Disable_right_click


Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024

Όντως κάθε μέρα είναι δώρο!

Κάθε μέρα είναι δώρο! Μεγάλο δώρο! Τόσο σπουδαίο που συγκινούμαι και κλαίω όταν το συνειδητοποιώ. 

Μου χάρισες, Χριστέ μου, άλλη μια μέρα. Και δεν θα πάω μακρυά: θα πάω στην χθεσινή.Καθώς τέλειωνε η πρωινή κυριακάτικη Λειτουργία συνειδητοποίησα το πόσα 'τέλη' έχω ζήσει. Πόσους κύκλους περιστατικών, περιόδων, βιωμάτων. Πόσες πόλεις, πόσα ταξίδια, πόσα βιώματα, πόσες ψυχές συνάντησα. Πόσες όμορφες στιγμές κοντά σε ανθρώπους που αγάπησαν βαθιά τον Χριστό και τον συνάνθρωπο!

Οπότε, κάθε τέλος είναι μια ευκαιρία να δοξάσω τον Θεό, να πω ένα καρδιακό 'Δόξα τω Θεώ'. Διότι μου χάρισε ακόμη μια μέρα μετά την κάθε ολοκλήρωση ενός κύκλου, μιας περιόδου, ενός περιστατικού και αντιλήφθηκα ότι έκλεισε, ότι τελείωσε κάτι. Άρα, η καρδιά μου σκιρτά και ευχαριστεί τον Θεό.

Αν πάλι δεν το νιώθω ως 'τέλος', σημαίνει ότι ακόμα συνεχίζεται. Οπότε, πάλι θέλω να πω ένα ειλικρινές 'Δόξα τω Θεώ'! Διότι είμαι εδώ, σ'αυτή τη γη, αυτή τη στιγμή και αγωνίζομαι. Ανασαίνω, προχωρώ ή κάθομαι, η καρδιά μου χτυπάει, τα μάτια μου ανοιγοκλείνουν, η ύπαρξή μου ακόμη έχει επιλογές. Γι'αυτό, θέλω να έχουν νόημα οι επιλογές μου. Να'ναι καλές. Να'ναι γεμάτες ευγνωμοσύνη, αγάπη, πίστη, μετάνοια, χαμόγελο.

Ναι, χαμόγελο.

Γι'αυτό, αδερφή/έ, κάθε στιγμή είναι δώρο. Κάθε μέρα είναι δώρο του Θεού. Ας μη το σπαταλώ βυθισμένος στα πάθη μου, στη πνιγερή 'βολικότητά' μου. Ας κοιτάξω και λίγο εκτός του εαυτού μου. Γύρω μου. Τους συνανθρώπους μου. 

Και μιας και είπα 'συνανθρώπους μου', θα'θελα να μοιραστώ μαζί σου ένα περιστατικό που χθες με συγκλόνισε. Είχαμε πάει χθες μια ομάδα ανθρώπων επίσκεψη σ'ένα χωριό. Πολύ λίγοι κάτοικοι (σαράντα; πενήντα;) κι οι πιο πολλοί ηλικιωμένοι. Μικρό χωριό, λίγοι χώροι. Με μια φιλική οικογένεια και το παιδάκι τους πήγαμε στην παιδική χαρά του χωριού: τρεις κούνιες, μία τραμπάλα, και στη μέση ένα σφραγισμένο πηγάδι. Το παιδάκι της οικογένειας έπαιζε μόνο του. 

Μετά από δέκα λεπτά, ήρθε στην παιδική χαρά μια γιαγιά από το χωριό εκεί με το εγγονάκι της. Αρχίσαμε να συζητούμε. 'Πόσα παιδάκια υπάρχουν στο χωριό, γιαγιά;' τη ρώτησα. 'Δύο', μου απαντά. 'Ο Νικολάκης (και μου δείχνει το εγγονάκι της) και η αδερφούλα του που πηγαίνει Δημοτικό. Δεν υπάρχουν άλλα παιδάκια. Σας είδαμε τώρα και ήρθαμε για να παίξει ο Νικολάκης, να έχει παρέα'.

Έτσι, η γιαγιά του Νικολάκη τον προέτρεψε να έρθει να παίξει με το παιδάκι της οικογένειας που είχαμε έρθει. Ο Νικολάκης, που ήταν ένα γλυκύτατο παιδάκι ήρθε τρέχοντας και άνοιξε τη μικρή τσαντούλα του να μοιραστεί τα παιχνίδια του με το παιδάκι το άλλο. Άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα παιχνίδια του που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά σπασμένα παλιά παιχνιδάκια... Δεν υπήρχε ούτε ένα παιχνίδι που να ήταν καλό ή καινούριο ή 'της μόδας'... Κι όμως. Τα δύο παιδάκια έπαιζαν μαζί, ήρεμα. Δίχως να ζητούν τίποτε άλλο. Δίχως να τα 'εμποδίζει' (σε πολλά εισαγωγικά η λέξη!) τίποτα.

Θεέ μου. Πόσο μα πόσο διδάχθηκα απ'αυτή τη σκηνή. Και πόσο στεναχωρήθηκα. Πόσο λυπήθηκε η ψυχή μου. Τόση φτώχεια, μοναξιά. Μα και τόση ανοιχτωσιά ψυχής.

Θεέ μου, μαζεύουμε τόσα πράγματα. Συνεχώς να έχουμε καινούρια: κινητά, υπολογιστές, παπούτσια, ρούχα, αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές, κλπ. Όλο και πιο πολλά αντικείμενα που απλά ικανοποιούν τη ματαιοδοξία μας. Κι όμως. Σ'ένα χωριό που αργοπεθαίνει, μια ηρωίδα γιαγιά φροντίζει τα εγγονάκια της (προφανώς οι γονείς δούλευαν ολημερίς -από σεβασμό και διακριτικότητα δεν ρώτησα) χωρίς να μπορεί να τους προσφέρει -από υλικά πράγματα- τίποτε παραπάνω από τα απολύτως απαραίτητα. Κι όμως! Η αθωότητα στα μάτια του Νικολάκη και η δύναμη ψυχής στα μάτια της σκληραγωγημένης γιαγιάς ήταν για μένα τεράστιο δώρο και μάθημα ταυτόχρονα.

Γι'αυτό, σου λέω, αδερφή/έ. Κάθε μέρα είναι ένα δώρο. Δώρο σπουδαίο. Δώρο Θεού. Δώρο και λόγος για να ζούμε. Να προσπαθούμε. Να αγωνιζόμαστε και να μετανοούμε. Να αγαπάμε, να πιστεύουμε και να χαμογελούμε.

Συγγνώμη για τη φλυαρία μου. Σε κούρασα.
Ο Χριστός μαζί μας, αδερφή/έ.

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2024

Μόνο ο Χριστός ξέρει!

 Μας το έστειλε ο καλός φίλος, Π.Ν.

Είχαμε πάει σε ένα σχολείο, που είχε πολύ μικρά παιδάκια, από 6 χρονών και κάτι. Τα μοιράσαμε καραμέλες και τα κάναμε μια ερώτηση:
- Είστε όλα καλά παιδάκια;
- Ναίίίίί...!!! είπαν όλα με μια φωνή.
- Και ποιός είναι το καλύτερο παιδί;
- Εγώώώώώώώ...!!! είπαν όλα με μια φωνή, σηκώνοντας το χέρι τους.
Βλέπω τότε ένα παιδάκι, που δεν σήκωσε το χέρι του και του λέω:
- Εσύ παιδάκι μου, γιατί δεν σήκωσες το χέρι σου; Δεν είσαι το καλύτερο παιδί;
Δεν απάντησε...
Και το ξαναρωτάω:
- Μήπως μπορείς παιδί μου να μου πεις, ποιό είναι το καλύτερο παιδί;
Τότε εκείνο σήκωσε το βλέμμα του και μου λέει:
- Μόνο ο Χριστός το ξέρει!!!...
Συγκλονίστηκα από την απάντηση του παιδιού!
Αυτήν την σύνεση που έχει το παιδί αυτό, το όφειλε στην παιδαγωγία των καλών γονεών του. Οι γονείς του παιδιού αυτού, ήταν απλούστατοι άνθρωποι, αλλά κατά Θεό σοφοί..!

+Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα 


 

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024

Παναγιά μας Μυρτιδιώτισσα

Μάνα μας Παναγιά,

Μυρτιδιώτισσα μάνα μας,

σκέπαζε το νησί σου 

και την Ελλάδα μας όλη.


Ενίσχυσε όλο τον κόσμο,

σ'όλα τα πέρατα της γης.


Το φως της παρηγοριάς σου

στέλνε συνεχώς 

σε όσους με ταπείνωση 

και πίστη 

σε ζητούν.


Μάνα μας Παναγιά,

Μυρτιδιώτισσα μάνα μας,

προστάτευε

παρηγόρησε

ενίσχυσε

στερέωσε στην πίστη 

όλες κι όλους μας.


Ας είναι δοξασμένη η Χάρη Σου!


Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε. Λαοί νῦν κροτήσωμεν, δεῦτε τὰς χεῖρας πιστῶς, καὶ ἄσωμεν ἄσμασι, τῇ Θεομήτορι, ἐν πόθῳ, κραυγάζοντες˙ Χαῖρε ἡ προστασία πάντων τῶν δεομένων, Χαῖρε ἡ σωτηρία, τῶν τιμώντων Σε πόθῳ, Χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ, τὴν ἴασιν βραβεύσασα.


 

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2024

Σ'ένα λουλούδι

Σε είδα, Θεέ μου.

Σ'ένα λουλούδι.

Κρυβόσουν.

Μα και φανερωνόσουν.

 

Μέσα στα πανέμορφά του χρώματα.

Στα φύλλα του τα πράσινα.

Στους χυμούς των φύλλων του.

Στις ρίζες του.

 

Όλα εσένα έδειχναν, Θεέ μου.

Υπάρχεις παντού.

 

Μα θολώνομαι απ'τα πάθη μου.

Θαμπάδες γεμίζουν 

τα παράθυρα της ψυχής μου. 


Κι όμως. 

Απ'ένα λουλούδι

πήρα παράδειγμα.


Να ζω.

Ν'αγωνίζομαι.

Να μετανοώ.


Για την αγάπη Σου, Θεέ μου.


 


Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2024

Όλα, μου λες, θα πάνε καλά :)

 Βία, άγχος, θλίψεις, στεναχώριες.

Παντού βλέπω, ακούω, νιώθω συνεχώς

κύματα να χτυπούν σφοδρά.

Τους άλλους.

Αλλά κι εμένα.


Πάει η καρδιά 

να σπάσει. 

Αλλά αντέχει.


Παίρνω μιαν ανάσα.

Κοιτάζω ψηλά.

 

Στο πρόσωπό μου, 

-στο τέλος-

ζωγραφίζεται κι ανθίζει

ένα χαμόγελο ελπίδας.

 

Όλα, μου λες,

θα πάνε καλά!


Είσαι εσύ, 

Χριστέ μου,

που είσαι δίπλα μου.


Σ'ευχαριστώ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Photo credit:
Niko Laurila

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

"Η καρέκλα δεν ήταν άδεια, παιδί μου".

 ιστορία του καλού φίλου, Κ.Π.

Ένας γέρος πατέρας άρρωστος πέθαινε.
Η κόρη του ζήτησε από κάποιον ιερέα να έρθει και να προσευχηθεί για την υγεία του πατέρα της.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο, ο ιερέας είδε μια καρέκλα κοντά στο κρεβάτι και σκέφτηκε ότι ετοιμάστηκε για την άφιξή του.
- Με περίμενες; ρώτησε ο ιερέας.
- Όχι, ποιός είσαι; ρώτησε ο ασθενής.
- Είμαι ιερέας. Η κόρη σου με κάλεσε να προσευχηθώ μαζί σου για την υγεία σου. Όταν είδα την άδεια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι σου, υπέθεσα ότι ήξερες για την επίσκεψή μου.
- Ω ναι, μια καρέκλα... - είπε ο ασθενής και χαμηλώνοντας τη φωνή του, συνέχισε:
- Δεν το είπα σε κανέναν αυτό... Όλη την ενήλικη ζωή μου πήγαινα στην εκκλησία και άκουγα εκεί συνεχώς ότι πρέπει πάντα να προσεύχεσαι, ότι η προσευχή δίνει πολλά σε έναν άνθρωπο, ζεσταίνει την καρδιά του...
Όλες όμως οι προσευχές μπήκαν στο ένα μου αυτί και βγήκαν από το άλλο.
Δεν μπορούσα να τους πιστέψω, ίσως επειδή δεν με άγγιξαν.
Σταμάτησα έτσι να προσεύχομαι.
Μόλις πριν από δύο χρόνια ένας καλός φίλος μου είπε ότι η προσευχή είναι απλώς μια συζήτηση με τον Θεό. Με συμβούλεψε να κάτσω στη μία καρέκλα και στην άλλη να φανταστώ ότι κάθομαι δίπλα με τον Ιησού Χριστό.
Άλλωστε ο Κύριος είπε: «Είμαι μαζί σας όλες τις μέρες μέχρι το τέλος της ζωής».
«Και μετά μου είπε ο καλός φίλος μου, πες Του για όλα όσα σε ανησυχούν και άκου με πίστη προσεκτικά, δέξου ότι σε ακούει τώρα».. .
Το δοκίμασα - και μου άρεσε τόσο πολύ που άρχισα να το κάνω κάθε μέρα για δύο ώρες.
Ο ιερέας χάρηκε για τον άρρωστο, τον συμβούλεψε να μην σταματήσει να έχει τέτοιες συζητήσεις με τον Θεό, μετά τον εξομολόγησε και προσευχήθηκε πάνω του, τον Κοινώνησε και έφυγε.
Και λίγες μέρες μετά από αυτό το περιστατικό, η κόρη ήρθε ξανά και είπε ότι ο πατέρας της είχε πεθάνει.
Ο ιερέας ρώτησε:
- Πώς έφυγε;
-«Ήμασταν οι δύο μας το μεσημέρι όταν ο πατέρας μου με κάλεσε να τον βάλω για ύπνο», απάντησε το κορίτσι.
- Είπε ότι με αγαπούσε πολύ και με φίλησε. Πήγα στο κατάστημα μετά για ψώνια , και όταν επέστρεψα, τον βρήκα άψυχο.
Αλλά κάτι στον θάνατό του μου φάνηκε περίεργο.
Τα τελευταία λεπτά, προφανώς, μάζεψε όλες του τις δυνάμεις, απομακρύνθηκε από το κρεβάτι του και μετακόμισε στην καρέκλα που στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι του και ακούμπησε το κεφάλι του σε αυτήν.
Έτσι τον βρήκα.
Τι νομίζετε ότι μπορεί να σημαίνει αυτό;
- Είθε ο Θεός να δώσει σε όλους να φύγουν έτσι, απάντησε ο ιερέας, σκουπίζοντας τα δάκρυά του.
'Η καρέκλα δεν ήταν άδεια, παιδί μου!'.
 

 

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2024

Συμβουλές με αγάπη στους συζύγους

«Μην ακούσης ποτέ τι λέει ο κόσμος.

Μπαίνουν πειρασμοί. Άνθρωποι είμεθα.

Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες.

Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή.

Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν.

Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχη κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας.

Μην αφήνης κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξη. Μην αφήνης τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι όφεις.

Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας.

Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους.

Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά.

Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών».

~Συμβουλές απ'τον υπέροχο άγιό μας, τον Άγ.Ιάκωβο Τσαλίκη

πηγή εδώ 



Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024

Ανατολή της παγκόσμιας χαράς σήμερα!

Εσύ,

η «παγκόσμιος χαρά»,
στα γενέθλια Σου
δώσε μια σταλαγματιά
στην καρδιά μου,
που δίψα,
Παναγιά μου…
Στην παγκόσμια καταχνιά
και τη θλίψη μας
λάμψε φως ιλαρό
μες στη λύπη μας
στο σκοτάδι μας
το πηκτό και σκληρό…
Εσύ,
μητέρα τρυφερή
«κατ’ ἀλήθειαν»
μόνη ελπίδα μας…
 
του καλού μας φίλου, π. Η.Κ.
8/9/24
 

 

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2024

Κάνε τον Σταυρό σου και ξεκίνα!

 "Κάνε τον Σταυρό σου". Τι ωραία φράση! Τι γεμάτη νοήματα! Τι πνευματική! Με ελπίδα, πίστη!

 Κάνω τον Σταυρό μου, σηκώνω τον Σταυρό μου, αποδέχομαι ότι η ζωή μου έχει δυσκολίες αλλά ταυτόχρονα γνωρίζω ότι ο Θεός μου Πατέρας, είναι πάντα εδώ, δίπλα μου και δεν θα μ'αφήσει να συντριφτώ. Όσες δυσκολίες κι αν έρχονται από κάθε κατεύθυνση (είτε κι αν εκπηγάζουν κι από μέσα μου!), Εκείνος θα με στηρίξει. Θα με σηκώσει όπως σήκωσε τον απόστολό του Πέτρο όταν βυθιζόταν στα κύματα. Αρκεί να τον πιστεύω (παρ'όλο που η πίστη μου είναι αναιμική) και να Τον ζω.

Οπότε, αδέρφια μου, μιας και ξεκίνησε νέα χρονιά (πνευματική-εκκλησιαστική, σχολική, επαγγελματική, του καθενός μας απ'όποιο μέρος/κλάδο/χώρο βρίσκεται), ας κάνουμε τον Σταυρό μας κι ας βαδίσουμε τον αγώνα μας. 



Πέμπτη 29 Αυγούστου 2024

Το άγχος στον αγώνα μας

Αγαπημένα μου αδέρφια, 

διάβαζα σήμερα στο βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» του Αγίου Παϊσίου (εκδ.Ιερού Ησυχαστηρίου ‘Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος’ Σουρωτής Θεσσαλονίκης) το ακόλουθο: 

«Όταν νιώθουμε στον αγώνα μας άγχος, να ξέρουμε ότι δεν κινούμαστε στον χώρο του Θεού. Ο Θεός δεν είναι τύραννος να μας πνίγει. Καθένας να αγωνίζεται με φιλότιμο, ανάλογα με τις δυνάμεις του και να καλλιεργεί το φιλότιμο για να αναπτυχθεί η αγάπη προς τον Θεό. Τότε θα πιέζεται από το φιλότιμο και ο αγώνας του, δηλαδή οι πολλές μετάνοιες, οι πολλές νηστείας κλπ, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά τα ξεσπάσματα της αγάπης του και θα προχωρεί με πνευματική λεβεντιά.

Δεν πρέπει, δηλαδή, να αγωνίζεται κανείς με αρρωστημένη σχολαστικότητα και να πνίγεται μετά από άγχος, παλεύοντας με τους λογισμούς, αλλά να απλοποιήσει τον αγώνα του και να ελπίζει στον Χριστό και όχι στον εαυτό του (…)». 

Λέει τόσα πολλά ωφέλιμα ο άγιός μας! Και, καθώς τα διάβαζα, αγαλλίασε η ψυχή μου! Και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Η ζωή μας είναι ένας ατέλειωτος αγώνας. Και όλα γίνονται ευκολότερα με τον Χριστό μας! Ας έχουμε την ευχή του Αγίου Παϊσίου και ας δυναμώνουμε τον καθημερινό μας αγώνα με την ελπίδα μας στραμμένη στον ουρανό!


 

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2024

Τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος πεθαίνει

 

Όταν ο άνθρωπος πεθάνει,
έρχεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Χριστού και «βγάζει» την ψυχή του ανθρώπου (βγαίνει από το στόμα), ενώ ο φύλακας άγγελος παραμένει τιμής ένεκεν, δίπλα στο νεκρό σώμα μέχρι να ταφεί. 
 
Είναι υπερτάτη τιμή για εμάς τους Ορθοδόξους, ο Χριστός να έχει ορίσει, τον αρχηγό των αγγέλων, τον αρχάγγελο Μιχαήλ, να παίρνει την ψυχή μας.
Αυτό ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους!
 
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παραδίδει την ψυχή στα χέρια άλλων αγγέλων, που την παραλαμβάνουν και αναχωρούν για τον τελωνισμό. Τρεις μέρες τελωνίζεται η ψυχή. Δεν τελωνίζονται όλοι. Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια σφήνα, με το εξπρές! Τελωνίζονται, όσοι έχουν ανεξομολόγητες αμαρτίες. 
 
Αν υπάρχει κάποιο ανεξομολόγητο αμάρτημα, κάτω του θανασίμου αμαρτήματος, ζυγίζεται με τα καλά έργα, υπερνικούν τα καλά και προχωράει στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσει στο Χριστό μας. Εάν όμως κάποια ψυχή, σε κάποιο τελώνιο έχει κάποιο θανάσιμο αμάρτημα ανεξομολόγητο, επί τόπου γκρεμίζεται και κολάζεται...
 
Οι άνθρωποι κολάζονται κυρίως στο τελώνιο:
α) της μαγείας-σατανισμού και
β) της σαρκικής ανηθικότητας (πορνεία).
 
Όταν παρέλθει το τριήμερο και η ψυχή περάσει τα τελώνια, οδηγείται από τον άγγελο στην ανθρωπότητα του Χριστού, γιατί η Θεότητά Του δεν φαίνεται. Βλέπει η ψυχή το Χριστό, που έχει τη μορφή, όπως Τον βλέπουμε στις εικόνες μας. Δεν έχει ο Χριστός άλλη μορφή. Ως γνωστόν, την τρίτη μέρα, η Εκκλησία ως φιλόστοργη Μητέρα, προσκομίζει τα κόλλυβα της τρίτης μέρας. Τα τριήμερα αυτά κόλλυβα παρίστανται ενώπιον του Κυρίου, όταν η ψυχή προσκυνάει το Χριστό. Το κάθε σπυράκι - σιταράκι από τα κόλλυβα, είναι προσευχές αυτών, που δέονται εξ ονόματος της ψυχής αυτής! Εφόσον η ψυχή προσκυνήσει το Χριστό, ο Χριστός την ευλογεί, χωρίς να πει απολύτως τίποτα. 
 
Ο Θεός δεν αποφαίνεται, αλλά η ψυχή διαισθητικά ξέρει, ότι επειδή πέρασε τα τελώνια είναι σεσωσμένη, αλλά περιμένει την επικύρωση της σωτηρίας της! Στη συνέχεια παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και σε χρόνο μηδέν την πάει πάλι στη γη! Την πάει στα μέρη όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, κάνοντάς την περιήγηση όλη τη ζωή της. 
 
Θα θυμηθεί η ψυχή λεπτομέρειες, που τα είχε λησμονήσει παντελώς και τα καλά και τα κακά έργα της και όλες τις αμαρτίες που έκανε (εξομολογημένες και μη). Τότε η ψυχή διαπιστώνει εμπειρικά, ότι ο Χριστός είναι πανταχού παρών και γνωρίζει τα πάντα! Το δρομολόγιο αυτό της παραμονής της ψυχής επί της γης, διαρκεί από την τρίτη μέρα έως την ενάτη μέρα.
 
Την ενάτη μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την παρουσιάζει πάλι στο Χριστό για να Τον προσκυνήσει και βάζουμε τώρα τα κόλλυβα της ενάτης μέρας, με τα οποία η Εκκλησία και οι πιστοί δέονται υπέρ ελέους της ψυχής αυτής. Ο Χριστός ευλογεί την ψυχή, αλλά δεν αποφαίνεται. Από την ενάτη μέρα και μετά αρχίζει το μεγαλύτερο μέρος των εκπλήξεων... Παίρνει ο φύλακας άγγελος την ψυχή και την οδηγεί στον παράδεισο. Η ψυχή θα δει τον παράδεισο, από την ένατη έως την 24 μέρα. Δεν θα μπορέσει όμως με κανέναν να συνομιλήσει και θα είναι σαν να βλέπουμε κάποια πρόσωπα τα οποία θα χωρίζονται από εμάς, από ένα αδιαπέραστο διαφανές τζάμι. Η ψυχή μόνο θα βλέπει, αλλά δεν θα μπορεί να επικοινωνεί και ούτε να ακούει το τι συμβαίνει στον παράδεισο.
 
Την 25η μέρα παίρνει ο άγγελος την ψυχή και την πάει στον άδη και ισχύει το ίδιο και εκεί. Υπάρχει δηλαδή ένα αδιαπέραστο διαφανές τζαμί και βλέπει μόνο, χωρίς να επικοινωνεί. Το λυπηρό θα είναι, όταν η ψυχή δει εκεί, κάποια αγαπημένα πρόσωπά της. Εκεί στον άδη, μόνο την αφάνεια (ο πάτος της κολάσεως) δεν θα μπορεί κανείς να δει.
 
Και την 40η μέρα, (αρχίζουμε να μετράμε σαν πρώτη μέρα, την ημέρα της κοιμήσεως) βάζει πάλι μετάνοια η ψυχή στο Χριστό και ο Χριστός αποφαίνεται, για το που θα πάει η ψυχή, εις πάντας των αιώνων. 
 
Γι΄αυτό και η Εκκλησία βάζει τα κόλλυβα της σαρακοστής μέρας, τα οποία είναι και τα πιο σημαντικά... Με αυτόν τον τρόπο, η ψυχή θα έχει την εμπειρία όλου του νοητού κόσμου και θα βεβαιωθεί, ότι όντως όλα υπάρχουν και τίποτα δεν είναι παραμύθι....
 
απομαγνητοφώνηση από ομιλία του +γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα 
(ο Θεός να τον αναπαύει!)

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2024

Για ν'απαντήσει ο Θεός στα αιτήματά μας

 αλιευμένο από εδώ

Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση, την οποία εμείς δεν έχουμε. Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση.

Όλα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί.

Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.

Ο Θεός μας δίνει πολλές ευκαιρίες για να κερδίσουμε τον Παράδεισο, αλλ’ εμείς αυτές τις ευκαιρίες δεν τις δεχόμαστε όλες, τις διώχνουμε. Εάν όσα οφείλει ο άνθρωπος τα ξεπλήρωσε σ’ αυτή τη ζωή, σώζεται.

Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στην προσευχή, γιατί αυτή μας κρατεί σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.

Η προσευχή για ν’ ακουστεί από το Θεό πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με συναίσθηση βαθιά της αμαρτωλότητας μας, και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός ακούει πάντοτε την προσευχή του ανθρώπου που είναι πνευματικά ανεβασμένος.

Η μελέτη της Αγίας Γραφής βοηθάει πολύ την προσευχή, θερμαίνει την ψυχή και μεταφέρει τον προσευχόμενο σ’ ένα πνευματικό χώρο. Η προσευχή είναι ξεκούραση.

Όταν εμείς αναθέτουμε τα πάντα σ’ Αυτόν, ο Θεός υποχρεώνεται να μας βοηθήσει.


Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης 


 

Τρίτη 6 Αυγούστου 2024

Μεταμόρφωση του Σωτήρος (ομιλία)

 .


Αδέρφια, χρόνια πολλά!

Σας παραθέτω εδώ την ομιλία του γέροντος Γαβριήλ, ηγουμένου της μονής του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια, πάνω στη δεσποτική γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος μας.

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024

Παναγιά μου

Μιας και διανύουμε τον μήνα της Παναγιάς μας, 

σας αφήνω, αδέρφια μου αγαπημένα,

αυτό το υπέροχο τραγούδι για την 

Παναγιά μας την Πορταΐτισσα.