Αφέσου

  
Όταν ο Θεός και η «σωτηρία» σου, γίνονται άγχος και εμμονή, τότε δεν θα ζήσεις καμία πνευματική εμπειρία. Όταν κάτι αγχωτικά το περιμένεις απλά δεν συμβαίνει. Ό,τι κάτι εμμονικά το κυνηγάς, διαρκώς ξεφεύγει, έστω κι από αντίδραση. 

 Ο άγιος Πορφύριος έλεγε, να φοβάσαι την αντίδραση του κρυφού εαυτού σου. Το ποτάμι είτε χτυπιέσαι, είτε ηρεμείς, αργά η γρήγορα θα σε πάει στην θάλασσα. Εσύ απλά αφήσου στην ροή του. Μην κάνεις τίποτα, απλά προσπάθησε να αφεθείς. Έλα όμως που όλα θέλουμε να τα ελέγχουμε, ε τότε είναι που τα πάντα μας ξεφεύγουν…

π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Πού βρίσκεται το λεπτό όριο;

Τις τελευταίες μέρες μου συνέβησαν κάποια γεγονότα που μ'έβαλαν έντονα σε σκέψεις και απορία...

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ επιμονής και ανόητης εμμονής; Πού βρίσκεται εκείνο το λεπτό όριο που διαχωρίζει το ταπεινό-αγωνιστικό πνεύμα της επιμονής απ'την παράλογη και ασύνετη εμμονή;

Μια έντονη ασάφεια θαμπώνει τη σκέψη μου και μένω ακόμα με την απορία...

Βλέπεις, για παράδειγμα, πως σου'ρχονται όλο αναποδιές σε κάποιο σου στόχο. Πας να κάνεις κάτι και έξαφνα εμπόδια ορθώνονται μπροστά σου σαν απότομοι, αδιάβατοι βράχοι. Είναι σημάδι του Θεού που σου λέει "σταμάτα"; Ή μήπως απλές ακολουθίες ατυχών γεγονότων που πρέπει να σε οπλίσουν με υπομονή, καρτερία και κουράγιο;

Και πώς να πορευτείς; Να συνεχίσεις ή να σταματήσεις αλλάζοντας ρότα; Μήπως είναι δειλία; Ή πρέπει να φανείς γενναίος συνεχίζοντας και πασχίζοντας να πετύχεις; Ειλικρινά δεν έχω καταλήξει κάπου... Σίγουρα δεν υπάρχει μια απάντηση-πανάκεια. Όμως, κάθε γεγονός χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης και αυτό μάλλον μπερδεύει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα...

Πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι προτείνουν να μη μένουμε αδρανείς. Να παίρνουμε το ρίσκο της απόφασης και να'χουμε κατόπιν την ωριμότητα να δεχτούμε τις συνέπειες των επιλογών μας. "Κάνε το πρόβλημα προσευχή και προχώρα" συμβουλεύουν οι άγιοι. Μα το λεπτό εκείνο όριο ακόμα το αναζητώ... Πού να κρύβεται άραγε μια καθησυχαστική λύση;

Αυτή την υπέρλογη τρέλα...

...Επειδή χάνεις τόσα πολλά! Δε ξέρεις τι χάνεις! Ειλικρινά...

Μου λες ότι δεν πίστευες ότι είμαι τόσο πολύ της εκκλησίας. Και σου είπα ότι δεν είναι αυτό το θέμα. Ο Χριστός είναι παρών. Το θέμα είναι να τον δεις εσύ(υγ.1)! Να τον αγγίξεις εσύ! Να τον βιώσεις, να τον αισθανθείς εσύ! Αυτό είναι το θέμα. Να αφήσεις στην άκρη όποιες προκαταλήψεις, εμμονές, ψεύτικες ιδέες έχεις ακούσει και να ξεκινήσεις απ'την αρχή. Να χτίσεις προσωπική σχέση με το Θεό. Εσύ και ο Θεός σου! 

Ο χριστιανός ο αληθινός ζει εκρηκτικά τη ζωή του. Την ελπίδα του, τη μετάνοια και τη καθημερινότητά του. Ζει εκρηκτικά, δυναμικά την αγάπη. Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι ερωτικό πλάσμα. Ποιητικό πλάσμα. Ο χριστιανός δεν είναι ο ανέραστος κακομοίρης. Αλλά ένα πλάσμα γεμάτο δύναμη ψυχής που την αντλεί απ'την διαρκή προσπάθεια καθαρής σχέσης με το Θεό. Έχεις ακούσει τη φράση θείος έρως; Ε, αυτό ακριβώς είναι! Αυτή η φλόγα. Αυτό το "τρελό", υπέρλογο βίωμα...

Λόγια μπορείς να λες και να σου λέω... Αλλά το θέμα είναι ο καθένας μας προσωπικά να τα ζήσει! Να αναζητήσει. Να ψάξει. Να προσευχηθεί. Να κάνει αγώνα...

υγ1: ("έρχου και ίδε" που λέει στο ευαγγέλιο)
υγ2: πάτα στις λέξεις με το μπλε χρώμα