Για σένα που απελπίζεσαι (μέρος β')

Μη νομίζεις ότι σε εγκαταλείπω εξ ολοκλήρου όταν σε λυπώ για λίγο ή όταν αποσύρω την παρηγοριά μου. Διότι αυτά συμβαίνουν στους ταξιδιώτες της βασιλείας των ουρανών. Αν σου στέλνω πόνο ή κάτι παρόμοιο, μην θλίβεσαι και μην αφήνεις την καρδιά σου να μαραζώνει. Γιατί μπορώ σε μια στιγμή να σε ελευθερώσω απ'το βάρος αυτό και να μεταβάλλω τη λύπη σου σε χαρά. 

Αν είσαι αληθινά σοφός και εκτιμάς αξιολογικά τα πράγματα δε πρέπει να ενδίδεις στην απογοήτευση λόγω της λύπης, αλλά αντίθετα να χαίρεσαι πολύ και να ευχαριστείς!

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Θ.Κεμπήσιου "Μίμηση του Χριστού", εκδ. Χ.Συνοδινού

Για σένα που απελπίζεσαι (μέρος α')

(...) Πού είναι η πίστη σου; Μείνε δυνατός και επέμενε. Μην απογοητεύεσαι. Έχε θάρρος. Να με περιμένεις! Να με περιμένεις! Θα έρθω και θα σε θεραπεύσω. Ό,τι σε ταράζει είναι ο πειρασμός και ό,τι σε τρομάζει είναι ένας φόβος κενός. Τι κερδίζεις με το να στεναχωριέσαι για μελλοντικά γεγονότα, τα οποία μπορεί και να μη συμβούν; Μην υποχωρείς εύκολα στις υποβολές του διαβόλου. Διότι αυτόν το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μας εξαπατά.

Όταν νομίζεις ότι είμαι μακρυά σου, τότε βρίσκομαι πολύ κοντά σου! Δίπλα σου! Όταν νομίζεις ότι τα πάντα χάθηκαν, τότε υπάρχει για σένα η ευκαιρία να λάβεις μεγάλο στεφάνι. Όταν όλα είναι εναντίον σου, δε χάθηκαν όλα. Να μην κρίνεις τα πράγματα με βάση τα στιγμιαία αισθήματά σου. Μην αφήνεις τον εαυτό σου έρμαιο στις στεναχώριες, οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία τους και μην καταποντίζεσαι σαν να μην υπήρχε ελπίδα για σένα.

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Θ.Κεμπήσιου "Μίμηση του Χριστού", εκδ. Χ.Συνοδινού

Πάρε την ευθύνη πάνω σου

Να μην κατακρίνω τους άλλους. Μπορούμε να μη σταυρώνουμε τους άλλους με τα λόγια μας, αλλά εμείς να σταυρωνόμαστε για χάρη τους; Είναι δύσκολο. Είναι κόπος, αλλά είναι πολύ ωραίο. Ο άγιος Νεκτάριος -λέει- ότι όταν του λέγανε τα προβλήματα των μαθητών στη Ριζάρειο, το βράδυ έκανε προσευχή. Δεν κοιμότανε. Δε ρωτούσε δηλαδή τι και πώς και αυτά. Δεν ήθελε να μάθουν οι άλλοι λεπτομέρειες τέτοιου τύπου. Αλλά έκλαιγε γι'αυτόν. Για το πρόβλημα. Έπαιρνε πάνω του τηνευθύνη. Δε σχολίαζε, δεν κατέκρινε. Όταν είδε τους άλλους που τσακωνόντουσαν στα αποχωρητήρια ποιος θα καθαρίσει απ'τους εργάτες και παρεξηγήθηκαν τους λέει: "Φύγετε. Μην τσακώνεστε. Θα τ'αναλάβω εγώ". Αυτό θα πει άγιος. Παίρνει πάνω του το βάρος. Δεν ψάχνει να βρει ενόχους. Δεν ψάχνει να κατακρίνει άλλους. Λέει εγώ. Εγώ θα το αναλάβω. Ποιος φταίει; Δεν ξέρω ποιος φταίει, αλλά θα το αναλάβω εγώ.

Εμπιστοσύνη στον Θεό...

Μια ωραία ιστορία απ'το γεροντικό...

Κάποιος φιλομόναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά τους ασκητές για ωφέλεια. Μια φορά ανακάλυψε έναν πολύ ηλικιωμένο και άρρωστο ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του δώσει όσα χρήματα είχε μαζί του για τις ανάγκες του.

- Κράτησέ τα, αββά, τον παρακάλεσε. Είσαι γέρος και άρρωστος. Δε μπορείς πια να εργάζεσαι. Θα σου χρειαστούν.

- Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τούτη την αρρώστια, του απάντησε, και με τη βοήθεια του Θεού δε μου έλειψε ποτέ τίποτα. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου, αδιάκοπα μου στέλνει όλα τα αναγκαία!

Έτσι, απέφυγε να δεχτεί τα χρήματα....

Λίγες μέρες πριν...

Λίγες μέρες πριν, κηδέψαμε τον ιερέα της ενορίας μας...

Είχα καιρό να πάω σε κηδεία και έτσι δεν είχα προσέξει το πόσο συγκλονιστικά, αληθινά και παρακλητικά είναι τα τροπάρια της εκκλησίας μας στην ακολουθία αυτή... Μερικές σκόρπιες σκέψεις...

Πόσο μάταιη τελικά είναι αυτή η ζωή. Πόσο σοφός είναι ο Θεός. Πόσο αφηρημένα είμαστε εμείς τα παιδιά του που συνέχεια ξεχνάμε ποια είναι η αληθινή ζωή. Πόσο προσκολλημένοι γινόμαστε με πράγματα ανούσια... 

Ο άνθρωπος που ελπίζει, που πιστεύει, που πέφτει και ξανασηκώνεται, που δεν εγκαταλείπει τον Θεό, που αγωνίζεται δεν έχει τίποτα να φοβηθεί όταν φτερουγίσει για τα ουράνια. Γιατί ΔΕΝ τελειώνει η ζωή μας εδώ! Μπορώ αυτό να το χωνέψω; Η άλλη ζωή είναι η αληθινή! Η χαρούμενη! Η γεμάτη απέραντη ειρήνη! Κοντά στον Θεό... Γι'αυτό και λέμε ότι δεν πεθαίνει, αλλά κοιμάται όποιος μας αφήνει. 

Δεν ξέρω τι και πώς να το πω. Θέλω μονάχα να ευχηθώ σε όλους μας να μένουμε συνεχώς κοντά στον παρηγορητή μας, αυτόν που μας έπλασε, και ξέρει -σαν Θεός που είναι- τι είναι το καλύτερο για μας.... 

Οι...επιλογές

Η ζωή μας τι είναι; Ένα δώρο! Το καταλαβαίνεις αυτό; Το νιώθεις; Και έχουμε την ελευθερία να επιλέγουμε. Να διαλέγουμε. Σαν ζυγαριά καλού και κακού. Ελευθερία σημαίνει επιλογή. Επιλέγω πού θα γέρνει κάθε φορά η ζυγαριά μου. Ζυγαριά είναι η καρδιά και οι ενέργειες μου. Οι πράξεις μου ή οι απραξίες μου.
Φίλη μου, φίλε μου, ας μην διαιρείς την αγάπη σου. Ας φροντίζεις πάντα η ζυγαριά να γέρνει προς το καλό! Άλλωστε τι λέει ο άγιος Ιωάννης; "Η ψυχή μας δεν είναι όλη απ'τη φύση της ούτε αγαθή ούτε κακή, αλλά γίνεται και το ένα και το άλλο με την προαίρεσή μας, με την ελεύθερη εσωτερική εκλογή και απόφασή μας".

Θέλεις;

(...) Είμαι σκληρός, έχω πείσμα, έχω εγωισμό, έχω νεύρα, έχω αντίδραση, έχω αυθάδεια. Έχω όλα τα ελαττώματα μέσα μου. Έτσι βλέπω την ψυχή μου. Τέτοιο χωράφι χάλια είναι η καρδιά μου. Αλλά θα ήθελα!.. Αυτό θα πει προαίρεση. Αυτό το, "θα ήθελα". Θα ήθελα, Κύριε, εσύ ο γεωργός ο καλός, εσύ που μπορείς. Εσύ που μπορείς, να μου αλλάξεις το χωράφι αυτό. Θέλω να θελήσω, θέλω να αλλάξω. Δε μπορώ μόνος μου. Γιατί αυτό είναι το χωράφι της ψυχής μου. Ακατάλληλο, στεγνό, ξερό σαν την έρημο. Σαν κάτι χωράφια που έχει να βρέξει χρόνια και έχουν σκάσει. Έχουν ανοίξει, έχει ανοίξει η γη και βλέπεις μέσα, μέσα στη γη τα έγκατά της και δεν μπορεί να πιάσει κανένας σπόρος: ούτε η αγάπη ούτε η ταπείνωση φυτρώνει μέσα μου ούτε η ελεημοσύνη ούτε η καλοσύνη. Σκληρός έχω γίνει.
Και λέει ο Χριστός: δε σε μαλώνω γι'αυτό. Για αυτό που είσαι. Σε μαλώνω για αυτό που δεν γίνεσαι! Και μπορείς να γίνεις, αν μου δώσεις την άνεση, την δυνατότητα να μπω στην ψυχή σου, να μπω στο χωράφι σου και να στο φτιάξω. Θέλεις; Θέλεις;

απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου "Δυνάμωσε την ψυχή σου", εκδ. Σωματείο Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα

Ευχή

Στην παράκληση του Χριστού που λέγεται ικετήριος κανόνας στον Ιησού Χριστό (είναι πολύ μικρός και πολύ συγκλονιστικός! να τον προμηθευτείς!), στο τέλος υπάρχει μία ευχή γεμάτη πόνο, μετάνοια και ελπίδα. Σου την παραθέτω μεταφρασμένη:

Δέσποτα Χριστέ και Θεέ, εσύ που με τα πάθη σου θεράπευσες τα πάθη μου και με τα τραύματά σου γιάτρεψες τα τράυματά μου, χάρισε δάκρυα κατάνυξης σε μένα που έφταιξα σε πολλά. Ανάμιξε το σώμα μου με την οσμή του ζωοποιού σου σώματος και γλύκανε την ψυχή μου με το τίμιο αίμα σου, από την πικρία που με πότισε ο εχθρός(διάβολος). Ύψωσε προς εσένα το νου μου, ο οποίος ελκύεται προς τα κάτω και ανέβασέ με απ'το χάσμα της καταστροφής. Διότι δεν έχω μετάνοια, δεν έχω κατάνυξη, δεν έχω δάκρυα παρηγοριάς, αυτά που είναι τα τέκνα που θα με φέρουν πίσω προς την κληρονομιά μου. Ο νους μου είναι σκοτισμένος απ'τα βιοτικά πάθη και δεν έχω τη δύναμη να υψώσω τα μάτια μου προς εσένα με πόνο.

Η γερ.Γαβριηλία για το Άγιο Πνεύμα

- Τι είναι το Άγιο Πνεύμα;

- Χωρίς το Άγιο Πνεύμα τίποτα δεν κινείται, τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν υπάρχει, τίποτα δεν φωτίζεται. Το άγιο Πνεύμα είναι το σύστημα που έκανε ο Θεός στον άνθρωπο. Το Πνεύμα αυτό μπήκε στον άνθρωπο, ας πούμε. Έτσι το αισθάνομαι.

- Δηλαδή έχουμε μέσα μας το άγιο Πνεύμα;

- Ναι. Κατ'αρχήν, με τη βάπτιση το παίρνουμε. Καθ'ότι η χάρη του Θεού... Τώρα με τις πράξεις και τη ζωή μας απομακρύνεται συχνά η Χάρις και με μεγάλη δυσκολία και προσευχή και υποταγή και ταπείνωση ξανάρχεται. Αλλά το κλειδί για όλα αυτά είναι ο βαθμός της αγάπης μας. Κάποτε ρώτησαν τους αγγέλους: "αραγε πού με θέλει ο Θεός; Και τι δουλειά θέλει να κάνουμε; Και πού να είμαι;" Και η απάντηση ήταν κατηγορηματική! "Ούτε πού πας ούτε τι κάνεις ούτε πώς δείχνεις ούτε αν βοηθήσεις ή δεν βοηθήσεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Ένα είναι που χρειάζεται. Το ποιόν και το ποσόν της αγάπης που δίνεις παντού! Παντού! Χωρίς διάκριση!"

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από συνομιλία με τη γερόντισσα Γαβριηλία) 

Βιβλιοπροτάσεις

Φωνή αύρας λεπτής

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε απ'τις εκδόσεις εν πλω το 2006. Συγγραφέας ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, π.Νικόλαος Χατζηνικολάου. Οι σελίδες αυτού του βιβλίου μυρίζουν Όρος! Άγιον Όρος! Σε μεταφέρουν διακριτικά στις άγνωστες πλευρές του. Στο περιβόλι της Παναγίας μέσα από μια ανατρεπτική και πρωτόγνωρη θεώρηση. 

Ας αφήσουμε, όμως, τον ίδιο τον π.Νικόλαο να μας μιλήσει. "Όσο ψηλότερα ανεβαίνει κανείς, όπως μας λένε οι επιστήμονες, τόσο η βαρύτητα αδυνατίζει, τόσο λιγότερο αισθάνεται την έλξη της γης, τόσο χαλαρώνουν οι δεσμοί μαζί της, τόσο πιο εύκολα μπορεί να αποχωριστεί απ'την απαιτητική και διεκδικητική παρουσία της, τόσο πιο ανάλαφρος γίνεται".

Σας το συνιστούμε με όλη μας την καρδιά!

Τα δύο φτερά

Η προσευχή είναι το ένα φτερό, η πίστη είναι το άλλο. Και τα δυο μαζί σε ανυψώνουν δτον ουρανό.Μόνο με ένα φτερό κανείς δεν μπορεί να πετάξει. Προσευχή χωρίς πίστη είναι τόσο αδιανόητη, όσο και πίστη χωρίς προσευχή. Αλλά αν η πίστη σου είναι πολύ αδύνατη, τότε μπορείς να λες και να ξανλές χωρίς σταματημό: "Κύριε, πρόσθες μοι πίστιν". Μια τέτοια προσευχή σπάνια δεν εισακούεται...

απόσπασμα απ'το βιβλίο του Τ.Κολλιάντερ "Ο δρόμος των ασκητών", εκδ.Ακρίτας

Ακίνητο το καράβι!

Θα σας πω ένα γεγονός. Τη δύναμη της προσευχής του (σσ: του γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη). Ήταν κάποιο παιδί, πνευματικοπαίδι του γέροντα -τώρα είναι καθηγητής- να εξομολογηθεί στο γέροντα(σσ: τον π.Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη) και του λέει ο γέροντας "πήγαινε παιδί μου και στον παπα-Εφραίμ να σε βοηθήσει πνευματικά γι'αυτό το θέμα". Πήγε το παιδί. Ο παπα-Εφραίμ ήταν ακόμα μόνος του, δεν είχε πάρει ακόμα υποτακτικό. Και το κράτησε εκεί το παιδί. Εν τω μεταξύ, την άλλη μέρα το πρωί έπρεπε να φύγει. Του λέει: "Θα συνεχίσουμε. παιδί μου, το πρωί". Το παιδί το πρωί κοιτάζει το ρολόι. Σε είκοσι λεπτά ερχόταν το καράβι! Ώσπου να κατεβεί από πάνω απ'τα Κατουνάκια κάτω στα Καρούλια, εκεί ήθελε μισή ώρα. Λέει "γέροντα δεν έχω ώρα!" "Η 'ώρα είναι δική μας".
Το καράβι φάνηκε μόλις καβάντζαρε εκεί. Σταυρώνει ο παπα-Εφραίμ το καράβι, σταμάτησε το καράβι! Το παιδί κοίταζε. Μία ώρα! Τελειώσανε τη δουλειά, του λέει "φύγε και εγώ θα το κανονίσω"... Όταν το παιδί έφτασε στα Καρούλια, σταύρωσε ο παπα-Εφραίμ πάλι το καράβι και ξεκίνησε το καράβι. Και πρόλαβε το παιδί...

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανάσιου Σιμωνοπετρίτη με θέμα "Αγιορείτικες εμπειρίες"

Σαν τον μαγνήτη...

Η προσευχή είναι σαν τον μαγνήτη. Που τραβά την χάρη του Θεού. Που τραβά την πρόνοια του Θεού. Και αυτή σκεπάζει το κόσμο, δυναμώνει τον κόσμο, συντηρεί τον κόσμο, δίνει στον άνθρωπο παρηγοριά και δύναμη.

Όταν δεν έχει προσευχή ένας τόπος δεν έχει παρηγοριά, δεν έχει δύναμη. Γι'αυτό, λοιπόν, στις δυσκολίες και τις δικές μας και των αδελφών μας, να μην αποκάμνουμε να προσευχόμαστε γι'αυτούς. Είναι πολύ σημαντικό. Πάρα πολύ σημαντικό έργο η προσευχή...

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανασίου, μητροπολίτη Λεμεσού

Αγάπη

- Τι σημαίνει να "έχουμε το ποιόν και το ποσόν" της αγάπης;

- Το ποιόν πρέπει να είναι αγάπη χωρίς να περιμένεις ανταμοιβή. Καθόλου. Έτσι; Και το ποσόν πρέπει να είναι απεριόριστο με δική σου θυσία. Γιατί, αν η αγάπη δεν έχει θυσία, δεν είναι αγάπη κατά Θεόν. Και τι θυσία; Που να μην την αισθάνεσαι! Σε τέτοιο βαθμό! Που να μην πεις "έκανα αυτή τη θυσία και κοίταξε...δεν βρήκα τίποτα...". Αυτό είναι φαρισαϊσμός.

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από συνομιλία με τη γερόντισσα Γαβριηλία)

Ένα σύγχρονο θαύμα της αγίας Μαρίνας

Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα τον Θεό και τούς Αγίους Του.Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν δύο χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάστηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από τη Λεμεσό και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στον Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους.

Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Κυπριανός υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ.Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.

Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.

Τα λυχναράκια

Ευκαιρία τώρα που το καλοκαιράκι ήρθε για τα καλά, να ξεκουραστούμε λίγο!

Τώρα που είμαι διακοπές (σε βουνό), μ'αρέσει πάρα πολύ τις νύχτες να ξαπλώνω καταγής στο δροσερό δάσος και ν'ατενίζω τα αστέρια. Είναι το κάτι άλλο! Μες στην απόλυτη ησυχία, ακούς μόνο τους γρύλλους και το αεράκι να περνάει ανάμεσα στα ψηλά δέντρα... Σκέτη απόλαυση! Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα!

Σκεφτόμουν κάτι που μου είπε ένας άγιος άνθρωπος με αφορμή μια συζήτηση που είχαμε για τα άσχημα γεγονότα που περνάει η Ελλάδα τον τελευταίο καιρό. Μου είπε: "Η προσευχή είναι αυτή που κρατάει τον κόσμο, παιδί μου. Όσο υπάρχει η προσευχή, υπάρχει και ελπίδα"...

Κάθε άνθρωπος όταν προσεύχεται, ανάβει στην καρδιά του, στην ύπαρξή του και μια φλόγα. Στους αγίους η φλόγα είναι φωτιά ισχυρή, σε μας τους γεμάτους αμαρτίες είναι απλά μιά σπίθα. Και σκεφτόμουν πως εμείς οι άνθρωποι και η προσευχή μας είναι σαν τ'αστέρια που έβλεπα ψηλά στον νυχτερινό ουρανό. Αν μπορούσα ν'άλλαζα θέση και να ξάπλωνα στον ουρανό κοιτώντας προς τη γη, θα έβλεπα την επιφάνειά της με κάποια φωτεινά αστέρια. Τις προσευχές μας. Μπορεί να είναι λίγες, μπορεί να είναι πολλές. Πάντως, ο Θεός βλέπει όλες τις προσευχές. Τις ακούει. Τις δέχεται. Τις προσέχει. Τις χαίρεται.
Μακάρι να μην αφήνουμε ποτέ την ελπίδα μας στο Χριστό! Μακάρι να προσπαθούμε να τον θυμόμαστε κάθε μέρα, κάθε νύχτα. Κάθε στιγμή.
Μακάρι να μην αφήνουμε ποτέ την προσευχή!

Η χαρά του Θεού

Όταν παίρνεις, αισθάνεσαι μια χαρά ανθρώπινη. Όταν δίνεις, αισθάνεσαι μια χαρά θεϊκή.

Βγες απ'τον εαυτό σου. Βγες απ'το καβούκι σου. Αυτοί που βγαίνουν απ'τον εαυτό τους χαίρονται. Όταν κάνεις πόνο σου τον πόνο του άλλου, αισθάνεσαι μια αγαλλίαση. Περίεργα πράματα είναι αυτά. Αυτά είναι μυστικά χαράς. Η χαρά. Η χαρά του Θεού...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Βιβλιοπροτάσεις

Φως στο σκοτάδι της αθεΐας 

Της μοναχής Ολυμπιάδος  Ντίτορα. Το εξέδωσε το 2006 η μητρόπολη Βέροιας. Αποτελεί αφηγηματική βιογραφία του αγίου Λουκά, επισκόπου Συμφερουπόλεως του ιατρού. Ο άγιος Λουκάς ο ιατρός είναι ένας απ'τους πιο πρόσφατους άγιους που ανέδειξε η πονεμένη ρωσική γη την εποχή που το σταλινικό καθεστώς βάναυσα πολεμούσε την ορθοδοξία.

Το πνευματικό ανάστημα του αγίου Λουκά πολύ γλαφυρά σκιαγραφείται μέσα απ'το βιβλίο αυτό. Έχει πολλούς διαλόγους που βοηθούν τον αναγνώστη να μη μένει απλά στην ανάγνωση των ιστορικών γεγονότων και της ζωής του αγίου. Σε κάθε εξορία του συμμετέχεις και συ. Σε κάθε θεραπεία του θεραπεύεσαι και συ. Σε κάθε θαύμα του δοξάζεις το Θεό.

Η αόρατη γωνιά το διάβασε και σας το προτείνει!

Θέλω ένα παστελάκι

Ήταν ένα γεροντάκι που έμενε στην έρημο μακρυά μόνο του και πάει ο άγιος Μακάριος στο κελί του να τον επισκεφτεί. Και του λέει: "Τι κάνεις παππούλη; Καλά;" "Καλά. Σ'ευχαριστώ που ήρθες πάτερ Μακάριε".
Άγιος Μακάριος. Μέγας άγιος. Με οπτασίες και εμπειρίες και βιώματα. "Τι κάνεις πάτερ;" τον ρωτάει ο άγιος Μακάριος. "Είμαι πολύ καλά, δόξα τω Θεώ!" "Θα ήθελες τίποτα; Θα ήθελες να σου κάνω κάτι εγώ; να κάνω κάτι για σένα; πες μου! Ζήτησέ μου κάτι". "Τι να σου ζητήσω;" Ε, ντρεπότανε. "Πες μου, πες μου τι θέλεις"; "Ε, τίποτα, έχω εδώ χρόνια στην έρημο. Ε, όλο παξιμάδια τρώω". "πες μου κάτι, τι θέλεις; Πες μου πα΄τερ!" "Ε, θα μου άρεσε να έχω ένα παστελάκι! Ένα παστέλι θα μου άρεσε", του λέει, "το έχω πεθυμήσει. Αλλά έτσι το είπα, επειδή με ρώτησες. Δεν θέλω, όμως, τίποτα. Έτσι το είπα. Κάποια άλλη φορά".

Μ'αυτό τον τρελό τρόπο...

Ο Γιώργος και η Μιμή γνωρίστηκαν κατά τις σπουδές τους και σύντομα μετά το τέλος τους παντρεύτηκαν.

Και ενώ όλα έδειχναν θαυμάσια, μια μέρα η Μιμή είπε ότι δεν θα ξαναμαγειρέψει,γιατί βαριόταν και στη συνέχεια έλεγε άπρεπα λόγια και γενικά ήταν όλο νεύρα.

Ο Γιώργος της είπε: «Μα γιατί καλή μου; Εμείς παντρευτήκαμε για να είμαστε διπλά ευτυχισμένοι». Όμως η Μιμή ήταν αμετάπειστη.

Τρέχει ο Γιώργος σε ένα γνωστό του παπά και του λέει με πίκρα: «Ατύχησα στο γάμο μου πάτερ. Μόνο όταν ήμασταν αρραβωνιασμένοι ήταν όμορφα.Τώρα τρέμω στη σκέψη πώς θα κάνω οικογένεια με αυτό το κορίτσι!

Απάντησε ο παπάς: «Ο νόμος του Θεού δεν επιτρέπει διαζύγιο. Εσύ ξέρεις τον τρόπο που θα την κάνεις να διορθωθεί.

Πέρασαν λίγες μέρες και ο νεαρός πήρε δυο κόλλες χαρτί και τις πήγε στον παπά για να τις δει. Ήταν δεσμεύσεις για τρόπους συμπεριφοράς δικής του σε στιγμές δύσκολες.

Εάν η Μιμή κάνει…εγώ γελάω.Εάν η Μιμή πει εγώ σφυρίζω και άλλα τέτοια.

Ξαναπήγε στον παπά. Τι είναι αυτά ρε Γιώργο; Τι θέλεις να πετύχεις με αυτά;

Απάντησε: «Χωρίς να δημιουργώ περισσότερη ένταση και τριβή, να της προκαλώ αφορμή για αυτοέλεγχο. Τα μελέτησα όσο πιο καλά μπορούσα. Ευλόγησέ τα λοιπόν να φέρουν αποτέλεσμα.

Μετά ελάχιστο χρονικό διάστημα η Μιμή «άλλαξε» και το εκμυστηρεύτηκε στον άνδρα της:

Κατάλαβα ότι έκανα λάθη και ότι δεν ψάχνεις να βρεις σε μένα λάθη για να με ταπεινώσεις. Κατάλαβα ότι με αγαπάς ειλικρινά. Είσαι αληθινός άνδρας. Ξέρεις να κυβερνάς τον εαυτό σου. Σε εμπιστεύομαι. Βοήθα με να μπούμε σε έναν κόσμο πιο όμορφο. Σε αγαπάω δυο φορές.

Με ένα τρόπο «τρελό» ένας νεαρός κατάφερε να φανεί στα μάτια της γυναίκας του, αληθινά άνδρας, περισσότερο άνδρας από ό,τι τον είχε φανταστεί.

(από το "ζωντανό ιστολόγιο")

Καλό λογισμό...

Να έχουμε ωραίους λογισμούς. Να μη σχολιάζουμε. Να μην κατακρίνουμε. Σαν αυτό τον ασκητή που μπήκε -λέει- στο κελλί του μοναχού του ακατάστατου... Βλέπει μέσα φίρδην-μίγδην όλα... Δεν ήξερες πού να πατήσεις και πού να σταθείς και πού να βρεθείς. Πλήρης ακαταστασία! Πλήρης ακαταστασία! Χάος! Μολύβια, ξύστρες, τετράδια, βιβλία, σκαμνάκια πεταμένα, ράσα από δω παρητημένα, κατσαρόδλες, φλούδες... Τίποτα...
Και ο ασκητής αυτός που μπήκε, είδε τόσα πράγματα. Το μυαλό του, όμως, αγαθό. Καλός. Αγαθός Ισραηλίτης που λέμε. Καλός άνθρωπος. Δεν κάθισε να σχολιάσει, να κατακρίνει. Τι είπε; "Πω, πω, πάτερ μου...Φαντάζομαι...Πού να προλάβεις να βάλεις σειρά στα πράγματά σου, έτσι που αγαπάς το Θεό, που όλη μέρα κάνεις προσευχή. Εσένα το μυαλό σου είναι στο Θεό. Πού να βρεις χρόνο να βάλεις νοικοκυριό εδώ πέρα. Αυτά τα κάνουν οι άνθρωποι που έχουν χρόνο. Εσύ έχεις το μυαλό σου στην προσευχή. Πού μυαλό για συμμάζεμα και δουλειά"; -που ο άλλος ασκητής ήταν τεμπέλης πρώτης τάξεως! Αλλά ο καλός ο ασκητής που μπήκε και τον είδε δεν σκέφτηκε περί τεμπελιάς τίποτε...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Ο ένας για τον άλλο

Ξέρετε τι σημασία έχει το να προσευχόμαστε για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη; Πολύ μεγάλη σημασία! Και έχει πολύ δύναμη η προσευχή μας για τους άλλους ανθρώπους! Όταν ακούμε, λοιπόν, ένα κακό, ένα πρόβλημα, μια δυσκολία, έστω και δυο λόγια προσευχής να κάνουμε...Έτσι, μαθαίνουμε έμπρακτα την αγάπη στους αδελφούς μας. Και μαθαίνουμε να βαστάζουμε ο ένας το βάρος του άλλου. Μαθαίνουμε ότι δεν είμαστε άτομα, δηλαδή ο καθένας κλεισμένος στο καβούκι του και στον εαυτό του και να πούμε "α, ευτυχώς δεν είναι σπίτι μου το κακό τούτο, δεν είμαι εγώ που υποφέρω"... Δεν έχει σημασία που είναι (το πρόβλημα)! 

Όλοι είμαστε αδελφοί! Όλοι είμαστε ένα σώμα! Και όταν προσευχόμαστε για τους θλιμμένους αδελφούς μας που περνούν πόνους, θλίψεις, δοκιμασίες, τότε μαθαίνουμε μέσα μας εμπειρικά να αισθανόμαστε τους άλλους σαν αδελφούς μας. Και τον κόσμο όλο σαν την οικογένειά μας.

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανασίου, μητροπολίτη Λεμεσού

Με τη ματιά της γερόντισσας Γαβριηλίας

- Τι είναι ζωή γερόντισσα;
- Ζωή είναι το μεγαλύτερο μυστήριο για τον άνθρωπο. Για μένα προσωπικά, γυρεύοντας μες στο φτωχό μυαλό μου, δεν μπόρεσα να το βρω... Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τη Γραφή, βρήκα το πρόσωπο του Χριστού να σου λέει "Εγώ είμαι η Ζωή". Δηλαδή τόσο μόνο ξέρω. "Εγώ είμαι η Ζωή".
- Αν σας ρωτήσω τι είναι θάνατος;
- Θάνατος; Θάνατος για μένα ΔΕΝ υπάρχει! Η ζωή μας δεν μας ανήκει πρώτα-πρώτα, αλλά ανήκει στον Θεό. Γιατί αυτός μας έκανε! Έτσι; Ύστερα, όπως την πλάθουμε, δεν μπορούμε να την πλάσουμε χωρίς Χριστό. Εγώ πάλι μιλώ με τη δική μου πείρα. Έτσι; Άμα την πλάσουμε με Χριστό... Σου λέει: "Άνευ εμού ουδέν δύνασθε ποιείν". Ωραία! Προχωρώ μαζί του! Αυτό. Τώρα, έρχεται η ώρα που θα φύγω. Εμένα μου φαίνεται τόσο απλό, γιατί δεν υπάρχει θάνατος. Κλείνει μια πόρτα και ανοίγει μια άλλη. Ένας ζωγράφος έχει κάνει ένα θαυμάσιο πίνακα. Έχει απ'τη μια πλευρά ένα κήπο και απ'την άλλη πλευρά έναν κήπο. Και στη μέση ένα τοίχο. Και ένα τριανταφυλλάκι βρήκε μια τρύπα στον τοίχο. Πέρασε το κλαδάκι του και εξακολουθεί να ανθεί στο άλλο μέρος του κήπου που δεν το βλέπουμε. 'Ετσι νομίζω είναι...

(απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από συνομιλία με τη γερόντισσα Γαβριηλία)

Η αληθινή προσευχή

Η προσευχή μοιάζει με διαλεχτά, εύοσμα άνθη, τα οποία ποτίστηκαν και μεγάλωσαν με τα πύρινα, έμπονα και γεμάτα αγώνα δάκρυα...

Αυτά τα άνθη προσφέρονται ευλαβικά, ταπεινά, ικετευτικά στον Θεό Πατέρα μας και η έτσι η προσευχή μας αποδίδει...

Μόνο η αληθινή προσευχή φτάνει στο θρόνο του Θεού όπως τα ωραία, πολύχρωμα λουλούδια τραβούν την προσοχή μας. Ενώ αν η προσευχή είναι ψεύτικη, εγωιστική, νοθευμένη, τυπική όπως τα ξερά λουλούδια δεν τραβούν την προσοχή...

Οι ωραιότερες πτήσεις!

Ο Χριστός θέλει να τον αγαπούμε χωρίς αυτή την βεβαιότητα ότι τον κρατούμε. Χωρίς σιγουριές. Θέλει να σ'φήνει έτσι. Σ'αυτό το κενό. που σ'αυτό το κενό μπορείς να κάνεις τις ωραιότερες πτήσεις, τα ωραιότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης του, στο πέλαγος της ζωής, στους κυματισμούς.

Νομίζεις ότι δεν ξέρεις πού πας μες στο πέλαγος και σου λέει: "Άσε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός". "Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα". Αφέσου και θα βγει κάτι καλό"...


απόσπασμα απ'το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου "Δυνάμωσε την ψυχή σου", εκδ.Σωματείο Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα

Γράμμα για έναν ζηλιάρη

ΦΙΛΕ ΜΟΥ, 

Αρνήσαι να παραδεχτείς οτι ζηλεύεις.

Λές εγώ δε ζηλεύω.

Σκέψου καλύτερα όμως. 

Πόσες φόρες συνέκρινες τη θέση σου με αυτή του αδελφού σου;

Πόσες φόρες είπες γιατί αυτός ναι και εγώ όχι;

Πόσες φόρες κράτησες το <<Μπράβο>> και δεν το χάρησες απλόχερα;

Πόσες φορές ένοιωσες άβολα  όταν επαινούσαν άλλο εκτός απο εσένα;

Μερικά λόγια για τη Θ.Λειτουργία

Ἡ θεία λειτουργία, ἀδελφοί μου, μᾶς μεταμορφώνει ἀπὸ ἄτομα σὲ πρόσωπα. Πλαταίνει τὶς καρδιές μας. Διευρύνει τὶς συνειδήσεις μας. Μᾶς κάνει πανανθρώπινους καὶ παγκόσμιους. Παίρνει τὴν ἀγωνία μας, τὴν ἔγνοια μας, τὴν ὀδύνη μας καὶ τὴν κάνει πανανθρώπινη ἀγωνία, πανανθρώπινη ἔγνοια καὶ πανανθρώπινη ὀδύνη. Ἂν ἔχω ἀγωνία γιὰ ἕνα δικό μου ἄρρωστο ἄνθρωπο, μὲ τὴ θεία λειτουργία μεταμορφώνω τὴν ἀγωνία μου αὐτὴ σὲ ἀγωνία γιὰ ὅλους τοὺς ἀρρώστους ἀνθρώπους. Ἄν ἔχω ἔγνοια τὸ παιδί μου, μὲ τὴ θεία λειτουργία μεταμορφώνω τὴν ἔγνοια μου σὲ ἔγνοια γιὰ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου. Ἂν πενθῶ γιὰ τὴν ἀπώλεια κάποιου ἀγαπημένου προσώπου, μὲ τὴ θεία λειτουργία μεταμορφώνω τὸ πένθος μου σὲ προσευχὴ γιὰ ὅλους τοὺς κεκοιμένους ἀνθρώπους. Μὲ τὴ θεία λειτουργία «συν-χωρώ», χωρῶ μέσα στὴν καρδιά μου, μαζὶ μὲ τοὺς δικούς μου καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους, ὄχι μόνο τοὺς ἀξιαγάπητους ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐχθρούς.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ θεία λειτουργία μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀνάληψη μιᾶς παγκόσμιας εὐθύνης. «Ὅλοι εἴμαστε ἔνοχοι γιὰ ὅλα καὶ πιὸ πολύ ἀπὸ ὅλους ἐγώ». Γιὰ ὅσα κακὰ συμβαίνουν στὸν κόσμο, ἀναλαμβάνω ἐγὼ τὴν εὐθύνη μου. Λέω ἐγὼ τὸ «Κύριε έλέησον» καὶ γιὰ ὅσους δὲν μποροῦν νὰ τὸ ποῦν. Βαστάζω τὰ βάρη τῶν συνανθρώπων μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχομαι γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου. Συμμετέχω ἔτσι στὴν προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ στὴ Γεθσημανὴ καὶ τὸν ἀκολουθῶ στὸ Σταυρὸ καὶ στὸν ᾍδη. Γεμίζοντας τὴν καρδιά μου μὲ τὴν σταυρικὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ τὴν ἐτοιμάζω νὰ κατοπτρίσει τὴν ἀναστάσιμη δόξα τῆς Βασιλείας Του, ποὺ ἀνατέλλει ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ποτήριο καὶ διαλύει τὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου μέσα μου καὶ γύρω μου.

απόσπασμα από http://makedonitissa.blogspot.com/2011/06/7-15-2011.html. Ευχαριστούμε θερμά τον π.Ηλία για την ευγενική παραχώρησή του.

Δες τα πράγματα αισιόδοξα!

Μη μιλάς για το χτες! 

Έγινε αυτό. Πέρασε. Μη δίνεις συνέχεια. Ζήσε το τώρα. Δώσε στο Θεό μια ευκαιρία να σου δώσει τα δικά του καινούρια δώρα.

Ζήσε τη ζωή σου με ελπίδα. Με προσμονή μιας καλύτερης κατάστασης. Να'σαι αισιόδοξος και αισιόδοξη, με πίστη στο Χριστό... Αυτή η πίστη να σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα μέσα στο φως. Όταν έρχεται ένα φως στη ζωή σου! Ότι ήρθε το φως στη ζωή σου! Ότι είναι μέσα στο φως η ζωή σου! Ότι είσαι μέσα στο φως! Έτσι να νιώθεις και συ...

Δες τα πράγματα αισιόδοξα.Δες τα πράγματα με ελπίδα στο Χριστό. Τόνωσε λίγο το ηθικό σου. Ανέβα λίγο. 

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Θέλω να ζήσω πολλά χρόνια και ευτυχισμένος

Στην αγία Γραφή υπάρχουν λόγια σοφά, λόγια άγια, λόγια που αντικατοπτρίζουν τον Θεό. Επέλεξα ένα κομμάτι που μιλάει για τη συμπεριφορά των παιδιών προς τους γονείς. Ένα θέμα που όλοι μας δεν το προσέχουμε ιδιαίτερα... 

Λέει εκεί: "Εσείς, παιδιά, να υπακούτε τους γονείς σας, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Αυτό άλλωστε είναι και το σωστό. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, αυτή είναι η μόνη εντολή που περιέχει υπόσχεση: για να ζήσεις και να ευτυχήσεις πολλά χρόνια πάνω στη γη" (Εφεσ.6, 1-3).

Όλα είναι για καλό!

Είναι δυνατόν ο καλός Θεός να επιτρέψει κάτι για έναν κακό σκοπό;

Δες το, δες το κάπως αλλιώς. Όλα σε καλό θα βγουν... Και αυτό δεν είναι μια ψευδαίσθηση. Θα το δεις. Η ζωή σου 'χει αποδείξει -μες στα πράγματα σου 'χει δείξει ο Θεός- ότι πολλά που τα φοβόσουν, που 'χες τρομάξει, που 'χες απελπιστεί, στο τέλος αντιμετωπίστηκαν. Και βρήκες μέσα σου δυνάμεις....

Εδώ, μου το λένε παιδάκια στο σχολείο, κοριτσάκια και αγοράκια Α' Λυκείου, και μου λένε ότι "νόμιζα στη ζωή μου ότι αυτό δεν θα το άντεχα ποτέ και όταν ήρθε το περιστατικό στη ζωή μου, το άντεξα μια χαρά. Και γω δεν πίστευα αυτό ότι θα το καταφέρω".

Έχεις μέσα σου δυνατότητες, χαρίσματα, ψυχικά αποθέματα, ενεργητικότητα... Σε κατάσταση που περιμένει. Που κοιμάται. Που περιμένει το θαύμα...

απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)

Όλα θα πάνε καλά...

Σε σένα που πονάς, γιατί νιώθεις μοναξιά... Σε σένα που έχεις δυσκολίες και δεν βλέπεις φως πουθενά... Σε σένα που νιώθεις ότι όλα σου πάνε με ακρίβεια προς την καταστροφή... Σε σένα που θες, αλλά δεν μπορείς... Που προσπαθείς, αλλά όλο αποτυγχάνεις... Σε σένα, φίλη και φίλε, που νιώθεις πληγωμένος, κουρασμένος, απελπισμένος...

Σου λέω ότι όλα θα πάνε καλά... Όλα θα πάνε καλά... Μην ανησυχείς... Τα προβλήματα κάποτε τελειώνουν. Θα έρθει κάποτε ο ήλιος και θα φωτίσει την κουρασμένη σου ψυχή. Θα χαϊδέψει την πληγωμένη σου καρδιά. Θα έρθει κάποτε αυτή η μέρα. Το πιστεύω με όλη μου την καρδιά. Μονάχα μην απελπίζεσαι. Συνέχισε να υπομένεις, να ελπίζεις, να αγωνίζεσαι...
Δεν είσαι μόνος σου! Δεν είσαι μόνη σου! Είμαστε όλοι εδώ! Και συ έχεις προβλήματα και εγώ έχω δυσκολίες. Έλα μαζί μου να ενώσουμε τον πόνο μας και να τον κάνουμε προσευχή... Μια γιγάντια, αληθινή, πύρινη, καρδιακή προσευχή που είμαι σίγουρος που θα αγγίξει τον Θεό.

Όλα θα πάνε καλά...