότε όλα καλά. Όμως, προσοχή! Δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει.Απλά είναι μαζεμένος. Όταν όμως ξεφύγουμε και χάσουμε τον έλεγχο, αυτός όχι μόνο θα ξαναεμφανιστεί,αλλά θα βγει με ορμή... Όπως άλλωστε έλεγε και ο γέροντας Παϊσιος όλοι μας, λίγο ή πολύ, είμαστε εγωιστές. Ας προσέχουμε λοιπόν πάντα...

Η αγάπη όλα τα προλαβαίνει

Ένας άγιος άνθρωπος έλεγε:Ίσως στην άλλη ζωή ο Χριστός να μην μας ρωτήσει πόσες νηστείες ή πόσες μετάνοιες κάναμε και πόσες προσευχές, αλλά το πολύ απλό: "Παιδί μου, ήρθες να με δεις όταν ήμουν άρρωστος; Πόσες φορές με βοήθησες, όταν το είχα ανάγκη;"
Η ευτυχία περνά μέσα από τον πόνο. Μέσα απ'τους άλλους ανθρώπους. Τους πονεμένους και τους χαρούμενους. Δεν έχω χρόνο να τους επισκεφτώ; Να επικοινωνήσω μαζί τους; Αλλοίμονο... Η αγάπη όλα τα προλαβαίνει. Δεν σταματά ποτέ η αγάπη. Ποτέ... Να το θυμάμαι αυτό. Ποτέ...

Το μαργαριτάρι

Δεν ξέρω αν είχες ποτέ την τύχη να δεις μαργαριτάρι... Είναι πραγματικά υπέροχο...
Το μαργαριτάρι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μικρός κόκκος άμμου μέσα στο εσωτερικό κάποιου όστρακου. Το όστρακο με τις τοξίνες που εκκρίνει, τον "ιδρώτα" του και το αίμα του, όταν περιτυλίγει αυτόν τον μικρό και ασήμαντο κόκκο άμμου, τον μετατρέπει σε μαργαριτάρι. Δεν είναι,λοιπόν, το μαργαριτάρι τίποτε άλλο παρά δημιούργημα του πόνου του όστρακου!

(αφιερωμένο σε όσες ψυχές έχουν μεγάλες δυσκολίες και πόνο στη ζωή τους)

Ο φτωχός ζητιάνος και ο Μέγας Αλέξανδρος

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος,ένας ζητιάνος,ο Λεύκιος πλησίασε τον μεγάλο και ένδοξο βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρο και του ζήτησε ελεημοσύνη. Εκείνος γύρισε, τον κοίταξε και του υποσχέθηκε ότι θα του δώσει μια πόλη του βασιλείου του. Γέλασε ο πτωχός άνθρωπος, νομίζοντας προφανώς ότι ο βασιλιάς αστεεύεται. Αλλά τότε ο Μέγας Αλέξανδρος του είπε: Δεν αστειεύομαι Λεύκιε. Μη σκέπτεσαι ποιός είσαι εσύ που ζητάς, αλλά ποιός είναι αυτός που σου δίνει.
Όταν στεκόμαστε σε προσευχή, μη λησμονούμε ποτέ ποιός είναι αυτός στον οποιο με τα λόγια της προσευχής απευθυνόμαστε. Ώστε να μη φερόμαστε ασύνετα και επιπόλαια,αλλά να ζητούμε ανάλογα της δύναμης και του πλούτου του. Να ανεβάζουμε τα αιτήματά μας. Να ζητούμε πολλά, πάρα πολλά. Και μεγάλα, πολύ μεγάλα. Αυτό θέλει ο Θεός.

(από το βιβλίο του π.Αστερίου Χατζηνικολάου "Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω")

Τι έχεις μέσα στην ψυχή σου;

Κάποτε οι κουκουβάγιες,τα πιο σοφά πουλιά του ζωικού βασιλείου, ρώτησαν τις μέλισσες: "Τι υπάρχει στον κόσμο;". Οι μέλισσες τότε αμέσως απάντησαν: "Λουλούδια! Πολλά λουλούδια! Παντού λουλούδια! Πολύχρωμα,ευωδιαστά,άλλα ψηλά στα βουνά και άλλα στους κάμπους". Και οι κουκουβάγιες ξαναρωτούν: "Μόνο λουλούδια υπάρχουν στον κόσμο;" για να απαντήσουν όλες οι μέλισσες πρόθυμα: "Ναι! Μόνο λουλούδια!"
Κατόπιν, οι σοφές κουκουβάγιες βρήκαν τις μύγες και τις ρωτούν: "Τι υπάρχει στον κόσμο; Τι βλέπετε;". Και απαντούν οι μύγες: "Παντού υπάρχουν ακαθαρσίες. Όπου και αν ψάξεις, ακαθαρσίες θα βρεις! Τι ωραία..."
Αυτή η μικρή ιστορία μάς διδάσκει πως ό,τι έχουμε μέσα στην ψυχή μας, αυτό μόνο μας νοιάζει, αυτό μας ενδιαφέρει και αυτό βλέπουμε. Όταν η ψυχή μας είναι σαν τη μέλισσα, θα βλέπουμε μόνο το καλό, θα επιδιώκουμε μόνο το καλό και θα είναι όλη μας η ζωή προς το καλό. Αν η ψυχή μας είναι σαν τη μύγα, τότε μόνο το κακό θα κυριαρχεί μέσα μας, παντού θα βλέπουμε το κακό και η σκέψη μας θα έγκειται στα πονηρά. Ας μοιάσουμε,λοιπόν,στις μέλισσες.

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα απο ομιλία του γέροντα Εφραίμ, προηγούμενου της μονής Φιλοθέου,Αγίου Όρους)

Η γερόντισσα Γαβριηλία για την προσευχή

Έλεγε η γερόντισσα Γαβριηλία. 3 πράγματα χρειάζονται στη ζωή σας: Πρώτον, προσευχή. Δεύτερον προσευχή. Τρίτον, προσευχή. Ανοίξτε τα χέρια σας στον Χριστό. Κάντε τα πάντα προσευχή!

Το παζλ της ζωής

Όσο προχωράμε στη ζωή, όλο και αναρωτιόμαστε τι μας επιφυλάσσει για τη συνέχεια... Αναρωτιόμαστε,αγωνιούμε.Συχνά κάνουμε σχέδια,ονειρευόμαστε.Άλλες φορές πετυχαίνουμε.Άλλοτε όμως μπορεί τα πράγματα να μην έρθουν όπως τα υπολογίζαμε!Η ζωή είναι σαν ένα παζλ... Όσο μεγαλώνουμε, το παζλ αρχίζει να συμπληρώνεται.Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο Θεός γνωρίζει και ξέρει ποιο είναι το μέλλον μας.Βλέπει συμπληρωμένο το παζλ ήδη!Ας τον αφήσουμε λοιπόν να μας καθοδηγεί στη ζωή...Να χαιρόμαστε με τις χαρές και να μην ολιγοπιστούμε με τις λύπες.Άλλωστε, όλα είναι στο σχέδιό Του.Ας αφεθούμε σε Αυτόν με ελπίδα πως όλα Αυτός θα τα κανονίσει κατά τον καλύτερο τρόπο για χάρη μας!Υπάρχει καλύτερο πράγμα;