Να είμαστε όλοι ένα!

 Στην Εκκλησία σώζομαι μαζί με τον/ην αδερφό/ή μου. Ναι μεν ο καθένας μας έχει τον δικό του αγώνα, αλλά το 'εγώ' μεταστοιχειώνεται σε εμείς. Προσευχόμαστε πρώτα για όλο τον κόσμο και μετά για εμάς. Σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Αγαπάμε τον Θεό μας αλλά ταυτόχρονα αγαπάμε και τον/ην διπλανό/ή μας. Και στην Θ.Κοινωνία προσερχόμαστε αφού πρώτα έχουμε εξομολογηθεί αλλά και συγχωρεθεί με τον συνάνθρωπό μου.

Ενότητα. Αγάπη. (Επι)Κοινωνία. 

Τόσο λεπτά τα νοήματα, τόσο ευεργετικές οι ενέργειες, τόσο σπουδαία η πίστη μας!

Μη βιαστείς να κρίνεις

Καλή σου μέρα. 

Θα'θελα σήμερα να σου πω να μη βιαστείς να κρίνεις. Να ξεκινήσεις τη μέρα σου έχοντας στην καρδιά σου αυτό: όλοι μας έχουμε αδυναμίες και σφάλματα. Το σημείο μας εκείνο το αδύνατο που, αν κάποιος το αγγίξει, χανόμαστε στην αβεβαιότητά μας. Θέλει τόλμη η αναγνώριση της ατέλειάς μας και ακόμα μεγαλύτερη δύναμη ψυχής η προσπάθεια βελτίωσής μας.

Δύο ακόμα σκέψεις:

Η πρώτη είναι του ευαγγελίου το ρητό που λέει να βλέπουμε το δοκάρι στο μάτι μας και να μην ασχολούμαστε με το καρφί στο μάτι του συνανθρώπου μας.

Η δεύτερη έχει έμμεση σχέση με τον εγωισμό: Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία στην πορεία της ζωής τους να μάθουν να βρίσκουν το δρόμο του "εμείς". Είναι δυστυχώς αγκιστρωμένοι στο ημίφως του "εγώ".

Μακάρι να προσπαθούμε καθημερινά να ξεγλιστράμε απ'τον λαβύρινθο του εγώ μας...