Αν ρωτήσεις έναν ψαγμένο ζωγράφο, θα σου απαντούσε με αποφασιστικότητα πως η ζωή είναι μια τεράστια ζωγραφιά. Δεν έχει πάντα όμορφα και ζωντανά χρώματα. Έχει και σκούρες πινελιές σε διάφορους τόνους.
Αν ρωτήσεις έναν αφοσιωμένο μουσικό, θα σου έλεγε πως ζωή είναι ένα σύνολο από μελωδίες και νότες. Άλλες χαρούμενες κι άλλες όχι. Αλλού ο ρυθμός της μελωδίας είναι γοργός κι αλλού αργός. Τίποτε σίγουρο, τίποτε προκαθορισμένο.
Αν ρωτήσεις έναν αθλητή τι σημαίνει ζωή γι'αυτόν, θα λάμβανες την απάντηση ότι ζωή είναι η αδιάκοπη προσπάθεια που κάνεις για να βελτιώνεσαι καθημερινά στοχεύοντας στο ξεπέρασμα λίγο-λίγο των ορίων σου.
Φίλε/η, κάθε άνθρωπος παρατηρεί τον κόσμο μέσα απ'το παράθυρο των ματιών του.
Γι'αυτό και λέμε πολλές φορές ότι οι καταστάσεις μάς επηρεάζουν, μας διαπλάθουν και μας διαμορφώνουν. Γι'αυτό και κάποιες φορές γινόμαστε περισσότερο ή λιγότερο ευαίσθητοι ή αναίσθητοι: ανάλογα με τις καταστάσεις και το χαρακτήρα μας.
Ζωή είναι όλα τα παραπάνω. Μα, ας μη ψάχνουμε δικαιολογίες. Ζωή είναι το σύνολο των στιγμών που ζούμε αληθινά. Που παλεύουμε για κάτι με νόημα. Που ενεργούμε. Που νιώθουμε τους χτύπους της καρδιάς μας και ξέρουμε πως δεν πάνε χαμένοι. Τελειώνω με μια φράση του Τάσου Λειβαδίτη που, νομίζω, ταιριάζει: "Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή". Τι λες; Πάμε να το παλέψουμε; Να ζήσουμε όσο πι'όμορφα μπορούμε;
Πολλές, πολλές ευχές και καλημέρες!
υγ: Η φωτογραφία είναι o πίνακας του Renoir, "Oarsmen at Chatou"
