Μην κάνεις ποτέ πίσω!

Αλλά και σ'όλες τις τέχνες τα ίδια βλέπουμε. Όταν, δηλαδή, έρχεται κάποιος να μάθει μια τέχνη, στην αρχή κοπιάζει και δυσκολεύεται και πολλές φορές αποτυχαίνει. Όμως, δεν χάνει το κουράγιο του αλλά πάλι προσπαθεί. Κι αν πάλι αποτύχει, δεν το βάζει κάτω φανερώνοντας έτσι στον μάστορα την προαίρεσή του.Αν, όμως, λιποψυχήσει και κάνει πίσω δεν μαθαίνει τίποτα. Αποτυχαίνοντας έτσι πολλές φορές και μην υποχωρώντας, αλλ'επιμένοντας στον κόπο και στη δουλειά, συνηθίζει τελικάμε τη βοήθεια του Θεού, και τα κάνει όλα άκοπα και άνετα. Κι έτσι κατορθώνει να βγάζει το ψωμί του από την τέχνη του.

Το ίδιο συμβαίνει και στα πνευματικά... Αν καταπιαστεί κανείς με την εργασία της αρετής, δεν πρέπει να νομίσει ότι θα την κατορθώσει αμέσως. Γιατί αυτό είναι αδύνατο. Πρέπει,όμως,να προσπαθήσει. Κι αν αποτύχει, να μην κάνει πίσω,επειδή δεν μπορεί να κατορθώσει τίποτα, αλλά να ξαναπροσπαθήσει, όπως αυτός που θέλει να μάθει μια τέχνη. Έτσι, υπομένοντας πολλές αποτυχίες και μην αγανακτώντας, κινεί την συγκατάνευση του Θεού στον κόπο της προαίρεσής του που του δίνει το χάρισμα να κάνει τα πάντα αβίαστα.

(Από το βιβλίο της Ι.Μ.Παρακλήτου "αββά Ζωσιμά -Κεφάλαια ωφέλιμα)

Συνομιλία με έναν γέροντα

- Πάτερ, δεν αξίζω την βοήθεια του Θεού... Δεν αγωνίζομαι...

- Παιδί μου, ο Θεός είναι διαρκώς παρών για όλους και σε όλους, απλά εμείς δεν Τον βλέπουμε,επειδή δεν προσπαθούμε... Έτσι, με τον αγώνα μας (με τη λίγη δηλαδή προσευχή που μπορούμε και κάνουμε) συντονίζουμε τον εαυτό μας με την Χάρη του Θεού. Έτσι, γίνεται και αισθητή σε εμάς η βοήθεια του Θεού και νιώθουμε πληρότητα και χαρά και σιγουριά και πολλά άλλα. Γι'αυτό, ο αγώνας μας είναι να συντονίζουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού που είναι οι εντολές Του, έτσι ώστε να ζούμε την αγάπη Του...

- Κάτι άλλο πρακτικό,γέροντα;
- Καλό είναι να μπει σε ένα μικρό πρόγραμμα στην προσευχή μας, πάντα με τη συμβουλή του πνευματικού μας.
- Τι κερδίζουμε με το πρόγραμμα;
- Σιγά-σιγά αλλά σταθερά, θ'αρχίσουμε να προσευχόμαστε όπως πιο πριν. Το πρόγραμμα δημιουργεί μια σταθερότητα και μια συνήθεια καλή,η οποία μάς γλιτώνει από κόπο. Όταν δηλαδή βαριόμαστε ή δεν προλαβαίνουμε, το πρόγραμμα πρέπει να τηρηθεί. Έτσι, δεν ξεφεύγουμε απ'τη σχέση μας με τον Θεό.Όλα αυτά βέβαια,παιδί μου, δεν είναι συμβουλές,αλλά ιδέες που μοιράζομαι μαζί σου και που και εγώ αγωνίζομαι να εφαρμόζω...

Δικαστής του εαυτού σου

Ο μικρός πρίγκιπας χασμουρήθηκε. Λυπόταν που δεν θα έβλεπε το ηλιοβασίλεμά του. Κι έπειτα, είχε αρχίσει κιόλας να βαριέται λίγο:

- Δεν υπάρχει λόγος πια να είμαι εδώ, είπε στον βασιλιά. Θα φύγω.

- Μην φεύγεις, απάντησε ο βασιλιάς, που ήταν τόσο περήφανος να έχει έναν υπήκοο. Μη φεύγεις, σε κάνω υπουργό.

- Τι υπουργό;

- Υπουργό....Δικαιοσύνης.

- Μα δεν υπάρχει κανείς να δικαστεί.

- Δεν ξέρεις ποτέ, του είπε ο βασιλιάς. Δεν έχω κάνει ακόμα το γύρο του βασιλείου. Είμαι πολύ γέρος. Άμαξα εδώ δεν χωράει και το περπάτημα με κουράζει.

- Εγώ, όμως, κοίταξα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας κι έσκυψε να ρίξει ακόμη μια ματιά απ'την άλλη μεριά του πλανήτη. Ούτε εκεί υπάρχει ψυχή...

- Τότε θα δικάσεις τον εαυτό σου, του απάντησε ο βασιλιάς. Είναι το πιο δύσκολο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου παρά τους άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις δίκαια τον εαυτό σου, είσαι στ'αλήθεια σοφός.

(απόσπασμα απ'τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Θέληση και αγάπη χρειάζεται...

Τι είναι ευκολότερο απ'το να αγαπάς όλους και να σε αγαπούν όλοι; Πόση ανάπαυση δεν προσφέρουν οι εντολές του Χριστού; Και,όμως, η προαίρεσή μας δεν βάζει αρχή. Γιατί αν έβαζε, όλα θα της ήταν εύκολα,με τη Χάρη του Θεού.Μια μικρή κίνηση του θελήματός μας έλκει τη βοήθεια του Θεού. Και καθώς λέει ο άγιος Αντώνιος, για την αρετή χρειάζεται μόνο η θέλησή μας. Και ακόμα, δν είναι ανάγκη να ταξιδέψουμε για να πάμε στη βασιλεία των ουρανών ούτε χρειάζεται να περάσουμε καμιά θάλασσα για ν'αποκτήσουμε την αρετή. Πόση ανάπαυση δεν έχει ο πράος και ταπεινός; Πραγματικά, "οι πραείς κληρονομήσουσι γην και κατατρυφήσουσιν επί πλήθει ειρήνης".

(απόσπασμα απ'το βιβλίο της Ι.Μ.Παρακλήτου "αββά Ζωσιμά -ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΩΦΕΛΙΜΑ")

Κάνε την ψυχή σου λιβάδι!

Την θυμάσαι την παραβολή με τα τάλαντα; Εκεί που ο δούλος με το ένα τάλαντο, αντί να επενδύσει σε αυτό, πήγε και το έθαψε;
Σκεφτόμουν πως όλοι μας έχουμε τάλαντα! Ή αλλιώς ταλέντο. Άλλος έχει χαρακτήρα τέτοιο που σε κάνει να χαμογελάς. Άλλος μπορεί και σε ηρεμεί. Πολλοί άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να ζωγραφίζουν καταπληκτικά, ενώ άλλοι μπορούν να σε εμπνεύσουν με την γλυκιά φωνή τους.
Μην πεις πως δεν βρίσκεις στον εαυτό σου κάποιο τάλαντο! Αν δεν βρίσκεις, σημαίνει πως δεν έχεις ψάξει καλά. Το τάλαντο είναι σαν ένα λουλούδι με μαγευτική ευωδία. Όταν θάβουμε τα τάλαντα που μας έχει δώσει ο Θεός, τότε είναι σαν να δημιουργούμε ένα ατέλειωτο νεκροταφείο. Αν, όμως, όλοι μας ανακαλύπταμε και καλλιεργούσαμε τα τάλαντά μας, τότε η γη θα ήταν ένα υπέροχο λιβάδι γεμάτο καταπληκτικά λουλούδια!

Αγάπη, πλούτος και καρδιά

Όπως είναι αδύνατο να συνδυάσει κανείς την υγεία και την αρρώστια, το ίδιο είναι αδύνατο να συμφιλιώσει κανείς την αγάπη με τον πλούτο, παρατηρεί ο Ισαάκ ο Σύρος, γιατί όποιος αγαπάει το συνάνθρωπό του, δίνει ό,τι έχει για τις ανάγκες του. Αυτή είναι η φύση της αγάπης. Και χωρίς αγάπη είναι αδύνατο να μπει κανείς στη βασιλεία του Θεού.

Όσο λιγότερα έχεις τόσο πιο απλός γίνεται ο τρόπος της ζωής σου. Όταν πετάξεις από πάνω σου ό,τι περιττό έχεις, συγκεντρώνεται η καρδιά σου στον πυρήνα της. Εκεί είναι και ο δρόμος που οδηγεί στην βασιλεία του Θεού.

Από το βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ "Ο δρόμος των ασκητών"

Δεν ξέρω τι να προσευχηθώ...

Άμα βρω λίγο χρόνο, ας τον αξιοποιώ. Πώς; Ας κάνω λίγη προσευχή... Και ας μην πω "δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω τι να προσευχηθώ". Χίλια πράγματα μπορώ να του πω.
Να Τον ευχαριστήσω, να του πω μέσα απ'την καρδιά μου ένα "ευχαριστώ". Μπορώ να σκεφτώ για λίγο τα αγαπημένα μου πρόσωπα, να πω για το καθένα από αυτά μια μικρή προσευχή. Ή την ευχή. Για τόσους ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισα και που πονούν, που έχουν θλίψη, στεναχώρια, προβλήματα... Ας πω ένα Κύριε ελέησον...
"Μάτια που δακρύζουν ξέρουν αλλιώς να κοιτούν". Αν μάθει η καρδιά μου να δακρύζει, αν γίνει η ψυχή μου ευαίσθητη, τότε θα διαπιστώνω το πόσο ανάγκη έχω την προσευχή. Θα θέλω, τότε, να προσεύχομαι για όλο τον κόσμο...Και στο τέλος, και για μένα. "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με...Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με..."
Και όλα αυτά αθόρυβα. Στα κρυφά. Να μη με βλέπουν οι άλλοι ούτε να το κάνω βούκινο. Μυστικά.
Έτσι θέλει και ο Θεός να Του μιλάμε: απ'την καρδιά μας, ειλικρινά, αληθινά και μυστικά...

Η κόλαση της σκοτεινής σπηλιάς μεταβάλλεται σε Παράδεισο

(Η παραπάνω φωτογραφία είναι στο σημείο όπου ο γέροντας είχε δει τον Χριστό...)

...Βλέποντας ο γέροντας την υπερβολική προθυμία του δόκιμου Χαράλαμπου, μια μέρα τον προσκαλεί ιδιαιτέρως και του λέει:

- Εκεί πάνω σε κείνα τα βράχια που βλέπεις, έχει μια μικρή σπηλιά. Σε διαβεβαιώ ότι είναι παράδεισος. Λοιπόν,θα σκαρφαλώσεις να πας εκεί και θα μείνεις μέχρι να σε φωνάξω. Εντάξει;

- Να'ναι ευλογημένο γέροντα.

"Βάζω,λέει ο Χαράλαμπος, μετάνοια και αμέσως σκαρφαλώνω στα βράχια. Πλησιάζω στη σπηλιά. Αλλά τι να δεις! Ένας άγριος τόπος που μόνο φίδια μπορούσαν εκεί να κατοικήσουν και η σπηλιά τόσο στενή που μόνο σκυφτά μπορούσες να μπεις μέσα. Στην αρχή σαν άνθρωπος δείλιασα,φοβήθηκα και συγχρόνως μονολογούσα: "Ε,γέροντα πού μ'έστειλες εδώ; Αυτός είναι ο παράδεισος; Βρε εδώ κόλαση είναι.Όχι παράδεισος. Για να δούμε πώς θα τη βγάλουμε ώσπου να τελειώσει ο κανόνας,να με φωνάξει ο γέροντας να κατέβω. Όμως, αφού το'πε ο γέροντας, κάτω δεν το βάζω. Έστω και να πεθάνω,αν δεν με φωνάξει ο γέροντας πίσω δεν γυρνάω.Ας πεθάνω στην υπακοή παρά να λιποτακτήσω".

Αρχίζω,λοιπόν,τον κανόνα μου.Δώστου-δώστου μετάνοιες,προσευχή.Δεν άργησε να υποχωρήσει ο φόβος και η δειλία και άρχισα να αισθάνομαι άνετα. "Αφού,λέω,για προσευχή σ'έστειλε ο γέροντας,βάλε Χαράλαμπε όλη σου την βία". Βία-βία, δεν άργησε να θερμανθεί η καρδιά μου και να εκπηγάζει κρουνούς τα δάκρυα δοξολογίας και ευχαριστίας. Εκεί αξιώθηκα την πρώτη θεωρία, όπου σταματά,κατά τους Πατέρες,ο νους. Δεν ενεργεί αυτός,αλλά ενεργείται απ'το Άγιο Πνεύμα, που τον οδηγεί όπου θέλει, μέχρι και αυτούς ακόμα τους ουρανούς. Επανερχόμουν στην φυσική μου κατάσταση και πάλι άλλη αρπαγή σε άλλα ουράνια σκηνώματα. Τούτο επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές. Τότε έπαθα κάτι παρόμοιο με τους μαθητές του Χριστού στο Θαβώρ κι έλεγα: "καλόν εστίν ημάς ώδε είναι. Όντως εδώ που μ'έστειλε ο γέροντάς μου είναι παράδεισος. Μακάρι να μη με φωνάξει ποτέ να κατέβω ξανά απ'αυτό τον παραδεισένιο τόπο".

Κι,όμως,μετά από δυο-τρεις μέρες ακούω μια γνωστή φωνή,κάτω,από τα καλυβάκια: "Χαράλαμπε,είπε ο γέροντας να κατέβεις".

Ε, δεν θα με πιστέψετε πόση δυσφορία μου ήλθε όταν άκουσα την εντολή να γυρίσω. Κι όμως δεν μπορούσα αλλιώς.Βρισκόμουν στην υπακοή. Μόλις γυρνάω και η αλλοίωση στο σκυφτό πρόσωπό μου ήταν ολοφάνερη, με περιλαμβάνει ο γέροντας και μου λέει: "Θέλω,Χαράλαμπε,να μου πεις την αλήθεια. Είναι παράδεισος εκεί που σ'έστειλα ή όχι;''. Εγώ συγκινημένος με σκυφτό πρόσωπο του απαντώ με βουρκωμένα μάτια: "Ναι γέροντα,πράγματι είναι παράδεισος". Ε, δεν άντεξε ο γέροντάς μου, μ'έβαλε στην αγκαλιά του και με φιλούσε.

Κατά κανόνα, ο γέροντάς μας, συμπεριφερόταν αυστηρά. Όμως,μερικές φορές, όταν διαπίστωνε πνευματική πρόοδο στα καλογέρια του, δεν άντεχε από την χαρά του. Μας φανέρωνε τον πραγματικό εαυτό του. Μας αγκάλιαζε και,συγκινημένος, δεν μπορούσε να βαστάξει τα δάκρυα".

(Από το βιβλίο του Ιωσήφ Μ.Δ. "ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ- Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής")

Για τον Θεό...

Για τον Θεό δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα.
Όλα είναι μικρά!

Για τον Θεό δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα.
Όλα είναι εύκολα!

Για τον Θεό δεν υπάρχουν ευχάριστα και δυσάρεστα.
Όλα τα μετατρέπει σε αγαθά!

(απ'το περιοδικό "Τα κρίνα" τεύχος Απρ.2004)

Όσο πιο πολύ πλησιάζεις...

Θυμάσαι που ο απόστολος Παύλος έγραφε κάπου σε μια επιστολή ότι «αισθάνομαι ο τελευταίος των αμαρτωλών»;

Όλοι οι άγιοι άνθρωποι το ίδιο ακριβώς λένε… Ότι δηλαδή αισθάνονται ότι είναι οι πιο αμαρτωλοί, οι πιο ανάξιοι. Αυτό, όμως, ενώ για μας φαίνεται εντελώς παράλογο, για εκείνους είναι μια βιωματική,συγκλονιστική πραγματικότητα. Διότι σύγκριναν τον εαυτό τους όχι με τους άλλους, αλλά με τον Θεό…

Απ’αυτό προκύπτει και κάτι ακόμα: ότι όσο πλησιάζεις τον Κύριο τόσο πιο πολύ νιώθεις την γλυκύτητα της Χάρης Του, αισθάνεσαι την αγάπη Του να σε πλημμυρίζει και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα. Τότε αρχίζεις να βλέπεις στον εαυτό σου ψεγάδια που πιο πριν δεν τα αντιλαμβανόσουν… Όπως συμβαίνει και με το φεγγάρι! Το κοιτάμε από τη γη και μας φαίνεται σαν δίσκος μισός, χωρισμένος από μια γραμμή στην φωτεινή και στη σκοτεινή του πλευρά. Αλλά, αν μπορούσαμε να πλησιάζαμε, θα βλέπαμε πως η γραμμή αυτή που το χωρίζει είναι μια ολόκληρη περιοχή...

Η ψυχή που γνώρισε τη Χάρη του Θεού και μετά την έχασε

Πού είσαι Φως μου; Πού είσαι Χαρά μου; Γιατί με εγκατέλειψες και θλίβεται η καρδιά μου; Γιατί κρύφτηκες από μένα και πονεί η ψυχή μου; Έλα και πάλι στην ψυχή μου και κάψε μου τις αμαρτίες που σε κρύβουν από Εσένα όπως τα σύννεφα τον ήλιο! Έλα και δώσε μου με τον ερχομό σου χαρά! Γιατί αργείς Κύριε; Βλέπεις πως ταλαιπωρείται η ψυχή μου και σε αναζητώ με δάκρυα! (Άγιος Σιλουανός)

...ακόμη και σε κατάσταση άρσης της χάριτος όπου ο άνθρωπος πραγματικά πάσχει..ταπείνωση είναι το να πεις στον Θεό: Θέλεις να μη ζω τη χάρη σου; Να'ναι ευλογημένο! Κάνε όπως εσύ θέλεις..είσαι ο πατέρας μου, σε εμπιστεύομαι..!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου)

(ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που μας το έστειλε)

Πότε αλλάζει η ψυχή...

Σίγουρα θα'χεις θαυμάσει τα λουλούδια...
Το πόσο ωραία είναι. Το τι υπέροχα χρώματα έχουν. Πόσο αρωματικά μπορεί να είναι και να γεμίζουν το χώρο ευωδία...
Όμως, τα λουλούδια φυτρώνουν στο έδαφος! Για να δεις ένα πανέμορφο λουλούδι πρέπει να κοιτάξεις κάτω. Για να το μυρίσεις, για να το αγγίξεις, πρέπει να σκύψεις.
Λουλούδι της ψυχής είναι η ταπείνωση! Ο ταπεινός άνθρωπος είναι εκείνος που ελκύει τη Χάρη του Θεού. Τότε αλλάζει η ψυχή. Φωτίζεται, χαίρεται! Ευωδιάζει! Θέλεις παράδειγμα; Πάρε τους αγίους. Πάρε τον Άγιο Δημήτριο, που ακόμα το σκήνωμά του σαν το πιο υπέροχο, το πιο όμορφο λουλούδι ευωδιάζει...
Πόσο ωραίο θα ήταν,αδερφή και αδερφέ, να μοιάζαμε στα λουλούδια!

Τα κέρδη της υπακοής

Η υπακοή απομακρύνει πολλά εμπόδια. Αποκτάς ελευθερία και γαλήνη, όσο η καρδιά σου ασκείται να μην αντιστέκεται. Όταν δείχνεις υπακοή, αποφεύγεις τον επικίνδυνο περιορισμό. Η αγάπη τότε έχει ανοιχτό χώρο για να αναπαυθεί μέσα σου.
Με την υπακοή σταυρώνεις την υπερηφάνειά σου, την ηδονή να αντιμιλάς, την ιδέα ότι είσαι μια σπάνια ιδιοφυία, την ισχυρογνωμοσύνη σου, πράγματα που δημιουργούν ένα σκληρό κέλυφος στο χαρακτήρα σου. Κλεισμένος, όμως, μέσα σ'αυτό το κέλυφος, δεν μπορείς να συναντήσεις τον Θεό της αγάπης και της ελευθερίας.

(Από το βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ "Ο δρόμος των ασκητών")

Τα χάπια της δίψας

- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Καλημέρα, είπε ο έμπορος.

Πουλούσε τελειοποιημένα χάπια που καταλαγιάζουν τη δίψα. Παίρνεις ένα την εβδομάδα και δεν αισθάνεσαι πια την ανάγκη να πιεις νερό.

- Γιατί τα πουλάς αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Κάνουν μεγάλη οικονομία στον χρόνο, είπε ο έμπορος. Οι ειδικοί τα υπολόγισαν. Γλιτώνουμε πενήντα τρία λεπτά την εβδομάδα.

- Και τι κάνουμε αυτά τα πενήτα τρία λεπτά;

- Τα κάνουμε ό,τι θέλουμε...

"Εγώ,σκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενήντα τρία λεπτά για ξόδεμα, θα πήγαινα ήσυχα-ήσυχα σε μία πηγή..."

(Απόσπασμα απ'τον "Μικρό Πρίγκιπα", του Αντουάν Σαιντ-Εξυπερύ)

Τι έκανα για να Τον αγαπήσω;

Όταν η καρδιά μου είναι γεμάτη πάθη και κακίες και όταν τυφλώνεται από το πέπλο της αμαρτίας, τότε είναι πολύ δύσκολο να θελήσει να δεχθεί τον Θεό.Αντιδρά... Διότι δεν μπορεί να δει καθαρά... Τότε τα βλέπει όλα και τα ερμηνεύει με τη λογική: "Ο Θεός απαγορεύει αυτό, ο Θεός απαγορεύει το άλλο, "όχι" στο ένα, "μην" στο άλλο.Έτσι, η καρδιά σκληραίνει, γίνεται χίλιοι κόμποι και γλιστράει μέσα στην παράλογη λογική. Και να θελήσει να την προσπεράσει, πέφτει πάνω στο σκληρό κέλυφος του εγωισμού...

Να μην σκέφτομαι τι είναι αμαρτία και τι όχι. Ο Θεός δεν είναι ο κακός δυνάστης ούτε έχει δημιουργήσει κάποιο ηθικιστικό σύνταγμα απαιτήσεων. Ψυχή μου, να σκέφτεσαι μονάχα το τι έκανες σήμερα για να αγαπήσεις τον Χριστό... Μόνο αυτό...

Αντιμετώπιση των σαρκικών πειρασμών

Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος. Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει. Το παιδί απελπίστηκε. «Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό». Όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις. Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορώ», μου λέει. «Μπορείς να νηστεύεις κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;». «Μπορώ». «Μπορείς να δίνεις ελεημοσύνη το ένα δέκατο απ’το μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;». «Μπορώ». «Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω και αν αμάρτησες και να λες: «Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου;». «Θα το κάνω γέροντα» μου λέει. «Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς». Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ’ευχαριστώ,πάτερ». Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.

Οδηγίες απ’τον γέροντα Παϊσιο

(απ’το περιοδικό «Τα κρίνα» τεύχος Απρ.2004)

Κάνε προσπάθεια

Δεν κατακτά κανείς την πίστη μόνο με ευσεβείς στοχασμούς, αλλά με αγωνιστική προσπάθεια. Δεν μας μαθαίνουν οι λέξεις και οι θεωρίες τι είναι Θεός, αλλά η εμπειρία της πνευματικής ζωής. Πρέπει ν'ανοίξουμε το παράθυρο για να μπει μέσα ο δροσερός αέρας. Πρέπει να βγούμε έξω για να μας λούσει στο φως του ο ήλιος. Ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε σ'έναν σκοπό, αν καθόμαστε στην ησυχία μας και περιμένουμε, λένε οι άγιοι Πατέρες.

Ας γίνει παράδειγμά μας ο άσωτος υιός. "Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού". (Λουκά ιε,20)

(Από το βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ"Ο δρόμος των ασκητών")

Μυστικά ομορφιάς

Ο Κύριος προσευχόταν πάρα πολύ. Αγαπούσε την προσευχή.Θα'θελα, θα μου άρεσε αυτό πολύ -αν ζούσα την εποχή του Κυρίου- να βλέπω τον Κύριο, το πρόσωπο του Κυρίου μετά την προσευχή. Όταν,φυσικά,προσευχόταν εκείνη την ώραδε θα μπορούσα να Τον αντικρύσω... Εϊμαι σίγουρος γι'αυτό. Αλλά θα'θελα να μπορώ να βλέπω μετά την προσευχή το πρόσωπό Του... Πώς είναι... Ε, δεν πειράζει που δεν βλέπω τον Κύριο. Βλέπω τους Χριστιανούς που βγαίνουν μετά την εκκλησία. Έχετε δει αυτούς που βγαίνουν μετά την Θ.Λειτουργία πώς είναι; Τι ωραία πρόσωπα! Προσευχόμενα πρόσωπα!
Λέει ο Βιργκίλ Γεωργίου στο βιβλίο του "Απ'την 25η ώρα στην αιώνια ώρα" ότι μετά την Θ.Λειτουργία στο χωριό του έβλεπε τον κόσμο που έβγαινε απ'την εκκλησία και όλα τα πρόσωπα ήταν πανέμορφα. Δεν υπήρχε άσχημο πρόσωπο! Δεν υπήρχε κακοφτιαγμένος άνθρωπος. Δεν υπήρχε άσχημη γυναίκα, άσχημη κοπέλα, άσχημο αγόρι, άσχημος παππούς και γιαγιά. Όλοι -λέει-μετά τη Θ.Λειτουργία έχουν κάτι στο πρόσωπό τους, έναν γλυκασμό, μια ωραιότητα...Άλλου κόσμου... Είναι η σφραγίδα της προσευχής!


(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Στα ίχνη της μυστικής σχέσης με τον Θεό

Ας κάνουμε έναν περίπατο μέσα μας. Μέσα στην καρδιά μας. Εκεί θα πρέπει να ψάξουμε για τον Θεό... "Ο Θεός δεν γνωρίζεται με γνωστικές μεθόδους. Δεν είναι μαθηματική εξίσωση που προσφέρεται προς επίλυση. Ο Θεός είναι όντως μυστήριο που αποκαλύπτεται στις καρδιές των ανθρώπων". Αρχίζεις να Τον ανακαλύπτεις όσο Εκείνος σού αποκαλύπτεται.

Όσο πιο πολύ αγαπάς τον Θεό τόσο πιο πολύ χρησιμοποιείς την καρδιά σου. Αφήνεις την λογική (λογική και πίστη πουθενά δεν συνδέονται) και σκέφτεσαι με την καρδιά. Και, όταν λέμε καρδιά, εννοούμε όχι τη σάρκα, αλλά τις ενέργειες της καρδιάς.Θυμάσαι τι λέει στο "μικρό πρίγκιπα"; Μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις αληθινά. Η ουσία χάνεται σαν ψάχνεις με τα μάτια...

Άρχιζε να καλλιεργείς την καρδιά σου. "Όποιος ζει με την καρδιά ξεκουράζεται,όποιος ζει με το μυαλό κουράζεται", έλεγε ο γέροντας Παϊσιος. Είναι πιο καλό το να μη μιλάς πολύ και να κάνεις την καρδιά σου να μιλά. Να Του μιλά. Να Του δείχνει εμπιστοσύνη. Να Του αφήνεις, να Του αποθέτεις όλα τα προβλήματα, τις δυσκολίες σου, τους φόβους και τις αγωνίες που έχουν γεμίσει ως την επιφάνεια της συνείδησής σου.

Για να δούμε τα ίχνη του Θεού, για να βρεθούμε στα ίχνη της μυστικής ένωσής μας μαζί Του πρέπει να βάλουμε την καρδιά μας να λειτουργεί. Ν'αρχίσει να προσεύχεται... Και γι'αυτό δεν χρειάζονται πολλά-πολλά λόγια. Ένας αναστεναγμός με πόνο ψυχής ισοδυναμεί με δυο κουβάδες δάκρυα, θα μας συμβούλευε ξανά ο γέροντας...

Υπακοή στην πράξη

...Έχουμε και άλλους δασκάλους προς τους οποίους μπορούμε να δείχνουμε υπακοή στην καθημερινή μας ζωή. Τους συναντούμε σε κάθε μας βήμα, αρκεί μόνο να διακρίνουμε την φωνή τους. Να μερικοί. Η γυναίκα σου θέλει να πάρεις μαζί σου το αδιάβροχό σου. Κάνε αυτό που σου λέει, έστω κι αν δεν ήθελες να το πάρεις, για να ασκηθείς στην υπακοή. Ο συνάδελφός σου σε παρακαλεί να τον συνοδεύσεις λιγάκι. Ακολούθησέ τον για να ασκηθείς στην υπακοή, έστω και αν δεν έχεις καθόλου όρεξη για κάτι τέτοιο εκείνη τη στιγμή. Άφωνα σε παρακαλεί το παιδί σου για μια μικρή περιποίηση και συντροφιά. Κάνε το όσο μπορείς με την καλύτερη διάθεση, έστω και αν κάτι πιο ευχάριστο τραβάει εκείνη την ώρα την προσοχή σου. Έτσι, ασκείσαι στην υπακοή.

Μπορείς, λοιπόν, με τον τρόπο αυτό να βρεις πολλές ευκαιρίες υπακοής μέσα στο ίδιο το σπίτι σου, που δεν είναι καθόλου λιγότερες ή μικρότερης αξίας από αυτές που έχει ένας μαθητευόμενος καλόγερος στο μοναστήρι του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στη δουλειά σου, στο περιβάλλον σου, στις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους γύρω σου.

(Από το βιβλίο του Τίτο Κολλιάντερ "Ο δρόμος των ασκητών")

Να'σαι νικητής!

Θες να'σαι νικητής; Θες να είσαι ενεργητικός άνθρωπος; Πρωταγωνιστής και όχι θεατής;

Μην αφήνεις τα πράγματα στην...τύχη!Πάρε την τύχη στα χέρια σου. Μην αφήνεσαι νωχελικά και άβουλα στο περιθώριο,αλλά γίνε αγωνιστής.Θυμήσου ότι και ο Χριστός, όταν ήρθε στην γη, δεν έμεινε στο περιθώριο! Προσευχόταν ακατάπαυστα, γύριζε από περιοχή σε περιοχή,κήρυττε, βοηθούσε τους ανθρώπους, τους μιλούσε.Πονούσε και χαιρόταν μαζί τους. Πήρε (απ'την μεγάλη Του αγάπη) την απόφαση και έγινε ο ίδιος άνθρωπος για χάρη μας!
Μην περιμένεις τα πάντα έτοιμα,μασημένη τροφή. Σκέψου ότι ο Θεός για όλους προνοεί! Και αυτά ακόμα τα πουλιά του ουρανού φροντίζει και τρέφει. Αλλά,όμως, ποτέ δεν βάζει την τροφή στην φωλιά τους!
Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι ο αρχιτέκτονας του μέλλοντός του.Αγωνίσου και θα δεις πόσα πράγματα μπορείς (με τη βοήθειά Του) να καταφέρεις! Θα γίνεις εργατικός,θαρραλέος,αποφασιστικός. Θα αποκτήσεις υπομονή,πρόγραμμα,ισχυρή θέληση, αυτογνωσία.

Φίλε, οι νίκες και η διάκριση ΔΕΝ είναι θέμα τύχης. Χριστιανός σημαίνει άνθρωπος ζωντανός,ενεργητικός.Χριστιανός σημαίνει αγωνιστής. Μην γίνεσαι θεατής στον ίδιο σου τον αγώνα! Νικούν στην ζωή εκείνοι που θέλουν,εκείνοι που επιμένουν, εκείνοι που δεν φοβούνται. Εκείνοι που διαρκώς δρουν. Εκείνοι που αγαπούν!

Τι θα φέρει το 2011;

Τι θα φέρει άραγε το 2011; Αλήθεια, τι νέα κουβαλάει; Ο Θεός στο πάνσοφο σχέδιό Του γνωρίζει τα πάντα... Για κάθε άνθρωπο. Εμείς, βέβαια, δεν είμαστε θεοί. Δεν γνωρίζουμε το μέλλον. Αλλά έχουμε ένα προνόμιο,πολύ ακριβό:την ελεύθερη βούληση. Δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Το καταλαβαίνεις,ψυχή μου, αυτό;

Μπορώ για το 2011 να κάνω όνειρα,να κάνω σχέδια,να προγραμματίζω,να προετοιμάζω... Αλλά δεν γνωρίζω τι απ'όλα αυτά τελικά θα μπορέσω να πραγματοποιήσω. Διότι η ζωή μου ανήκει σε Άλλον. Διότι δεν ξέρω αν θ'αλλάξω γνώμη ή όνειρα ή σκέψεις ή σχέδια...Διότι μπορεί να προκύψουν γεγονότα -ευχάριστα ή λυπηρά- τα οποία μπορεί ενδεχομένως ν'αλλάξουν την πορεία, την ρότα της ζωής μου.

Η ζωή μου είναι ένα καράβι. Στη νέα χρονιά μπορώ ν'αρχίσω ένα νέο ταξίδι. Ένα ταξίδι που θα'ναι σίγουρα γεμάτο περιπέτεια! Σαν ναύτης, όμως, ολιγόπιστος θα πω στον Θεό να έρθει Αυτός και να κρατήσει με τα θεϊκά Του χέρια το τιμόνι. Με την ελεύθερη βούλησή μου, επιλέγω/θέλω να μείνω κοντά Του... Και δεν με νοιάζει τι εμπόδια θα συναντήσω. Μου αρκεί ότι Εκείνος είναι ο Μέγας προστάτης μου. Άρα, αν δεν αλλάξω γνώμη, δε θα βουλιάξω ούτε θα βρεθώ σε μέρη χωρίς ελπίδα και χωρίς μέλλον.

Η αγάπη σου, Κύριε, να με στείλει, στο νέο μου αυτό ταξίδι όπου θέλει! Όπου θες εσύ,Κύριε! Είμαι έτοιμος. Ξεκινάμε; Σηκώνω τις άγκυρες!!

(ευχαριστούμε το φίλο που μας το έστειλε)

Πώς παντρεύτηκαν... Κάνει θαύματα η προσευχή!

Έβαλε ο π.Πορφύριος μια κοπέλα που αγαπούσε κάποιον και δεν ήξερε αν αυτός την ήθελε, λέει: "Πάτερ, θέλω να τον παντρευτώ. Και της είπε: "Θα κάνεις προσευχή και συ και θα κάνω και γω την τάδε ώρα. Θα κάνουμε και οι δυο προσευχή γι'αυτόν. Και άμα θέλει ο Θεός, θα τον φωτίσει". (Για να δείτε που είναι πρακτικό.Δεν είναι θεωρία). Και έκανε πολύ προσευχή και αυτή και ο π.Πορφύριος. Και αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο άντρας εκείνη την ώρα κάτι ένιωθε στην καρδιά του. Ένιωθε μια θερμότητα, ένα κύμα αγάπης, μια χαρά, κάτι, κάτι... Και πάει στον π.Πορφύριο (γιατί και αυτός τον ήξερε) και του λέει: "Πάτερ, κάτι γίνεται τον τελευταίο καιρό. Την τάδε ώρα κάθε μέρα, κάτι γίνεται και με πιάνει κάτι στην καρδιά μου".

Του λέει:

-Τι σε πιάνει;

-Ένα μούδιασμα, μια θερμότητα, μια γλυκύτητα. Κάτι γίνεται. Και θέλω να σας πω και κάτι άλλο πάτερ. Τώρα που ήρθα,έξω από εδώ που ήρθα να εξομολογηθώ, είδα μια κοπέλα που κάθεται. Αυτή η κοπέλα πάτερ είναι ελεύθερη; Μου'κανε πολύ καλή εντύπωση.

- Θα δούμε, λέει ο π.Πορφύριος. Θα τη γνωρίσεις και θα δεις.

Και τελικά, όπως καταλαβαίνετε, παντρευτήκανε. Πώς τα καταφέρανε αυτά; Δεν του μίλησε ούτε έβαλε τη λογική της ούτε την εξυπνάδα της... Δηλαδή εξυπνάδα έβαλε, αλλά εξυπνάδα πνευματικού τύπου. Δεν κινήθηκε ανθρώπινα. Δεν κινήθηκε με την μαεστρία την εγκόσμια, αλλά δια της προσευχής. Πρακτικά πράγματα ε; Έγινε μια ωραία οικογένεια με την προσευχή του π.Πορφυρίου και της κοπέλας που πήγε να εξομολογηθεί στον π.Πορφύριο.

Κάνει θαύματα η προσευχή!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Άμα κάποιος αγαπά τον Θεό,τους αγαπά όλους!

Πολλές φορές μάς φαίνονται οι εντολές του Χριστού εντελώς ξένες, πρακτικά ανεφάρμοστες... Αλλά κάνουμε ένα βασικό λάθος: ότι σκεπτόμαστε με τη λογική μας. Και ξεχνάμε ότι η πίστη μας είναι μια τρέλα, κάτι το οποίο το ζεις, το βιώνεις και αποκτάς εμπειρίες, όταν αφεθείς σοτν Θεό, χωρίς καν να σκεφτείς λογικά.
Ο Θεός είναι πάνω απ'τη λογική. Η πίστη μας είναι υπέρλογη. Σκέφτομαι πως είναι αδύνατον να αγαπήσω κάποιον που με έβρισε, που με συκοφάντησε. Τον εχθρό μου. Αλλά, αν προσπαθήσω να μιλήσω στον Χριστό, αν απλώσω τα χέρια μου προς το μέρος Του , προς την αγάπη Του, τότε όλα λύνονται... Τότε παύει η λογική. Άμα αγαπάς τον Θεό,τότε τους αγαπάς όλους! Χωρίς μέτρο, χωρίς διακρίσεις! Χωρίς εμπάθεια, χωρίς τίποτα!

Δόξα τω Θεώ!

Αυτές τις μέρες άκουγα συνεχώς τη φράση "Δόξα εν υψίστοις Θεώ", "Δόξα τω Θεώ", κλπ... Και σκεφτόμουν πως και οι άγιοι και οι μοναχοί συνέχεια τη χρησιμοποιούν τη φράση.
Είναι φράση αρχοντική! Δηλώνει πως ευχαριστώ τον Θεό! Τον δοξολογώ και δεν Τον θυμάμαι μόνο όταν Τον χρειάζομαι. Δηλαδή (θέλω να) έχω μια ανώτερη σχέση μαζί Του και όχι συμφεροντολογική, δηλαδή σχέση ζητιάνου, σχέση μιζέριας... "Ο Θεός δεν είναι ομπρέλα για να τον χρησιμοποιώ μόνο όταν βρέχει"...
Γι'αυτό, όποτε βλέπεις κάτι καλό, όποτε το αισθάνεσαι, να το λες: "Θεέ μου, σ'ευχαριστώ! Δόξα Σοι Κύριε! Δόξα τω Θεώ!"

Η βάπτιση του Κυρίου και η προσευχή

Ο Κύριος ην διανυκτερεύων εν τη προσευχή του Θεού.Διανυκτέρευε. Νύχτες ολόκληρες. Προσευχόταν. Για όλους τους ανθρώπους που ζουν,που θα ζήσουν, που έζησαν. Γι'αυτούς που ήταν στην περιοχή που ζούσε, για το άλλο ημισφαίριο που είχε ακόμα φως και ήλιο και μέρα. Για μας,για όλους. "Και θεις τα γόνατα, προσηύξατο". Λύγισε τα γόνατά Του. Έπεσε ο Κύριος. Έβαλε το πρόσωπό Του στη γη και προσευχόταν.

Στη βάπτισή Του ξέρετε πότε άνοιξαν οι ουρανοί; "Εγένετο Αυτού προσευχομένου". Προσευχόταν. Ενώ προσευχόταν, άνοιξαν οι ουρανοί και ακούστηκε η ουράνια φωνή ότι "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτού ακούετε."

[Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)]

Τα δέντρα και οι άνθρωποι

Κάθε άνθρωπος είναι και ένα δέντρο. Όμως κάθε δέντρο φυτρώνει και μεγαλώνει σε διαφορετική τοποθεσία! Άλλα μέσα στην έρημο, μέσα στην ξηρασία και στον καυτό ήλιο σε απαραμύθητες συνθήκες. Άλλα στα ψηλά βουνά μες στο πράσινο, στην υπέροχη φύση και με τέλεια θέα.
Το ίδιο και στους ανθρώπους: άλλοι ζουν μέσα σε άπειρες δυσκολίες, στα συνεχή αδιέξοδα, στον πόνο. Άλλων η ζωή κυλά πιο εύκολα χωρίς πολλά προβλήματα και δυσκολίες.
Τον κάθε άνθρωπο ο Θεός θα τον κρίνει διαφορετικά. Δεν είναι δικαίωμά μας να γινόμαστε κριτές των γύρω μας! Μονάχα τον εαυτό μας!

Τι να ζητάμε απ'τον Θεό

...Μας τάζει ο Θεός! Τα πάντα μας δίνει! Τον Παράδεισο μάς τάζει!
Αλλά δεν πάμε στον Θεό για να μας κάνει τα χατίρια. Πάμε στον Θεό για να μας διαπλάσει. Πάμε στον Θεό για να γίνουμε αυτοί που πρέπει να γίνουμε.
Και του λέμε: "Κύριε, πάρε την ψυχή μου, πάρε το χωράφι της καρδιάς μου και βοήθησέ με να αποκτήσω ένα γόνιμο χωράφι, μια καρδιά ταπεινή, ένα χώμα στην ψυχή μου αφράτο. Να μπορεί να πέσει ο λόγος Σου και να μ'αγγίξει.


(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Πώς να βλέπω τον κάθε άνθρωπο

Κάθε άνθρωπο να τον βλέπεις ως ευκαιρία. Ευκαιρία να γίνεις καλύτερος. Κάθε άνθρωπος είναι εικόνα Θεού.Μέσα απ'τη σχέση σου με τους συνανθρώπους σου μπορείς να προσεγγίζεις το δρόμο προς τη σχέση σου με τον Θεό. Με την αγάπη. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ (που γιόρταζε χθες!) όποτε έβλεπε ανθρώπους τους χαιρετούσε προσφωνώντας τους "χαρά μου". Να πώς πρέπει να βλέπουμε τους γύρω μας και ποιο θα πρέπει να είναι το μέτρο της αγάπης μας...
Μην κάνεις διακρίσεις στην αγάπη! Γιατί η αγάπη είναι του Θεού, ο Θεός είναι αγάπη. Χάριζε αγάπη στους γύρω σου και έτσι θ'αρχίζεις να γνωρίζεις τον Χριστό, δηλαδή την Αγάπη!

Η αόρατη γωνιά ευχαριστεί και προτείνει!

Η αόρατη γωνιά κλείνοντας ήδη 6 μήνες λειτουργίας στον ιστοχώρο θέλει να σας ευχαριστήσει θερμά, εσάς τους εκλεκτούς επισκέπτες της!!!

Μπαίνοντας στη νέα χρονιά, νομίζουμε πως είναι καλό να βάζουμε νέους στόχους! Η αόρατη γωνιά προτείνει:

1. Τουλάχιστον πρωινή και βραδυνή προσευχή
2. Καθημερινή μελέτη της Καινής Διαθήκης
3. Αν θες, μπορείς να λες και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μια φορά την ημέρα.
4. Προσπάθεια να αγαπήσουμε τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε.
5. Να διαβάζουμε πνευματικά βιβλία, πχ: βίους αγίων, γεροντικό, κλπ...

Όμως:
Δεν έχει καμια σημασία αν θα λες λόγια στον Θεό ή όχι. Δεν έχει καμία σημασία αν θα λες αρχαία ή νέα ελληνικά, μεγάλες ή μικρές προσευχές... Το μόνο που είναι σημαντικό είναι να βρίσκεσαι σε επικοινωνία με τον Θεό... Σημασία έχει να μιλάει η καρδιά σου... Όταν αυτό το καταφέρεις και τίποτα να μη λες, ο Θεός σ'ακούει... Φίλε και φίλη, μίλα Του όπως θες και όσο εσύ θες...

Καλή χρονιά!!!

Η αόρατη γωνιά σάς εύχεται χρόνια πολλά!!! Ευλογημένα, με υγεία, αγάπη και ελπίδα!!!

Ας είναι το 2011 μια χρονιά αξέχαστη!