Στη Βηθλεέμ

 

Ετοιμάσου, ψυχή μου

Ίσως κάποτε πρέπει οι λέξεις ν'αδειάζουν εντελώς απ'το νόημά τους για να μας βοηθήσουν να ξαναρχίσουμε απ'το απλό. Απ'το φαινομενικά παιδικό. Απ'το Άλφα. Σκέτα τα γράμματα κρύβουν την απλότητα της ζωής. Απ'το Άλφα ως το Ωμέγα του Αγαπώ. 

Αγαπώ σημαίνει βλέπω με τα μάτια της καρδιάς. Αγαπώ σημαίνει δανείζομαι την παιδική αθωότητα κι έτσι πορεύομαι στη ζωή μου. Απαλλαγμένος από μίση, ίντριγκες. Δίχως πάθη.

Έρχονται Χριστούγεννα. Για να τα χαρώ στην αληθινή τους διάσταση πρέπει να τα ζήσω σαν παιδί. Ν'αδειάσω απ'ό,τιδήποτε ανούσιο. Έτσι θα'χω περισσότερες πιθανότητες να πλησιάσω τον Νεογέννητο Μεσσία. Ν'ακούσω το "Ωσσανά εν τοις Υψίστοις".

Για να δω το αστέρι της Βηθλεέμ πρέπει να κάνω εσωτερική επανάσταση. Ν'απαλλαχτώ απ'όλα τ'άλλα φώτα που με ζαλίζουν και με κρατούν στην γήινη, ψεύτικη επαναληπτικότητα των δήθεν αναγκών μου. Πάμε, ψυχή μου. Ήρθε η ώρα να γεμίσουμε απ'το υπέρλαμπρο, μαγευτικό φως της Γέννησης. Ετοιμάσου!

Χριστούγεννα ή αλλιώς: Ο μονόλογος μιας παγωμένης καρδιάς

Σε λίγες ώρες έρχονται Χριστούγεννα. Χριστούγεννα, Σεβάχ. Το καταλαβαίνεις;;; Θα'ρθει ο Χριστός μέσα σου. Θα τον κοινωνήσεις. Θα τον λάβεις μέσα σου! Αυτόν τον ίδιο! Το αντιλαμβάνεσαι;;; 

Να θυμάσαι, Σεβάχ, πως δε γεννήθηκε σε παλάτια. "Ο νεογέννητος Μεσσίας ήρθε και δεν τον πήρε είδηση σχεδόν κανένας"... Ναι, το'χεις χιλιοακούσει, χιλιοδιαβάσει. Μα το'χεις, στ'αλήθεια, χωνέψει;

Αν τώρα ερχόταν ο Χριστός, ποιοι θα τον αντιλαμβάνονταν; Μήπως οι δεσποτάδες στις μεγαλεπήβολες μητροπόλεις τους με τις Mercedes; Μήπως οι μεγάλοι κήρυκες -οι μοιραίοι- ή οι σπουδαίοι καλλιτέχνες; Μήπως οι επιφανείς άρχοντες; Μήπως εσύ, Σεβάχ, που έχεις ασύρματο ίντερνετ και είσαι βολεμένος με το αερόθερμό σου σ'ένα ζεστό δωμάτιο;

Πλανιέσαι, Σεβάχ... Πλανιέσαι... 

Θέλω ένα πράγμα και μόνο: για αυτή τη νύχτα, αυτή την κρύα νύχτα 24 προς 25 Δεκέμβρη να γίνω έστω για μερικές ώρες ένας άσημος ρακένδυτος. Ένας πάμφτωχος, ένας αλήτης. Ένας πεταμένος. Αυτό θέλω. Με την ελπίδα πως το άστρο της Βηθλεέμ -εκείνο το ολόγλυκο αστέρι- θα μου κάνει τη Χάρη να το δω. Να το δουν τα παγωμένα μάτια μου. Να με αγκαλιάσει το γλυκό του φως... Αυτό θέλω. Μετά; Μετά όλα γίνονται φως. Όλα γίνονται Χριστός που έλεγε και ο γλυκός άγιος γέρ.Πορφύριος...

Σεβάχ, άσε τις πολυλογίες λοιπόν. Παράτα τα όλα και ετοίμασε λίγο το αμαρτωλό αχούρι της ψυχής σου. Πέτα εγωισμούς, πέτα σκέψεις, προβλήματα, δουλειά, λογαριασμούς. Όλα. Πέτα τα. Έστω για απόψε. Είναι δύσκολο, ναι. Μα αξίζει. Αξίζει ν'αφήσεις αυτό το γλυκό φως του Αστεριού να φωτίσει, να γλυκάνει το είναι σου. Για να'χεις ελπίδα. Να'χεις παρηγοριά. Να'χεις δύναμη λιονταρίσια. Να'χεις λεβεντιά κι αρχοντιά. Να'χεις λόγο για να ζεις με έρωτα. Να'χεις λόγο να χαμογελάς σε κάθε μέρα που θα σου ξημερώνει.

Προσπάθησε, Σεβάχ. Ετοιμάσου. Έρχεται η ώρα. Τόσο αθόρυβα. Τόσο σιωπηλά.Μα και τόσο χαρμόσυνα. Για σένα και για κάθε καρδιά που χτυπάει.

Χρόνια πολλά!!!!

Ακόμα μια φορά που αποφάσισε να ξαναγεννηθεί. 
Για μας...
Παρ'όλη τη παγωνιά που κάνει στις ψυχές μας και στη φύση.
Ήρθε. Ήρθε και φέτος να μας δώσει ελπίδα.
Να κάνει άνοιξη και λιακάδα και χαμόγελο τις παγωμένες μας υπάρξεις.
Χριστός γεννιέται σήμερα.
Σ'όλες τις πόλεις! Όχι μόνο στη Βηθλεέμ.

Τι λες; Πάμε να Τον συναντήσουμε;