Δύο
ματάκια άψυχα,δύο ματάκια λυπημένα
που
δεν τα’άφησε ο πόλεμος να ζήσουν.
Το
βλέμμα μοιάζει πύρινο γι’αυτούς που το κοιτάζουν.
Mα
γιατί να του στερήσουνε το φως;
Γιατί
να μην το συμπαθήσουν;
Κατάρα
σ’αυτούς που ρίξανε άσπλαχνα την οβίδα.
Κατάρα
σ’αυτούς που διατάξανε ένα τέτοιο φονικό.
Τι
λόγια μπορεί να βρει κανείς μπροστά σε τέτοιο θέαμα;
Μόνο
λυγμούς,μόνο αναστεναγμούς,μόνο δάκρυα.
Μόνο
αυτά μπορούν μ’ακρίβεια να μιλήσουν…
Τι
θα’θελαν άραγε τα δυο ματάκια να δουν,
πριν
σιγανά κι αθόρυβα δύσουν;
Τι
θα’θελαν άραγε να πουν και τι να ζητήσουν;
Τι
θα’θελε άραγε να πει το μισόκλειστο στοματάκι;
Κλάμα;Παράπονο;Μια
μικρή χάρη;Μια φροντίδα;
Ίσως
ένα τελευταίο χάδι μητρικό να μην φοβάται;
Μα
ποια καρδιά δεν ραγίζει;Ποιος μπορεί να μην θρηνήσει;
Πάνω
στ’άπνοο το λευκό προσωπάκι πώς να μην κλάψει;
Γύρω
απ’τα λουλούδια άνθισε, γύρω απ’τα λουλούδια έσβησε…
Σαν
ολόλευκο δροσερό κρινάκι,σαν κόκκινο τριαντάφυλλο,
σαν
άνοιξη ονειρεμένης ανατολής…
Κι
άλλο ένα νεκρό παιδάκι στο βωμό των συμφερόντων…
Κι
άλλη μια αγνή ψυχούλα στα χέρια του Θεού…
Κι
άλλο ένα παράπονο που πάντα μένει…
Τι
θα σκεφτόταν το δεμένο κεφαλάκι πριν δροσιστεί με γαρύφαλλα;
Τι
θα πρόλαβαν τα δυο ματάκια να συγκρατήσουν;
Τι
μήνυμα θα ήθελαν να μεταφέρουν;
Ποιος
μπορεί ν’αντέξει στην εικόνα;
Μόνο
δάκρυα…Μόνο δάκρυα….
Κοιμήσου
μικρό αστέρι,κοιμήσου στη γαλήνη…
Ανάπαυσε
το κουρασμένο σωματάκι σου…
Και
την ψυχούλα σου άφοβα παράδωσε στους αγγέλους…
Πήγαινε
προς την άνοιξη του Παραδείσου να την χαρείς…
Γιατί
τόσο σου’λειψε στην άχαρη τούτη ζωή…
Το
θλιμμένο σου προσωπάκι αρκεί μόνο ένα μεγάλο μήνυμα
να
δώσει…Μπορεί να το καταφέρει….Για όλα τα παιδιά του κόσμου…
Χαίρε
τη ουράνια χαρά παιδάκι τρυφερό μαζί με όλα τα παιδιά
που
έσβησαν άδικα πριν από σένα…
Και
μεις τι να κάνουμε;Τι θα’θελες να κάνουμε;Τι θες μικρό κρινάκι;
Μια
προσευχή μονάχα…Μια πύρινη καρδιακή προσευχή…
Γεμάτη
δάκρυα…. Καυτά δάκρυα… Ασταμάτητα δάκρυα…
(Ένα μικρό κείμενο που έγραψα το 2003 για ένα 6χρονο κοριτσάκι απ'την Παλαιστίνη όταν ένα ισραηλιτικό τανκ της στέρησε τη ζωή εν ψυχρώ... Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Βλέπω και τώρα στις ειδήσεις τον πόλεμο να σπέρνει θάνατο και σφίγγετ' η καρδιά μου. Ας ευχόμαστε ο πόλεμος να σταματήσει... Ας κάνουμε τα δάκρυά μας προσευχή...
Και συ, μικρό μου αγγελούδι, που τότε τόσο νωρίς έφτασες στο θρόνο Του, να εύχεσαι για όλους εμάς τους σκληρούς, άπονους ανθρώπους. Να εύχεσαι, καρδούλα μου... )
