(...) Η πνευματικότητα του Αγίου Όρους υπερβαίνει και την ηθική. Οι πατέρες ζουν την "τελεία αγάπη που έξω βάλλει τον φόβον". Οι εντολές τηρούνται από πίστη και αγάπη, όχι "εκ λύπης ή εξ ανάγκης". Στο Όρος καταλαβαίνεις τι θα πει "ιλαρός δότης". Λέξεις όπως ενοχή, τύψεις, απειλή, ευθύνη, φόβος, ανασφάλεια αποτελούν εντελώς ξένους προς την αγιορείτικη ηθική αντίληψη.
Το Όρος σε εμπνέει για την ταπείνωση και συστολή του μπροστά στο μυστήριο του Θεού και του ανθρώπου. Το θέλημά Του δεν είναι ηθικό που σου επιβάλλεται και πρέπει να το εφαρμόσεις. Είναι άγνωστο που πρέπει μέσα σου να ανακαλύψεις. Γι'αυτό και ο γνήσιος αγιορείτης δεν απαντάει σε όλα τα ερωτήματα, δεν προτείνει λύσεις για όλα τα διλήμματα, δεν διαθέτει πρόχειρα επιχειρήματα, δεν έχει λόγο για όλα τα θέματα. Μιλάει περισσότερο με τη σιωπή και προσευχή του παρά με τους ορισμούς, τις γνώσεις, την ευφυία και τις σαφείς απαντήσεις του. Όπως και ο Όσιος Βαρσανούφιος, ακόμη και όταν συμβουλεύει, εκχωρεί ελευθερία. (...) Μπροστά στο άγνωστο μυστήριο, η αίσθηση της γνώσης είναι θράσος που νεκρώνει, ενώ ο σεβασμός της αγνωσίας ταπείνωση που ελευθερώνει.(...)
απόσπασμα (σελ.76-77) απ'το βιβλίο του μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου Χατζηνικολάου "Φωνή αύρας λεπτής", εκδ. εν πλω, (α' έκδοση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου