Disable_right_click


Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Ένα βήμα τη φορά

  Περπάτα. Μη φοβάσαι το δρόμο. Είναι ό,τι αξίζει πιο πολύ. Περπάτα. Κι αν νιώσεις πως απόκαμες, πως τα πόδια σου άλλο δε σε κρατούν, θυμήσου τα δέντρα. Που περνούν από χίλιες κακοκαιρίες, από κεραυνούς, καταιγίδες και χειμώνες. Xωρίς καθόλου άνθη και φύλλα. Μα, κάποτε έρχεται η άνοιξη, φίλε μου. Και μαζί της και η ζεστασιά. 

  Περπάτα. Στη κάθε σου μέρα να χαμογελάς. Κι αν δε σου βγαίνει, κάνε λίγο μια μικρή στάση. Για ν'ανασάνεις. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι σου στον ουρανό. Κλείσε τα μάτια σου κι ανάσανε. Μια βαθιά ανάσα που να χωρέσει μέσα της όλη τη δημιουργία. Κι άσε τον ουρανό να σου στείλει ό,τι κρίνει. Είτε στάλες βροχής είτε ηλιαχτίδες θερμές. Γιατί όλα είναι ταξίδι στη ζωή αυτή. Ακόμα και οι στάλες και οι ηλιαχτίδες. Κι αυτές ταξίδι κάνουν για να'ρθουν μέχρις εδώ.

  Περπάτα. Ένα βήμα τη φορά. Περπάτα. Κι αν αποκάμεις, θα'μαι δίπλα σου. Θα'σαι κι εσύ δίπλα μου. Και μαζί μας η Αγάπη Του. Έχουμε τόσα ν'ανακαλύψουμε ακόμα

3 σχόλια:

  1. Καληνύχτα πια Σεβάχ μου, μόλις γύρισα από το κτήμα ΣΚ και όσα γράφεις ξέρεις πολύ καλά ότι είναι το..σλόγκαν μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Σεβάχ. Περπατάμε στη ζωή αυτή και πολλές φορές νιώθουμε μοναξια,νιώθουμε μια τέλεια μοναχικότητα και αποκάμουμε γιατί ψάχνουμε να βρούμε ένα χέρι για να μας τραβήξει στο επόμενο βήμα....κι αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας θα δούμε οτι υπάρχουν κι αλλοι σαν κι εμάς που ψάχνουν κι αυτοί ένα χέρι...να σμίξουν με τα δικά μας και να πορευτούμε μαζί σε αυτό το ταξίδι που θα μας οδηγήσει κοντά Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή