Ποια αγάπη με ελευθερώνει;

Αδέρφια μου, μερικές σκέψεις που μου γεννήθηκαν από μια υπέροχη ομιλία του π.Αθανασίου (μητροπολίτη Λεμεσού).

Η μόνη αγάπη που ελευθερώνει τον άνθρωπο είναι η κατά Θεόν αγάπη. Η αγάπη όπως θέλει ο Θεός. Όλες οι άλλες αγάπες μπορεί να ονομάζονται αγάπη αλλά να έχουν μόνο μια εξωτερική 'μπογιά' αγάπης αλλά από πίσω να κρύβουν άλλα πράγματα (φιλοδοξία, φιλαργυρία, φιληδονία, κλπ).

Ας θυμόμαστε ότι μόνο όταν συνεχώς φροντίζουμε την ψυχή μας μπορούμε να πλησιάζουμε προς την αγάπη όπως θέλει ο Θεός. Ας φροντίζουμε να εξομολογούμαστε (πραγματικά να εξομολογούμαστε, με ταπείνωση, με συναίσθηση, όχι απλή εξαγόρευση ούτε αυτοδικαιωτικού χαρακτήρα λόγια). Να κοινωνούμε με συναίσθηση. Να προσευχόμαστε σταθερά, με καρδιά, με φλόγα. 

Να μια καλή ευκαιρία τώρα να μάθουμε να αγαπάμε αληθινά. Η Μ.Τεσσαρακοστή μας δείχνει το 'γήπεδο' του αγώνα μας. Ας αγωνιστούμε, αδέρφια. Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να φτάσουμε κοντά στον Θεό και τον συνάνθρωπο και στον κόσμο. 

Ας βάλουμε, λοιπόν, πλώρη για την αγάπη!

Συνεχίζουμε αγωνιστικά!

 Αγαπημένα μου αδέρφια,

δεύτερη εβδομάδα νηστειών. Και ξέρετε τι μ’αρέσει; Το ότι η υμνολογία της εκκλησίας μας συνεχώς τονίζει το αληθινό νόημα της νηστείας: όχι μόνον η αποχή από τις αρτίσιμες τροφές, αλλά κυρίως η αποχή από τον εγωισμό (δηλαδή, η ταπείνωση!). Η άσκηση στις αρετές. Η συγχώρεση. 

Γι’αυτό, αδέρφια μου, αγώνας! Συνεχίζουμε κάθε μέρα. Κάθε στιγμή. Κι αν νιώθουμε πως αποκάμνουμε, αν νιώθουμε πως ξεμένουμε από….καύσιμα (!), τρέχουμε στο μυστήριο της εξομολόγησης και της Θ.Κοινωνίας! Για να ξαναμπούμε δυναμικά και γεμάτοι ενέργεια στο στάδιο το πνευματικό!

Συνεχίζουμε, αδέρφια μου! Συνεχίζουμε αγωνιστικά!

Της Καθαράς Παρασκευής

Εκτυφλωθείς ταις ηδοναίς, περιφέρω την ψυχής εσκοτισμένην, και γελά καθορών με, ο δολιόφθων εχθρός. Διό με φώτισον και λύτρωσαι, τούτου της κακίας, Χριστέ εις τους αιώνας.

Της Καθαράς Πέμπτης

Την Ιακώβ κλίμακα, έγνως ψυχή μου δεικνυόμενην, από γης προς τα ουράνια. Τι μη έσχες, βάσιν ασφαλή, την ευσέβειαν;

Της Καθαράς Τετάρτης

Μη χείρων, ω ψυχή μου, φανής δι’απογνώσεως, της Χαναναίας, την πίστιν ακούσασα. Δι’ης το θυγάτριον, λόγω Θεού ιάθη. Υιέ Δαυίδ σώσον καμέ, αναβοήσον εκ βάθους, της καρδίας ως εκείνης Χριστώ.

Της Καθαράς Τρίτης

Δεύτε συνέλθωμεν εν τω ταμείω της ψυχής, Κυρίω τας ευχάς αποδίδοντες, και βοώντες. Πάτερ ο εν τοις ουρανοίς, τα οφειλή αυτά ημών, άνες και άφες, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Της Καθαράς Δευτέρας. Καλή Σαρακοστή, αδέρφια!

Νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τω Κυρίω. Αληθής νηστεία, η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας. Η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής και ευπρόσδεκτος.

Χριστέ μου

 Χριστέ μου,

μου μιλάς καθημερινά. Μα εγώ, αδικαιολόγητα, βάζω άλλα ως προτεραιότητες.

Μου μιλάς κάθε στιγμή. Μα οι αμαρτίες μου αδυνατίζουν τα πνευματικά μου αυτιά και δεν σ’ακούω.

Μου χτυπάς την πόρτα της ψυχής μου. Μα είμαι ράθυμος, τεμπέλης και δεν σου ανοίγω.

Ξέρω ότι θα με αναζητείς συνέχεια. Σαν το χαμένο πρόβατο. Σαν τον άσωτο υιό. Σαν το παιδί σου το αγαπημένο μα και ανυπάκουο. 

Σε παρακαλώ, μη σταματήσεις να με αναζητείς. Πού θα πάει! Θα φιλοτιμηθώ να επιστρέψω μετανιωμένος στην πατρική σου αγκαλιά, Χριστέ μου. Να, τώρα μια καλή ευκαιρία που έρχεται η Σαρακοστή. 

Ναι, Χριστέ μου. 

Θα χύσω δάκρυα καυτά. Δάκρυα μετανοίας. Θα ζητήσω συγγνώμη απ’όσους έχω πληγώσει. Θα ζητήσω κι από σένα, Χριστέ μου. Και στο πετραχήλι του πνευματικού μου, έμπρακτα θα κάνω νέα αρχή. Αρχή κοντά σου. 

Διότι, Χριστέ μου, Πατέρα μου, μόνο κοντά σου η ζωή μου έχει νόημα. Χαρά. Αξία. Ευτυχία. Ελπίδα. Σκοπό ουσιαστικό.

Μείνε κοντά μου, Χριστέ μου.

Να είμαστε όλοι ένα!

 Στην Εκκλησία σώζομαι μαζί με τον/ην αδερφό/ή μου. Ναι μεν ο καθένας μας έχει τον δικό του αγώνα, αλλά το 'εγώ' μεταστοιχειώνεται σε εμείς. Προσευχόμαστε πρώτα για όλο τον κόσμο και μετά για εμάς. Σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους. Αγαπάμε τον Θεό μας αλλά ταυτόχρονα αγαπάμε και τον/ην διπλανό/ή μας. Και στην Θ.Κοινωνία προσερχόμαστε αφού πρώτα έχουμε εξομολογηθεί αλλά και συγχωρεθεί με τον συνάνθρωπό μου.

Ενότητα. Αγάπη. (Επι)Κοινωνία. 

Τόσο λεπτά τα νοήματα, τόσο ευεργετικές οι ενέργειες, τόσο σπουδαία η πίστη μας!

Εγκράτεια

Ω! Πόσο σπουδαία είναι, αδέρφια μου αγαπημένα, η εγκράτεια! Εγκράτεια που σημαίνει χαλιναγώγηση! Και εκφράζεται τόσο σοφά μέσω της νηστείας. 

Ας εγκρατεύομαι κι ας προσπαθώ να δαμάζω την κοιλιά μου, τη γλώσσα μου, τους λογισμούς μου, τις κάθε λογής ανόητες υπερβολές. 

Καλό αγώνα, αδέρφια.

Κυριακή της Κρίσεως (Απόκρεω)

 Αδέρφια μου αγαπημένα,

σε λιγότερο από οκτώ ημέρες εισερχόμαστε στο ευλογημένο κι αγωνιστικό στάδιο της Μ.Τεσσαρακοστής. Σήμερα, λοιπόν, το Ευαγγέλιο της ημέρας ήταν αφιερωμένο στην μέλλουσα Κρίση. 

Ας αφήσουμε τον αείμνηστο π.Αθανάσιο Μυτιληναίο να μας καθοδηγήσει και να μας διδάξει με τον λόγο του τον τόσο ωφέλιμο:

Ψυχοσάββατο

Καλέ μας Χριστέ, Πατέρα μας, Θεέ μας,

ανάπαυσε τις ψυχές όλων όσων δεν είναι πια μαζί μας εδώ στη γη. Ανάπαυσε τις ψυχούλες τους, μικρών και μεγάλων, φτωχών και πλουσίων, γνωστών και αγνώστων. Αφού ο θάνατος είναι μόνο προσωρινός, εσύ μας το έχεις πει. Ας έχουν βρει καταφύγιο στης Αγάπης Σου τον παραδεισένιο κήπο! Κι ας τους ανταμώσουμε κι εμείς με το καλό όταν έρθει η ώρα της δικής μας αναχώρησης!

Ως τότε, ελέησε και εμάς, καλέ μας Πατέρα. Να διώχνουμε κάθε αμαρτία από πάνω μας. Να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Να τρέχουμε κοντά Σου με κάθε τρόπο, με κάθε ευκαιρία, με κάθε μέσο. Σε σένα. Που είσαι ο οδός, η αλήθεια, η ΖΩΗ!

Ποίημα-προσευχή στον Χριστό μας

 Χριστέ μου,

Είσαι το φως στη ζωή μου

όταν παντού γύρω και μέσα μου όλα σκοτεινιάζουν.

Είσαι η ελπίδα μου

όταν όλα εξασθενούν ή καταρρέουν.

Είσαι η παρηγοριά μου, το στήριγμά μου

όταν νιώθω σπασμένος.

Είσαι το καταφύγιό μου,

όταν νιώθω βαριές τις αμαρτίες μου να με πλακώνουν.

Είσαι ο οδοδείκτης μου

όταν αποπροσανατολίζομαι και χάνομαι.

Είσαι το οχυρό μου

όταν πολεμούσαν απ’τους λογισμούς του εχθρού.

Είσαι ο Πατέρας μου, ο Σωτήρας μου, ο Θεός μου!

Σε ευχαριστώ για όλα! 

Ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης!

 Αδέρφια μου, 

σήμερα γιορτάζει ένας μεγάλος άγιος της εκκλησίας μας, ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης!

Σας αφήνω το παρακάτω βίντεο που κάνει κυρίως για παιδιά αλλά (γιατί όχι; ) και για μεγάλους :)

Με συγκινεί όσες φορές κι αν το δω!

Ας έχουμε την ευχή του αγίου!

Της σημερινής Κυριακής του Ασώτου

 Αδέρφια μου αγαπημένα, 

Βρήκα εδώ μεταφρασμένα τα υμνολογικά κείμενα της σημερινής Κυριακής (του Ασώτου). Ο πλούτος της υμνολογίας μας είναι απίστευτος! Μοναδικός! Ανεξάντλητων νοημάτων και θεϊκά απενοχοποιητικός. Αφήνω εδώ μερικά από αυτά:

Τρέξε να ανοίξεις για χάρη μου τις πατρικές Σου αγκάλες, που τόσο επιθυμείς Θεέ μου. Γιατί εγώ κατασπατάλησα την περιουσία, που Συ μου χάρισες, ζώντας με ασωτίες. Τώρα όμως ατενίζω με ελπίδα προς τον αδαπάνητο πλούτο του ελέους Σου. Σε παρακαλώ λοιπόν, μη παραβλέψεις την καρδιά μου, που από την ασωτία έχει γίνει εντελώς πτωχή, γιατί με κατάνυξη Σου κράζω: Αμάρτησα ενώπιόν Σου Κύριε, σώσε με.

Ανόητα, έφυγα μακριά από την πατρική Σου δόξα, και στην κακία σκόρπισα τον πλούτο, που μου παρέδωσες σαν περιουσία. Γι’ αυτό και Σου φωνάζω με την φωνή του ασώτου: Αμάρτησα ενώπιόν Σου, πατέρα μου, που είσαι γεμάτος αγάπη και συμπόνια για μένα. Δέξου με τώρα που μετανοώ, και κάνε με σαν ένα Σου δούλο.

Πατέρα μου αγαθέ, έφυγα μακρυά Σου, αλλά μη με εγκαταλείψεις γι’ αυτό, και μη με δείξεις σαν άχρηστον δούλο της βασιλείας Σου. Ο παμπόνηρος εχθρός διάβολος με γύμνωσε, και μου αφήρεσε τον πλούτο, που μου εχάρισες. Τα χαρίσματα της ψυχής μου άσωτα τα διεσκόρπισα. Και τώρα βρίσκω την δύναμη να σηκωθώ από το βάθος, που έπεσα και έρχομαι προς Σένα φωνάζοντάς Σου δυνατά: Κάμε με σαν έναν Σου δούλο Σου, Συ που πάνω στον Σταυρό άπλωσες τα άχραντά Σου χέρια, για να με αρπάξεις από το φοβερό θηρίο, τον διάβολο και τον θάνατο, και για να με ενδύσεις και πάλι την πρώτη βασιλική στολή, που έχασα με την αμαρτία, γιατί Συ μόνο είσαι πολυέλεος.

Τι να κάνω όταν με στεναχωρεί κάτι που συνέβη;

Νέος μήνας, αδέρφια μου αγαπημένα!

Και, όπως κάθε μήνας είναι ακόμη μία νέα αρχή, έτσι ας κάνουμε κι εμείς και νέο ξεκίνημα! Ξεκίνημα με τον Χριστό! 

Αυτήν την περίοδο διαβάζω και ξαναδιαβάζω τον άγιο Πορφύριο. Συγκεκριμένα, το βιβλίο «Βίος και Λόγοι του γέρ. Πορφυρίου Καυσοκλαυβίτου» των εκδ.Χρυσοπηγή. Κάθε παράγραφος, κάθε πρόταση, κάθε λόγος του Αγίου γέροντα είναι βάλσαμο, είναι παρηγοριά. Κλείνω το βιβλίο και νιώθω αναπαυμένος και με ελπίδα!

Σου αφήνω εδώ ακόμη μια αράδα (σελ. 371, Β’ έκδοση) από τους λόγους του Αγίου μας που μιλάει για το πώς να κινούμαστε όταν μέσα μας έχουμε στεναχώρια:

«(…) Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Δεν βαδίζω καλά. Ο,τι όμως με στεναχωρεί, το κάνω προσευχή. Δεν το κλείνω μέσα μου. Πάω στον πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνομε τώρα, απ’αυτή τη στιγμή κι έπειτα. Όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος: «Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος».

Έτσι ας πράττουμε κι εμείς, αδέρφια μου!! Να και κάτι σχετικό που βρήκα σ’έναν τοίχο πριν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη:

Καλημέρα, καλή Παρασκευή, καλό μήνα, με ταπείνωση και αγώνα τώρα στο Τριώδιο που ήρθε!