Ένα βήμα τη φορά

  Περπάτα. Μη φοβάσαι το δρόμο. Είναι ό,τι αξίζει πιο πολύ. Περπάτα. Κι αν νιώσεις πως απόκαμες, πως τα πόδια σου άλλο δε σε κρατούν, θυμήσου τα δέντρα. Που περνούν από χίλιες κακοκαιρίες, από κεραυνούς, καταιγίδες και χειμώνες. Xωρίς καθόλου άνθη και φύλλα. Μα, κάποτε έρχεται η άνοιξη, φίλε μου. Και μαζί της και η ζεστασιά. 

  Περπάτα. Στη κάθε σου μέρα να χαμογελάς. Κι αν δε σου βγαίνει, κάνε λίγο μια μικρή στάση. Για ν'ανασάνεις. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι σου στον ουρανό. Κλείσε τα μάτια σου κι ανάσανε. Μια βαθιά ανάσα που να χωρέσει μέσα της όλη τη δημιουργία. Κι άσε τον ουρανό να σου στείλει ό,τι κρίνει. Είτε στάλες βροχής είτε ηλιαχτίδες θερμές. Γιατί όλα είναι ταξίδι στη ζωή αυτή. Ακόμα και οι στάλες και οι ηλιαχτίδες. Κι αυτές ταξίδι κάνουν για να'ρθουν μέχρις εδώ.

  Περπάτα. Ένα βήμα τη φορά. Περπάτα. Κι αν αποκάμεις, θα'μαι δίπλα σου. Θα'σαι κι εσύ δίπλα μου. Και μαζί μας η Αγάπη Του. Έχουμε τόσα ν'ανακαλύψουμε ακόμα

Το πρώτο βήμα το κάνει ο Θεός

Το πρώτο βήμα το κάνει ο Θεός! Εμείς μετά έχουμε σειρά. Αν θα ανταποκριθούμε ή όχι. Όπως συμβαίνει με τον καθρέφτη. Όσο τον καθαρίζουμε τόσο περισσότερο φως αντανακλάται, έλεγε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος σε μια σύναξη νέων. Όσο λίγο και αν καθαρίζουμε τον καθρέφτη της ψυχής μας, αυτό είναι μια θετική ανταπόκριση.  Δείχνει τη θέλησή μας, τη διάθεσή μας. Την καλή μας προσπάθεια. Αυτό οδηγεί σε μια άμεση (σε ανύποπτο χρόνο) απάντηση του  καλού Θεού με αποστολή πλούσιας Χάρης. 

Ο Χριστός χτυπάει και θα χτυπάει την πόρτα της ψυχής. Θα κάνει πάντα αυτό το πρώτο βήμα. Εμείς, όμως, θα'χουμε τη λεπτή ακοή ν'ακούσουμε το χτύπο; Θα'ναι επαναλαμβανόμενος, διακριτικός, ανεπαίσθητος. Αθόρυβος σχεδόν...

Μακάρι...
Καλή σου μέρα!