Σαββατιάτικες αναμνήσεις της άνοιξης

   Ένα μικρό παιδάκι να κουβαλάει ένα κλαδί ελιάς σε μια ανοιξιάτικη παραλία. Κι ο ήλιος στο βάθος να αργοβασιλεύει αγκαλιάζοντας το ατέλειωτο γαλάζιο δίνοντας τα πιο μαγικά του χρώματα. Μια ψαρόβαρκα στην άλλη άκρη της αμμουδιάς να ετοιμάζεται για τη βραδινή της πελαγίσια πορεία κι οι ψαράδες να καπνίζουν τα στριφτά τους τσιγάρα κοιτάζοντας την ακτογραμμή. Κάπου πιο ψηλά και πιο μέσα στην ενδοχώρα, τα πρώτα μπαλκόνια γεμίζουν μικρά φωτάκια. Κι είναι λες και τ'αστέρια ξεκόλλησαν απ'το διάφανο κάδρο τ'ουρανού. 

   Κι εσύ κρατάς τη φυσαρμόνικα στο ένα σου χέρι και σπρώχνεις το ποδήλατό σου με τ'άλλο. Κι είναι λες και η ζωή βγήκε για λίγο απ'την αέναη, καθημερινή της ρόδα και κύλησε σε διαμαντένιο λιβάδι του παραδείσου. Το καλοκαίρι να πλησιάζει, τα μάτια να λάμπουν και η καρδιά να μυρίζει ιώδιο, αλάτι κι όνειρα. Σε κάποια ελληνική, παραθαλάσσια γωνιά. Λίγο πριν το φεγγάρι βγει για το νυχτερινό του περίπατο. Λίγο πριν ρίξεις το λάσο να φέρεις το φως στην ανύποπτη αλήθεια σου.

Αδέξια ωδή στο πιο δυναμικό ταξίδι

Κι ύστερα, όταν βράδιασε,

άδειασα τα παπούτσια μου

απ'όλους τους δρόμους

κι έπεσα να κοιμηθώ

 Γκρίζες πόρτες που ανοιγοκλείνουν. Χιλιάδες μάτια θολά που μπαινοβγαίνουν σκυφτά. Δε βλέπουν τη θέα. Δε βλέπουν με την καρδιά. Ίσως η καρδιά να'χει γεμίσει καταχνιά. Λυπάμαι. Λυπάμαι σα σκέφτομαι τι χάνουν όλες αυτές οι καρδιές. Που θα μπορουσαν να περπατούν, κρατωντας σφιχτα στα χερια τους τους νυχτερινους χαρτες τ'ουρανου. 

  Και συ συνεχίζεις να περπατάς. Ακολουθείς τα βήματα των υπολοιπων άνευρος, σκυφτός, λιγομίλητος. Οχυρώνεσαι πίσω απ'τις έγνοιες σου. Κρυωνεις. Το περιγραμμα του κορμιου σου μαζευεται κι αυτο. Η ανοιξη μεσα σου ξεθωριασμενη αναμνηση. Αποηχος που σε κανει ν'αναρωτιεσαι αν οι εποχές μέσα σου σταμάτησαν το γαϊτανάκι του κύκλου τους.

  Μα εκεί που φαίνεται πως ολα μαραινονται, επηρεασμένα απ'την θωπεία του γκρίζου, ερχεται -καθυστερημενος εστω- καποια στιγμη ο ηλιος. Πάντα ερχεται. Και οι αχτιδες του, ζεστες, ολοφρεσκες, σε προσκαλουν ν'ανοιξεις τα κλειδωμενα παραθυρα του κοσμου σου. Εχουν κανει δυναμικο ταξιδι. Κι ειναι σα να σου λενε: "Κοίτα πόσο όμορφα κυλούν τα όνειρα πάνω στις ράγες του πρώην ανέφικτου. Κοίτα πόσο δυνατά χτυπά η καρδιά όταν νιώσει αγάπη".

  Και κάπως έτσι το ταξίδι σου γεμίζει ξανά με το νόημα της ελπίδας. Τι ξεχωριστή συγκομιδή! Μπορείς πια να πέσεις για ύπνο με το χαμόγελο στολισμένο οικεία στο φάρο της καρδιάς σου. Κι είναι τόσο όμορφη η ακρογιαλιά σαν την κοιτάζεις από ψηλά.

υγ: Το τετράστιχο στην αρχή είναι απ'το πεζό κείμενο του Τάσου Λειβαδίτη με τίτλο "Εξόφληση" (απ'τη συλλογή των εκδόσεων Κέδρος, τόμος 2ος)

Στης άνοιξης τα κέφια, στων λουλουδιών την ευωδιά

Σήμερα γιορτάζει ο άη-Γιώργης! Ο άγιος της άνοιξης. Ο άγιος ο τόσο θαυματουργός μα και τόσο αγαπητός όχι μόνο στους Χριστιανούς αλλά και στους Μουσουλμάνους. Είναι ο άγιος του Χριστός Ανέστη. Ο άγιος της χαράς, της άνοιξης, των λουλουδιών. Αυτός ο σπουδαίος στρατιωτικός που έκανε πράξη την αγάπη.

Για σήμερα, απλά θα σας υπενθυμίσω αυτήν ΕΔΩ την ανάρτηση. Που είναι ένα διπλό θαύμα που έκανε ο άγιος Γεώργιος σ'ένα καλό φίλο μου το 2012. 

Χρόνια πολλά!!! Πολλά!! Σ'όλους :)

υγ: Κάποια στιγμή θα πρέπει να σου μιλήσω και για τη θαυματουργή εικόνα του Αγ.Γεωργίου της Ι.Μ.Παντοκράτορος του Αγ.Όρους! Να μου το θυμίσεις!

Χρόνια πολλά!!!!

Ακόμα μια φορά που αποφάσισε να ξαναγεννηθεί. 
Για μας...
Παρ'όλη τη παγωνιά που κάνει στις ψυχές μας και στη φύση.
Ήρθε. Ήρθε και φέτος να μας δώσει ελπίδα.
Να κάνει άνοιξη και λιακάδα και χαμόγελο τις παγωμένες μας υπάρξεις.
Χριστός γεννιέται σήμερα.
Σ'όλες τις πόλεις! Όχι μόνο στη Βηθλεέμ.

Τι λες; Πάμε να Τον συναντήσουμε; 

Το πρελούδιο μιας άνοιξης

Για μερικά πράγματα αξίζει να περιμένεις! Αξίζει να προσπαθείς μέσα απ'την αναμονή. Δοκιμάζεσαι έτσι...

Όπως η φύση το χειμώνα. Που περιμένει... Περιμένει σιωπηλά την άνοιξη. Κι όταν εκείνη έρθει, τότε ευωδιάζει ο τόπος απ'τα λουλούδια και γεμίζει χρώματα όλη η γη...

Αν σου τύχουν τέτοιες καταστάσεις αναμονής, χαμογέλα! Μην τις θεωρήσεις χαμένες και άχρηστες αυτές τις στιγμές... Είναι ευκαιρίες μοναδικές για να δοκιμαστείς. Ν'αποκτήσεις υπομονή κι ελπίδα. Και θα'ναι ακόμη πιο ωραίο αν αυτή η φάση της σιωπής, της αναμονής συνοδεύεται απ'τη γλύκα της προσευχής.

Δοκίμασε και θα δεις!

Καλή σου μέρα :)

photo by Jane